Zakup towaru od zagranicznego przedsiębiorcy

Przeczytaj także: Zakupy przez Internet a odstąpienie od umowy

Przykład:

Konsument w drodze licytacji w niemieckim serwisie aukcyjnym zakupił używaną zmywarkę do naczyń. Sprzedawcą był przedsiębiorca nie kierujący działalności do Polski. Po otrzymaniu zmywarki okazało się, że nie funkcjonuje ona prawidłowo. Kupujący nie będzie mógł żądać naprawy zmywarki na podstawie ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, ponieważ prawem właściwym będzie prawo niemieckie.

Jeżeli zgodnie ze wskazanymi wyżej przepisami ustalono, że dla umowy sprzedaży zawartej między konsumentem, a przedsiębiorcą działającym na terenie innego kraju, ale kierującym swą działalność do Polski prawem właściwym jest prawo polskie, to czy może on dochodzić wykonania przysługujących mu uprawnień przed sądem polskim? Rozstrzygnięcie, który sąd będzie właściwy do rozpatrywania takiej sprawy w ramach UE, następuje na podstawie Rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (tzw. Bruksela I). Art. 16 rozporządzenia stanowi, że konsument może wytoczyć proces przedsiębiorcy albo przed sąd państwa, na którego terytorium posiada miejsce swego zamieszkania albo przed sąd państwa, na terytorium którego miejsce zamieszkania posiada przedsiębiorca.

Przykład:

Przedsiębiorca, działający na terenie Niemiec, nie wymienił zakupionej przez konsumenta z Polski książki na egzemplarz w twardej oprawie, którą ten odesłał z żądaniem otrzymania towaru zgodnego z opisem. Kupujący odstąpił więc od umowy i wezwał przedsiębiorcę do zwrotu poniesionych kosztów. Wobec braku uczynienia zadość roszczeniom konsumenta przez przedsiębiorcę, kupujący może wytoczyć powództwo o zapłatę przed sąd niemiecki albo polski.

Należy podkreślić, że ustalenie sądu właściwego dla danej sprawy następuje bez względu na ustalone prawo właściwe. Jeżeli w danej sprawie okazało się, że prawem właściwym będzie prawo inne niż polskie, to właściwy sąd polski będzie rozpatrywał sprawę w oparciu o przepisy obcego państwa.

Warto na koniec wspomnieć, że podkreślić jedną z odmienności europejskich, polegającą na tym, iż spośród wszystkich krajów UE, tylko Dania i Wielka Brytania nie uczestniczyły w przyjęciu rozporządzenia Rzym I, a tym samym w tych krajach nie znajduje ono zastosowania. Oznacza to, że ustalając prawo właściwe dla transakcji internetowej, której jedną ze stron jest przedsiębiorca posiadający siedzibę na terenie tych dwóch państw, stosować należy Konwencję Rzymską z 19 czerwca 1980 r. o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, która w pozostałych państwach Unii Europejskiej, którą później a zastąpiło rozporządzenie Rzym I. Ustalenie właściwego sądu w takim przypadku, odbywać się będzie na podstawie przywołanego już rozporządzenia Bruksela I.

Katarzyna Zabłocka, Bartosz Maciejewski, aplikanci radcowscy