Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw

częściami składowymi tych stadionów, w tym regulaminem obiektu (terenu), który
obowiązuje także poza czasem trwania imprezy masowej (tj. na co dzień). Dlatego
też należy zmienić sytuację, w której to organizator imprezy masowej miałby
opracowywać regulamin obiektu – wszak jest to obowiązkiem właściciela/zarządcy
obiektu, wynikającym z innych przepisów. Niemniej jednak, na organizatorze imprezy
masowej, tak jak to zostało wspomniane wcześniej, nadal ma ciążyć obowiązek
udostępnienia regulaminu obiektu, który otrzyma od jego autora. Z tych względów nie
wpłynie to negatywnie na bezpieczeństwo imprezy, natomiast regulamin
opracowywany będzie przez podmiot, który w założeniu dobrze zna specyfikę
obiektu. Proponuje się również uproszczenie tego przepisu, ponieważ to art. 3 pkt 10
ustawy stanowi o tym czym jest regulamin obiektu (terenu) oraz kto jest
odpowiedzialny za jego opracowanie i wydanie.
Zgodnie z art. 11 ust. 3 ustawy zgormadzone podczas utrwalania przebiegu
imprezy masowej materiały, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie
postępowania karnego albo postępowania w sprawach o wykroczenia lub dowodów
mających znaczenie dla toczących się takich postępowań, organizator przechowuje
po zakończeniu imprezy masowej przez okres co najmniej 60 dni, a następnie
komisyjnie je niszczy. Zdaniem wnioskodawców minimalny okres „60 dniowy” na
przechowywanie tych materiałów jest zbyt długi i nie znajdujący uzasadnienia dla
zrealizowania celów, któremu ma służyć. Ponadto tak długi okres na
przechowywanie tych materiałów stanowi duże obciążenie dla klubów. Dlatego
proponuje się skrócenie tego terminu do 30 dni. Zdaniem wnioskodawców termin ten
jest wystarczający dla organów ścigania, aby skutecznie przejrzeć i zabezpieczyć
materiał dowodowy na potrzeby prowadzonych postępowań przygotowawczych.
Nowy art. 11a wprowadza do ustawy podstawy prawne funkcjonowania
zespołów interdyscyplinarnych do spraw bezpieczeństwa imprez masowych
działających przy wojewodzie, które obecnie działają na podstawie zarządzeń
wojewodów we wszystkich województwach, zgodnie z rekomendacjami Komendanta
Głównego Policji.
Zapewnienie bezpieczeństwa imprez masowych jest zadaniem wielu różnych
podmiotów, w związku z czym zasadnym jest prowadzenie w tym obszarze działań
uwzględniających ich współpracę i pogłębiającą się integrację. Zespoły wprowadzane
4

art. 11a są przykładem realizacji w praktyce takiego zintegrowanego podejścia do
problematyki bezpieczeństwa.
Obecnie w pracach istniejących zespołów uczestniczą m. in. przedstawiciele
organów administracji szczebla wojewódzkiego, przedstawiciele organów porządku
prawnego – sądy, prokuratura, służby porządku publicznego i ratownictwa,
przedstawiciele przewoźników organizujących zbiorowe przejazdy uczestników
imprez sportowych oraz przedstawiciele związków i klubów sportowych. Zespoły
takie, utworzone na podstawie zarządzeń wojewodów, spotykają się zgodnie z
przyjętymi harmonogramami bądź też doraźnie, w zależności od potrzeb
wynikających z bieżącej sytuacji. Skupiając szereg podmiotów odpowiedzialnych za
bezpieczeństwo, zespoły stanowią platformę wymiany informacji w zakresie
bezpieczeństwa imprez masowych, identyfikują problemy w tym zakresie, a także
dokonują analizy incydentów i wypracowują rozwiązania na poziomie
interdyscyplinarnym.
Bazujący na tych doświadczeniach art. 11a zakłada obligatoryjność
powoływania takich zespołów przez wojewodów, a także wprowadza elementy
standaryzacji w zakresie składu i zadań.
Obecne rozwiązanie zawarte w art. 13 ustawy praktycznie wstrzymuje rozwój
piłki nożnej w niższych klasach rozgrywkowych, nakładając na samorządy olbrzymie
koszty związane z instalacją elektronicznych systemów, o których mowa w
omawianym artykule. Rozwiązanie to, poza meczami rozgrywanymi w ramach
szczebla centralnego (Ekstraklasa, I i II liga piłki nożnej mężczyzn), nie ma
jakiegokolwiek rozsądnego uzasadnienia, a kluby i samorządy, zamiast przeznaczać
środki finansowe na popularyzację sportu i wychowanie młodzieży, są zmuszane do
instalowania kosztownych systemów elektronicznych.
Zasadnicze znaczenie ma tutaj również stanowisko Ekstraklasy S.A., która w
imieniu klubów piłkarskich, stwierdza: „Obecnie obowiązek zapewnienia identyfikacji
uczestników odnosi się do klubów Ekstraklasy oraz pierwszej ligi. Natomiast już na
początku 2014 r. zostanie on rozciągnięty na kluby niższych klas rozrywkowych.
Wprowadzenie go we wszystkich ligach spowoduje paraliż tych rozgrywek w całej
Polsce oraz zmusi organizatorów do ponoszenia wysokich kosztów, które nie wpłyną
w żaden sposób na poprawę bezpieczeństwa. Kondycja finansowa klubów
5

piłkarskich, jak powszechnie wiadomo nie jest dobra, dodatkowe obciążenia
finansowe spowodowane koniecznością wprowadzenia systemów identyfikacyjnych
mogą doprowadzić niektóre kluby do zapaści finansowej. Z doświadczenia bowiem
klubów Ekstraklasy wynika, iż koszty wprowadzenia kompatybilnego systemu
identyfikacji są liczone w milionach złotych. W naszej ocenie, kwoty powinny być
przesunięte na statutową działalność klubów, przede wszystkim szkolenie młodzieży
oraz poprawę infrastruktury szkoleniowej.”
Zgodnie z propozycjami zawartymi w projekcie, zakres przetwarzanych danych
identyfikujących osoby uczestniczące w meczu piłki nożnej obejmowałby imię i
nazwisko oraz numer PESEL, a w razie, gdy nie został on nadany – rodzaj, serię i
numer dokumentu potwierdzającego tożsamość. Oznacza to usunięcie z katalogu
przetwarzanych danych wizerunku twarzy, numeru identyfikacyjnego oraz informacji
o podmiocie, który wydał ten numer. Dodatkowo, zmiana ta nie wpłynie niekorzystnie
na bezpieczeństwo imprez masowych, gdyż w przypadku zniesienia obowiązku
wyrabiania kart kibica dokumentem służącym do identyfikacji uczestników imprez
masowych będzie dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość ze
zdjęciem, a funkcję numeru identyfikacyjnego spełniać będzie numer PESEL lub
numer stosownego dokumentu potwierdzającego tożsamość. Ustalenie wizerunku
uczestnika imprezy masowej będzie tym samym możliwe na podstawie wizerunku
zgromadzonego w bazie PESEL oraz nagrań monitoringu stadionowego.
Zdaniem wnioskodawców zmiana ta nie wpłynie negatywnie na bezpieczeństwo
uczestników meczów piłki nożnej, a może wywołać pozytywne skutki dla klubów
piłkarskich
Propozycja nowelizacji art. 14 ustawy - tryb odwoławczy od zakazu klubowego
powinien być realizowany przed niezależnym sądem administracyjnym. Celem
zachowania procedury administracyjnej oraz maksymalnego jej przyspieszenia,
należy wprowadzić możliwość wprowadzenia uprawnienia dla osoby ukaranej do
złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Termin na rozpatrzenie takiego
wniosku nie powinien przekraczać 14 dni. Należy zrezygnować z przepisów
wskazujących jako podmiot odwoławczy podmiot zarządzający rozgrywkami, którego
członkami lub akcjonariuszami są kluby uczestniczące w rozgrywkach lub polski
związek sportowy.
6

Zgodnie z art. 14 ustawy zakaz klubowy może nałożyć organizator meczów piłki
nożnej, którymi mogą być kluby (najczęściej), albo związek sportowy lub podmiot
prowadzący rozgrywki jeżeli jest organizatorem meczów piłki nożnej. Zdaniem
wnioskodawców istnieją sytuacje kiedy to podmiot prowadzący rozgrywki powinien
mieć możliwość nałożenia takiego zakazu, niezależnie od tego czy jest czy też nie
jest organizatorem meczu. Dlatego też proponuje się przyznanie takiego uprawnienia
podmiotowi prowadzącemu rozgrywki oraz związkom sportowym.
Wnioskodawcy nie zdecydowali się na wprowadzenie przepisu przejściowego
do spraw w toku dotyczących zakazów klubowych, uznając, że sprawy wszczęte i nie
zakończone w tym zakresie będą rozpatrywane już na podstawie nowych przepisów
(zasada działania prawa nowego).
Propozycja dotycząca nowelizacji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy ma na celu
dostosowanie przepisów ustawy do sytuacji faktycznej i zalegalizowanie zdalnej
sprzedaży biletów, np. przez Internet, oraz dostosowanie treści niniejszego artykułu
do znowelizowanego przepisu zawartego w art. 13 ust. 4.
Odejście w powyższym zakresie od rygoryzmu przewidzianego przez ustawę
umożliwi łatwiejszy zakup biletów np. przez internet lub osobiście przed meczem.
Rozwiązania zaproponowane w projekcie przez wiele lat były i są stosowane przez
wiele piłkarskich lig europejskich. Przy czym, co ma niezwykle istotne znaczenie, nie
wpływa w żaden negatywny sposób na kwestię bezpieczeństwa na stadionach.
W związku z faktem, iż organizatorzy meczów piłki nożnej o charakterze
międzynarodowym zgłaszali problemy z uzyskiwaniem danych, o których mowa w
art. 13 ust. 4 pkt 1 i 3, w odniesieniu do kibiców będących cudzoziemcami,
postanowiono wprowadzić przepis (art. 15 ust. 2a i 2b) znoszący obowiązki
wynikające z art. 15 ust. 1 i 2 wobec cudzoziemców otrzymujących bilet lub inny
dokument uprawniający do przebywania na meczu piłki nożnej poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. Dotyczy to w szczególności okazywania dowodu
tożsamości podczas zakupu oraz umieszczania na bilecie danych, o których mowa w
art. 13 ust. 4 pkt 1 i 3.
Zmiana w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy ma na celu umożliwienie organizatorom
meczów piłki nożnej odmawiania wstępu osobom, co do których w ich ocenie może
7

zachodzić uzasadnione podejrzenie, że w miejscu i w czasie trwania imprezy
masowej osoby te mogłyby stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa imprezy
masowej.
Wzorem innych lig piłkarskich proponuje się, aby w wyznaczonych sektorach
stadionu była możliwość wprowadzenia wyłącznie miejsc stojących na zawodach
sportowych, które nie odbywają się w ramach rozgrywek FIFA lub UEFA. Dlatego też
na bilecie wstępu lub innym dokumencie uprawniającym do wstępu na takie imprezy
nie będzie umieszczony numer miejsca siedzącego. Nowe brzmienie art. 15 ust. 4
przepisu likwiduje swoistą fikcję prawną, w myśl której na meczach piłki nożnej
można uczestniczyć tylko na miejscach siedzących. Powszechnie wiadomym jest, że
publiczność przebywająca w tzw. sektorach dopingowych, niejako z zasady,
uczestniczy w imprezie na stojąco. Co więcej, część spośród pozostałych kibiców
również stoi zamiast siedzieć, np. w przypadku zdobycia bramki czy interesująco
rozwijającej się akcji. Proponowana zmiana jest również uzasadniona z
ekonomicznego punktu widzenia – powstanie nowa kategoria biletów (miejsca
stojące), które w założeniu będą tańsze, przez co zwiększy się dostęp do stadionów
w skali całego kraju.
Nowy przepis art. 16a nakłada obowiązek konsultowania projektów
budowlanych stadionów z właściwym miejscowo z komendantem wojewódzkim
(Stołecznym) Policji, właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej
Straży Pożarnej oraz właściwym związkiem sportowym, w zakresie tworzenia i
funkcjonowania infrastruktury wpływającej na bezpieczeństwo osób uczestniczących
w meczach piłki nożnej. W wyniku tej zmiany wiadomym będzie, z którym podmiotem
ustala się kwestie związane z bezpieczeństwem, a z którym pozostałe kwestie
infrastrukturalne dotyczące prawidłowej organizacji i przebiegu imprez masowych na
stadionach.
Duże znaczenie w tym przepisie ma to, że projekty budowlane stadionów,
niezależnie od przepisów dotyczących uzgadniania pod względem ochrony
przeciwpożarowej projektów budowlanych obiektów budowlanych, zgodnie z którymi
określone projekty budowlane wymagają uzgodnienia pod względem ochrony
przeciwpożarowej przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych,
będą również uzgadniane z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim
8