Abyś wyszedł na "zero" trzeba obliczyć :
1) Twoja dotychczasowa pensja netto + ok. 700,- zł (Twój ZUS) + 1/12 Twojej
dotychczasowej pensji netto (urlop) + inne (wynikające z różnicy pomiędzy
Twoją dotychczasową pensją netto, a podstawą składek, jakie będziesz opłacał
w ramach DG - zasiłki chorobowe, emerytura itp). Nazwijmy to "opcją zerową"
tj. Twój dochód z zatrudnienia = dochodowi z DG przy samozatrudnieniu.
2) Jakiś procent tego, że "na etacie" masz inne gwarancje pracownicze - przy
samozatrudnieniu ich nie masz.

Zwykle dawni pracownicy dobrze wychodzą na samozatrudnieniu ze względu na
horrendalne koszty ZUS-u, a i pracodawcy się opłaca (zaoszczędzony ZUS
dzieli się po połowie). Średnio obie strony zyskują po około 15-20 %.

Samozatrudnienie jest obecnie powszechne i generalnie większość dawnych
pracowników jest z tego zadowolona . Protestują tylko "działacze" związków
zawodowych, ponieważ kurczy im się piaskownica.

Wiele zależy od tego co wykonujesz jako pracownik i w jakim stopniu
pracodawcy zależy na Tobie. Przy wysokich pensjach obie strony wychodzą na
samozatrudnieniu dobrze. Ale wysokie pensje - to wysokie, rzadkie i cieszące
się popytem kwalifikacje, no i solidność pracownika.
Jeśli jakiegoś z tych elementów brak - to i tak nie masz wyboru (pracodawca
zawsze może Cię zwolnić) i wówczas tylko bacz, abyś nie stracił.

A jeśli rozmowę zaczniesz od "jak będzie 3 razy więcej" - to każdy
pracodawca(zleceniodawca) oceni, że ma do czynienia z niepoważnym,
zarozumiałym smarkaczem. Tylko ew. kpiąco zapyta "to co Pan u mnie tyle
czasu robił za tak niskie pobory ?" , wskaże drzwi i ew. odprawę (jak Ci się
należy) wyśle pocztą. A i nieoficjalną rekomendację dla Twojego przyszłego
pracodawcy przekaże stosowną -nie zatrudnia się nowych pracowników bez
osobistej rozmowy z poprzednim pracodawcą- to taki dodatkowy efekt
wywalczony przez związki zawodowe. Czasami skutkuje jak "wilczy bilet".