SDD pisze:


> W takiej sytuacji najlepiej by bylo, gdyby zabrano Ci dziecko, bo sama chyba
> nei nadajesz sie do jego wychowywania, skoro jedynym sposobem na zycie jest
> dojenie facetow.


Tutaj sprawa jest niejednoznaczna. Faktem jest, że w XX wieku utarło
się, że i mąż, i kobieta mają pracować zawodowo, a kobieta jeszcze w
domu. Tyle że bierze się to - między innymi - z pogarszania się sytuacji
materialnej rodzin. Często jest tak, że żona zarabia tyle, ile mąż płaci
podatków, a gdyby podatki były niższe, to stać ich by było na pozostanie
kobiety w domu, co byłoby z zyskiem i dla finansów, i dla ich dzieci,i
dla ogółu społeczeństwa. Niestety XX wiek to wiek socjalizmu.

Co do zasady nie widzę nic złego w tym, że kobieta "żyje" z męża,
wychowując mu dziecko i dbając o dom.

W tym wątku mamy o tyle przykrą sytuację, że małżeństwo od początku
było skazane na niepowodzenie, mam wrażenie bowiem, że para ta w dobę po
poznaniu poszła do łóżka, z czego powstało dziecko i następne problemy...

Trudno też mówić, że mąż jest w jakiś sposób wykorzystywany, skoro
nie płaci nawet 400zł na dziecko. Trudno też zwalać winę na kobietę, że
dopuściła do ciąży, przyjęło się uważać, że w związku to mężczyzna jest
tym odpowiedzialnym, mądrzejszym, decydującym, nie widzę zatem powodów,
aby odmawiać mu odpowiedzialności finansowej, w sytuacji, gdy kobieta
ponosi odpowiedzialność i będzie ponosić odpowiedzialność przez kolejne
kilkanaście lat, samotnie wychowując dziecko, czyli działając również na
korzyść tegoż męża...

--
Liwiusz