W dniu 05.04.2024 o 07:53, J.F pisze:
>> Niedawno czytałem, choć raczej pobieżnie, że wszyscy - poza Kviatem -
>> wprost marzą, żeby sobie postrzelać, więc tę przyjemność będą mieli za
>> friko.
> Postrzelac tak, tylko ze w wojsku jest mało strzelania, a duzo błota,
> wysiłku, durnej dyscypliny ...

Strzelanie nie jest najważniejszą umiejętnością w Wojsku. Obecnie wojsko
rzadko zwalcza przeciwnika przy pomocy precyzyjnych strzałów. Żołnierz
ginie od ataku z powietrza, artylerii. Jeśli nawet dochodzi do kontaktu
bojowego na dystansie do 300 metrów (zasięg celnego strzału z
karabinka), to i tak po prostu walą seriami licząc na to, ze coś trafi.
Celują strzelcy wyborowi oraz obsługi km-ów.

Natomiast musisz po prostu przeżyć na polu walki i dożyć do tego
starcia, w którym miałbyś sobie strzelić. To nie jest proste. Potrzebny
jest cały szereg umiejętności i nawyków. Weź choćby rację żywnościową
dzienną i spróbuj nie umrzeć z głodu albo się nie struć tym. Potrzebna
jest dyscyplina, bo inaczej się to wszystko rozejdzie w szwach. Nie
możesz każdemu żołnierzowi wyjaśniać, dlaczego "przemy na Berlin". On ma
leźć w kierunku, który mu wskażesz, a nie kręcić nosem, czemu przez
Jasło, skoro przez Krosno bliżej.

To są rzeczy, których większość cywili nie ogarnia. Oglądają filmiki,
jak to żołnierze biegają po poligonie, ale do łba im nie przyjdzie, ile
się trzeba wcześniej nauczyć. A to pisząc o piechocie. Jak masz
żołnierza wojsk radiotechnicznych, albo łączności, to śmiem twierdzić,
że on przez całą wojnę może nie oddać ani jednego strzału z broni.
--
(~) Robert Tomasik