Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw

kredytowych niezwykle istotne jest korzystanie przez
banki z Informacji pochodzących z zewnętrznych baz
danych, w tym w szczególności międzybankowych
baz danych budowanych przez instytucje, o których
mowa w art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia
Rekomendacja T Strona 3 z 35 1997 r. - Prawo
bankowe,
które
gromadzą,
przetwarzają
I
udostępniają informacje m.in. w zakresie poziomu
oraz historii spłat zobowiązań kredytowych klientów
detalicznych. Banki powinny aktywnie włączyć się w
system
międzybankowej
wymiany
informacji,
przekazując kompletne i aktualne dane na temat
zobowiązań kredytowych klientów.
Rekomendacja 10 - W ramach procesu oceny
zdolności kredytowej klienta detalicznego konieczne
jest każdorazowe korzystanie przez banki z
zewnętrznych baz danych, w tym w szczególności
międzybankowych baz danych budowanych przez
instytucje, o których mowa w art. 105 ust 4 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z
2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.).
BIK — jako instytucja działająca na podstawie art 105
ust. 4 Ustawy Prawo Bankowe pomaga bankom i
instytucjom upoważnionym do udzielania kredytów
realizować ich ustawowe obowiązki wynikające m.in.
z art. 70 Ustawy Prawo bankowe oraz art. 9 Ustawy o
przeciwdziałaniu
wprowadzaniu
do
obrotu
finansowego wartości majątkowych pochodzących z
nielegalnych
lub
nieujawnionych
źródeł
oraz
przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu.
Aby
zapewnić
bezpieczeństwo
udzielanych
kredytów,
jak
również
bezpieczeństwo
przeprowadzanych transakcji, a także dopomóc
bankom w zapobieganiu wyłudzeniom kredytów - BIK
musi udostępniać bankom i innym instytucjom
poprawne raporty kredytowe, w szczególności
dołożyć starań aby dane identyfikacyjne klientów
banku zawarte w tzw. Wsadach informacyjnych
przekazywanych przez bank - były zgodne z tymi
zgromadzonymi w systemie BIK, a pochodzącymi z
pozostałych banków, w których ten sam klient
posiadał kredyt lub się o niego ubiegał. Jeśli
zaistnieje
rozbieżność
-
zadaniem
BIK-jako
przetwarzającego te dane na zlecenie banków jest
sprawdzenie ich poprawności.
W związku z powyższym proponujemy zmianę art. 39
ustawy w następujący sposób:
Art. 39 otrzymuje brzmienie:

36
„Art 39. 1. Dane CEIDG mogą być nieodpłatnie
udostępniane, w sposób inny niż określony w art. 38 ust 2,
po uprzednim ustaleniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki warunków udostępniania tych danych.
2. Podmioty, którym udostępniono dane CEIDG w trybie
ust 1, nie mogą przekazywać tych danych ani ich
fragmentów innych podmiotom, z zastrzeżeniem ust 3 i 4.
poniżej,
3. Dane CEIDG sq nieodpłatnie udostępniane instytucjom
utworzonym
na
podstawie
art.
105
ust.4
Prawa
bankowego>
po
uprzednim
ustaleniu
z
ministrem
właściwym
do
spraw
gospodarki
technicznych
i
organizacyjnych warunków udostępniania tych danych.
4. Instytucje utworzone na podstawie art. 105 ust.4 Prawa
bankowego, o których mowa w ust 3, mogą przetwarzać
dane udostępnione przez CEIDG w celach określonych w
ustawie, o której mowa w ust 3.
5. W zakresie nieuregulowanym w ust 1-4 do ponownego
wykorzystania danych CEIDG stosuje się przepisy ustawy z
dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej”.

27. Art. 1 pkt 23
Konfederac
Pozytywnie oceniamy wyłączenie spod ustawy o Uwagi niezasadna.
(dot.
ja Lewiatan
ochronie danych osobowych udostępnianych w Propozycja Konfederacji/BIK, aby do jawnych danych i informacji udostępnianych
dodawanego art.
CEiDG, danych osób fizycznych prowadzących przez CEIDG nie stosować w ogóle przepisów ustawy o ochronie danych osobowych
39b w ustawie

działalność gospodarczą.
była dyskutowana z przedstawicielem GIODO podczas konferencji, który
SDG).
W ocenie Konfederacji Lewiatan pewność obrotu

jednoznacznie uznał ją za niewłaściwą. GIODO uznał, że argument przytaczany

przemawia za tym, żeby dane osób fizycznych, które

przez ten podmiot, jakoby dane przedsiębiorców nie były danymi osobowymi, jest
jednocześnie identyfikują je w obrocie gospodarczym

nie podlegały tak daleko idącej ochronie jak dane błędny i dane te są jak najbardziej danymi osobowymi. Obowiązek zaś ochrony i

związane z ich sferą prywatną. Jak orzekł zabezpieczenia tych danych musi obejmować wskazane w projektowanym art. 39b

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 2009 przepisy ustawy o ochronie danych osobowych, ale jako kompromis w konieczności

roku (II SA/Wa 1584/09) pojęcie "prywatność osoby stosowania całej ustawy, ograniczenie to dotyczy tylko wybranych przepisów ustawy

fizycznej" dotyczyć może jedynie osób fizycznych, a o ochronie danych osobowych (m.in. przepisy o czynnościach kontrolnych i

nie przedsiębiorcy. Sferę prywatności posiada zabezpieczaniu danych osobowych).

wyłącznie człowiek, a nie podmiot gospodarczy. Gdy
osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą

BIK i Konfederacja nie podtrzymywały dalej uwag w tym zakresie.
pod firmą swojego nazwiska (staje się tym samym

przedsiębiorcą czyli podmiotem gospodarczym) w

pierwszym
rzędzie
korzysta
z
ochrony
jaką

ustawodawca
zapewnia
przedsiębiorcy.
Do

przedsiębiorcy, podmiotu gospodarczego nie ma

zastosowania
pojęcie
prywatności.
Podejmując

działalność gospodarczą w tej formie prawnej, a nie

np. w formie spółki kapitałowej, należy liczyć się nie

tylko z ryzykiem gospodarczym, ale i ryzykiem utraty
prywatności w tym zakresie.


Artykuł
39b
usunie
istniejące
wątpliwości

interpretacyjne co do zasad przetwarzania danych

przedsiębiorców.
Wyeliminuje
też
praktyczne

37

trudności i koszty związane z koniecznością

stosowania przepisów o ochronie danych osobowych

do ujawnionych w CEIDG danych podmiotów

gospodarczych, które przetwarzane są w kontekście
prowadzonej przez nie działalności.


Zwłaszcza w kontekście punktu 22 uzasadnienia do

projektu ustawy wątpliwości budzi to, że do

udostępnionych w CEIDG danych nadal będą miały

zastosowanie przepisy regulujące zabezpieczenie

danych (Rozdział V) i tryb przeprowadzanej przez

GIODO kontroli (art. 14-19a i 21-22a). Obowiązek

realizacji wszystkich obowiązków przewidzianych w


rozdziale V (m.in. do prowadzenia dokumentacji

opisującej sposób przetwarzania, dopuszczania do
przetwarzania tych danych tylko osób mających


odpowiednie upoważnienie, prowadzenie ewidencji


tych
osób
i
zastosowanie
środków
ochrony

technicznej z restrykcjami dotyczącymi polityki haseł,

szyfrowaniem danych) wydają się nieproporcjonalne

wobec pochodzących z jawnego rejestru danych

podmiotów gospodarczych.





Postulujemy wykreślenie słów od: „z wyjątkiem art. 14 -


19a i 21 - 22a oraz przepisów rozdziału 5 tej ustawy.

„Art. 39b. Do danych i informacji udostępnianych przez CEIDG nie


stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie

danych osobowych”.








Jako jedno z najlepszych rozwiązań przedstawionych

BIK
w Projekcie odnotowujemy wyłączenie spod Ustawy


o
ochronie
danych
osobowych
danych


udostępnianych w CEIDG.


Należy podkreślić, że w tej sprawie toczyły się


dyskusje począwszy od stycznia roku 2012, kiedy to

przestał obowiązywać art. 7 a ustawy o działalności


gospodarcze)
wyłączający
przedsiębiorców

wpisanych do ewidencji działalności gospodarczej


spod
działania
ustawy
o
ochronie
danych


osobowych. Dla wielu uczestników obrotu ale też dla


przedstawicieli świata nauki, było oczywiste, że jak


najszybciej to wyłączenie należy przywrócić, choćby


dlatego aby nie pojawiały się już nigdy kontrowersje


związane z publicznym przecież udostępnianiem


danych przez osoby fizyczne, które decydują się

zostać przedsiębiorcami. Jak wykazane to było


również w orzeczeniu NSA z dnia 28 listopada 2002

r.( II SA 3389/01), (a więc z okresu kiedy jeszcze nie


38

było wyłączenia przedsiębiorców spod ustawy o


ochronie danych, a więc w gruncie rzeczy wydanym


w sytuacji prawnej, jaka jest obecnie), ktoś, kto


decyduje się na działalność gospodarczą, a

szczególnie jeśli osoba taka decydując się na


prowadzenie działalności gospodarczej podaje jako

siedzibę adres swojego zamieszkania musi liczyć się


z konsekwencjami upublicznienia tych danych i


możliwością ich dalszego przetwarzania przez inne


osoby.


NSA analizował czy dane osobowe pojawiające się w


kontekście prowadzonej działalności gospodarczej


podlegają ochronie na mocy regulacji ustawy o


ochronie danych osobowych. W przedmiotowym

wyroku Sąd stwierdził, iż „Nazwa kancelarii ani jej


numer telefonu nie należy do danych osobowych, nie


służy bowiem do identyfikacji osoby fizycznej, ale

jednostki organizacyjnej, podobnie jak nie należy do


danych osobowych nazwa spółki cywilnej (...). Dane


te nie są wyłączone spod ochrony dóbr osobistych,


ochrona ta nie jest jednak dokonywana na gruncie


ustawy o ochronie danych osobowych". W podobnym


duchu wypowiadał się również Generalny Inspektor


Ochrony Danych Osobowych w stanowisku, które

publikowane było na stronie internetowej GIODO.


Zdaniem GIODO, na gruncie przepisów ustawy o

ochronie danych osobowych ochronie podlegają


dane osobowe dotyczące wyłącznie osób fizycznych


(art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1 u.o.d.o).


„Tymczasem,
osoba
fizyczna,
która
zakłada


działalność, zmienia niejako swój status prawny,


bowiem z chwilą złożenia wniosku i wpisania jej do


ewidencji
działalności
gospodarczej,
staje
się


przedsiębiorcą." GIODO w swoim stanowisku w
ogóle nie odwoływał się do danych z ewidencji, a do


wszystkich danych identyfikujących osobę jako

przedsiębiorcę.
Nawiązywał
też
do
wyżej


wymienionego wyroku NSA. Jak wskazaliśmy wyżej


art. 26 b powinien być całkowicie usunięty, bo tak


naprawdę stanowi on - wbrew jak sądzimy intencjom


- o tym, że dane przedsiębiorców wpisanych do


CEIDG podlegają ustawie o ochronie danych


osobowych.
To
powinno
być
jednoznacznie


przesądzone, podobnie jak w nieobowiązującym już

art. 7 a ustawy o działalności gospodarczej, który


stanowił: „Ewidencja działalności gospodarczej jest

jawna i dane osobowe w niej zawarte nie podlegają


przepisom ustawy o ochronie danych osobowych.


39

Jak słusznie wskazał NSA w cytowanym wyżej


wyroku, przedsiębiorcy wpisani do CEIDG , ich dane


„nie są wyłączone spod ochrony dóbr osobistych,


ochrona ta nie jest jednak dokonywana na gruncie

ustawy o ochronie danych osobowych. Oczywistym


jest, że mogą dochodzić oni swoich praw w tym

zakresie na podstawie obowiązujących przepisów


kodeksu cywilnego (art 23 i 24).




W art. 39 b powinien być wyłączony wyjątek


pozwalający na stosowanie kontroli GIODO w tym


zakresie, czyli odwołanie do art. 14-19 a i 21-22 a


oraz rozdziału 5 ustawy o ochronie danych


osobowych. Jeśli bowiem dane te mają podlegać

wyłączeniu spod zakresu ustawy o ochronie danych


osobowych, to tym bardziej Generalny Inspektor

Ochrony Danych Osobowych przestaje być organem


uprawnionym do kontroli przetwarzania takich


danych. Zgodnie z art 12 Ustawy o ochronie danych


osobowych -Generalny Inspektor Ochrony Danych


Osobowych kontroluje zgodność przetwarzanych


danych z przepisami o ochronie danych osobowych,


a
jeżeli
podmiot
przetwarzający
dane


przedsiębiorców tej ustawie nie podlega, to na jakiej

podstawie rozszerza się uprawnienia GIODO wobec


tego podmiotu?. Oznaczałoby to nadanie organowi

ochrony danych szerszych uprawnień, niż przewiduje


ustawa, a to byłoby niekonstytucyjnym rozwiązaniem.


Aby przepisy były spójne, proponujemy wykreślenie z


Projektu art. 26 b oraz przeredagowanie art. 39b w


następujący sposób:


„Art. 39 b. Do danych i informacji gromadzonych i

udostępnianych przez CEIDG nie stosuje się


przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
ochronie danych osobowych.” 



 





GIODO
Uwaga uwzględniona
W kontekście argumentów zamieszczonych w

uzasadnieniu do projektu (część 4. pkt 21) – str.
22 – 23), jak również biorąc pod uwagę
dodawany (art. 1 pkt 22 projektu) art. 39 a ust. 1
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej,
w opinii Generalnego Inspektora Ochrony
Danych
Osobowych
zasadnym
byłoby
uzupełnienie dyspozycji dodawanego (art. 1 pkt
22 projektu) art. 39 b ustawy o swobodzie

40