Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty

W projektowanej ustawie dodano definicję obywateli państw członkowskich
Unii Europejskiej. Wynika to z szerszego rozumienia tego pojęcia – przez
obywateli państw członkowskich rozumie się także członków ich rodzin w ro-
zumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium
RP, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkow-
skich Unii Europejskiej i członków ich rodzin oraz obywateli państw trzecich
posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE w ro-
zumieniu przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, co
dotąd nie było zdefiniowane.
Zmiana zaproponowana w art. 1 pkt 2 niniejszego projektu ma charakter po-
rządkujący dotychczasowe przepisy art. 5-5c ustawy. Ponadto, zgodnie
z przepisami dyrektywy 2005/36/WE, zostało rozszerzone pojęcie „dyplomu”
w odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, a także
przyjęto rozwiązania dotyczące uznawania kwalifikacji do wykonywania za-
wodu lekarza lub lekarza dentysty przez obywateli państw członkowskich
Unii Europejskiej posiadających dyplom wydany przez państwo spoza Unii
Europejskiej, którzy posiadają przynajmniej trzyletnie doświadczenie na tery-
torium UE, oraz osób, które nie mogą przedstawić wszystkich formalnych
dokumentów wymaganych zgodnie z dyrektywą 2005/36/WE. Uwzględniono
również zasady uznawania kwalifikacji zgodnie z systemem ogólnym. Okre-
ślono, że organem właściwym do spraw uznania kwalifikacji zawodowych na
zasadach systemu ogólnego będzie minister właściwy do spraw zdrowia.
Jednocześnie została wprowadzona możliwość złożenia Lekarskiego Egza-
minu Państwowego oraz Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego
w języku, w jakim prowadzono w polskich uczelniach medycznych studia na
kierunku lekarskim i lekarsko-dentystycznym. Zgodnie z aktualnym stanem
prawnym absolwenci studiów anglojęzycznych odbywanych w Polsce nie-
znający języka polskiego nie mają możliwości pozytywnego złożenia Lekar-
skiego Egzaminu Państwowego (LEP) lub Lekarsko-Dentystycznego Egza-
minu Państwowego (LDEP) i w związku z tym nie mają możliwości uzyska-
nia pełnych kwalifikacji niezbędnych do otrzymania prawa wykonywania za-
wodu lekarza lub lekarza dentysty. Ponadto potwierdzenie pozytywnego zło-
żenia LEP lub LDEP jest niezbędne w procesie uznawania kwalifikacji do

2
wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty w państwach członkow-
skich Unii Europejskiej. Z uwagi na istotne wpływy dla uczelni za studia w ję-
zyku angielskim, uzyskanie pełnych kwalifikacji po zdaniu LEP w języku an-
gielskim przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz przez
obcokrajowców spoza Unii ma również istotne znaczenie.
Zaproponowane nowe brzmienie przepisów art. 5a i 5b uwzględnia wytycz-
ne dotyczące uznawania kwalifikacji do wykonywania zawodu lekarza, leka-
rza dentysty zawarte w dyrektywie 2005/36/WE na zasadzie tzw. „praw na-
bytych”, rozszerzając je również o wytyczne dotyczące dokumentów po-
twierdzających formalne kwalifikacje obywateli Republiki Bułgarii i Rumunii
do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty. Natomiast art. 5c zawie-
ra przepisy dotyczące uznawania kwalifikacji zawodowych lekarzy w ramach
systemu ogólnego.
Uchylenie art. 5d oraz 5e wynika z przeniesienia znowelizowanej treści tych
przepisów odpowiednio do art. 5a, 5b oraz 5c.
Poprawka umieszczona w art. 1 pkt 3 dotycząca nowelizacji art. 6 precyzuje
i upraszcza procedurę przyznawania prawa wykonywania zawodu lekarza
i prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty przez okręgowe rady lekar-
skie. Ponadto wprowadza szczegółowe wymagania dotyczące dokumentów,
na podstawie których wydawane jest prawo wykonywania zawodu.
Zmiany proponowane w art. 1 pkt 5 niniejszego projektu implementują prze-
pisy dyrektywy 2005/36/WE w zakresie współpracy administracyjnej właści-
wych organów państw członkowskich Unii Europejskiej oraz obowiązku in-
formowania o zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na wykonywanie zawo-
du przez lekarzy lub lekarzy dentystów. Ponadto uzupełniają one procedurę
rozpatrywania wniosku o uznanie kwalifikacji przez dodanie punktu dotyczą-
cego potwierdzania wnioskodawcy, że wniosek wpłynął do organu.
Art. 1 pkt 6 ma na celu uporządkowanie procedury przyznawania prawa wy-
konywania zawodu lekarza i lekarza dentysty cudzoziemcom niebędącym
obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej. Doprecyzowano rów-
nież w ustawie przepisy dotyczące komisji powoływanej przez NRL w celu

3
przeprowadzenia egzaminu ze znajomości języka polskiego w zakresie nie-
zbędnym do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty.
Dodanie do ustawy przepisu art. 7a ujednolica brzmienie przepisu art. 5
ust. 5 i art. 7 ust. 8. ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i le-
karza dentysty. Dotychczasowe przepisy ustawy dublowały się, dając Mini-
strowi Zdrowia uprawnienie do wydania aktu wykonawczego de facto doty-
czącego tego samego zakresu merytorycznego – zakresu znajomości języ-
ka polskiego w mowie i piśmie koniecznego (niezbędnego) do wykonywania
zawodu lekarza, lekarza dentysty.
Zmiany proponowane w art. 1 pkt 8 i 9 dotyczą implementacji przepisów dy-
rektywy 2005/36/WE w zakresie tymczasowego i okazjonalnego świadcze-
nia usług. Propozycja zapisana w niniejszym projekcie reguluje kwestie do-
tyczące rodzaju informacji, jakie powinni przekazywać pacjentom lekarze
posługujący się tytułem zawodowym państwa członkowskiego Unii Europej-
skiej innego niż Rzeczpospolita Polska. Są to informacje dotyczące między
innymi wpisu do rejestru, zezwolenia na wykonywanie zawodu, przynależ-
ności do stowarzyszeń zawodowych, numeru identyfikacji podatkowej VAT
oraz ubezpieczenia odpowiedzialności zawodowej.
Propozycja przepisów zapisana w art. 1 pkt 10 projektu ma charakter po-
rządkowy i ma na celu ujednolicenie nazwy Lekarskiego Egzaminu Pań-
stwowego oraz Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego zgodnie
ze zmianą zaproponowaną w art. 1 pkt 2 niniejszego projektu.
W art. 1 pkt 11 projektu wprowadzono uregulowania dotyczące trybów i za-
sad odbywania specjalizacji, określania przez ministra właściwego do spraw
zdrowia liczby wolnych miejsc szkoleniowych dla lekarzy, a także określania
przez ministra właściwego do spraw zdrowia wynagrodzenia lekarza odby-
wającego specjalizację w ramach rezydentury. Dotychczas kwestie te były
uregulowane w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 20 października
2005 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. z 2005 r.
Nr 213, poz. 1779, z późn. zm.). Ponadto doprecyzowano przepisy stano-
wiące podstawę wydania przepisów wykonawczych dotyczących między in-
nymi: wykazu specjalności lekarskich i lekarsko-dentystycznych, ramowych

4
programów specjalizacji, sposobów i trybów odbywania specjalizacji, sposo-
bu i trybu składania państwowego egzaminu specjalizacyjnego, warunków,
jakim powinny odpowiadać jednostki organizacyjne prowadzące specjaliza-
cje, warunków i trybu uznawania równoważności tytułu specjalisty uzyska-
nego za granicą, trybu finansowania szkolenia specjalizacyjnego oraz wyso-
kości wynagrodzenia lekarza i lekarza dentysty.
Zmiany zapisane w art. 1 pkt 12 uzupełniają przepisy ustawy w zakresie do-
kumentów poświadczających formalne kwalifikacje zawodowe lekarza spe-
cjalisty w odniesieniu do obywateli Republiki Bułgarii oraz Rumunii. Ponadto
przepisy zostały zaktualizowane zgodnie z przepisami dyrektywy
2005/36/WE. Kolejny punkt niniejszego projektu (art. 1 pkt 13) proponuje
procedurę uznawania kwalifikacji lekarzy specjalistów w ramach systemu
ogólnego, zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach doty-
czących uznawania kwalifikacji uzyskanych na terytorium Unii Europejskiej.
Zmiany zapisane w art. 1 pkt 14 odnoszą się do art. 17 ustawy dotyczącego
umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny i polegają na dodaniu
możliwości uznawania zagranicznych programów szkoleniowych za równo-
ważne z polskimi programami.
W art. 1 pkt 15 dotyczy implementacji przepisów dyrektywy 2005/36/WE
w zakresie posługiwania się tytułami zawodowymi oraz tytułami potwierdza-
jącymi wykształcenie.
Proponowana zmiana art. 41 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty
oraz dodanie nowego art. 41a ma na celu uporządkowanie przepisów doty-
czących dokumentacji medycznej prowadzonej przez lekarza udzielającego
świadczeń zdrowotnych w formie praktyki lekarskiej lub specjalistycznej
praktyki lekarskiej.
Zasadniczym celem podjęcia prac jest uregulowanie sposobu postępowania
z dokumentacją medyczną w przypadku śmierci lekarza prowadzącego in-
dywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę le-
karską. Na problem wynikający z braku regulacji w tym zakresie zwracał
uwagę Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych.

5
Analiza obowiązujących przepisów w tym zakresie wskazuje, że rozporzą-
dzenie Ministra Zdrowia w sprawie rodzajów indywidualnej dokumentacji
medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udo-
stępniania określa sposób postępowania z dokumentacją medyczną w przy-
padku zaprzestania wykonywania zawodu lekarza poza zakładem opieki
zdrowotnej. Sam lekarz wydaje wtedy kopię dokumentacji medycznej pa-
cjentowi lub osobie upoważnionej. Przepisy te proponuje się przenieść do
ustawy z modyfikacją, że lekarz wydaje osobom uprawnionym oryginały do-
kumentacji, a nie ich kopie.
Szczególna sytuacja ma miejsce wtedy, kiedy zaprzestanie wykonywania
zawodu przez lekarza spowodowane jest jego śmiercią. Przepisy nie okre-
ślają sposobu postępowania w takich przypadkach, co wydaje się konieczne
do uzupełnienia, gdyż ze względu na zapewnienie ochrony informacji o sta-
nie zdrowia i zachowanie tajemnicy lekarskiej dokumentacja medyczna nie
powinna być przejmowana przez spadkobierców lekarza wraz z pozostałym
majątkiem.
W związku z powyższym proponuje się dodanie przepisu, który obowiązek
przejęcia dokumentacji medycznej w takich przypadkach nakłada na wła-
ściwą okręgową izbę lekarską, która informuje pacjentów o możliwości ode-
brania dokumentacji medycznej prowadzonej przez zmarłego lekarza, a na-
stępnie wydaje ją zgłaszającym się pacjentom. W izbie pozostaje i jest prze-
chowywana przez wymagany prawem okres tylko ta dokumentacja, po którą
nie zgłosił się uprawniony podmiot. Rozwiązanie takie spowoduje z jednej
strony znaczne ograniczenie liczby dokumentów, których przechowywanie
będzie obowiązkiem okręgowej izby lekarskiej, z drugiej umożliwi pacjentom
odebranie oryginałów dokumentacji medycznej, która często jest im nie-
zbędna w celu kontynuowania leczenia u innego lekarza.
Koszty przechowywania dokumentacji medycznej będzie ponosić okręgowa
izba lekarska, zobowiązana do jej przechowywania.
Szczegółowo zagadnienie to zostanie określone w rozporządzeniu, wyda-
nym na podstawie nowego upoważnienia – rozszerzonego i uzupełnionego
o wytyczne co do treści aktu wykonawczego.

6