Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko - weterynaryjnych oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 3226


Warszawa, 25 maja 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Marszałek Senatu



Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek

Zgodnie z art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. mam zaszczyt przekazać Pani Marszałek, podjętą przez Senat
na 54 posiedzeniu w dniu 22 maja 2014 r. uchwałę w sprawie wniesienia do
Sejmu projektu ustawy

- o zmianie ustawy o zawodzie lekarza
weterynarii i izbach lekarsko -
weterynaryjnych oraz niektórych
innych ustaw wraz z projektem tej ustawy.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu
prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senatora
Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym
projektem.

Z poważaniem

(-) Bogdan Borusewicz

U C H WA Ł A
S E N A T U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J
z dnia 22 maja 2014 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza
weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych oraz niektórych innych ustaw
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy
o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych oraz niektórych innych
ustaw.
Jednocześnie upoważnia senatora Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania Senatu
w pracach nad projektem.






MARSZAŁEK SENATU



Bogdan BORUSEWICZ
projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych
oraz niektórych innych ustaw
Art. 1. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach
lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 767, z późn. zm.) wprowadza się
następujące zmiany:
1)
w art. 46 po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1c w brzmieniu:
„1a. Od orzeczenia wydanego przez Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny
w drugiej instancji, kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności
zawodowej, obwinionemu lekarzowi weterynarii, rzecznikowi odpowiedzialności
zawodowej, ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa i Prezesowi Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej przysługuje apelacja do właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania obwinionego sądu okręgowego (wydział karny) w terminie 14 dni od dnia
doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
1b. Apelacja, o której mowa w ust. 1a, przysługuje także osobie fizycznej, osobie
prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której dobro
prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone działaniem lub zaniechaniem
lekarza weterynarii.
1c. Do rozpoznania apelacji stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego.
Od orzeczenia sądu okręgowego kasacja nie przysługuje.”;
2)
art. 46a otrzymuje brzmienie:
„Art. 46a. Orzeczenie Krajowego Sądu Lekarsko-Weterynaryjnego doręcza się
podmiotom, o których mowa w art. 46 ust. 1a i 1b, w terminie 2 miesięcy od dnia jego
ogłoszenia.”;
3)
uchyla się art. 46b–46e;

1) Niniejszą ustawą zmienia się także ustawy: ustawę z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich, ustawę
z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych, ustawę z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich oraz ustawę z dnia 1 lipca 2011 r.
o samorządzie pielęgniarek i położnych.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 200, poz. 1326 oraz
z 2013 r. poz. 779, 1247, 1261, 1287 i 1650.
– 2 –
4)
art. 48 otrzymuje brzmienie:
„Art. 48. Lekarzowi weterynarii, który w wyniku wznowienia postępowania został
uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od okręgowej izby lekarsko-
weterynaryjnej, której sąd wydal orzeczenie o ukaraniu, odszkodowanie za poniesioną
szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem
niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść. W sprawach
o odszkodowanie lub zadośćuczynienie stosuje się przepisy rozdziału 58 Kodeksu
postępowania karnego.”;
5)
po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu:
„Art. 50a. Podmioty, o których mowa w art. 46 ust. 1a i 1b, wnoszą apelację do
sądu okręgowego za pośrednictwem Krajowego Sądu Lekarsko-Weterynaryjnego.”;
6)
w art. 58a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca
osobowości prawnej, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub
zagrożone działaniem lub zaniechaniem lekarza weterynarii, może ustanowić nie więcej
niż dwóch pełnomocników spośród lekarzy weterynarii, adwokatów lub radców
prawnych.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z 2008 r.
Nr 136, poz. 856, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany
1)
w art. 46 po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1c w brzmieniu:
„1a. Od orzeczenia wydanego przez Naczelny Sąd Aptekarski w drugiej instancji,
kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, obwinionemu
farmaceucie, rzecznikowi odpowiedzialności zawodowej, ministrowi właściwemu do
spraw zdrowia i Prezesowi Naczelnej Rady Aptekarskiej przysługuje apelacja do
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego do sądu okręgowego
(wydział karny) w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
1b. Apelacja, o której mowa w ust. 1a, przysługuje także osobie fizycznej, osobie
prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której dobro
prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone działaniem lub zaniechaniem
farmaceuty.

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 107, poz. 679,
z 2011 r. Nr 113, poz. 657 oraz z 2013 r. poz. 779, 1245, 1247, 1287 i 1650.
– 3 –
1c. Do rozpoznania apelacji stosuje się Kodeksu postępowania karnego. Od
orzeczenia sądu okręgowego kasacja nie przysługuje.”;
2)
art. 46a otrzymuje brzmienie:
„Art. 46a. Orzeczenie Naczelnego Sądu Aptekarskiego doręcza się podmiotom,
o których mowa w art. 46 ust. 1a i 1b, w terminie 2 miesięcy od dnia jego ogłoszenia.”;
3)
uchyla się art. 46b–46e;
4)
art. 48 otrzymuje brzmienie:
„Art. 48. Farmaceucie, który w wyniku wznowienia postępowania został
uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od okręgowej izby aptekarskiej,
której był członkiem w momencie ukarania, odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz
zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości
lub w części kary, której nie powinien był ponieść. W sprawach o odszkodowanie lub
zadośćuczynienie stosuje się przepisy rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego.”;
5)
po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu:
„Art. 50a. Podmioty, o których mowa w art. 46 ust. 1a i 1b, wnoszą apelację do
sądu okręgowego za pośrednictwem Naczelnego Sądu Aptekarskiego.”;
6)
w art. 58a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca
osobowości prawnej, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub
zagrożone działaniem lub zaniechaniem farmaceuty, może ustanowić nie więcej niż
dwóch pełnomocników spośród farmaceutów, adwokatów lub radców prawnych.”.
Art. 3. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. z 2014 r.
poz. 174) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 58 dodaje się ust. 3a–3c w brzmieniu:
„3a. Od orzeczenia wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny w drugiej
instancji, kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej,
obwinionemu, Rzecznikowi Dyscyplinarnemu, ministrowi właściwemu do spraw
zdrowia i Prezesowi Krajowej Rady przysługuje apelacja do właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania obwinionego sądu okręgowego (wydział karny) w terminie 14 dni
od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
3b. Apelacja, o której mowa w ust. 3a, przysługuje także osobie fizycznej, osobie
prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której dobro
prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przewinienie diagnosty.