Rządowy projekt ustawy o administracji podatkowej

Kolejnym zadaniem nałożonym na Dyrektora Biura jest prowadzenie działalności informacyjnej
i edukacyjnej. Charakter tego rodzaju działalności jest całkowicie odmienny od innych zadań
realizowanych przez Biuro – udzielania ogólnej informacji podatkowej oraz wydawania
interpretacji indywidualnych. Nie odbywa się bowiem w czasie rzeczywistym (relacja pytanie-
-odpowiedź), nie odbywa się także w ramach uregulowanej w przepisach procedury,
obwarowanej ustawowym terminem. Jednocześnie pracownicy realizujący te zadania musza
odznaczać się – oprócz wiedzy merytorycznej – dodatkowymi kompetencjami, tj. jak
umiejętność pracy z grupą, łatwego wyrażania myśli, przekazywania posiadanej wiedzy. Stąd
też, sprawna realizacja ww. zadania nałożonego na Dyrektora Biura KIP powinna odbywać się
w ramach wyspecjalizowanych do tego struktur (komórek materiałów edukacyjnych
i informacyjnych).
Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, do zadań Krajowej Informacji Podatkowej
(Dyrektorów Izb Skarbowych, w strukturach których funkcjonują Biura KIP) należy także
wstępne rozpatrywanie wniosków o wydanie interpretacji ogólnych. Upoważnienie do działania
w tym zakresie udzielane jest w drodze rozporządzenia Ministra Finansów, wydawanego na
podstawie art. 14a par. 10 Ordynacji podatkowej. Wyodrębnienie Krajowej Informacji
Podatkowej ze struktur Izb Skarbowych i uczynienie z niej ogólnopolskiego ośrodka
informacyjnego w obszarze podatków uzasadnia powierzenie Dyrektorowi Biura Krajowej
Informacji Podatkowej także zadań związanych ze wstępnym rozpatrywaniem wniosków
o wydanie interpretacji ogólnej i wydawaniem – jako organ pierwszej instancji – postanowień
o pozostawieniu bez rozpatrzenia tych wniosków. W związku z tym niezbędnym jest utworzenie
w strukturach Biura komórek odpowiedzialnych za obsługę ww. wniosków (komórki
interpretacji ogólnych).











03/77rch

54
Projekt
R O Z P O R Z Ą D Z E N I E
M I N I S T R A F I N A N S Ó W )
z dnia
w sprawie działań informacyjnych zmierzających do dobrowolnego wykonania
obowiązku, składania oświadczeń o posiadanym majątku lub źródłach dochodu oraz
trybu postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu czynności
zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych
Na podstawie art. 6 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.)) zarządza się, co następuje:

§ 1. Wierzyciel jest obowiązany do systematycznej kontroli terminowości zapłaty
należności pieniężnych.
§ 2. W przypadku gdy zachodzi konieczność wystawienia tytułu wykonawczego, na
zobowiązanego i jego małżonka na podstawie art. 27c ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwanej dalej „ustawą”, przepisy
rozporządzenia dotyczące zobowiązanego mają również zastosowanie do małżonka
zobowiązanego.
§ 3. 1. Działania informacyjne wobec zobowiązanego zmierzające do dobrowolnego
wykonania przez niego obowiązku wierzyciel może podejmować w szczególności poprzez
internetowy portal informacyjny, krótką wiadomość tekstową (sms), e-mail, telefon, faks.
2. Wierzyciel podejmuje działania, o których mowa w ust. 1, w przypadku, gdy nie jest
prowadzone wobec zobowiązanego postępowanie egzekucyjne lub zabezpieczające wszczęte
na jego wniosek.
3. Działania, o których mowa w ust. 1, są ewidencjonowane w aktach sprawy, poprzez
wskazanie w szczególności:
1) formy działania informacyjnego;
2) daty podjęcia działania informacyjnego.

1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Finansów (Dz. U. poz. 1256).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 87, 211, 218 i 396.
– 2 –

§ 4. 1. W przypadku odstąpienia przez wierzyciela od czynności zmierzających do
zastosowania środków egzekucyjnych na podstawie art. 6 § 1c ustawy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji, przed wszczęciem postępowania o odpowiedzialności
podatkowej osoby trzeciej, wierzyciel przesyła do zobowiązanego wezwanie do złożenia
oświadczenia o posiadanym majątku lub źródłach dochodu zawierające w szczególności:
1) podstawę prawną wezwania;
2) nazwę wierzyciela i adres jego siedziby lub jego jednostki organizacyjnej;
3) datę wystawienia wezwania;
4) nazwę lub nazwisko i imię zobowiązanego, do którego jest kierowane, adres jego
siedziby lub miejsca zamieszkania oraz inne dane identyfikacyjne, o ile są znane
wierzycielowi;
5) wezwanie do wskazania majątku lub źródeł dochodu mogącego podlegać ujawnieniu
w oświadczeniu;
6) imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe osoby upoważnionej do działania w imieniu
wierzyciela.
2. Oświadczenie o posiadanym majątku lub źródłach dochodu zawiera:
1) datę oświadczenia;
2) nazwę lub nazwisko i imię zobowiązanego składającego oświadczenie, adres jego
siedziby lub miejsca zamieszkania lub inne dane identyfikacyjne;
3) informację o:
a) nieruchomościach zawierającą: miejsce położenia nieruchomości, powierzchnię, stan
prawny, obciążenia, szacunkową wartość, numer księgi wieczystej lub numer zbioru
dokumentów, oznaczenie sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej lub
sądu, w którym znajduje się zbiór dokumentów,
b) statku morskim lub statku w budowie wpisanym do rejestru okrętowego zawierającą:
miejsce położenia statku, stan prawny, obciążenia, szacunkową wartość, numer
rejestru okrętowego,
c) rzeczach ruchomych zawierającą: rodzaj rzeczy ruchomych, stan prawny,
obciążenia, szacunkową wartość, dane identyfikacyjne,
d) zbywalnych praw majątkowych, w tym wierzytelności pieniężnych, zawierającą:
rodzaj prawa majątkowego, stan prawny, obciążenia, szacunkową wartość,
oznaczenie podmiotu obciążonego wobec zobowiązanego, oznaczenie właściwego
rejestru, w którym zostało ujawnione prawo;
– 3 –

4) podpis zobowiązanego.
§ 5. 1. Wierzyciel przesyła zobowiązanemu upomnienie zawierające w szczególności:
1) nazwę wierzyciela i adres jego siedziby lub jego jednostki organizacyjnej;
2) datę wystawienia upomnienia;
3) nazwę lub nazwisko i imię zobowiązanego, do którego jest kierowane, adres jego
siedziby lub miejsca zamieszkania oraz inne dane identyfikacyjne, o ile są znane
wierzycielowi;
4) wskazanie:
a) wysokości i rodzaju należności pieniężnej, którą należy uiścić, oraz okresu, którego
dotyczy,
b) rodzaju i wysokości odsetek z tytułu niezapłacenia w terminie należności pieniężnej
naliczonych na dzień wystawienia upomnienia oraz stawki tych odsetek, według
której należy obliczyć dalsze odsetki,
c) sposobu zapłaty należności pieniężnej,
d) wysokości należnych kosztów upomnienia;
5) wezwanie do wykonania obowiązku z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę
postępowania egzekucyjnego po upływie 7 dni od dnia doręczenia upomnienia;
6) pouczenie, że w przypadku skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego
powstaje obowiązek uiszczenia kosztów egzekucyjnych, które są zaspokajane
w pierwszej kolejności;
7) imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe osoby upoważnionej do działania w imieniu
wierzyciela.
2. Upomnienie może dotyczyć więcej niż jednej należności pieniężnej, jeżeli są one
należne od tego samego zobowiązanego.
§ 6. Wierzyciel niezwłocznie doręcza zobowiązanemu upomnienie, w przypadku gdy
łączna wysokość należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie
należności pieniężnej przekroczy dziesięciokrotność kosztów upomnienia albo gdy okres do
upływu terminu przedawnienia należności pieniężnej jest krótszy niż 6 miesięcy.
§ 7. Wierzyciel niezwłocznie wystawia tytuł wykonawczy, w przypadku gdy łączna
wysokość należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie
należności pieniężnej przekroczy dziesięciokrotność kosztów upomnienia albo gdy okres do
upływu terminu przedawnienia należności pieniężnej jest krótszy niż 6 miesięcy.
– 4 –

§ 8. 1. Wierzyciel niebędący jednocześnie organem egzekucyjnym przekazuje organowi
egzekucyjnemu tytuł wykonawczy wraz z informacją zawierającą w szczególności:
1) dane, na podstawie których ustalono właściwość miejscową organu egzekucyjnego
w sposób określony zgodnie z art. 22 § 3 albo § 3a ustawy;
2) znane wierzycielowi składniki majątkowe zobowiązanego, w tym znajdujące się na
terytorium państwa członkowskiego lub państwa trzeciego;
3) wskazanie daty uzupełnienia i wysłania przez centralne biuro łącznikowe wniosku
o udzielenie informacji lub powiadomienie, o którym mowa w ustawie z dnia
11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności
celnych i innych należności pieniężnych (Dz. U. poz. 1289), do państwa członkowskiego
lub trzeciego oraz numerów wniosków organu wnioskującego i organu współpracującego
zawartych w numerze referencyjnym tego wniosku o udzielenie informacji lub
powiadomienie;
4) numer i datę tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę postępowania
egzekucyjnego, które zostało umorzone zgodnie z art. 59 § 2 ustawy, oraz ujawnione
składniki majątkowe lub źródła dochodu zobowiązanego przewyższające kwotę
wydatków egzekucyjnych.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć więcej niż jednego tytułu
wykonawczego w odniesieniu do tego samego zobowiązanego.
§ 9. Jeżeli wierzyciel będący jednocześnie organem egzekucyjnym, o którym mowa
w art. 19 § 2 ustawy, nie jest właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę
zobowiązanego, przekazuje tytuł wykonawczy do właściwego miejscowo naczelnika urzędu
skarbowego celem prowadzenia postępowania egzekucyjnego.
§ 10. 1. W przypadku wystawienia w formie papierowej tytułu wykonawczego
stosowanego w egzekucji należności pieniężnych, wierzyciel może skorzystać z aplikacji do
tworzenia formularza tytułu wykonawczego udostępnionej w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra do spraw finansów
publicznych.
2. Do tytułu wykonawczego przekazanego organowi egzekucyjnemu w formie
papierowej wierzyciel dołącza jego odpisy w liczbie po jednym egzemplarzu dla każdego
zobowiązanego. Jeden egzemplarz tytułu wykonawczego wierzyciel może pozostawić
w aktach sprawy.