Dnia Wed, 9 Apr 2008 10:49:09 +0200, LM napisał(a)
w:<news:fti02b$itt$1@mx1.internetia.pl>:

> Jeżeli bufonadą jest przyznawanie się do tego, ze jestem rodzicem i z tego
> tytułu mam okreśone prawa, to tak - jestem bufonem. Ja spłodziłem dziecko,
> ja wychowuję dziecko, ja za niego odpowiadam i ja mam w związku z tym
> określone prawa i obowiązki. Ja, ja, ja..



> Oczywiście - jak każda prośba. Nawet się to parę razy zdarzyło. W takim
> przypadku składam skargę na nauczyciela do dyrektora, ew. w dalszej
> kolejności do kuratora. Piszę ewentualnie, bo jeszcze się nie zdarzyło (a
> było to z racji przeprowadzek kilka różnych szkół), żeby dyrektor nie
> przyznał mi racje i nie załatwił tej sprawy, zwykle przy tej okazji (już z
> jego własnej inicjatywy) przywołując nauczyciela do pionu. :-P

Dobry dyrektor, porządnej wychowawczo szkoły nigdy nie chodzi na pasku
rodziców. Dobry dyrektor przyznaje rodzicowi rację tylko wtedy, gdy tę
rację rodzic ma. Dobry dyrektor potrafi postawić do pionu złego rodzica.
Dobry dyrektor staje po stronie swojego nauczyciela, gdy rodzic nie ma
racji. Kwestionując uprawnienie nauczycieli do oceny, czy nieobecność
ucznia w szkole można uznać za usprawiedliwioną, czy też nie, ewidentnie
nie masz racji.

Jestem również zdania, że rozpowszechniając tak nachalnie ten swój brak
racji, sprawiasz, że wielu nauczycieli jest w stanie ci uwierzyć;
nauczyciel nie musi znać się na prawie. Pośrednio przyczyniasz się tym
samym do coraz większej, często bezczelnej i zuchwałej absencji uczniów, bo
nauczyciele traktowani tak, jak ty ich zdajesz się traktować, najczęściej
nie podejmą walki, bo nie za walkę z rodzicami im płacą. Nauczyciele wolą
się wycofać, reagują zobojętnieniem na wszelkie problemy wychowawcze. Stąd
już tylko krok do szkoły bezradnej, która rzekomo "nic nie może zrobić".

Zmaganiom ze zjawiskiem szkoły bezradnej poświęciłem osiem lat swojego
życia, więc dokładnie wiem, o czym piszę. Rodziców, którzy wypowiadają się
o nauczycielach tym tonem, co ty na tej grupie, z porządnej szkoły trzeba
gonić, gdzie pieprz rośnie. Nauczyciel nie ma być guwernerem, któremu
"płacisz i wymagasz", i nie powinien ci pozwolić traktować się w ten
sposób.

>> W tym ujęciu uczeń pełnoletni sam odpowiadający za siebie, może podjąć
>> próbę usprawiedliwienia nieobecności na zasadzie "nie byłem na zajęciach,
>> bo podjąłem taką decyzję", a nauczyciel miałby takie coś odnotować jako
>> nieobecność usprawiedliwioną.
> A i owszem - po czym powinien zgłosić fakt unikania przez ucznia obowązku
> szkolnego.

Obowiązek nauki kończy się wraz z osiągnięciem pełnoletności, a obowiązek
szkolny na ogół jeszcze wcześniej. Wchodząc w dyskusje na tematy prawne,
powinieneś prezentować jakąś minimalną kompetencję.

> Póki to ja płacę nauczycielowi za uczenie mojego dziecka

Tobie się tylko wydaje, że płacisz nauczycielom (z podatków) za uczenie
twojego dziecka. Przyjmując nawet na chwilę tę kabotyńską retorykę, płaciMY
za osiąganie wobec uczniÓW (nie twojego pojedynczego dziecka) celów
ustawowych, do których należy walka z nieuzasadnionymi przez beztroskich
rodzicami twojego pokroju, lekceważących zbędną w ich mniemaniu konieczność
uczęszczania na wszystkie lekcje i z byle powodu piszących swoim dzieciom
kłamliwe tzw. "usprawiedliwienia".

Ja z kolei po to płacę podatki, aby nauczyciel te rodzicielskie kłamstwa
weryfikował, bo w twoich dzieciach chcę mieć mądrych i dobrze wychowanych
sąsiadów, a nie głupich i zdemoralizowanych.

I czyje podatki lepsze, moje czy twoje, hm?

> jego pensja idzie z moich podatków), to co najwyżej ja go mogę za twarz
> i trzymać któreko, a on mi co najwyżej może na pędzel.

Mrożek powiadał: Żyjemy w epoce buraka, a z burakiem nikt jeszcze nigdy nie
wygrał. Mam nadzieję, że Mrożek się mylił.

> Jakoś jeszcze się w piątej z kolei szkole taki nie znalazł - i to nie są
> szkoły na zadupiu, lecz w dużych miastach.

Bo szkoły w dużych miastach są gorsze, dla mnie to żadna nowość, obserwuję
to zjawisko od środka. W małej społeczności byś tak głupio nie pofikał.

--
Quid leges sine moribus?