On 2 Cze, 18:47, Mirosław Zalewski <miniopl@CUT_THIS.gmail.com> wrote:
> czerwiec roku pamiętnego 2009, prawdopodobnie 02. Wielka mądrość na
> czytelników pl.soc.prawo,pl.hum.polszczyzna spłynęła, gdy tako rzekł(a)
> e...@g...com:
>
> > Pisalem juz, ze gdyby poslugiwac sie wylacznie prawem pozytywnym /
> > stanowionym, bez odwolania sie do sprawiedliwosci / prawa naturalnego,
> > to nie moznaby osadzic zbrodniarzy hitlerowskich oraz dzialaczy
> > komunistycznych z NRD - dzialali bowiem zgodnie z owczesnym prawem
> > pisanym / stanowionym / pozytywnym, ktore czesciowo sami tworzyli. Co
> > wiecej, Hitler i jego partia doszli do wladzy w demokratycznych
> > wyborach i wszelkie ustawy pod ich rzadami (nawet te razaco
> > dyskryminujace czesc obywateli Niemiec) byly uchwalane zgodnie z
> > prawem (pozytywnym), nic sie nie dalo procedurom uchwalania prawa
> > pozytywnego w hitlerowskich niemczech zarzucic.
>
> To klasyczny problem relatywizmu: jak ktoś z zewnątrz ma reagować na
> zachowania, które w jego kulturze są postrzegane za złe, zaś w kulturze
> obserwowanej są wręcz pożądane?
>
> Zbrodniarze hitlerowscy są nazywani zbrodniarzami i zostali osądzeni,
> ponieważ przegrali wojnę -- i zwycięzcy osądzili ich wedle własnych
> praw, nie dbając o taką postmodernistyczną błahostkę jak relatywizm. Z
> tego co mi wiadomo Rosjanie/Sowieci również nie byli święci. Zostali
> osądzeni? Skazani? Tak to już jest na tym świecie, że odpowiedzialność
> za wojnę ponoszą przegrani. Jakby nie dość było, że przegrali.

Tak, ale ja mowie o metodzie jaka musiano znalezc, aby ich moc
osadzic, pomimo ze postepowali wg prawa pozytywnego.

> Wracając do dylematu relatywizmu: próbował go rozwiązać Lévi-Strauss,
> postulując "odwołanie się do istoty* człowieka jako podstawy
> odróżnienia dobra od zła".
> (* -- "istoty" w znaczeniu "esencji", nie "postaci, jednostki, osoby,
> rodzaju")
>
> Tylko gdy antropolodzy w latach 60. czy 70. skończyli badać wszystkie
> istniejące kultury które dały się zbadać, wyszło im że jedynym
> istniejącym powszechnikiem kulturowym (normą obowiązującą we wszystkich
> kulturach, a przeto uznaną za odpowiadającą istocie człowieka; zresztą
> w tym założeniu też istnieje pewien błąd, ponieważ że coś występuje we
> wszystkich znanych przypadkach szczególnych, wcale jeszcze nie znaczy
> że jest regułą ogólną z konieczności obowiązującą wszystko i wszystkich
> -- ale to już inna bajka) jest... tabu kazirodztwa i związków
> kazirodczych. Raczej niewielka podstawa do budowania wyrafinowanych
> zasad moralnych prawa naturalnego.

A Ty jak odrozniasz dobro od zla, sprawiedliwosc od
niesprawiedliwosci?

> > Z tych powodow przychylam sie do tych koncepcji filozoficznych, ktore
> > twierdza, ze prawo naturalne jest nadrzedne / szersze wobec prawa
> > pozytywnego.
>
> Które to koncepcje upadają wobec powyższego -- bo "prawo naturalne" to w
> gruncie rzeczy próba zamaskowania jakiejś idei moralnej jej
> naturalnością (tutaj... nieważne ;) ). Smutne, ale prawdziwe.

Nie ma w tym nic smutnego. Smutne jest opieranie sie wylacznie na
prawie pozytywnym.