> Użytkownik <m...@p...com> napisał w
> wiadomości
> news:555c.000000f0.3d05b86c@newsgate.onet.pl...
> > Uprawnienia czarnych reguluja przepisy ustawy o
> ochronie osób i mienia. są to
> > przepisy następujące:
> > Art. 36. 1. Pracownik ochrony przy wykonywaniu
> zadań ochrony osób i mienia w
> > granicach chronionych obiektów i obszarów ma
> prawo do:
> > 1) ustalania uprawnień do przebywania na
> obszarach lub w
> > obiektach chronionych oraz legitymowania osób, w
> celu ustalenia ich tożsamości,
>
>
> Moze czegos nie zauwazylem (choc przeczytalem
> do konca;)), ale kiedys slyszalem, ze
> ochroniarz nie moze legitymowac w miejscach
> publicznych (zdje sie nazywalo sie to "miejsca
> uzytku publicznego") a do takich zaliczany byl
> sklep. Czyli ochroniarz w sklepie nie moze
> legitymowac.
> Prosze o weryfikacje moich informacji:)
>
> pozdrawiam - tan
> ---------------------------------------------
> chcesz napisac - wytnij "nospam." z adresu:
> t...@n...o2.pl
> ---------------------------------------------
>
>
Znowu odwołam się do komentarza ALEKSANDROWICZ Tomasz R. Komentarz do ustawy o
ochronie osób i mienia Warszawa 2001 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis ss. 374
ISBN: 83-7334-059-9
Autor w komentarzu do art 36 stwierdza

4. Uprawnienie określone w art. 36 ust. 1 pkt 1 przysługuje pracownikowi
ochrony fizycznej jedynie wówczas, gdy na chronionych obszarach lub w obiektach
wprowadzono kontrolowany ruch osobowy za pomocą przepustek czy identyfikatorów;
kierownik jednostki może upoważnić konkretną osobę do przebywania na chronionym
terenie ustnie. Najczęściej do ustalenia uprawnień dochodzi już przy próbie
wejścia lub wjazdu na teren chroniony lub do chronionego obiektu; możliwe są
jednakże sytuacje, w których osoba nieupoważniona przedostała się już do
obiektu chronionego. Ustawodawca nie ogranicza czasu, w jakim pracownik ochrony
fizycznej może dokonać takich ustaleń.

5. Wprowadzenie kontroli ruchu osobowego musi mieć podstawy prawne. Tak np.
obowiązki pracowników w zakresie poddania się czynnościom kontrolnym mogą
wynikać z regulaminu pracy; podstawą ustawową jest wówczas art. 104 k.p.
Podobne obowiązki można także nałożyć na klienta (np. w czasie korzystania ze
środków komunikacji publicznej) czy uczestnika imprezy masowej; w tych
przypadkach podstawę ustawową wydania regulaminu stanowią art. 384 k.c. lub
przepisy ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych. Słusznie zatem konstatuje
przywoływany już wielokrotnie Zbigniew Tomasz Nowicki, że pracownik ochrony
posiada prawo ustalania uprawnień osób, które wchodzą i wychodzą z obiektu,
wjeżdżają i wyjeżdżają z niego pojazdami, jeżeli w konkretnym obiekcie istnieją
odpowiednie podstawy prawne dla takich ustaleń, zaś ich wykonywanie nie narusza
obowiązujących ustaw (Z. T. Nowicki, Ochrona osób i mienia..., op. cit., s. 150-
152).

6. Zgodzić się wypada z Tadeuszem Hanauskiem, który stwierdza, iż ustawodawca
zapomniał o trzeciej możliwości, która wynika z odmowy wylegitymowania się
osoby w przypadku braku jej uprawnień do przebywania na terenie chronionego
obiektu (Zob.: T. Hanausek, Ustawa o ochronie osób i mienia. Komentarz, Toruń
1998, s. 74). Trudno byłoby uzasadnić uznanie odmowy do wylegitymowania się za
zakłócanie porządku; z kolei odmowa wylegitymowania się mogłaby być uznana za
tożsamą z brakiem uprawnień do przebywania na terenie chronionym jedynie pod
warunkiem, iż ustawodawca expressis verbis dokonałby takiego utożsamienia.
Należy pamiętać, iż uprawnienia pracowników ochrony fizycznej stanowią
równocześnie ograniczenie wolności osobistej obywatela, wobec którego są
podejmowane, muszą więc zostać wyraźnie określone w ustawie.

7. Poważnym mankamentem przepisu art. 36 ust. 1 pkt 2 jest użycie przez
ustawodawcę określenia &#8222;zakłócanie porządku&#8221; bez jego zdefiniowania lub
odesłania do odrębnych przepisów. Podstawy do podejmowania przez pracownika
interwencji powinny zostać przez ustawodawcę precyzyjnie określone, ocena
zachowania osoby nie może być całkowicie pozostawiona do oceny przez
interweniującego pracownika, nie tylko z uwagi na wolności obywatelskie, lecz
taże - co jest argumentem bardziej pragmatycznym - bezpieczeństwo prawne
pracownika ochrony. Trzeba pamiętać, że przekroczenie uprawnień wiąże się z
odpowiedzialnością karną. Ustawodawca użył wyrazu &#8222;porządek&#8221;, nie
precyzując
go. Czy chodzi zatem o porządek publiczny, czy prawny? Wydaje się, że
zakłócenie porządku musi nosić charakter bezprawia, a więc wypełniać dyspozycje
przepisów Kodeksu karnego (przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu),
Kodeksu wykroczeń (wykroczenia przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu), a
co najmniej przepisów regulaminu określającego reguły zachowania się w
określonym miejscu (np. regulaminu pracy). W tym ostatnim przypadku trzeba
jednak pamiętać, iż regulamin taki nie może być aktem samoistnym, tj. jego
wydanie musi mieć swą podstawę w ustawie.

8. Zarówno z komentowanego przepisu, jak i z przywołanego poniżej aktu
wykonawczego określającego szczegółowy tryb działań pracownika ochrony
wykonującego czynności porządkowe wynika jednoznacznie, iż wzywając osobę do
opuszczenia chronionego obszaru czy obiektu, pracownik ochrony nie ma prawa do
stosowania środków przymusu bezpośredniego w celu wyegzekwowania wydanego przez
siebie polecenia; musi on w przypadku niepodporządkowania się wezwanej osoby
takiemu poleceniu ograniczyć się do wezwania Policji. Uprawnienie takie
przewiduje jednak § 3 ust. 1 wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 38
ust. 5 ustawy rozporządzenia Rady Ministrów określającego warunki i sposoby
stosowania środków przymusu bezpośredniego. W moim przekonaniu uprawnienie
takie - nie negując jego merytorycznej zasadności - zostało przyznane z
naruszeniem prawa, bowiem stanowi ograniczenie nietykalności i wolności
osobistej, a jako takie może zostać określone jedynie w drodze ustawowej, co
expressis verbis wynika z art. 41 ust. 1 Konstytucji. Ustawa wyraźnie bowiem
oddziela stosowanie środków porządkowych (wyszczególnionych w art. 36 ust. 1
pkt. 1-2) od środków przymusu bezpośredniego (których katalog zawiera art. 38
ust. 2 pkt. 1-6), reglamentując użycie tych ostatnich w konkretnych sytuacjach.
Katalog tych sytuacji nie zawiera kategorii wyegzekwowania wydanego przez
pracownika ochrony polecenia osobie, która została wezwana do opuszczenia
obszaru lub obiektu, w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na
terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zakłócania porządku.
Dodatkowym argumentem na rzecz takiej tezy jest fakt, iż Rada Ministrów na mocy
delegacji zawartej w art. 36 ust. 5 określiła szczegółowy tryb działań
podejmowanych przez pracowników ochrony realizujących swoje uprawnienia w
ramach środków porządkowych, określonych w art. 36 ust. 1 pkt. 1-3. Warto z
kolei zauważyć, iż uprawnienie do stosowania siły fizycznej w postaci chwytów
obezwładniających oraz podobnych technik walki zostało nadane pracownikowi
służby porządkowej organizatora imprezy masowej, będącemu pracownikiem agencji
ochrony osób i mienia, przez § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca
1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów działania służb
porządkowych organizatora imprezy masowej (Dz. U. Nr 32, poz. 169). Również i w
tym przypadku można mieć wątpliwości co do legalności tego przepisu (por.
komentarz do art. 41).

z powyższego wynika, ze jezeli nie ma osobnej podstawy prawnej, to ochrona
sklepu nie ma prawa legitymować. Nie wyobrazam sobie także regulaminu sklepu
wydanego na podstwaie przepisu art. 384 k.c. Szczególówe warunki zawierania
umów sprzedaży rzeczy ruchomych z udziałem konsuem,ntów sa zawarte w
rozporządz\eniu RM z 1995r., a tam nie ma mowy o legitymowaniu klientów.
Trudność z wydaniem wizącego regulaminu byłaby taka, ze regulamin nalezy
doręczyc w chwili zawierania umowy , czyli w supermarkecie - w chwili brania
towaru z pólki , bo wtedy z cywilistycznego punktu widzenia nastąpiło zawarcie
umowy sprzedaży. nie wiem, jak takie coś przeprowadzić technicznie :-)

pdr

marek

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl