Nieodebrane wypowiedzenie umowy jest doręczone?

Przeczytaj także: Zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy

Sąd I instancji w swoim wyroku stwierdził, iż zgłoszone przez powódkę roszczenia o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne jest bezpodstawne. Sąd wykazał, że według art. 265 §1 k.p uprawnienie pracownika do zasadności lub prawidłowości rozwiązania stosunku pracy na drodze sądowej ma ograniczony termin czasowy, który wynosi 7 dni od otrzymania pisma o wypowiedzeniu. Oczywiście – zgodnie z art. 265 §1 k.p. istnieje możliwość przywrócenia uchybionego terminu, jeżeli pracownik nie dokonał czynności w przepisanym terminie bez swojej winy. Sąd wskazał jednak, że pracownica miała możliwość zapoznania się z treścią wypowiedzenia, a jedynie z własnej woli się z nim nie zapoznała. Podkreślił on, że powódka miała możliwość zapoznania się z oświadczeniem pracodawcy najpóźniej w dniu 22 kwietnia 2002 r. (czyli 7 dni od drugiego awizowania przesyłki). Od tej daty należy zatem liczyć 7-dniowy termin do wniesienia odwołania do sądu pracy.

Powódka nie zgadzając się z orzeczeniem sądu I instancji złożyła apelację do Sądu Okręgowego. Wskazała w niej na naruszenie art. 61 k.c. w związku z art. 300 k.p. (w zakresie prawidłowego doręczenia pisma zawierającego wypowiedzenie).

Sąd Okręgowy oddalił skargę, podzielając w pełni zdanie sądu rejonowego. Uznał on, że w przypadku powódki nie występowały przesłanki określone w art. 265 § 1 k.p. uzasadniające przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia. Sąd Okręgowy wskazał, że pracodawca ma obowiązek wysłać pracownikowi pismo na adres znajdujący się w aktach osobowych pracownika, zaś konsekwencje nieodebrania przez pracownika przesyłki poczty nie mogą obciążać pracodawcy. Z art.61¹ k.c w zawiązku z art. 300k.p wynika, że pismo zawierające oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy za wypowiedzeniem uznaje się za dokonane w momencie, gdy pracownik mógł zapoznać się z jego treścią i nie ma znaczenia, czy do takiego zapoznania się w tym przypadku faktycznie doszło.

Powódka złożyła kasację do Sądu Najwyższego w której w całości zaskarżyła wyrok Sądu Okręgowego.

Sąd Najwyższy (wyrok z dnia 5 października 2005 r., sygn. akt I PK 37/2005) oddalił skargę. SN orzekł, że nieodebranie przez pracownika pisemnego oświadczenia woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę, zawierającego prawidłowe pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy (art. 30 §5 k.p. w związku z art. 264 §1 k.p.), nie ma wpływu na skuteczność dokonanego wypowiedzenia i nie ma podstawy do przywrócenia przekroczonego terminu. Dwukrotne awizowanie przesyłki poleconej zawierającej oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy stwarza bowiem domniemanie faktycznej możliwości zapoznania się przez pracownika z jego treścią, co oznacza przerzucenie na niego ciężaru dowodu braku możliwości zapoznania się z treścią tego oświadczenia. Powódka nie wykazała jednak przeszkód uniemożliwiających jej odebranie z poczty awizowanej przesyłki. Podobnie jak sądy niższych instancji, SN nie dopatrzył się w przedmiotowej sprawie przesłanek umożliwiających przywrócenie terminu określonego w art. 264 k.p. Powódka bowiem w omawianym wyżej okresie przebywała w domu i świadomie nie podjęła próby zapoznania się z treścią przesyłki od pracodawcy.