Rządowy projekt ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego

jest możliwości technicznych fizycznego podłączenia ich do centrów. W celu
utworzenia warunków technicznych umożliwiających kierowanie alarmowego ruchu
telefonicznego do systemu powiadamiania ratunkowego, planowane jest wyłonienie,
w drodze przetargu, jednego spośród dostawców publicznie dostępnych usług
telefonicznych, który będzie świadczył te usługi w oparciu o zawartą z nim umowę
cywilnoprawną zarówno dla swoich abonentów, jak też czynił to będzie w imieniu
pozostałych dostawców usług telekomunikacyjnych działających na terenie kraju. Takie
rozwiązanie umożliwi stworzenie sprawnych mechanizmów zastępowalności centrów
w sytuacji ich awarii oraz pozwoli na wprowadzenie jednorodnego rozwiązania
technicznego w skali kraju.
Właściwa realizacja obowiązków ze strony wyłonionego dostawcy usług
telekomunikacyjnych zabezpieczona będzie wprowadzeniem do wspomnianej umowy
postanowień, które przewidywać będą możliwość zastosowania wobec niego kar
finansowych w każdym przypadku niewywiązywania się z tych obowiązków. W ocenie
projektodawcy sankcje finansowe o charakterze cywilnoprawnym będą tu
wystarczające.
Do obsługi zgłoszeń alarmowych zatrudnieni będą operatorzy numerów alarmowych
w liczbie zapewniającej sprawną obsługę tych zgłoszeń. Projektowana regulacja określa
wymagania stawiane kandydatom na stanowiska operatorów. Ustawa zawiera także
postanowienia dotyczące systemu szkoleń operatorów numerów alarmowych,
przewidując jednocześnie akt wykonawczy do ustawy regulujący szczegółowo kwestie
szkolenia, w tym: sposobu i organizacji szkoleń, kwalifikacji wykładowców
i instruktorów, zasad przeprowadzania egzaminów, wymagań bazy dydaktycznej oraz
wzoru certyfikatu operatora numerów alarmowych. Wprowadza się wymóg, aby
operatorzy numerów alarmowych, po 3 latach od uzyskania certyfikatu operatora
numerów alarmowych, przechodzili recertyfikację, której podstawowym celem będzie
potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania pracy na ww. stanowisku.
Recertyfikacja, według tych samych procedur, dotyczyć będzie operatorów numerów
alarmowych, którzy uprawnienia uzyskali w oparciu o przepisy regulujące tę materię
przed wejściem w życie niniejszej ustawy.
Zadanie szkolenia operatorów numerów alarmowych zostanie powierzone wojewodzie
lub innemu podmiotowi dysponującemu odpowiednim do przeprowadzenia szkoleń
9

i egzaminowania operatorów zapleczem merytorycznym i logistycznym. Rozwiązanie
takie ma zapewnić jednolity proces szkolenia i egzaminowania operatorów,
a w konsekwencji – obsługę zgłoszeń alarmowych według jednolitych standardów.
Koszty realizowanych szkoleń pokrywane będą z budżetu państwa z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw administracji publicznej.
W Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji sporządzono Analizę telefonicznego ruchu
alarmowego w Polsce, która pozwoliła na dokładną ocenę potrzeb SPR w zakresie
liczby stanowisk operatorów numerów alarmowych, niezbędnych do właściwego
obsłużenia zgłoszeń alarmowych.
W związku z planowanym przejęciem przez centra powiadamiania ratunkowego obsługi
zgłoszeń alarmowych na numery 997, 998 i 999 od początku 2015 r. do końca 2016 r.
stopniowo zwiększana będzie liczba stanowisk operatorskich w CPR i – co za tym idzie
– wzrastać będzie liczba zatrudnionych operatorów.
Na podstawie analizy, ruch alarmowy na numer 112 wynosi w skali roku – 27,5 mln
zgłoszeń. Po przejęciu numerów 997, 998, 999 liczba ta wzrośnie do ok. 55 mln
zgłoszeń. W związku z tym docelowa liczba operatorów numerów alarmowych
zatrudnionych w CPR to 1365. Dzięki temu, zachowane zostaną standardy w zakresie
dostępności numerów alarmowych, w szczególności czasu oczekiwania na odebranie
zgłoszenia, który nie powinien być dłuższy niż 10 sekund. Zakładamy wzrost
zatrudnienia operatorów w latach 2015–2016 do poziomu docelowego, który jest
potrzebny do realizacji zadań Systemu Powiadamiania Ratunkowego, będzie wdrożony
także przez przesunięcie zatrudnionych pracowników, pozostających w dyspozycji
wojewodów, w liczbie odpowiadającej co najmniej połowie planowanego wzrostu.
Minister właściwy do spraw administracji publicznej, organizując system
powiadamiania ratunkowego, monitorując jego funkcjonowanie, będzie mógł określić
maksymalną liczbę operatorów numerów alarmowych i sposób jej podziału na
poszczególne CPR. Liczba stanowisk operatorskich w poszczególnych centrach nie ma
bezpośredniego związku z liczbą zgłoszeń na terenie danego województwa, dzięki
przyjętej zasadzie wzajemnej zastępowalności, a także dzięki narzędziom systemu
powiadamiania ratunkowego, szczególnie centralnemu systemowi teleinformatycznemu
CPR współpracującemu z systemami teleinformatycznymi służb, a także w związku
z możliwością lokalizacji dzwoniącego. Minister, mając wiedzę na temat możliwości
10

poszczególnych CPR, w tym organizacyjnych i lokalowych, dostosuje liczbę stanowisk
operatorskich i – co za tym idzie – liczbę operatorów w centrach do rzeczywistych
potrzeb SPR.
Zakłada się finansowanie systemu z budżetu państwa. Dotyczy to kosztów związanych
z: funkcjonowaniem CPR, w tym obsługą zgłoszeń alarmowych, utrzymaniem
rozbudową i modyfikacjami systemu teleinformatycznego i centralnego punktu systemu
powiadamiania ratunkowego, połączeniem centrów z publiczną siecią
telekomunikacyjną, szkoleniem operatorów numerów alarmowych, a także
upowszechnianiem wiedzy o numerach alarmowych. Ponadto
przepisem
nowelizującym ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.) wprowadza się zapis
o finansowaniu z budżetu państwa funkcjonowania Systemu Wspomagania
Dowodzenia Państwowego Ratownictwa Medycznego (SWD PRM). Przepisy
dotyczące finansowania wprowadza się także w ustawie o Policji (Dz. U. z 2011 r.
Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.) w odniesieniu do Systemu Wspomagania Dowodzenia
Policji (SWD Policji) oraz w ustawie o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r.
Nr 178, poz. 1380, z późn. zm.) w odniesieniu do Systemu Wspomagania Decyzji
Państwowej Straży Pożarnej (SWD PSP).
Wśród zmian wprowadzanych w obowiązujących przepisach proponuje się m.in.
wskazanie w ustawie o Państwowym Ratownictwie Medycznym ministra właściwego
do spraw administracji publicznej jako podmiotu odpowiedzialnego za zapewnienie
utrzymania oraz obsługę techniczną SWD PRM. Proponowane rozwiązanie
wprowadzono do projektu ustawy na wniosek Ministerstwa Zdrowia. Powyższe
uzasadnione jest konstrukcją techniczną SWD PRM polegającą na pełnym
zintegrowaniu tego systemu z systemem teleinformatycznym wykorzystywanym
w CPR.
Dodatkowo, do ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym proponuje się
wprowadzić regulacje, które m.in. dookreślą funkcje SWD PRM oraz wprowadzą
przepisy odnoszące się do ochrony oraz przetwarzania danych osobowych.
Wśród zmian wprowadzonych w ustawie o Policji oraz w ustawie o ochronie
przeciwpożarowej wskazano m.in., iż za zapewnienie utrzymania SWD Policji i SWD
PSP odpowiadają odpowiednio Komendant Główny Policji oraz właściwi komendanci
11

Państwowej Straży Pożarnej. Proponowane rozwiązania wprowadzono do projektu
ustawy na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych.
Do ww. ustaw proponuje się wprowadzić regulacje, które m.in. dookreślą funkcje SWD
Policji i SWD PSP oraz wprowadzą przepisy odnoszące się do ochrony oraz
przetwarzania danych osobowych. Projektowana regulacja wprowadza zmiany
w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej polegające na:
1) uchyleniu w art. 12 ust. 2 oraz art. 14a–14f, ponieważ kwestie regulowane w tych
przepisach zostały zawarte w niniejszej ustawie;
2) dodaniu art. 14g–14i, w których proponuje się m.in. wskazanie w ustawie o
ochronie przeciwpożarowej SWD PSP, stanowiącego system teleinformatyczny
wspierający wykonywanie zadań krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,
niezbędne do prawidłowego odbioru przekazanego zgłoszenia przez CPR, za
pośrednictwem wykorzystywanego systemu teleinformatycznego. Zgodnie z
zaproponowanymi zmianami, właściwi komendanci Państwowej Straży Pożarnej
(Komendant Główny, komendanci wojewódzcy i komendanci powiatowi (miejscy)
Państwowej Straży Pożarnej) zapewnią utrzymanie SWD PSP.
Dodatkowo, do ustawy o ochronie przeciwpożarowej proponuje się wprowadzić
przepisy odnoszące się do ochrony oraz przetwarzania danych osobowych, a także
dostępu do danych przestrzennych, lokalizacji zakończenia sieci, z którego zostało
wykonane połączenie do numeru alarmowego, dostęp do danych ewidencji gruntów,
budynków, zasobów kartograficznych oraz innych zasobów, określonych w ustawie
z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.
Jednocześnie przewiduje się dodanie przepisu upoważniającego ministra właściwego do
spraw wewnętrznych do określenia w drodze rozporządzenia parametrów
funkcjonalnych SWD PSP, sposobu funkcjonowania w sytuacjach awaryjnych, a także
sposobu jego utrzymania.
Utrzymanie, rozbudowa i modyfikacje SWD PSP finansowane są z budżetu państwa.
Podobne regulacje zastosowano w propozycji nowelizacji ustawy o Policji, gdzie
wskazano, że System Wspomagania Dowodzenia Policji, zwany dalej „SWD Policji”,
stanowi system teleinformatyczny wspierający wykonywanie zadań ustawowych przez
jednostki organizacyjne Policji, jak również przyjmowanie zgłoszeń alarmowych
z CPR, określono, że Komendant Główny Policji zapewnia utrzymanie SWD Policji,
12

zaś utrzymanie, rozbudowa i modyfikacje SWD Policji są finansowane z budżetu
państwa.
Dodatkowo do ustawy o Policji proponuje się wprowadzić przepisy odnoszące się do
ochrony oraz przetwarzania danych osobowych, a także dostępu do danych
przestrzennych, lokalizacji zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie
do numeru alarmowego, dostęp do danych ewidencji gruntów, budynków, zasobów
kartograficznych oraz innych zasobów, określonych w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. –
Prawo geodezyjne i kartograficzne.
Jednocześnie przewiduje się dodanie przepisu upoważniającego ministra właściwego do
spraw wewnętrznych do określenia w drodze rozporządzenia parametrów
funkcjonalnych SWD Policji, sposobu jego funkcjonowania w sytuacjach awaryjnych, a
także sposobu utrzymania SWD Policji.
Dodatkowo, nowelizując ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.), w celu ujednolicenia siatki pojęć dotyczącej
systemu powiadamiania ratunkowego, zmieniana jest nazwa centralnego punktu
systemu centrów powiadamiania ratunkowego na centralny punkt systemu
powiadamiania ratunkowego.
Ustawa o systemie powiadamiania ratunkowego ma wejść w życie z dniem 1 stycznia
2014 r. Projektodawca jest zdeterminowany, by wprowadzić nową regulację prawną
dotyczącą systemu powiadamiania ratunkowego we wskazanym terminie, gdyż jej
dalsze odsuwanie w czasie potęgować będzie odczucie niepewności stanu prawnego
w tym zakresie (termin ten był już wyznaczany dwukrotnie). Początkowo dniem,
w którym miały być uruchomione CPR, w modelu docelowym, był 31 grudnia 2011 r.
Termin ten wprowadzony został przepisami (art. 7, 9 i 10) ustawy z dnia 5 grudnia
2008 r. o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. z 2009 r. Nr 11, poz. 59). W związku z niedotrzymaniem wspomnianego
terminu z powodu braku kompatybilności wszystkich elementów teleinformatycznych
niezbędnych, co wskazywano w uzasadnieniu do ustawy z dnia 15 grudnia 2011 r.
zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 288, poz. 1688), przesunięto po raz kolejny, tym razem na
31 grudnia 2013 r. Wojewodowie podejmują zintensyfikowane działania mające na celu
uruchomienie i pełne rozszerzenie wszystkich centrów powiadamiania ratunkowego
13