Poselski projekt ustawy o ochronie genomu ludzkiego i embrionu ludzkiego

3. Na dokonanie ingerencji określonej w ust. 1 konieczne jest uzyskanie zgody
Prezesa Urzędu d.s. Biomedycyny, a w przypadku, gdy ingerencja ta ma
charakter eksperymentu także pozytywnej opinii właściwej komisji
bioetycznej w trybie określonym w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jednolity: Dz.U. z 2002 r. Nr 21,
poz. 152 ze zm.).

Art. 11

1. Zakazane są wszelkie praktyki eugeniczne.
2. Nikt nie ponosi odpowiedzialności cywilnej za wytworzenie, urodzenie,
pochodzenie lub charakterystykę genetyczną człowieka.
3. Nieważne są zobowiązania przeciwne.

Art. 12
1. Każdy ma prawo do poznania informacji genetycznej uzyskanej z jego
ciała.
2. Każdy ma prawo do wyrażenia i cofnięcia zgody na przechowywanie i
wykorzystanie odłączonych części jego ciała, w szczególności pobranych do
badań genetycznych.
3. Nieważne są zobowiązania przeciwne.
 
 
Art. 13

1. Nikt nie może być zobowiązany do uczestnictwa w badaniach
genetycznych lub do wyrażenia zgody na badania genetyczne osób
pozostających pod jego pieczą albo do ujawnienia wyników tych badań.
2. Badania genetyczne są dopuszczalne w celach leczniczych i tylko w
interesie tego, na kim te badania są przeprowadzane.
3. Badania genetyczne można przeprowadzić w celach naukowych po
uzyskaniu zgody Prezesa Urzędu d.s. Biomedycyny, a w przypadku, gdy
badania mają charakter eksperymentu także pozytywnej opinii właściwej
komisji bioetycznej w trybie określonym w ustawie z dnia 5 grudnia 1996
 
4
r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jednolity: Dz.U. z 2002 r.
Nr 21, poz. 152 ze zm.).
4. Badania genetyczne można przeprowadzić także w innym ustawowo
określonym celu, jeżeli ustawa reguluje tryb i zasady przeprowadzenia
tych badań.
5. Badania genetyczne można przeprowadzić na embrionie oraz osobach
niezdolnych do wyrażenia zgody na badania wtedy, gdy nie są związane z
jakimkolwiek ryzykiem dla dóbr osobistych badanego.
6. Badania genetyczne może przeprowadzić wyłącznie uprawniony lekarz.
7. Tylko uprawniony lekarz może prowadzić poradnictwo genetyczne.
8. Badania genetyczne i poradnictwo genetyczne prowadzi się
w wyspecjalizowanych jednostkach działających na podstawie ustawy z
dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 1991 r.
Nr 91, poz. 408 ze zm.), które uzyskały zezwolenie Prezesa Urzędu ds.
Biomedycyny.
9. Zezwolenie na prowadzenie badań genetycznych i poradnictwa
genetycznego może uzyskać zakład opieki zdrowotnej, który:
1)
zatrudnia odpowiednią liczbę uprawnionych lekarzy,
2)
posiada zaplecze techniczne gwarantujące bezpieczeństwo zdrowotne
osobom poddanym badaniom,
3)
posiada procedury ochrony odłączonych części ciała ludzkiego oraz
pozyskanej informacji genetycznej.
10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia, po
uzyskaniu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, warunki uzyskania
zezwolenia, uwzględniając:
1)
kwalifikacje lekarza uprawnionego do prowadzenia badań
genetycznych oraz poradnictwa genetycznego, mając na uwadze
konieczność posiadania niezbędnej wiedzy z
zakresu genetyki i
dziedzin pokrewnych,
2)
szczegółowe wymagania, jakie musi spełnić zakład opieki zdrowotnej,
by uzyskać zezwolenie na prowadzenie badań genetycznych oraz
poradnictwa genetycznego, mając na uwadze warunki sanitarne oraz
procedury ochrony informacji genetycznej, a także szczególne
procedury ochrony embrionów i osób niezdolnych do wyrażenia zgody
na badania.
 
5

Rozdział III
Ochrona embrionu ludzkiego

Art. 14
Zakazane jest niszczenie embrionu.

Art. 15
Zakazane jest tworzenie embrionu poza organizmem kobiety.

Art. 16
1. Procedury zapłodnienia pozaustrojowego, o których mowa w art. 18,
rozpoczęte do dnia wejścia w życie ustawy, prowadzi się wyłącznie na
zasadach określonych w niniejszej ustawie, mając na względzie przede
wszystkim dobro dziecka.
2. Za początek procedury zapłodnienia pozaustrojowego, o którym mowa w
ust. 1 uważa się wytworzenie embrionu poza organizmem kobiety.

Art. 17
Nikt nie może być zobowiązany wbrew swojemu sumieniu do udziału
w procedurze zapłodnienia pozaustrojowego.

Art.18
Procedura zapłodnienia pozaustrojowego obejmuje:
1)
czynności związane z tworzeniem embrionu i jego transferem do
organizmu kobiety,
2)
czynności związane z zapewnieniem prawidłowego rozwoju embrionu,
 
6
3)
kriokonserwację embrionu, umożliwiającą jego późniejszy transfer,
oraz przygotowanie embrionu do transferu,
4)
przechowywanie embrionu poddanego kriokonserwacji,
5)
prowadzenie rejestrów i dokumentacji.

Art. 19
1. Czynności o
charakterze medycznym wymienione w
art. 18 może
przeprowadzać wyłącznie uprawniony lekarz, chyba że mają one jedynie
pomocniczy charakter i są wykonywane pod nadzorem uprawnionego
lekarza.
2. Procedurę zapłodnienia pozaustrojowego prowadzi się
w wyspecjalizowanych jednostkach działających na podstawie ustawy z dnia
30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 1991 r. Nr 91,
poz. 408 ze zm.), które uzyskały zezwolenie Prezesa Urzędu ds.
Biomedycyny na prowadzenie tej procedury.
3. Zezwolenie na prowadzenie procedury może uzyskać zakład opieki
zdrowotnej, który:
1)
zatrudnia odpowiednią liczbę lekarzy uprawnionych do
przeprowadzania czynności medycznych określonych w art. 18,
2)
daje rękojmię prawidłowej kriokonserwacji i
przechowywania
embrionów w warunkach umożliwiających ich późniejszy transfer
i rozwój w organizmie kobiety,
4)
posiada zaplecze techniczne, infrastrukturę i organizację, gwarantujące
bezpieczeństwo wykonywanych czynności dla osób przystępujących
do procedury oraz tworzonych w tych procedurach embrionów,
5)
posiada odpowiednie ubezpieczenie majątkowe, gwarantujące
finansowanie na wypadek konieczności przeniesienia embrionów i
gamet poddanych kriokonserwacji do innego podmiotu i
przechowywania ich przez ten podmiot.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia, po
uzyskaniu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej:
1) kwalifikacje lekarza uprawnionego do przeprowadzenia czynności
medycznych określonych w
ust. 1, mając na uwadze konieczność
niezbędnej wiedzy z zakresu genetyki, ginekologii i położnictwa,
 
7
2) szczegółowe wymagania, jakie musi spełnić zakład opieki zdrowotnej, by
uzyskać zezwolenie na prowadzenie procedur zapłodnienia
pozaustrojowego, mając na uwadze realizację wymagań określonych
w ust. 3.
5. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 2, Prezes Urzędu ds. Biomedycyny
może określić szczegółowe warunki prowadzenia procedur zapłodnienia
pozaustrojowego zgodnie z wymogami określonymi w ust. 3.
6. W przypadku rezygnacji z prowadzenia procedur zapłodnienia
pozaustrojowego, jednostka, o której mowa ust. 2, na trzy miesiące przed
zaprzestaniem działalności zgłasza to Prezesowi Urzędu ds. Biomedycyny.
Prezes Urzędu ds. Biomedycyny, mając na względzie bezpieczeństwo
embrionów poddanych kriokonserwacji i przechowywanych przez jednostkę
zaprzestającą działalności, w drodze decyzji wskazuje inną jednostkę
prowadzącą procedurę zapłodnienia pozaustrojowego zobowiązaną do
przejęcia tych embrionów i wyznacza termin, do którego powinno nastąpić to
przekazanie.
7. Przekazując embriony poddane kriokonserwacji, jednostka zaprzestająca
działalności przekazuje także rejestry i dokumentację dotyczącą tych
embrionów, informując Centralny Rejestr Biomedyczny.
8. Przeniesienie i przechowywanie przejętych embrionów finansowane jest ze
środków określonych w ust. 3 pkt 5 lub ze środków własnych jednostki
przyjmującej.
9. Prezes Urzędu ds. Biomedycyny informuje rodziców genetycznych o
przekazaniu embrionu w trybie określonym w ust. 6 do innej jednostki
prowadzącej procedury zapłodnienia pozaustrojowego.
 
8