W dniu 10.12.2020 o 11:58, Liwiusz pisze:
> W dniu 2020-12-10 o 11:51, Kviat pisze:
>
>> Bo w pewnym sensie stosowanie norm jest dobrowolne.
>> Jeżeli projektujesz jakąś konstrukcję, to projektujesz tak, aby się
>> nie zawaliła np. pod obciążeniem śniegu.
>> I teraz, możesz zaprojektować zadaszenie na obciążenie 100 ton/m2, ale
>> możesz zaprojektować minimum jakie norma przewiduje w danym rejonie
>> kraju. Masz wybór :)
>> Tylko potem trudno przekonać inwestora żeby kupił 100 razy więcej
>> materiałów niż potrzeba żeby się nie zawaliło...
>>
>> Inwestor chciałby zapłacić najmniej jak się da i najchętniej zrobiłby
>> zadaszenie z papieru, a dzięki tej normie projektant ma argument "że
>> taniej się nie da" (mniej materiałów nie da się kupić żeby się nie
>> zawaliło) i nie jest to jego widzimisię. Ale jak inwestor ma kasę i
>> chce mieszkać w bunkrze przeciwatomowym, to... projektant szuka norm
>> dotyczących budowy bunkra :)
>
> Czyli nadal trzeba kupić normę, aby wiedzieć, ile jest to minimum.

I tak i nie.
Projektanci, zazwyczaj, to nie debile i zwykle nie są psychopatami
mordercami. Wiedzą jak zaprojektować np. budynek żeby się nie zawalił.
Kiedyś norm nie było i też jakoś ludzie budynki stawiali, które stoją do
dzisiaj. Nie bez powodu często są trwalsze od tych współczesnych
budowanych "zgodnie z normą".
Nie trzeba kupować normy, żeby wiedzieć jak zaprojektować budynek i
norma nie jest żadną gwarancją, że się nie zawali. A przecież o to
chodzi. A przynajmniej powinno o to chodzić.

Na normach zafiksowani są urzędnicy, bo muszą mieć dupochron, bo nie
potrafią samodzielnie zinterpretować wyników obliczeń np. nośności
konstrukcji wyliczonych przez projektanta. Te liczby im nic "nie mówią".
Oni potrzebują informacji, że ta nośność jest nie mniejsza niż w "Normie
Nr...", którą zatwierdziło jakieś tam gremium w drodze głosowania i
kompromisów. I ich nie obchodzi, czy konstrukcja jest przewymiarowana
wytrzymałościowo.

Z drugiej strony, na normach jest zafiksowany inwestor, bo nie chce
płacić za niepotrzebne przewymiarowanie. Jak w normie stoi np. 10 ton
+30% margines bezpieczeństwa, to tyle ma być, bo za 31% nie będzie płacił.

I projektant musi między tym lawirować, ale nie dlatego, że bez normy
nie dałby rady budynku zaprojektować i jest dla niego niezbędna.
Potrafi liczyć, to sam sobie może policzyć ciężar śniegu na dachu.

Jeśli posłucha inwestora i zrobi nie więcej niż przewiduje norma, to
może się zdarzyć pechowy rok, gdy śniegu napada więcej niż zwykle (niż
przewiduje norma w danym regionie) i katastrofa gotowa. Ktoś zginie, ale
nikt nie jest winien, bo wszystko było zgodnie z normą.
Kiedyś to się nazywało "zgodnie ze sztuką", ale było zbyt nieostre dla
sądów.

Normy są potrzebne: urzędnikom, inwestorowi, sądowi...
I jak już, to oni powinni sobie kupić te normy, skoro nie wierzą
wyliczeniom projektanta, a to, że w praktyce musi je kupić projektant
wynika tylko z tego, że jest najsłabszy w tym towarzystwie.

Podsumowując, tak, projektant musi kupić normę, i nie, nie musi, bo nie
jest mu potrzebna żeby coś zaprojektować.

Oczywiście temat norm to długa dyskusja, bo mają też swoje zalety, np.
znormalizowane (a może trafniej: zestandaryzowane) końcówki ładowarek do
urządzeń elektronicznych (mniej śmieci po wymianie urządzenia na nowszy
model), itp.

Pozdrawiam
Piotr