Utrata uprawnień a bieg terminu zwolnienia

Przeczytaj także: Pirackie programy w firmie a zwolnienie dyscyplinarne

Zawiniona utrata uprawnień to jedna z trzech przyczyn upoważniających pracodawcę do natychmiastowego pożegnania się z pracownikiem (por. art. 52 1 pkt 3 K.p.). Co ważne, możliwość zwolnienia podwładnego z tego powodu możliwa jest jedynie w przypadku, gdy wykonywana praca wymaga posiadania określonych uprawnień. A zatem, w konsekwencji utraty uprawnień można zwolnić dyscyplinarnie np. lekarza, kierowcę, adwokata, architekta czy budowniczego. Z decyzją o natychmiastowym zwolnieniu nie można jednak zwlekać- należy ją podjąć w ciągu miesiąca od uzyskania wiadomości uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę (por. art. 52 § 2 K.p.).

Bieg terminu rozpoczyna się więc w momencie, gdy pracodawca dowie się o zawinionej przez podwładnego utracie uprawnień. Warto jednak podkreślić, że o rozwiązaniu umowy w trybie art. 52 § 1 pkt 3 K.p. decyduje nie sam zawiniony czyn, ale stwierdzenie jego skutków w sferze uprawnień, czyli pozbawienie pracownika uprawnień przez odpowiedni organ. Do pozbawienia podwładnego pracy z powodu zawinionej utraty uprawnień może zatem dojść:

• po wydaniu przez uprawniony organ orzeczenia lub decyzji w tej kwestii i
• nie później niż w ciągu miesiąca od momentu, w którym pracodawca poznał stanowisko tego organu.

W praktyce może się zdarzyć, że czyn pracownika kwalifikuje go do zwolnienia na podstawie kilku przesłanek, o których mowa w art. 52 § 1-3 K.p. (ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, popełnienie przestępstwa uniemożliwiającego dalsze zatrudnianie na zajmowanym stanowisku, zawiniona utrata uprawnień), co wówczas? Jak w takiej sytuacji należy liczyć bieg terminu z art. 52 § 2 K.p?

Odpowiedzi na to pytanie udzielił SN w wyroku z 17 listopada 1997 r. (I PKN 361/97, OSNAPiUS 1998/17/503), w którym stwierdzono, iż ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych oraz utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku stanowią niezależne przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę w trybie natychmiastowym. Miesięczny termin, w którym dopuszczalne jest dyscyplinarne zwolnienie pracownika, biegnie odrębnie dla każdej z tych przyczyn.