źle się wyraziłam...
Nie oskarżyłam męża...
Poprosiłam o rozmowę z pchychologiem...w związku z zaistniałymi sytuacjami.
Wcześniej moja rodzina i ja walczyliśmy o to aby dzieci nie były bite.
To jest według męża powód naszego rozejścia - żona była apodyktyczna i
ciągle chciała abym robił to co ona chce. Byłam apodyktyczna - bo chcciałam
aby nie bił dzieci, nie krzyczał nak głośno na nie... Moja walka nie trwa od
czasu rozejścia się... Rozumiem Twoje wątpliwości...Nie sztuka komus
udowodnić, że się znęcał nad dziećmi (komuś kto jest zły).
Sztuka temu komuś pomóc...aby był lepszy dla swoich dzieci. Nie rozumiesz,
że mimo to, że nie popieram zachowania męża - jestem za tym, że musi mieć
kontak z dziećmi. On ma obowiązek zabierać je na lody, jeździć z nimi na
rowerze, czytać wieczorem bajki... Razem chcieliśmy te dzieci - one nas nie
prosiły ..... To była nasza decyzja i to my musiemy temu sprostać. Mąż nie
potrafi zrozumiec, że robi źle... jego rodzice po części się z nim
zgadzają - a po części nie... Ale on ich nie słucha. Ja nie chce aby on sie
nie widywał z dziećmi...ja chcę aby ich kontakty były bezpieczne. I nie może
to byc tak, że ja siedzę obok nich i patrzę czy on im nic nie robi....bo to
jest sztuczna sytuacja i nie będzie między nimi takiej specyficznej
więzi...która się wytwarza kiedy spędzamy z dziećmi sam na sam...mówimy
sobie sekrety...opowiadamy, o zakochańcach (chłopaki w przedszkolu). Ja chcę
aby one miały z nim takie tematy...ale nie chcę aby sie go bały...
Bo póxniej grzesiu będzie swoje dzieci też tak bił...a Asia nie będzie
potrafiła bronić swich dzieci...Bo dla nich będzie to normą...

Nie potrafię tego lepiej wytłumaczyć.
Karolka