Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów

– 5 –
15) w art. 1174 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Osoba powołana na arbitra składa na piśmie każdej ze stron i pozostałym
arbitrom oświadczenie o swojej bezstronności i niezależności. Osoba powołana na
arbitra powinna niezwłocznie ujawnić stronom wszystkie okoliczności, które mogłyby
wzbudzić wątpliwości co do jej bezstronności lub niezależności.”;
16) art. 1207 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1207. § 1. Do skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego przepisy art. 368
stosuje się odpowiednio.
§ 2. Do postępowania ze skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego przepisy
o postępowaniu apelacyjnym stosuje się odpowiednio, jeśli przepisy poniższe nie
stanowią inaczej.”;
17) w art. 1208:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Skargę o uchylenie wyroku sądu polubownego wnosi się do sądu
apelacyjnego, na obszarze którego znajduje się sąd, który byłby właściwy do
rozpoznania sprawy, gdyby strony nie dokonały zapisu na sąd polubowny,
a w braku tej podstawy do Sądu Apelacyjnego w Warszawie, w terminie dwóch
miesięcy od dnia doręczenia wyroku lub jeżeli strona wniosła o uzupełnienie,
sprostowanie bądź wykładnię wyroku – w ciągu dwóch miesięcy od dnia
doręczenia przez sąd polubowny orzeczenia rozstrzygającego o tym wniosku.”,
b)
dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Od wyroku wydanego w postępowaniu ze skargi o uchylenie wyroku
sądu polubownego przysługuje skarga kasacyjna; można także żądać wznowienia
postępowania oraz stwierdzenia niezgodności prawomocnego wyroku z prawem.”;
18) art. 1210 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1210. Sąd na posiedzeniu niejawnym może wstrzymać wykonanie wyroku
sądu polubownego, może jednak uzależnić wstrzymanie od złożenia zabezpieczenia. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie do innego składu tego sądu.”;
19) w art. 1213 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:
„§ 2. W terminie dwóch tygodni od doręczenia wniosku strona może przedstawić
sądowi stanowisko w sprawie.”;
– 6 –
20) po art. 1213 dodaje się art. 12131 w brzmieniu:
„Art. 12131 § 1. O uznaniu albo stwierdzeniu wykonalności wyroku sądu
polubownego lub ugody przed nim zawartej orzeka sąd apelacyjny, na obszarze którego
znajduje się sąd, który byłby właściwy do rozpoznania sprawy, gdyby strony nie
dokonały zapisu na sąd polubowny, a w braku tej podstawy – Sąd Apelacyjny w
Warszawie.
§ 2. Do postępowania o uznanie albo stwierdzenie wykonalności wyroku sądu
polubownego lub ugody przed nim zawartej stosuje się odpowiednio przepisy
o postępowaniu apelacyjnym.”;
21) w art. 1214:
a)
§ 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. O uznaniu wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej,
nienadających się do wykonania w drodze egzekucji, sąd orzeka postanowieniem
wydanym na posiedzeniu niejawnym.
§ 2. Sąd stwierdza wykonalność wyroku sądu polubownego lub ugody przed
nim zawartej, nadających się do wykonania w drodze egzekucji, nadając im
klauzulę wykonalności. Wyrok sądu polubownego lub ugoda przed nim zawarta,
których wykonalność została stwierdzona, są tytułami wykonawczymi.”,
b)
dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§ 4. Na postanowienie sądu apelacyjnego w przedmiocie uznania lub
stwierdzenia wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego w
Rzeczypospolitej Polskiej lub ugody przed nim zawartej przysługuje zażalenie do
innego składu tego sądu.”;
22) w art. 1215 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Od prawomocnego postanowienia sądu w przedmiocie uznania albo
stwierdzenia wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody
zawartej przed sądem polubownym za granicą przysługuje skarga kasacyjna; można
także żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem w
przedmiocie uznania lub stwierdzenia wykonalności oraz stwierdzenia niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia wydanego w tym przedmiocie.”.
– 7 –
Art. 2. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 14:
a)
w ust. 1c wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z
zastrzeżeniem ust. le oraz lh–ln i 1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa
majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie
później niż dzień:”,
b)
po ust. 1l dodaje się ust. 1m–1p w brzmieniu:
„1m. Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem lub pomyłką,
korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów
osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura
korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający
przyczyny korekty.
1n. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1m, podatnik nie
osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia,
wówczas podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o
kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.
1o. Przepisów ust. 1m i ln nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu
związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
1p. Jeżeli korekta przychodu, o której mowa w ust. 1m, następuje po
likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej, likwidacji działów specjalnych
produkcji rolnej albo po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę
opodatkowania określoną w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo
w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub po zmianie zasad
ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej, to
zmniejszenia lub zwiększenia przychodów dokonuje się w ostatnim okresie
rozliczeniowym przed likwidacją, zmianą formy opodatkowania lub zmianą zasad
ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej.”;

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 362, 596, 769,
1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 21, 888, 1027, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717, z 2014 r.
poz. 223, 312, 567, 598, 773, 915,1052, 1328, 1563, 1644, 1662 i 1863 oraz z 2015 r. poz. 73, 211, 251
i 478.
– 8 –
2)
w art. 22 po ust. 7b dodaje się ust. 7c–7h w brzmieniu:
„7c. Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego,
nie jest spowodowana błędem lub pomyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie
lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie
rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku
braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
7d. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 7c, podatnik nie
poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania
przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, wówczas podatnik jest obowiązany
zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania
przychodów.
7e. Przepisów ust. 7c i 7d nie stosuje się do korekty kosztów uzyskania
przychodów, do których ma zastosowanie art. 24d.
7f. Przepisów ust. 7c i 7d nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy kosztu uzyskania
przychodów związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
7g. Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, o której mowa w ust. 7c,
następuje po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej, likwidacji działów
specjalnych produkcji rolnej albo po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną
formę opodatkowania określoną w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym
albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, lub po zmianie zasad
ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej, to
zmniejszenia lub zwiększenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się w ostatnim
okresie rozliczeniowym przed likwidacją, zmianą formy opodatkowania lub zmianą
zasad ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej.
7h. Przepisy ust. 4–6b stosuje się z uwzględnieniem ust. 7c–7g.”.
Art. 3. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 12:
a) w ust. 3a wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z
zastrzeżeniem ust. 3c–3g oraz 3j–3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 915, 1138, 1146,
1215, 1328, 1457, 1563 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 73 i 211.
– 9 –
majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie
później niż dzień:”,
b)
po ust. 3i dodaje się ust. 3j–3m w brzmieniu:
„3j. Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem lub pomyłką,
korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów
osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura
korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający
przyczyny korekty.
3k. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie
osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia,
wówczas podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o
kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.
31. Przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu
związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
3m. Jeżeli korekta przychodu, o której mowa w ust. 3j, następuje po zmianie
formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie
z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, zmniejszenia lub zwiększenia
przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed zmianą formy
opodatkowania.”;
2)
w art. 15 po ust. 4h dodaje się ust. 4i–4m w brzmieniu:
„4i. Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego,
nie jest spowodowana błędem lub pomyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie
lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie
rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku
braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
4j. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie
poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania
przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, wówczas podatnik jest obowiązany
zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania
przychodów.
4k. Przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do korekty kosztów uzyskania
przychodów, do których ma zastosowanie art. 15b.