Rządowy projekt ustawy o Służbie Więziennej

kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego oraz ich egzekwowania, a także
zwalniania od obowiązku zwrotu tych kosztów w całości lub w części, jest przełożony,
o którym mowa w art. 97.
2. Przełożony ustala koszty wyżywienia, zakwaterowania i umundurowania otrzymane
przez funkcjonariusza w czasie kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego na
podstawie pisemnej informacji właściwego komendanta ośrodka szkolenia albo doskonalenia
kadr Służby Więziennej.

Art. 104. Przełożony może zwolnić z obowiązku zwrotu kosztów wyżywienia,
zakwaterowania, umundurowania oraz kosztów podróży służbowych otrzymanych w czasie
kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego w całości lub w części na pisemny
wniosek funkcjonariusza, uzasadniony jego sytuacją życiową, rodzinną lub materialną.

Art. 105. 1. Zrewaloryzowaną kwotę stanowiącą równowartość kosztów wyżywienia,
zakwaterowania i umundurowania oraz koszty podróży służbowych otrzymanych w czasie
kursu przygotowawczego lub szkolenia zawodowego funkcjonariusz wpłaca w jednostce
organizacyjnej, w której pełnił służbę przed zwolnieniem.
2. Należności, o których mowa w ust. 1, niezwrócone przez funkcjonariusza,
podlegają potrąceniu z jego uposażenia na zasadach określonych w art. 227.



Art. 106. 1. Funkcjonariusz, którego stosunek służbowy ustał, może używać stopnia
Służby Więziennej z dodaniem określenia „w stanie spoczynku”.
2. Utrata stopnia Służby Więziennej następuje w razie stwierdzenia wygaśnięcia
stosunku służbowego funkcjonariusza w przypadkach:
1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na środek karny w postaci pozbawienia
praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za
popełnione umyślnie przestępstwo lub przestępstwo skarbowe ścigane
z oskarżenia publicznego, jeżeli jej wykonanie nie zostało warunkowo
zawieszone.


50

Art. 107. 1. Funkcjonariusza kobiety nie można w okresie ciąży i w czasie urlopu
macierzyńskiego zwolnić ze służby albo stwierdzić wygaśnięcia jej stosunku służbowego,
z wyjątkiem przypadków określonych w art. 95 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 i 4 i przypadków
określonych w art. 96 ust. 1 pkt 2 – 10.

2. Funkcjonariuszowi kobiecie, o której mowa w ust. 1, zwolnionej ze służby
w okresie służby przygotowawczej na podstawie art. 95 ust. 2 pkt 4 przysługuje świadczenie
pieniężne, o którym mowa w art. 101 ust. 1.

3.
Funkcjonariuszowi kobiecie zwolnionej ze służby w okresie urlopu
wychowawczego na podstawie art. 95 ust. 2 pkt 4 przysługują do końca okresu, na który ten
urlop został udzielony:
1) świadczenie pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu
zasiłku wychowawczego;
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie
urlopu wychowawczego z przyczyn niedotyczących pracowników.

4. Przepis ust. 1 – 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza mężczyzny
wychowującego dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego lub urlopu
wychowawczego.

Art.
108.
1. Funkcjonariuszowi, którego stosunek służbowy ustał, wydaje się
niezwłocznie świadectwo służby.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby w terminie 7 dni od
dnia ich doręczenia.
3. Funkcjonariuszowi, któremu wyrządzono szkodę wskutek niewydania w terminie
lub wydania niewłaściwego świadectwa, przyznaje się odszkodowanie w wysokości 1/30
miesięcznego uposażenia na ostatnio zajmowanym stanowisku za każdy dzień pozostawania
bez pracy z tego powodu, nie dłużej jednak niż za okres 6 tygodni.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, dane, które należy
podać w świadectwie służby, tryb wydawania i prostowania świadectwa, jego wzór, a także
tryb przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub
wydaniem niewłaściwego świadectwa służby, mając na względzie konieczność umieszczenia
w świadectwie służby informacji niezbędnych do ustalenia uprawnień wynikających ze
stosunku służbowego i uprawnień z ubezpieczenia społecznego.


51
Rozdział 13
Zdrowie i bezpieczeństwo funkcjonariuszy w służbie

Art. 109. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie
podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, zwane dalej „komisjami
lekarskimi”.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie zdolności fizycznej
i psychicznej do służby oraz kategorie zdolności do służby, zakres i tryb przeprowadzania
badań lekarskich, w tym badań specjalistycznych, a także zakres i sposób przeprowadzania
testu sprawności fizycznej, uwzględniając w szczególności charakter służby oraz warunki jej
pełnienia.

Art. 110. 1. Funkcjonariusza kieruje się, z urzędu lub na jego prośbę, do komisji
lekarskiej w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do
służby, jak również związku poszczególnych schorzeń ze służbą.

2. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez komisję,
w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym, a gdy zachodzi
potrzeba – obserwacji w zakładzie opieki zdrowotnej.

Art. 111. 1. Zadania z zakresu:
1) ochrony zdrowia funkcjonariuszy przed wpływem niekorzystnych warunków
związanych ze środowiskiem służby i sposobem jej pełnienia,
2) profilaktycznej opieki zdrowotnej nad funkcjonariuszami
– wykonują jednostki służby medycyny pracy Służby Więziennej, zwane dalej
„jednostkami służby medycyny pracy”, na zasadach określonych w ustawie z dnia
27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317,
z późn. zm.).
2. Nadzór nad realizacją zadań, o których mowa w ust. 1, sprawuje właściwy dyrektor
okręgowy oraz Dyrektor Generalny.
3.
Wykonując zadania, o których mowa w ust. 1, jednostki służby medycyny pracy
współdziałają z komisjami lekarskimi. Współdziałanie polega w szczególności na wymianie
informacji o stanie zdrowia funkcjonariuszy, zwłaszcza o stanach chorobowych mogących

52
mieć związek z zagrożeniami środowiska służby lub sposobem jej pełnienia, udostępnianiu
dokumentacji lub wyników badań i konsultacji.
4.
Jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia funkcjonariusza, jednostka służby
medycyny pracy może wystąpić do przełożonego z wnioskiem o skierowanie takiego
funkcjonariusza do komisji lekarskiej w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia
zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszczególnych schorzeń ze
służbą.

Art. 112. 1. Właściwa jednostka służby medycyny pracy może na wniosek właściwego
przełożonego przeprowadzać badania funkcjonariusza, niezależnie od badań okresowych
i kontrolnych, jeżeli jest to uzasadnione podejrzeniem pogorszenia jego stanu zdrowia,
mogącym mieć negatywny wpływ na pełnienie służby na aktualnie zajmowanym stanowisku
służbowym lub bezpieczeństwo jednostki organizacyjnej. W uzasadnionym przypadku, po
przeprowadzeniu badania, jednostka ta niezwłocznie informuje właściwego przełożonego
o konieczności natychmiastowego odsunięcia funkcjonariusza od wykonywania zadań
służbowych.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom, o których mowa w ust. 1.

Art. 113. 1. Funkcjonariusz może zostać poddany procedurze określającej jego
predyspozycje do służby na określonych stanowiskach służbowych lub w określonych
komórkach organizacyjnych jednostek organizacyjnych polegającej na przeprowadzeniu
testu sprawności fizycznej lub badań psychologicznych.
2. Test i badania, o których mowa w ust. 1, zarządza właściwy przełożony.
3. Test sprawności fizycznej przeprowadza właściwa komórka organizacyjna jednostki
organizacyjnej, a badania psychologiczne – służba medycyny pracy.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania
procedury określającej predyspozycje funkcjonariuszy do służby, właściwość komórek
organizacyjnych w tych sprawach, a także predyspozycje wymagane na określonych
stanowiskach służbowych lub w określonych komórkach jednostek organizacyjnych,
uwzględniając w szczególności zapewnienie ochrony zdrowia funkcjonariusza w sposób
umożliwiający prawidłowe wykonywanie obowiązków służbowych.


53
Art. 114. Funkcjonariuszowi, na jego wniosek, przełożony może udzielić płatnego
urlopu zdrowotnego w celu przeprowadzenia zaleconego przez komisję lekarską leczenia,
w wymiarze nieprzekraczającym sześciu miesięcy w roku kalendarzowym.

Art. 115. 1. Funkcjonariusz w celu poprawy sprawności może zostać skierowany,
w ramach płatnego dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 139 ust. 1,
na obóz kondycyjny. Udział funkcjonariusza w obozie kondycyjnym jest bezpłatny.
2. Dyrektor Generalny określi, w drodze zarządzenia, tryb kierowania i szczegółowe
warunki korzystania z obozów kondycyjnych przez funkcjonariuszy.

Art. 116. 1. Przełożeni ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny
służby funkcjonariuszy oraz są obowiązani do ochrony ich życia i zdrowia przez zapewnienie
bezpiecznych i higienicznych warunków służby.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany do przestrzegania przepisów i zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
stosowania do funkcjonariuszy Służby Więziennej przepisów ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w dziedzinie
bezpieczeństwa i higieny pracy, uwzględniając szczególny charakter służby w Służbie
Więziennej oraz jej struktury organizacyjne.

Art. 117. 1. Funkcjonariusz, który wskutek wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem służby albo wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby doznał uszczerbku na zdrowiu lub poniósł szkodę
w

mieniu, otrzymuje jednorazowe odszkodowanie. W razie śmierci funkcjonariusza
w związku z pełnieniem służby albo wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby odszkodowanie otrzymują pozostali po nim
członkowie rodziny, o których mowa w art. 215.

2. Za wypadek pozostający w związku z pełnieniem służby w Służbie Więziennej
uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć,
które zaszło podczas lub w związku z:
1) wykonywaniem obowiązków służbowych albo poleceń przełożonych;
2) wykonywaniem czynności w interesie służby, nawet bez polecenia przełożonych;

54