Tristan napisał(a):

>> No to zdecyduj się. Albo razem daja kasę , razem się żywią i
>> urządzają, i maja wspólnote majątkową, albo maja swoje pieniądze, a
>> wtedy wspólnoty nie ma.
>
>
> No. Bez wspólnej kasy... Jedzą osobno, mieszkają osobno, nie
> rozmawiają, nie spotykają się.... E, ale nie o takim pisałem.

Mogą też mieszkać razem, zrzucać sie na żarło i czynsz, a mimo to nie
mieć wspólnoty majątkowej.
>
>> Jak mają wspólnotę, to nie ma mowy o okradaniu
>> małżonka, bo połowa do niego i tak należy.
>
> Wg bezdusznego prawa.

I sprawiedliwości.
>
>>> Taaaaaaaaaak.... I wszystko w dziecku masz idealnie takie, jak
>>> zaplanowałaś... Budujesz go tak idealnie, że spełnia wszystkie Twoje
>>> wymagania.... ech.
>> To tylko Twoja nadinterpretacja. Ale ja i tak wolę, żeby po mnie
>> odziedziczyło nieidealne dziecko, bo to moje osobiste geny, nią jakiś
>> obcy łowca posagów.
>
> No cóż, sama za niego wyszłaś :D No i woleć nie woleć powinie
> testament określać. Ja wolę żeby nie dziecko, a mi nie wolno. Prawo
> jest stronicze.

Wiem, i nie żałuję. Poza tym pisałam o obcym łowcy posagów, a nie o
prawowitym mężu, nie? ;-)

>> Ja nie udaję, ja ułażam, że nie bardzo jest zrypana.
>
> Bo pasuje do Twojego schematu.

Być może, ale chyba wiesz, że jeszcze się taki nie urodził, co by
wszystkim dogodził...
>
>> No, może
>> dołożyłabym do niej lepszą możliwość wydziedziczenia.
>
> A najlepiej usunąć z niej wszystko i dać wolną rękę majątkodawcy.
> Skoro za życia może darować komukolwiek, to niech ma takie prawo w
> testamencie.

Dopiero byłyby jatki spadkobierców!
>
>>>> To spokojnie ja zabezpieczysz. Udawaj, zes forsę przehulał, a
>>>> wpłacaj na jej konto. Tylko się z nią nie żeń, bo wtedy do forsy
>>>> dzieci będa miały prawo.
>>> A może nie forsę? Może chcę, żeby wzięła mój ukochany samochód czy
>>> mój ukochany dom?
>> To się ożeń, będzie łatwiej.
>
> Ale co mnie interesują półśrodki? No i nie będzie łatwiej, bo pół i
> tak jej zabiorą...

Pół i tak nie jest jej.
>
> Poza tym, może mam 3 kochanki. Jednej chcę dać dom, drugiej samochód a
> trzeciej psa.

A czwartej długi zostaw.

>>>> Było się rozwieść, podzielić majątek, ożenić z kochanką.
>>> No widzisz, widać o tym nie pomyślał. Ale nawet jeśli, to syn by i
>>> tak dziedziczył, jak sama podnosisz i chwalisz ten system.
>> Ale kochanka nie zostałaby na lodzie. A myśleć trzeba zawsze.
>
> Tylko że głównie z powodu wadliwego prawa.

Poszukaj kraju z prawem idealnym, albo zostań parlamentarzystą, żeby je
dla nas stworzyć.

>>> Wiesz do wydziedziczania nie wystarczy proste nie lubienie się. On
>>> był pełnosprawny i zdrowy. Więc że nie chciała z nim mieszkać to nie
>>> od razu wyrodna.
>> No to w czym problem?
>
> No w tym, że nie można takiej wydziedziczyć.

No i dobrze, skoro nie wyczerpuje znamion.
>
>>>> po drugie, narobić w
>>>> podzięce koszmarnych długów, żeby się córka ucieszyła.
>>>
>>> No narobił, ale długów się nie dziedziczy, więc długi spłaca jego
>>> mama
>>> :(
>> To ta córka małoletnia jest?
>
> Nie.

To jakim cudem dziedziczy matka spadkodawcy?
>
>> A o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem
>> inwentarza mam tez nie słyszała?
>
> Ale mama nie dostała spadku tylko córka, za to spłaca, bo chce ratować
> honor syna. Taka dziwna kobieta.... Tylko córka niczym na spadek nie
> zasłużyła.

A matka nie ma obowiązku spałacać długów syna. Ale skoro chce - jej
wola.
>
>>> Poza tym, znów -- czemu człowiek ma kombinować? Nie lepiej jakby
>>> ustawa była sprawiedliwa?
>> Ty się jednak urwałeś z wielkanocnej choinki, jak sprawiedliwości
>> szukasz w ustawach...
>
> Ty się urwałaś, skoro uważasz że niesprawiedliwe prawo jest OK i nie
> należy na nie marudzić.

Problem polega na tym, ze ja Twojej niesprawiedliwości nie widzę. A
wyżej widać, ze matka sama przed orkiestrę wyskakuje i ma pretensje nie
wiadomo o co, ani do kogo, ewentualnie to Ty masz pretensje zamiast
owej matki.

>>> mężem, a co innego mur w poprzek pokoju.
>> Zawsze można spadkiobierców spłacić.
>
> Jak się zgodzą. Poza tym, nie zawsze jest z czego.

E tam, jak się odziedziczyło auto i mieszkanie, to znajdzie sie i na
spłatę. Kredyt pod hipotekę na przykład można wziąć.
Czemu nagle pół tego ktoś ma jej zabrać? Ja
>>> swoje pół przeżarłem w barze, ona buduje majątek....
>> Za karę, że nie umiała pogadać z mężem o jego rozrzutności... Albo
>> rozdzielności majątkowej ustanowić, żeby chronić swoje interesy.
>
> No ale rozdzielność to albo rozwód albo fikcja.
> Rozdzielność to jest przydatna dla bogaczy albo dla kombinatorów.

Homo sowietikus się włączył?
>
>>>> Chcieli, to mieli, nie ma jeszcze nakazu posiadania dzieci.
>>> Za to jest nakaz, że jak się je już ma, to na pełną parę, do usranej
>>> śmierci, a nawet po.
>> Nie przesadzaj. Czasen bachory się przydają do płacenia alimentów na
>> rodzica w podeszłym wieku.
>
> O! To jednak mają jakiś dług?

Jaki znowu dług? W określonych przypadkach mogą mieć obowiązek
alimentowania rodziców. tak samo, jak rodzice maja obowiązek
alimentowania dzieci.

>> Urodzić, to była ich fanaberia;-) A jak się powiedziało A, to trzeba
>> było powiedzieć B.
>
> Ale niekoniecznie C.

Przy C to się idzie na własny garnuszek.

>> Nie ma takiej opcji. Tego najcenniejszego nie da się spieniężyć.
>
> Ale da się odebrać.

Nie da się. To jest coś niematerialnego.

>> Statystycznie rodzice umierają przed dziećmi.
>
> Statystycznie to ja jestem np. 1/3 faceta i 2/3 kobiety... Są dwa
> rodzaje kłamstw: kłamstwo i statystyka.
>
No cóż...

>> A dorosłe dzieci nie mają
>> zakazu wyrażania wdzięczności. Nawet w formie sponsorowanie rodziców,
>> ba, nawet podatek niedawno na to konto zniesiono.
>
> Za to rodzice mają obowiązek... Nawet w stosunku do 60letniego syna.
> Gupie prawo.

Odwrotnie też tak jest. 60 letni syn też ma ten obowiązek wzgledem
swoich rodziców.

>> Bardziej bezduszna jest ta ustawa, która nakłada na dzieci
>> bezwzględny obowiązek alimentowania rodziców na starość, nawet w
>> sytuacji, kiedy kilkadziesiąt lat temu byli ostatnimi s$#$%ami.
>
>
> No widzisz.... Ale dali im życie. Więc przynajmniej tyle
> sprawiedliwości.

No łaskawcy, ich mać. A na życie, to ma dać drugi rodzic, albo państwo,
tak? To ja mam gdzieś taką sprawiedliwość.

--
pozdrawiam
Justyna