Można usiąść i zapłakać, ale była sobie kobieta, która miała dobrego
znajomego. I ten znajomy się z nią dogadał, że gdy jej nie będzie w
kraju to on zaopiekuje się jej mieszkaniem i będzie płacił czynsz itp.
Umówili się ustnie (dobrzy znajomi). Kobieta wróciła i zonk: znajomego
nie ma, przez rok nie płacił żadnych opłat.

Czy da się taką sytuację jakoś ugryźć aby ten znajomy wywiązał się z
umowy między nimi czy sprawa raczej jest do teczki "naiwność ludzka..."?

Wojtek