Bylo:


Europejski Nakaz Aresztowania pozwalajacy prezezesowi polskiego Sadu
Najwyzszego Lechowi Kurasowi Gardockiemu na areztowsanie obywatela wbrew
zakazowi Konstytucji. A teraz...





O czym "media" nie informuja. W tym tygodniu Bruksela ma zamiar
wprowadzic Europejski Nakaz "Ewidencji" ("dowodu").

Przeszukanie bez nakazu. Bez dowodu. Bez podejrzen.

Ba, bez zadnego paragrafu!!!

Prokurator w York, Bazancon czy Solingen, bedzie mogl nakazac
przeszukanie i konfiskate komputera w Pcimiu Dolnym, mimo ze nie ma

1. zadnego podejrzenia przestepstwa, ani nawet

2. ewentualnego przestepstwa, oraz nawet

3. przeszukanie nie jest zwiazane z przestepstwem uznawanym w Polsce.


Prawie jak w Lublinie.


Naruszenie Konstytucji?

Nie jest, jezeli nazywasz sie Kutas Gardocki, i jestes prezesem Sadu
Najwyzszego.

Najbardziej znamienne jest, ze na stronach www Brukseli nie ma W OGOLE
tekstu proponowanego "prawa". Jest jedynie tendencyjny opis
usprawiedliwiajacy lamanie konstytucyjnych praw obywateli:

http://europa.eu.int/eur-lex/lex/LexUriServ/LexUriSe
rv.do?uri=CELEX:52004PC0328:PL:HTML




(FALSZUJACY tekst po polsku zaczyna sie od polowy tekstu)



cccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccc
ccccccc
Bruksela, dnia 28.4.2004

COM(2004) 328 końcowy

2004/0113 (CNS)

Propozycja

DECYZJI RAMOWEJ RADY

w sprawie niektórych praw proceduralnych w postępowaniu karnym w Unii
Europejskiej

.

(przedstawiona przez Komisję){SEC(2004) 491}

...


2004/0113 (CNS)

Propozycja

DECYZJI RAMOWEJ RADY

w sprawie niektórych praw proceduralnych w postępowaniu karnym w Unii
Europejskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności zaś jego art.
31 ust. 1 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji[39],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[40],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia Europejska postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój
przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Zgodnie z
wnioskami z posiedzenia Rady Europejskiej w Tampere z dnia 15 i 16
października 1999 r., a zwłaszcza ich pkt. 33, zasada wzajemnego
uznawania powinna stać się "kamieniem węgielnym" współpracy sądowej
zarówno w sprawach cywilnych, jak i karnych w obrębie Unii;

(2) dnia 29 listopada 2000 r. Rada, zgodnie z wnioskami z Tampere,
przyjęła program środków wdrażających zasadę wzajemnego uznawania w
sprawach karnych[41]. We wprowadzeniu do programu środków stwierdza się,
że wzajemne uznawanie "ma na celu wzmocnienie współpracy między
Państwami Członkowskimi, ale także zwiększenie ochrony praw
indywidualnych"[42];

(3) wdrożenie zasady wzajemnego uznawania decyzji w sprawach karnych
zakłada, że Państwa Członkowskie mają wzajemne zaufanie do swoich
systemów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Zakres wzajemnego
uznawania w znacznym stopniu zależy od liczby parametrów, które decydują
o skuteczności tego procesu.[43] Parametry te obejmują "mechanizm
zabezpieczenia praw [...] podejrzanych" (parametr 3) oraz "wspólne
minimalne standardy niezbędne dla ułatwienia stosowania zasady
wzajemnego uznawania";

(4) zasada wzajemnego uznawania może skutecznie działać jedynie w duchu
zaufania, gdy nie tylko organy sądowe, ale wszyscy uczestnicy procesu
karnego postrzegają decyzji organów sądowych innego Państwa
Członkowskiego jako równoważnych z ich własnymi i nie kwestionują
zdolności sądowej tych organów i poszanowania praw do bezstronnego
procesu. Jest to istotne dla zwiększenia stopnia ogólnego postrzegania
wzajemnego uznawania, które jest pozytywne i wymaga "nie tylko zaufania
do tego, że przepisy partnera są właściwe, ale także ufności, że są one
stosowane prawidłowo"[44];

(5) wszystkie Państwa Członkowskie są stronami Europejskiej Konwencji o
Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (ECHR). Niemniej jednak
doświadczenie pokazuje, że mimo potrzeby takiego zaufania, nie zawsze
obdarza się nim wystarczająco systemy wymiaru sprawiedliwości w sprawach
karnych innych Państw Członkowskich, i to bez względu na fakt, że
wszystkie te państwa są sygnatariuszami ECHR. Proponowane prawa będą
działać na rzecz wzmocnienia wzajemnego zaufania, a tym samym poprawy
funkcjonowania zasady wzajemnego uznawania;

(6) decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie
europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między
Państwami Członkowskimi[45] była pierwszym konkretnym środkiem w
dziedzinie prawa karnego wprowadzającym zasadę wzajemnego uznawania. Po
tej decyzji przyjęto decyzję ramową w sprawie postanowień o
zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych[46]. Inne planowane środki w
programie odnoszą się do nakazów konfiskaty, kar pieniężnych oraz
przekazywania dowodów i rejestrów karnych;

(7) zasada wzajemnego uznawania jest oparta na wysokim poziomie zaufania
między Państwami Członkowskimi. W celu zwiększenia tego zaufania,
niniejsza decyzja ramowa ustanawia niektóre środki zabezpieczające w
celu ochrony praw podstawowych. Środki te odzwierciedlają tradycje
Państw Członkowskich w stosowaniu postanowień ECHR;

(8) zamiarem proponowanych przepisów nie jest wywarcie wpływu na
szczególne środki obowiązujące w ustawodawstwach krajowych w kontekście
walki z niektórymi formami poważnych i złożonych przestępstw, w
szczególności z terroryzmem.

(9) Art. 31 ust. 1 lit. c) Traktatu o Unii Europejskiej przewiduje
"zapewnianie, w zakresie niezbędnym do usprawnienia [współpracy sądowej
w sprawach karnych], zgodności norm stosowanych w Państwach
Członkowskich". Jeśli wspólne minimalne standardy będą stosowane wobec
podstawowych zabezpieczeń proceduralnych w całej Unii Europejskiej,
doprowadzi to do zwiększenia zaufania do systemów wymiaru
sprawiedliwości w sprawach karnych wszystkich Państw Członkowskich, co z
kolei spowoduje wzrost skuteczności współpracy sądowej w klimacie
wzajemnego zaufania;

(10) określono pięć obszarów, w których wspólne standardy można
zastosować w pierwszej kolejności. Są to: prawo dostępu do zastępstwa
prawnego, prawo do usług w zakresie interpretacji i tłumaczenia,
zapewniające, że osoby wymagające szczególnej uwagi, gdyż nie są w
stanie śledzić przebiegu postępowania, otrzymają taką uwagę, pomoc
konsularna dla zatrzymanych cudzoziemców oraz powiadamianie podejrzanych
i pozwanych o ich prawach na piśmie;

(11) pakiet środków zapewni, że prawa cudzoziemców będących podejrzanymi
lub pozwanymi będą chronione nawet wówczas, gdy cudzoziemiec nie rozumie
języka kraju przyjmującego ani nie posiada żadnej wiedzy o jego systemie
wymiaru sprawiedliwości. Zapewnienie prawidłowego poszanowania praw
cudzoziemców będących podejrzanymi i pozwanymi będzie miało podwójny
efekt w postaci poprawy postrzegania przez każde Państwo Członkowskie
systemów wymiaru sprawiedliwości pozostałych Państw Członkowskich oraz
stopniowego eliminowania konsekwencji dla wszystkich podejrzanych i
pozwanych;

(12) prawo do pomocy prawnej zapisane jest w art. 6 ECHR. Postanowienia
niniejszej decyzji ramowej nie nakładają na Państwa Członkowskie
zobowiązań wykraczających poza zakres ECHR, lecz jedynie określają
wspólne sposoby zastosowania się do art. 6 ECHR. Określając moment
powstania prawa do doradztwa prawnego należy określić sytuacje, w
których doradztwo to powinno być bezpłatne. W niektórych przypadkach
wymóg, aby postępowanie było sprawiedliwe, dyktuje, że pozwany powinien
otrzymać doradztwo prawne, niezależnie od prawa do obrony własnej. Tak
stanowi decyzja ramowa, wskazując jednocześnie, którzy pozwani powinni
otrzymać doradztwo prawne, że doradztwo takie winni świadczyć
odpowiednio wykwalifikowani specjaliści oraz fakt, że koszty doradztwa
prawnego nie powinny powodować zbędnych utrudnień dla pozwanych lub osób
pozostających na ich utrzymaniu. A zatem, od Państw Członkowskich wymaga
się zapewnienia, aby koszty świadczenia doradztwa prawnego w takich
okolicznościach pokrywały, w całości lub części, ich systemy wymiaru
sprawiedliwości;

(13) art. 6 ECHR przewiduje prawo do bezpłatnej i poprawnej pomocy
językowej - interpretacji i tłumaczenia - dla cudzoziemców oraz, w miarę
konieczności, dla osób cierpiących na upośledzenia słuchu lub mowy.
Postanowienia niniejszej decyzji ramowej nie nakładają na Państwa
Członkowskie zobowiązań wykraczających poza zakres ECHR, lecz jedynie
określają wspólne sposoby zastosowania się do art. 6 ECHR, zgodnie z
orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz weryfikacji,
że zapewniona interpretacja i tłumaczenie są poprawne;

(14) obowiązek pieczy nad osobami podejrzanymi, które nie są w stanie
rozumieć lub śledzić przebiegu postępowania leży u podstaw prawidłowego
funkcjonowania administracji wymiaru sprawiedliwości. W przypadku, gdy
osoba podejrzana jest w potencjalnie słabej pozycji ze względu na swój
wiek, stan umysłowy, fizyczny lub emocjonalny, przewaga sił leży po
stronie oskarżyciela, organów sądowych lub ścigania. Organy te powinny
zatem być świadomie potencjalnej bezbronności takich osób i podjąć
odpowiednie kroki pomagające przywrócić równowagę sił. Stosownie do
tego, postanowienia niniejszej decyzji ramowej mają na celu poprawić
pozycję tych osób poprzez ustanowienie niektórych szczególnych praw;

(15) prawo osób zatrzymanych do niezwłocznego poinformowania rodziny,
osób przysposobionych jako członkowie rodziny oraz pracodawców o
zatrzymaniu ustanawia się w przypadku, gdy przekazanie takiej informacji
nie utrudnia prowadzenia postępowania. Ustanawia się także prawo do
kontaktu z właściwymi urzędami konsularnymi. W szerszym kontekście,
chodzi o prawo osoby zatrzymanej do kontaktu ze światem zewnętrznym;

(16) prawo do pomocy konsularnej istnieje na mocy art. 36 Konwencji
wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z 1963 r., gdzie sformułowano je
jako nadane państwom prawo porozumiewania się ze swoimi obywatelami.
Postanowienia niniejszej decyzji ramowej nadają to prawo obywatelom
Europy raczej niż państwu. Zwiększają jego widoczność, a tym samym
skuteczność. A zatem, w dłuższym terminie stworzenie przestrzeni
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości na zasadzie wzajemnego
zaufania między Państwami Członkowskimi powinno zredukować, a w
ostatecznym rozrachunku znieść potrzebę pomocy konsularnej;

(17) powiadamianie podejrzanych i pozwanych o ich podstawowych prawach
na piśmie jest środkiem zapewniającym większą bezstronność postępowania
i w pewien sposób gwarantującym, że każda osoba podejrzana lub oskarżona
o przestępstwo karne, jest świadoma swoich praw. Jeżeli podejrzani lub
pozwani nie są świadomi swoich praw, o wiele trudniej jest im domagać
się korzyści z nich wynikających. Pisemne powiadomienie podejrzanych o
ich prawach za pomocą prostego "Pouczenia o prawach podejrzanego"
rozwiąże ten problem;

(18) konieczne jest ustanowienie mechanizmu oceny skuteczności
niniejszej decyzji ramowej. A zatem, Państwa Członkowskie powinny
gromadzić i zapisywać informacje w celu oceny i monitorowania.
Zgromadzone informacje zostaną wykorzystane przez Komisję przy
sporządzaniu sprawozdań, które zostaną udostępnione publicznie. To
zwiększy wzajemne zaufanie, gdyż każde Państwo Członkowskie będzie
wiedziało, że pozostałe Państwa Członkowskie przestrzegają prawa do
bezstronnego procesu;

(19) w związku z tym, że Państwa Członkowskie działając jednostronnie
nie mogą osiągnąć celu w postaci opracowania wspólnych minimalnych
standardów, który może zostać osiągnięty jedynie na poziomie Unii, Rada
może przyjąć środki zgodne z zasadą pomocniczości, o której mowa w art.
2 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 5 Traktatu ustanawiającego
Wspólnotę Europejską. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w
tym ostatnim artykule, niniejsza decyzja ramowa nie wykracza poza to, co
jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu;

(20) niniejsza decyzja ramowa ma na celu wzmocnienie podstawowych praw i
zasad uznanych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i odzwierciedlonych
w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności w jej
art. 47 - 50. Nie może ona prowadzić do rozbieżnych wykładni ustawowych
odpowiednich postanowień ECHR, gdyż odniesienie do praw podstawowych w
art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej jest bezwzględnie uwarunkowane ich
interpretacją w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:

W SPRAWIE NIEKTÓRYCH PRAW PROCEDURALNYCH W POSTęPOWANIU KARNYM W UNII
EUROPEJSKIEJ

ARTykuł 1

Zakres stosowania praw proceduralnych

1. Niniejsza decyzja ramowa ustanawia następujące przepisy dotyczące
praw proceduralnych mające zastosowanie we wszystkich postępowaniach
toczących się w Unii Europejskiej, których celem jest ustalenie winy lub
niewinności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa karnego lub
zadecydowanie o skutkach przyznania się do winy w związku z oskarżeniem
o przestępstwo karne. Decyzja obejmuje także wszelkie odwołania wnoszone
w tych postępowaniach.

Postępowania takie zwane są w dalszej części "postępowaniami karnymi".

2. Prawa mają zastosowanie wobec osób podejrzanych o popełnienie
przestępstwa karnego ("podejrzany") od momentu poinformowania tej osoby
przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, że jest ona podejrzana o
popełnienie przestępstwa karnego do czasu wydania ostatecznego wyroku.

Artykuł 2

Prawo do doradztwa prawnego

1. Jeśli podejrzany pragnie otrzymać doradztwo prawne, ma prawo do jego
otrzymania tak szybko, jak to możliwe i w toku całego postępowania karnego.

2. Podejrzany ma prawo do porady prawnej przed udzieleniem odpowiedzi na
pytania w związku z oskarżeniem.

Artykuł 3

Obowiązek świadczenia doradztwa prawnego

Bez względu na prawo podejrzanego do odmowy doradztwa prawnego lub
przedstawiciela reprezentującego go w postępowaniu wymaga się oferowania
takiego doradztwa niektórym podejrzanym, aby zapewnić bezstronność w
postępowaniu. Zgodnie z powyższym, Państwa Członkowskie zapewniają, że
doradztwo prawne jest dostępne dla podejrzanego, który:

- został odesłany do aresztu śledczego przed rozprawą, lub

- jest formalnie oskarżony o popełnienie przestępstwa karnego, któremu
towarzyszą złożone okoliczności faktyczne lub prawne, bądź które podlega
ciężkiej karze, zwłaszcza gdy Państwo Członkowskie przewiduje nakazany
ustawą wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności na okres powyżej
jednego roku,

- jest przedmiotem Europejskiego Nakazu Aresztowania, wniosku o
ekstradycję lub innej procedury przekazywania osób,

- jest niepełnoletni, lub

- wydaje się być niezdolnym do rozumienia lub śledzenia treści lub
znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan umysłowy, fizyczny
lub emocjonalny.

Artykuł 4

Obowiązek zapewnienia skuteczności doradztwa prawnego

1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby prawo do świadczenia doradztwa
prawnego zgodnie z niniejszą decyzją ramową przysługiwało jedynie
prawnikom określonym w art. 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy 98/5/WE[47].

2. Państwa Członkowskie zapewnią wprowadzenie mechanizmu zastąpienia
danego prawnika innym prawnikiem, jeśli udzielone doradztwo prawne okaże
się nieskuteczne.

Artykuł 5

Prawo do bezpłatnego doradztwa prawnego

1. W przypadkach, w których ma zastosowanie art. 3, koszty doradztwa
prawnego ponoszą, w całości lub części, Państwa Członkowskie, jeśli
koszty te spowodowałyby niepotrzebne trudności finansowe dla
podejrzanego lub osób pozostających na jego utrzymaniu.

2. Państwa Członkowskie, mając na względzie odzyskanie części kosztów
doradztwa prawnego mogą przeprowadzić, w późniejszym terminie,
dochodzenie w celu ustalenia, czy środki, jakie posiada podejrzany
pozwalają mu na uczestniczenie w kosztach doradztwa prawnego.

Artykuł 6

Prawo do bezpłatnego tłumaczenia ustnego

1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu, Państwa Członkowskie
zapewnią, aby podejrzanemu, który nie rozumie języka postępowania,
zagwarantowano bezpłatne tłumaczenie ustne jego przebiegu.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, że w miarę konieczności podejrzany
otrzyma bezpłatne tłumaczenie porad prawnych udzielanych w toku
postępowania karnego.

3. Prawo do bezpłatnego tłumaczenia przysługuje osobom z upośledzeniami
słuchu lub mowy.

Artykuł 7

Prawo do bezpłatnego tłumaczenie dokumentów związanych z postępowaniem

1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu, Państwa Członkowskie
gwarantują, że podejrzany, który nie rozumie języka postępowania,
otrzyma bezpłatne tłumaczenie wszystkich dokumentów związanych z
postępowaniem.

2. Decyzję o tym, które dokumenty należy przetłumaczyć, podejmują
właściwe władze. Adwokat pozwanego ma prawo zażądać przetłumaczenia
kolejnych dokumentów.

Artykuł 8

Poprawność tłumaczenia pisemnego i ustnego

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że zatrudnieni tłumacze będą
dostatecznie wykwalifikowani, aby zapewnić poprawne tłumaczenie pisemne
i ustne.

2. W przypadku, gdy tłumaczenie pisemne lub ustne okaże się niepoprawne,
Państwa Członkowskie zapewnią wprowadzenie mechanizmu przewidującego
zastąpienie danego tłumacza innym tłumaczem.

Artykuł 9

Nagrywanie przebiegu postępowania

W przypadku, gdy postępowanie prowadzone jest za pośrednictwem tłumacza,
Państwa Członkowskie zapewnią nagranie jego przebiegu na kasetę audio
lub wideo, w celu zapewnienia kontroli jakości. W przypadku sporu,
stronom należy udostępnić zapis nagrania. Zapis można wykorzystać
wyłącznie dla celów weryfikacji poprawności tłumaczenia.

Artykuł 10

Prawo do szczególnej uwagi

1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu Państwa Członkowskie
zapewnią, aby podejrzanemu, który nie jest w stanie rozumieć lub śledzić
treści lub znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan
umysłowy, fizyczny lub emocjonalny, poświęcono szczególną uwagę.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, że właściwe władze zostaną zobowiązane
do rozpatrywania i odnotowywania na piśmie potrzeb dotyczących
szczególnej uwagi w toku postępowania, gdy tylko pojawią się
jakiekolwiek oznaki, że art. 10 ust. 1 ma zastosowanie.

3. Państwa Członkowskie zapewnią, że każdy krok podjęty w konsekwencji
tego prawa zostanie odnotowany na piśmie.

Artykuł 11

Prawa podejrzanych uprawnionych do szczególnej uwagi

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że wszelkie przesłuchania osób
podejrzanych uprawnionych do szczególnej uwagi zostaną nagrane na kasetę
audio lub wideo. W przypadku sporu, stronom należy udostępnić zapis
nagrania.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, w razie potrzeby, pomoc medyczną.

3. W stosownych przypadkach, szczególna uwaga może obejmować prawo do
obecności osoby trzeciej podczas przesłuchiwania przez policję lub
organy sądowe.

Artykuł 12

Prawo do porozumiewania się

1. Podejrzany odesłany do aresztu śledczego ma prawo do tego, aby jego
rodzina, osoby przysposobione jako członkowie rodziny oraz miejsce pracy
zostały poinformowane o zatrzymaniu tak szybko, jak to możliwe.

2. Właściwe władze mogą porozumieć się z osobami określonymi w art. 12
ust. 1 używając odpowiednich mechanizmów, włącznie z urzędami
konsularnymi, jeśli podejrzany jest obywatelem innego państwa i jeśli
sobie tego życzy.

Artykuł 13

Prawo do porozumiewania się z władzami konsularnymi

1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby zatrzymana osoba podejrzana, która
nie jest obywatelem danego państwa, miała prawo do poinformowania władz
konsularnych państwa rodzimego o zatrzymaniu tak szybko jak to możliwe
oraz do porozumienia się z urzędem konsularnym, jeśli sobie tego życzy.

2. W przypadku, gdy zatrzymana osoba podejrzana nie życzy sobie pomocy
władz konsularnych swojego państwa rodzimego, Państwa Członkowskie
zapewnią, że osobie tej zostanie zaoferowana, jako alternatywa, pomoc
uznanej międzynarodowej organizacji humanitarnej.

3. Państwa Członkowskie zapewnią, aby osobie zamieszkałej przez długi
czas w Państwie Członkowskim UE a nie będącej jego obywatelem
przysługiwało prawo do pomocy władz konsularnych tego państwa na takiej
samej podstawie, jak jego obywatelom, jeśli osoba ta ma uzasadnione
powody do tego, aby nie życzyć sobie pomocy władz konsularnych państwa,
którego jest obywatelem.

Artykuł 14

Obowiązek poinformowania podejrzanego o jego prawach na piśmie -
"Pouczenie o prawach podejrzanego"

1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby wszyscy podejrzani byli
informowani o prawach proceduralnych bezpośrednio ich dotyczących, w
formie pisemnego powiadomienia. Informacja ta winna obejmować, między
innymi, prawa określone w niniejszej decyzji ramowej.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, aby powstało standardowe tłumaczenie
pisemnego powiadomienia na wszystkie oficjalne języki Wspólnoty.
Tłumaczenia powinny zostać sporządzone na szczeblu centralnym, a
następnie wydane właściwym władzom w celu zapewnienia, aby ten sam tekst
był stosowany w całym Państwie Członkowskim.

3. Państwa Członkowskie zapewnią, aby komisariaty policji posiadały
tekst pisemnego powiadomienia we wszystkich oficjalnych językach
Wspólnoty, by móc zaofiarować osobie aresztowanej kopię w zrozumiałym
dla niej języku.

4. Państwa Członkowskie będą wymagały, aby zarówno oficer śledczy, jak i
podejrzany, jeśli sobie tego życzy, podpisali "Pouczenie o prawach
podejrzanego" jako dowód, że pouczenie to zostało zaofiarowane, wręczone
i przyjęte. Pouczenie należy sporządzić w dwóch egzemplarzach, z czego
jeden (podpisany) egzemplarz zachowuje oficer śledczy, zaś drugi
(podpisany) egzemplarz pozostaje u podejrzanego. W aktach należy
odnotować, że zaofiarowano pouczenie oraz czy podejrzany zgodził się je
podpisać.

Artykuł 15

Ocena i monitorowanie skuteczności decyzji ramowej

1. Państwa Członkowskie ułatwią zebranie informacji niezbędnych dla
oceny i monitorowania niniejszej decyzji ramowej.

2. Ocena i monitorowanie będą prowadzone pod nadzorem Komisji
Europejskiej, która koordynuje sprawozdania z procesu oceny i
monitorowania. Sprawozdania te mogą być publikowane.

Artykuł 16

Obowiązek gromadzenia danych

1. Aby można było prowadzić ocenę i monitorowanie przepisów niniejszej
decyzji ramowej, Państwa Członkowskie zapewnią, aby były przechowywane i
udostępniane dane takie, jak odpowiednie statystyki, obejmujące między
innymi:

łączną liczbę osób przesłuchanych w związku z oskarżeniem, liczbę osób
oskarżonych o przestępstwo karne, informację, czy zostało wyświadczone
doradztwo prawne oraz w jakim odsetku spraw zostało ono udzielone
bezpłatnie lub częściowo bezpłatnie,

liczbę osób przesłuchanych w związku z przestępstwem karnym, których
stopień rozumienia języka postepowania wymagał usług tłumacza podczas
przesłuchania przez policję. Należy także odnotować podział na
narodowości oraz liczbę osób wymagających tłumaczenia na język migowy,

liczbę osób przesłuchanych w związku z przestępstwem karnym, będących
obywatelami zagranicznymi, w odniesieniu do których zwracano się o pomoc
konsularną. Należy odnotować liczbę podejrzanych będących cudzoziemcami,
którzy odmówili przyjęcia pomocy konsularnej, jak również podział
podejrzanych na narodowości,

liczbę osób oskarżonych o przestępstwo karne, dla których poproszono o
usługi tłumacza przed rozprawą, w trakcie rozprawy oraz/lub w
postępowaniu odwoławczym. Należy odnotować także podział tych osób na
narodowości i języki,

liczbę osób oskarżonych o przestępstwo karne, dla których poproszono o
usługi tłumacza w celu przetłumaczenia dokumentów przed rozprawą, w
trakcie rozprawy oraz/lub w postępowaniu odwoławczym. Należy odnotować
także podział tych osób na narodowości i języki, jak również liczbę osób
wymagających usług tłumacza języka migowego,

liczbę osób przesłuchanych i/lub oskarżonych w związku z przestępstwem
karnym, uznanych za niezdolnych do rozumienia lub śledzenia treści lub
znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan umysłowy, fizyczny
lub emocjonalny, wraz z danymi statystycznymi na temat typu zapewnionej
im szczególnej uwagi,

liczbę "Pouczeń o prawach podejrzanego" wydanych podejrzanym wraz z
podziałem na języki, w których wydano pouczenia.

2. Ocena i monitorowanie będą prowadzone w regularnych odstępach czasu,
w formie analizy danych dostarczonych w tym celu i zgromadzonych przez
Państwa Członkowskie zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.

Artykuł 17

Klauzula o braku regresji

Żadne z postanowień niniejszej decyzji ramowej nie może być rozumiane
jako ograniczające lub naruszające prawa i proceduralne środki
zabezpieczające zapewnione przez prawo Państwa Członkowskiego, które
zapewnia wyższy stopień ochrony.

Artykuł 18

Wykonanie

1. Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne w celu zachowania
zgodności z przepisami niniejszej decyzji ramowej do dnia 1 stycznia
2006 r..

2. W tym samym terminie, Państwa Członkowskie przekażą Sekretariatowi
Generalnemu Rady i Komisji teksty przepisów transponujących do ich prawa
krajowego zobowiązania nałożone na nie zgodnie z niniejszą decyzją ramową.

3. Do 30 czerwca 2006 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i
Radzie sprawozdanie z oceny stopnia, w jakim Państwa Członkowskie
podjęły środki niezbędne do zastosowania się do niniejszej decyzji
ramowej załączając do niego, w razie potrzeby, wnioski legislacyjne.

4. Na podstawie sprawozdania Komisji Rada oceni zakres, w jakim Państwa
Członkowskie zastosowały się do niniejszej decyzji ramowej pod względem
jej wykonania.

5. Regularna ocena i monitorowanie funkcjonowania przepisów niniejszej
decyzji ramowej prowadzona będzie zgodnie z art. 15 powyżej.

Artykuł 19

Wejście w życie

Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej
opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, [...]

W imieniu Rady

Przewodniczący

Załącznik A

kopia dla podejrzanego/kopia do akt aresztu śledczego

Pouczenie o prawach podejrzanego w języku [wstawić język]

Panie/Pani [wstawić nazwisko], jest Pan/Pani osobą podejrzaną w związku
z [przestępstwo karne X].

A. Pouczenie o prawach zgodnie z decyzją ramową Rady .../.../WSiSW z dnia...

Prawo Unii Europejskiej wymaga od wszystkich Państw Członkowskich Unii
zagwarantowania wspólnych minimalnych standardów w odniesieniu do
niektórych praw. Prawa te są wymienione poniżej, wraz z przepisami
krajowymi, które stosują te prawa, a w niektórych przypadkach gwarantują
dodatkową ochronę.

1. Doradztwo prawne [Patrz przypis[48]]

2. Prawo do tłumacza [Patrz przypis]

3. Prawo do tłumaczenia dokumentów związanych z postępowaniem [Patrz
przypis]

4. Szczególna uwaga [Patrz przypis]

5. Porozumiewanie się [Patrz przypis]

B. Inne prawa

Zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego miejsca pobytu ma
Pan/Pani zagwarantowane następujące prawa.

[Niniejsza część dotyczy praw innych niż określone w polu A. Państwa
Członkowskie powinny wstawić w tej części własne teksty.]

+++++ TABLE +++++

data:

Niniejsze pouczenie sporządzono w dwóch egzemplarzach, z których jeden
otrzymuje podejrzany, zaś drugi pozostaje w aktach aresztu śledczego.

[1] 15 and 16 October 1999.

[2] Conclusion 33.

[3] Conclusion 37.

[4] COM(2000) 495 final, 29.7.2000.

[5] OJ C 12, 15.1.2001, p. 10.

[6] "Foreign suspects and defendants" shall mean those who are not
nationals of the country in which they are arrested. There is a further
subdivision to be observed: some foreigners are EU nationals from
another Member State, others are nationals of third countries. Unless
otherwise stated, it does not matter which category they fall into for
the purposes of this proposal.

[7] Article 18 TEC.

[8] Source: Eurostat Migration Statistics for 1998,1999 and 2000 give
the figure of EU nationals living in a Member State other than their own
as 5,900,000.

[9] Report of the Evaluation Group to the Committee of Ministers on the
European Court of Human Rights (EG(2001)1 of 27 September 2001.

[10] Preface to the Report the Evaluation Group to the Committee of
Ministers on the European Court of Human Rights referred to in footnote
9 above.

[11] The text of the CFREU can be found at:
http://www.europarl.eu.int/charter/default_en.htm.

[12] COM(2003) 75 final, 19.2.2003.

[13] The written responses may be consulted on DG JHA's website at:

http://europa.eu.int/comm/justice_home/fsj/criminal/
procedural/fsj_criminal_responses_en.htm.

[14] For examples of positive reactions, see that of Amnesty
International: "AI welcomes any measures taken which aim to ensure the
implementation of existing obligations of Member States under
international human rights treaties and ensure the highest possible
standards for the protection of human rights, including the rights to
fair trial, and do not risk weakening existing standards or practice to
the lowest common denominator". The Law Society of England and Wales:
"The Law Society welcomes the publication of the Green Paper, which we
consider an important step in developing mutual trust between member
states in the protections of individuals". The French Cour de Cassation:
"This type of initiative seems particularly appropriate insofar as it is
part of the creation of a real European area of justice. It is even more
interesting because it is capable of giving people greater confidence in
the different European legal systems, by harmonising procedural
safeguards". The criticism from Liberty (whose response was generally
positive) is typical of many comments received in this vein: "It is a
weakness of this Green Paper that it does not address certain critical
rights, namely the right to bail; the right to have evidence handled
fairly; symmetry in sentencing; double jeopardy; and trials in absentia".

[15] For an example of support, the following is from the Finnish
Ministry of Justice: "As regards the areas proposed in the Green Paper,
Finland supports minimum Union-level standards on the right to legal
assistance, the right to interpretation and translation assistance, and
the Letter of Rights. It is particularly important to ensure that these
rights are catered for at a sufficiently early stage, i.e. right from
the moment the suspect is apprehended or at the latest by the time
he/she starts to be questioned".

[16] For a negative assessment, see the submissions of Response of the
Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland: "[t]he Green
Paper [...]seeks to introduce obligations which would apply internally
in each Member State. This is outside the scope of article 31 and
breaches the principle of subsidiarity".

[17] COM(2000) 495 final, 26.7.2000, p. 4.

[18] OJ C 12, 15.1.2001, p. 10.

[19] OJ L 190, 18.7.2002, p. 1.

[20] Council Framework Decision 2003/577/JHA of 22 July 2003 on the
execution in the European Union of orders freezing property or evidence.
OJ L 196, of 2.8.2003, p. 45.

[21] COM(2000) 495 final, 26.7.2000, p. 4.

[22] For example in the UK case R v. Secretary of State ex parte Ramda,
27 June 2002, the High Court said that France's status as a signatory to
the ECHR could not be invoked as a complete answer to complaints about
the fairness of his trial. Likewise, in its judgment of 16 May 2003, in
the case of Irastorza Dorronsoro, the Cour d'Appel de Pau (France) -
refused to accede to an extradition request from Spain on the ground
that there was a suspicion that a co-defendant had been "tortured" by
Spanish police officers.

[23] Kamasinski v. Austria (judgment of 19 December 1989 A Series N°
168) para74.

[24] See footnote 6 regarding foreign defendants.

[25] Article 34(2) TEU.

[26] The usual practice following adoption of a Framework Decision is
for Member States to send the Commission details of their implementing
legislation and for the Commission to compile a report on implementation
for transmission to the Council.

[27] Directive 98/5/EC of the European Parliament and of the Council of
16 February 1998.

[28] Artico v. Italy May 13, 1980, Series A, n° 37.

[29] Pakelli v. Germany, judgment of 25 April 1983, Series A n° 64 para. 34.

[30] Luedicke, Belkacem and Koç v. Germany - judgment of 28 November
1978, Series A N°29 para.46.

[31] Kamasinski v. Austria (cited above).

[32] Cuscani v. UK - judgment of 24 September 2002 - is a good example
where the Court proposed to rely on the defendant's brother to
interpret, which was held to be a violation of Art. 6.

[33] Kamasinski v. Austria, cited above, para 74.

[34] Extract from ICRC annual report 2002: "[In 2002] ICRC delegates
visited 448,063 detainees held in 2,007 places of detention in more than
75 countries. Of this number, 26,727 detainees were registered and
visited in 2002 for the first time. A total of 47,205 detention
certificates were issued. Detainees who were not individually monitored
but nevertheless benefited from ICRC assistance are included in the
total number visited."

[35] Rule 38 of the Standard Minimum Rules for the Treatment of
Prisoners adopted in 1955 by the UN Congress on the Prevention of crime
and the Treatment of Offenders: (1) [...]. (2) Prisoners who are
nationals of States without diplomatic or consular representation in the
country and refugees or stateless persons shall be allowed similar
facilities to communicate with the diplomatic representative of the
State which takes charge of their interests or any national or
international authority whose task it is to protect such persons.

[36] Principle 16 of the Body of Principles for the Protection of all
Persons under any Form of Detention or Imprisonment adopted by the UN
General assembly in 1988: 1.[...] 2. If a detained or imprisoned person
is a foreigner, he shall also be promptly informed of his right to
communicate by appropriate means with [...] the representative of the
competent international organisation, if he is a refugee or is otherwise
under the protection of an intergovernmental organisation.

[37] European Parliament resolution on the situation as regards
fundamental rights in the European Union (2000) (2000/2231(INI)).

[38] OJ C 364 of 18.12.2000.

[39] Dz.U. C [...], [...], str. [...].

[40] Dz.U. C [...], [...], str. [...].

[41] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.

[42] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.

[43] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.

[44] COM(2000) 495 końcowy z 26.7.2000, str. 4.

[45] Dz.U. L 190 z 18.7.2002, str. 1.

[46] Decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW z dnia 22 lipca 2003 r. w
sprawie wykonywania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu
mienia i środków dowodowych. Dz.U. L 196 z 2.8.2003, str. 45.

[47] Dyrektywa 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego
1998 r.

[48] Państwa Członkowskie powinny wstawić własne teksty obejmujące
przepisy prawa krajowgo dotyczące tego prawa, włącznie z przepisami
wdrażającymi wspólne minimalne standardy zgodnie z decyzją ramową oraz
inne postanowienia wykraczające poza ów standard minimalny.

do góry

I co prawnicy na to?

gostek





muso wrote:
> Bylo:
>
>
> Europejski Nakaz Aresztowania pozwalajacy prezezesowi polskiego Sadu
> Najwyzszego Lechowi Kurasowi Gardockiemu na areztowsanie obywatela wbrew
> zakazowi Konstytucji. A teraz...
>
>
>
>
>
> O czym "media" nie informuja. W tym tygodniu Bruksela ma zamiar
> wprowadzic Europejski Nakaz "Ewidencji" ("dowodu").
>
> Przeszukanie bez nakazu. Bez dowodu. Bez podejrzen.
>
> Ba, bez zadnego paragrafu!!!
>
> Prokurator w York, Bazancon czy Solingen, bedzie mogl nakazac
> przeszukanie i konfiskate komputera w Pcimiu Dolnym, mimo ze nie ma
>
> 1. zadnego podejrzenia przestepstwa, ani nawet
>
> 2. ewentualnego przestepstwa, oraz nawet
>
> 3. przeszukanie nie jest zwiazane z przestepstwem uznawanym w Polsce.
>
>
> Prawie jak w Lublinie.
>
>
> Naruszenie Konstytucji?
>
> Nie jest, jezeli nazywasz sie Kutas Gardocki, i jestes prezesem Sadu
> Najwyzszego.
>
> Najbardziej znamienne jest, ze na stronach www Brukseli nie ma W OGOLE
> tekstu proponowanego "prawa". Jest jedynie tendencyjny opis
> usprawiedliwiajacy lamanie konstytucyjnych praw obywateli:
>
> http://europa.eu.int/eur-lex/lex/LexUriServ/LexUriSe
rv.do?uri=CELEX:52004PC0328:PL:HTML
>
>
>
>
>
> (FALSZUJACY tekst po polsku zaczyna sie od polowy tekstu)
>
>
>
> cccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccc
ccccccc
> Bruksela, dnia 28.4.2004
>
> COM(2004) 328 końcowy
>
> 2004/0113 (CNS)
>
> Propozycja
>
> DECYZJI RAMOWEJ RADY
>
> w sprawie niektórych praw proceduralnych w postępowaniu karnym w Unii
> Europejskiej
>
> .
>
> (przedstawiona przez Komisję){SEC(2004) 491}
>
> ...
>
>
> 2004/0113 (CNS)
>
> Propozycja
>
> DECYZJI RAMOWEJ RADY
>
> w sprawie niektórych praw proceduralnych w postępowaniu karnym w Unii
> Europejskiej
>
> RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
>
> uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności zaś jego art.
> 31 ust. 1 lit. c),
>
> uwzględniając wniosek Komisji[39],
>
> uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[40],
>
> a także mając na uwadze, co następuje:
>
> (1) Unia Europejska postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój
> przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Zgodnie z
> wnioskami z posiedzenia Rady Europejskiej w Tampere z dnia 15 i 16
> października 1999 r., a zwłaszcza ich pkt. 33, zasada wzajemnego
> uznawania powinna stać się "kamieniem węgielnym" współpracy sądowej
> zarówno w sprawach cywilnych, jak i karnych w obrębie Unii;
>
> (2) dnia 29 listopada 2000 r. Rada, zgodnie z wnioskami z Tampere,
> przyjęła program środków wdrażających zasadę wzajemnego uznawania w
> sprawach karnych[41]. We wprowadzeniu do programu środków stwierdza się,
> że wzajemne uznawanie "ma na celu wzmocnienie współpracy między
> Państwami Członkowskimi, ale także zwiększenie ochrony praw
> indywidualnych"[42];
>
> (3) wdrożenie zasady wzajemnego uznawania decyzji w sprawach karnych
> zakłada, że Państwa Członkowskie mają wzajemne zaufanie do swoich
> systemów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Zakres wzajemnego
> uznawania w znacznym stopniu zależy od liczby parametrów, które decydują
> o skuteczności tego procesu.[43] Parametry te obejmują "mechanizm
> zabezpieczenia praw [...] podejrzanych" (parametr 3) oraz "wspólne
> minimalne standardy niezbędne dla ułatwienia stosowania zasady
> wzajemnego uznawania";
>
> (4) zasada wzajemnego uznawania może skutecznie działać jedynie w duchu
> zaufania, gdy nie tylko organy sądowe, ale wszyscy uczestnicy procesu
> karnego postrzegają decyzji organów sądowych innego Państwa
> Członkowskiego jako równoważnych z ich własnymi i nie kwestionują
> zdolności sądowej tych organów i poszanowania praw do bezstronnego
> procesu. Jest to istotne dla zwiększenia stopnia ogólnego postrzegania
> wzajemnego uznawania, które jest pozytywne i wymaga "nie tylko zaufania
> do tego, że przepisy partnera są właściwe, ale także ufności, że są one
> stosowane prawidłowo"[44];
>
> (5) wszystkie Państwa Członkowskie są stronami Europejskiej Konwencji o
> Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (ECHR). Niemniej jednak
> doświadczenie pokazuje, że mimo potrzeby takiego zaufania, nie zawsze
> obdarza się nim wystarczająco systemy wymiaru sprawiedliwości w sprawach
> karnych innych Państw Członkowskich, i to bez względu na fakt, że
> wszystkie te państwa są sygnatariuszami ECHR. Proponowane prawa będą
> działać na rzecz wzmocnienia wzajemnego zaufania, a tym samym poprawy
> funkcjonowania zasady wzajemnego uznawania;
>
> (6) decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie
> europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między
> Państwami Członkowskimi[45] była pierwszym konkretnym środkiem w
> dziedzinie prawa karnego wprowadzającym zasadę wzajemnego uznawania. Po
> tej decyzji przyjęto decyzję ramową w sprawie postanowień o
> zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych[46]. Inne planowane środki w
> programie odnoszą się do nakazów konfiskaty, kar pieniężnych oraz
> przekazywania dowodów i rejestrów karnych;
>
> (7) zasada wzajemnego uznawania jest oparta na wysokim poziomie zaufania
> między Państwami Członkowskimi. W celu zwiększenia tego zaufania,
> niniejsza decyzja ramowa ustanawia niektóre środki zabezpieczające w
> celu ochrony praw podstawowych. Środki te odzwierciedlają tradycje
> Państw Członkowskich w stosowaniu postanowień ECHR;
>
> (8) zamiarem proponowanych przepisów nie jest wywarcie wpływu na
> szczególne środki obowiązujące w ustawodawstwach krajowych w kontekście
> walki z niektórymi formami poważnych i złożonych przestępstw, w
> szczególności z terroryzmem.
>
> (9) Art. 31 ust. 1 lit. c) Traktatu o Unii Europejskiej przewiduje
> "zapewnianie, w zakresie niezbędnym do usprawnienia [współpracy sądowej
> w sprawach karnych], zgodności norm stosowanych w Państwach
> Członkowskich". Jeśli wspólne minimalne standardy będą stosowane wobec
> podstawowych zabezpieczeń proceduralnych w całej Unii Europejskiej,
> doprowadzi to do zwiększenia zaufania do systemów wymiaru
> sprawiedliwości w sprawach karnych wszystkich Państw Członkowskich, co z
> kolei spowoduje wzrost skuteczności współpracy sądowej w klimacie
> wzajemnego zaufania;
>
> (10) określono pięć obszarów, w których wspólne standardy można
> zastosować w pierwszej kolejności. Są to: prawo dostępu do zastępstwa
> prawnego, prawo do usług w zakresie interpretacji i tłumaczenia,
> zapewniające, że osoby wymagające szczególnej uwagi, gdyż nie są w
> stanie śledzić przebiegu postępowania, otrzymają taką uwagę, pomoc
> konsularna dla zatrzymanych cudzoziemców oraz powiadamianie podejrzanych
> i pozwanych o ich prawach na piśmie;
>
> (11) pakiet środków zapewni, że prawa cudzoziemców będących podejrzanymi
> lub pozwanymi będą chronione nawet wówczas, gdy cudzoziemiec nie rozumie
> języka kraju przyjmującego ani nie posiada żadnej wiedzy o jego systemie
> wymiaru sprawiedliwości. Zapewnienie prawidłowego poszanowania praw
> cudzoziemców będących podejrzanymi i pozwanymi będzie miało podwójny
> efekt w postaci poprawy postrzegania przez każde Państwo Członkowskie
> systemów wymiaru sprawiedliwości pozostałych Państw Członkowskich oraz
> stopniowego eliminowania konsekwencji dla wszystkich podejrzanych i
> pozwanych;
>
> (12) prawo do pomocy prawnej zapisane jest w art. 6 ECHR. Postanowienia
> niniejszej decyzji ramowej nie nakładają na Państwa Członkowskie
> zobowiązań wykraczających poza zakres ECHR, lecz jedynie określają
> wspólne sposoby zastosowania się do art. 6 ECHR. Określając moment
> powstania prawa do doradztwa prawnego należy określić sytuacje, w
> których doradztwo to powinno być bezpłatne. W niektórych przypadkach
> wymóg, aby postępowanie było sprawiedliwe, dyktuje, że pozwany powinien
> otrzymać doradztwo prawne, niezależnie od prawa do obrony własnej. Tak
> stanowi decyzja ramowa, wskazując jednocześnie, którzy pozwani powinni
> otrzymać doradztwo prawne, że doradztwo takie winni świadczyć
> odpowiednio wykwalifikowani specjaliści oraz fakt, że koszty doradztwa
> prawnego nie powinny powodować zbędnych utrudnień dla pozwanych lub osób
> pozostających na ich utrzymaniu. A zatem, od Państw Członkowskich wymaga
> się zapewnienia, aby koszty świadczenia doradztwa prawnego w takich
> okolicznościach pokrywały, w całości lub części, ich systemy wymiaru
> sprawiedliwości;
>
> (13) art. 6 ECHR przewiduje prawo do bezpłatnej i poprawnej pomocy
> językowej - interpretacji i tłumaczenia - dla cudzoziemców oraz, w miarę
> konieczności, dla osób cierpiących na upośledzenia słuchu lub mowy.
> Postanowienia niniejszej decyzji ramowej nie nakładają na Państwa
> Członkowskie zobowiązań wykraczających poza zakres ECHR, lecz jedynie
> określają wspólne sposoby zastosowania się do art. 6 ECHR, zgodnie z
> orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz weryfikacji,
> że zapewniona interpretacja i tłumaczenie są poprawne;
>
> (14) obowiązek pieczy nad osobami podejrzanymi, które nie są w stanie
> rozumieć lub śledzić przebiegu postępowania leży u podstaw prawidłowego
> funkcjonowania administracji wymiaru sprawiedliwości. W przypadku, gdy
> osoba podejrzana jest w potencjalnie słabej pozycji ze względu na swój
> wiek, stan umysłowy, fizyczny lub emocjonalny, przewaga sił leży po
> stronie oskarżyciela, organów sądowych lub ścigania. Organy te powinny
> zatem być świadomie potencjalnej bezbronności takich osób i podjąć
> odpowiednie kroki pomagające przywrócić równowagę sił. Stosownie do
> tego, postanowienia niniejszej decyzji ramowej mają na celu poprawić
> pozycję tych osób poprzez ustanowienie niektórych szczególnych praw;
>
> (15) prawo osób zatrzymanych do niezwłocznego poinformowania rodziny,
> osób przysposobionych jako członkowie rodziny oraz pracodawców o
> zatrzymaniu ustanawia się w przypadku, gdy przekazanie takiej informacji
> nie utrudnia prowadzenia postępowania. Ustanawia się także prawo do
> kontaktu z właściwymi urzędami konsularnymi. W szerszym kontekście,
> chodzi o prawo osoby zatrzymanej do kontaktu ze światem zewnętrznym;
>
> (16) prawo do pomocy konsularnej istnieje na mocy art. 36 Konwencji
> wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z 1963 r., gdzie sformułowano je
> jako nadane państwom prawo porozumiewania się ze swoimi obywatelami.
> Postanowienia niniejszej decyzji ramowej nadają to prawo obywatelom
> Europy raczej niż państwu. Zwiększają jego widoczność, a tym samym
> skuteczność. A zatem, w dłuższym terminie stworzenie przestrzeni
> wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości na zasadzie wzajemnego
> zaufania między Państwami Członkowskimi powinno zredukować, a w
> ostatecznym rozrachunku znieść potrzebę pomocy konsularnej;
>
> (17) powiadamianie podejrzanych i pozwanych o ich podstawowych prawach
> na piśmie jest środkiem zapewniającym większą bezstronność postępowania
> i w pewien sposób gwarantującym, że każda osoba podejrzana lub oskarżona
> o przestępstwo karne, jest świadoma swoich praw. Jeżeli podejrzani lub
> pozwani nie są świadomi swoich praw, o wiele trudniej jest im domagać
> się korzyści z nich wynikających. Pisemne powiadomienie podejrzanych o
> ich prawach za pomocą prostego "Pouczenia o prawach podejrzanego"
> rozwiąże ten problem;
>
> (18) konieczne jest ustanowienie mechanizmu oceny skuteczności
> niniejszej decyzji ramowej. A zatem, Państwa Członkowskie powinny
> gromadzić i zapisywać informacje w celu oceny i monitorowania.
> Zgromadzone informacje zostaną wykorzystane przez Komisję przy
> sporządzaniu sprawozdań, które zostaną udostępnione publicznie. To
> zwiększy wzajemne zaufanie, gdyż każde Państwo Członkowskie będzie
> wiedziało, że pozostałe Państwa Członkowskie przestrzegają prawa do
> bezstronnego procesu;
>
> (19) w związku z tym, że Państwa Członkowskie działając jednostronnie
> nie mogą osiągnąć celu w postaci opracowania wspólnych minimalnych
> standardów, który może zostać osiągnięty jedynie na poziomie Unii, Rada
> może przyjąć środki zgodne z zasadą pomocniczości, o której mowa w art.
> 2 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 5 Traktatu ustanawiającego
> Wspólnotę Europejską. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w
> tym ostatnim artykule, niniejsza decyzja ramowa nie wykracza poza to, co
> jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu;
>
> (20) niniejsza decyzja ramowa ma na celu wzmocnienie podstawowych praw i
> zasad uznanych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i odzwierciedlonych
> w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności w jej
> art. 47 - 50. Nie może ona prowadzić do rozbieżnych wykładni ustawowych
> odpowiednich postanowień ECHR, gdyż odniesienie do praw podstawowych w
> art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej jest bezwzględnie uwarunkowane ich
> interpretacją w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
>
> PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:
>
> W SPRAWIE NIEKTÓRYCH PRAW PROCEDURALNYCH W POSTęPOWANIU KARNYM W UNII
> EUROPEJSKIEJ
>
> ARTykuł 1
>
> Zakres stosowania praw proceduralnych
>
> 1. Niniejsza decyzja ramowa ustanawia następujące przepisy dotyczące
> praw proceduralnych mające zastosowanie we wszystkich postępowaniach
> toczących się w Unii Europejskiej, których celem jest ustalenie winy lub
> niewinności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa karnego lub
> zadecydowanie o skutkach przyznania się do winy w związku z oskarżeniem
> o przestępstwo karne. Decyzja obejmuje także wszelkie odwołania wnoszone
> w tych postępowaniach.
>
> Postępowania takie zwane są w dalszej części "postępowaniami karnymi".
>
> 2. Prawa mają zastosowanie wobec osób podejrzanych o popełnienie
> przestępstwa karnego ("podejrzany") od momentu poinformowania tej osoby
> przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, że jest ona podejrzana o
> popełnienie przestępstwa karnego do czasu wydania ostatecznego wyroku.
>
> Artykuł 2
>
> Prawo do doradztwa prawnego
>
> 1. Jeśli podejrzany pragnie otrzymać doradztwo prawne, ma prawo do jego
> otrzymania tak szybko, jak to możliwe i w toku całego postępowania karnego.
>
> 2. Podejrzany ma prawo do porady prawnej przed udzieleniem odpowiedzi na
> pytania w związku z oskarżeniem.
>
> Artykuł 3
>
> Obowiązek świadczenia doradztwa prawnego
>
> Bez względu na prawo podejrzanego do odmowy doradztwa prawnego lub
> przedstawiciela reprezentującego go w postępowaniu wymaga się oferowania
> takiego doradztwa niektórym podejrzanym, aby zapewnić bezstronność w
> postępowaniu. Zgodnie z powyższym, Państwa Członkowskie zapewniają, że
> doradztwo prawne jest dostępne dla podejrzanego, który:
>
> - został odesłany do aresztu śledczego przed rozprawą, lub
>
> - jest formalnie oskarżony o popełnienie przestępstwa karnego, któremu
> towarzyszą złożone okoliczności faktyczne lub prawne, bądź które podlega
> ciężkiej karze, zwłaszcza gdy Państwo Członkowskie przewiduje nakazany
> ustawą wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności na okres powyżej
> jednego roku,
>
> - jest przedmiotem Europejskiego Nakazu Aresztowania, wniosku o
> ekstradycję lub innej procedury przekazywania osób,
>
> - jest niepełnoletni, lub
>
> - wydaje się być niezdolnym do rozumienia lub śledzenia treści lub
> znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan umysłowy, fizyczny
> lub emocjonalny.
>
> Artykuł 4
>
> Obowiązek zapewnienia skuteczności doradztwa prawnego
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby prawo do świadczenia doradztwa
> prawnego zgodnie z niniejszą decyzją ramową przysługiwało jedynie
> prawnikom określonym w art. 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy 98/5/WE[47].
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią wprowadzenie mechanizmu zastąpienia
> danego prawnika innym prawnikiem, jeśli udzielone doradztwo prawne okaże
> się nieskuteczne.
>
> Artykuł 5
>
> Prawo do bezpłatnego doradztwa prawnego
>
> 1. W przypadkach, w których ma zastosowanie art. 3, koszty doradztwa
> prawnego ponoszą, w całości lub części, Państwa Członkowskie, jeśli
> koszty te spowodowałyby niepotrzebne trudności finansowe dla
> podejrzanego lub osób pozostających na jego utrzymaniu.
>
> 2. Państwa Członkowskie, mając na względzie odzyskanie części kosztów
> doradztwa prawnego mogą przeprowadzić, w późniejszym terminie,
> dochodzenie w celu ustalenia, czy środki, jakie posiada podejrzany
> pozwalają mu na uczestniczenie w kosztach doradztwa prawnego.
>
> Artykuł 6
>
> Prawo do bezpłatnego tłumaczenia ustnego
>
> 1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu, Państwa Członkowskie
> zapewnią, aby podejrzanemu, który nie rozumie języka postępowania,
> zagwarantowano bezpłatne tłumaczenie ustne jego przebiegu.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, że w miarę konieczności podejrzany
> otrzyma bezpłatne tłumaczenie porad prawnych udzielanych w toku
> postępowania karnego.
>
> 3. Prawo do bezpłatnego tłumaczenia przysługuje osobom z upośledzeniami
> słuchu lub mowy.
>
> Artykuł 7
>
> Prawo do bezpłatnego tłumaczenie dokumentów związanych z postępowaniem
>
> 1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu, Państwa Członkowskie
> gwarantują, że podejrzany, który nie rozumie języka postępowania,
> otrzyma bezpłatne tłumaczenie wszystkich dokumentów związanych z
> postępowaniem.
>
> 2. Decyzję o tym, które dokumenty należy przetłumaczyć, podejmują
> właściwe władze. Adwokat pozwanego ma prawo zażądać przetłumaczenia
> kolejnych dokumentów.
>
> Artykuł 8
>
> Poprawność tłumaczenia pisemnego i ustnego
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, że zatrudnieni tłumacze będą
> dostatecznie wykwalifikowani, aby zapewnić poprawne tłumaczenie pisemne
> i ustne.
>
> 2. W przypadku, gdy tłumaczenie pisemne lub ustne okaże się niepoprawne,
> Państwa Członkowskie zapewnią wprowadzenie mechanizmu przewidującego
> zastąpienie danego tłumacza innym tłumaczem.
>
> Artykuł 9
>
> Nagrywanie przebiegu postępowania
>
> W przypadku, gdy postępowanie prowadzone jest za pośrednictwem tłumacza,
> Państwa Członkowskie zapewnią nagranie jego przebiegu na kasetę audio
> lub wideo, w celu zapewnienia kontroli jakości. W przypadku sporu,
> stronom należy udostępnić zapis nagrania. Zapis można wykorzystać
> wyłącznie dla celów weryfikacji poprawności tłumaczenia.
>
> Artykuł 10
>
> Prawo do szczególnej uwagi
>
> 1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu Państwa Członkowskie
> zapewnią, aby podejrzanemu, który nie jest w stanie rozumieć lub śledzić
> treści lub znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan
> umysłowy, fizyczny lub emocjonalny, poświęcono szczególną uwagę.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, że właściwe władze zostaną zobowiązane
> do rozpatrywania i odnotowywania na piśmie potrzeb dotyczących
> szczególnej uwagi w toku postępowania, gdy tylko pojawią się
> jakiekolwiek oznaki, że art. 10 ust. 1 ma zastosowanie.
>
> 3. Państwa Członkowskie zapewnią, że każdy krok podjęty w konsekwencji
> tego prawa zostanie odnotowany na piśmie.
>
> Artykuł 11
>
> Prawa podejrzanych uprawnionych do szczególnej uwagi
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, że wszelkie przesłuchania osób
> podejrzanych uprawnionych do szczególnej uwagi zostaną nagrane na kasetę
> audio lub wideo. W przypadku sporu, stronom należy udostępnić zapis
> nagrania.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, w razie potrzeby, pomoc medyczną.
>
> 3. W stosownych przypadkach, szczególna uwaga może obejmować prawo do
> obecności osoby trzeciej podczas przesłuchiwania przez policję lub
> organy sądowe.
>
> Artykuł 12
>
> Prawo do porozumiewania się
>
> 1. Podejrzany odesłany do aresztu śledczego ma prawo do tego, aby jego
> rodzina, osoby przysposobione jako członkowie rodziny oraz miejsce pracy
> zostały poinformowane o zatrzymaniu tak szybko, jak to możliwe.
>
> 2. Właściwe władze mogą porozumieć się z osobami określonymi w art. 12
> ust. 1 używając odpowiednich mechanizmów, włącznie z urzędami
> konsularnymi, jeśli podejrzany jest obywatelem innego państwa i jeśli
> sobie tego życzy.
>
> Artykuł 13
>
> Prawo do porozumiewania się z władzami konsularnymi
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby zatrzymana osoba podejrzana, która
> nie jest obywatelem danego państwa, miała prawo do poinformowania władz
> konsularnych państwa rodzimego o zatrzymaniu tak szybko jak to możliwe
> oraz do porozumienia się z urzędem konsularnym, jeśli sobie tego życzy.
>
> 2. W przypadku, gdy zatrzymana osoba podejrzana nie życzy sobie pomocy
> władz konsularnych swojego państwa rodzimego, Państwa Członkowskie
> zapewnią, że osobie tej zostanie zaoferowana, jako alternatywa, pomoc
> uznanej międzynarodowej organizacji humanitarnej.
>
> 3. Państwa Członkowskie zapewnią, aby osobie zamieszkałej przez długi
> czas w Państwie Członkowskim UE a nie będącej jego obywatelem
> przysługiwało prawo do pomocy władz konsularnych tego państwa na takiej
> samej podstawie, jak jego obywatelom, jeśli osoba ta ma uzasadnione
> powody do tego, aby nie życzyć sobie pomocy władz konsularnych państwa,
> którego jest obywatelem.
>
> Artykuł 14
>
> Obowiązek poinformowania podejrzanego o jego prawach na piśmie -
> "Pouczenie o prawach podejrzanego"
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby wszyscy podejrzani byli
> informowani o prawach proceduralnych bezpośrednio ich dotyczących, w
> formie pisemnego powiadomienia. Informacja ta winna obejmować, między
> innymi, prawa określone w niniejszej decyzji ramowej.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, aby powstało standardowe tłumaczenie
> pisemnego powiadomienia na wszystkie oficjalne języki Wspólnoty.
> Tłumaczenia powinny zostać sporządzone na szczeblu centralnym, a
> następnie wydane właściwym władzom w celu zapewnienia, aby ten sam tekst
> był stosowany w całym Państwie Członkowskim.
>
> 3. Państwa Członkowskie zapewnią, aby komisariaty policji posiadały
> tekst pisemnego powiadomienia we wszystkich oficjalnych językach
> Wspólnoty, by móc zaofiarować osobie aresztowanej kopię w zrozumiałym
> dla niej języku.
>
> 4. Państwa Członkowskie będą wymagały, aby zarówno oficer śledczy, jak i
> podejrzany, jeśli sobie tego życzy, podpisali "Pouczenie o prawach
> podejrzanego" jako dowód, że pouczenie to zostało zaofiarowane, wręczone
> i przyjęte. Pouczenie należy sporządzić w dwóch egzemplarzach, z czego
> jeden (podpisany) egzemplarz zachowuje oficer śledczy, zaś drugi
> (podpisany) egzemplarz pozostaje u podejrzanego. W aktach należy
> odnotować, że zaofiarowano pouczenie oraz czy podejrzany zgodził się je
> podpisać.
>
> Artykuł 15
>
> Ocena i monitorowanie skuteczności decyzji ramowej
>
> 1. Państwa Członkowskie ułatwią zebranie informacji niezbędnych dla
> oceny i monitorowania niniejszej decyzji ramowej.
>
> 2. Ocena i monitorowanie będą prowadzone pod nadzorem Komisji
> Europejskiej, która koordynuje sprawozdania z procesu oceny i
> monitorowania. Sprawozdania te mogą być publikowane.
>
> Artykuł 16
>
> Obowiązek gromadzenia danych
>
> 1. Aby można było prowadzić ocenę i monitorowanie przepisów niniejszej
> decyzji ramowej, Państwa Członkowskie zapewnią, aby były przechowywane i
> udostępniane dane takie, jak odpowiednie statystyki, obejmujące między
> innymi:
>
> łączną liczbę osób przesłuchanych w związku z oskarżeniem, liczbę osób
> oskarżonych o przestępstwo karne, informację, czy zostało wyświadczone
> doradztwo prawne oraz w jakim odsetku spraw zostało ono udzielone
> bezpłatnie lub częściowo bezpłatnie,
>
> liczbę osób przesłuchanych w związku z przestępstwem karnym, których
> stopień rozumienia języka postepowania wymagał usług tłumacza podczas
> przesłuchania przez policję. Należy także odnotować podział na
> narodowości oraz liczbę osób wymagających tłumaczenia na język migowy,
>
> liczbę osób przesłuchanych w związku z przestępstwem karnym, będących
> obywatelami zagranicznymi, w odniesieniu do których zwracano się o pomoc
> konsularną. Należy odnotować liczbę podejrzanych będących cudzoziemcami,
> którzy odmówili przyjęcia pomocy konsularnej, jak również podział
> podejrzanych na narodowości,
>
> liczbę osób oskarżonych o przestępstwo karne, dla których poproszono o
> usługi tłumacza przed rozprawą, w trakcie rozprawy oraz/lub w
> postępowaniu odwoławczym. Należy odnotować także podział tych osób na
> narodowości i języki,
>
> liczbę osób oskarżonych o przestępstwo karne, dla których poproszono o
> usługi tłumacza w celu przetłumaczenia dokumentów przed rozprawą, w
> trakcie rozprawy oraz/lub w postępowaniu odwoławczym. Należy odnotować
> także podział tych osób na narodowości i języki, jak również liczbę osób
> wymagających usług tłumacza języka migowego,
>
> liczbę osób przesłuchanych i/lub oskarżonych w związku z przestępstwem
> karnym, uznanych za niezdolnych do rozumienia lub śledzenia treści lub
> znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan umysłowy, fizyczny
> lub emocjonalny, wraz z danymi statystycznymi na temat typu zapewnionej
> im szczególnej uwagi,
>
> liczbę "Pouczeń o prawach podejrzanego" wydanych podejrzanym wraz z
> podziałem na języki, w których wydano pouczenia.
>
> 2. Ocena i monitorowanie będą prowadzone w regularnych odstępach czasu,
> w formie analizy danych dostarczonych w tym celu i zgromadzonych przez
> Państwa Członkowskie zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
>
> Artykuł 17
>
> Klauzula o braku regresji
>
> Żadne z postanowień niniejszej decyzji ramowej nie może być rozumiane
> jako ograniczające lub naruszające prawa i proceduralne środki
> zabezpieczające zapewnione przez prawo Państwa Członkowskiego, które
> zapewnia wyższy stopień ochrony.
>
> Artykuł 18
>
> Wykonanie
>
> 1. Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne w celu zachowania
> zgodności z przepisami niniejszej decyzji ramowej do dnia 1 stycznia
> 2006 r..
>
> 2. W tym samym terminie, Państwa Członkowskie przekażą Sekretariatowi
> Generalnemu Rady i Komisji teksty przepisów transponujących do ich prawa
> krajowego zobowiązania nałożone na nie zgodnie z niniejszą decyzją ramową.
>
> 3. Do 30 czerwca 2006 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i
> Radzie sprawozdanie z oceny stopnia, w jakim Państwa Członkowskie
> podjęły środki niezbędne do zastosowania się do niniejszej decyzji
> ramowej załączając do niego, w razie potrzeby, wnioski legislacyjne.
>
> 4. Na podstawie sprawozdania Komisji Rada oceni zakres, w jakim Państwa
> Członkowskie zastosowały się do niniejszej decyzji ramowej pod względem
> jej wykonania.
>
> 5. Regularna ocena i monitorowanie funkcjonowania przepisów niniejszej
> decyzji ramowej prowadzona będzie zgodnie z art. 15 powyżej.
>
> Artykuł 19
>
> Wejście w życie
>
> Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej
> opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
>
> Sporządzono w Brukseli, [...]
>
> W imieniu Rady
>
> Przewodniczący
>
> Załącznik A
>
> kopia dla podejrzanego/kopia do akt aresztu śledczego
>
> Pouczenie o prawach podejrzanego w języku [wstawić język]
>
> Panie/Pani [wstawić nazwisko], jest Pan/Pani osobą podejrzaną w związku
> z [przestępstwo karne X].
>
> A. Pouczenie o prawach zgodnie z decyzją ramową Rady .../.../WSiSW z
> dnia...
>
> Prawo Unii Europejskiej wymaga od wszystkich Państw Członkowskich Unii
> zagwarantowania wspólnych minimalnych standardów w odniesieniu do
> niektórych praw. Prawa te są wymienione poniżej, wraz z przepisami
> krajowymi, które stosują te prawa, a w niektórych przypadkach gwarantują
> dodatkową ochronę.
>
> 1. Doradztwo prawne [Patrz przypis[48]]
>
> 2. Prawo do tłumacza [Patrz przypis]
>
> 3. Prawo do tłumaczenia dokumentów związanych z postępowaniem [Patrz
> przypis]
>
> 4. Szczególna uwaga [Patrz przypis]
>
> 5. Porozumiewanie się [Patrz przypis]
>
> B. Inne prawa
>
> Zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego miejsca pobytu ma
> Pan/Pani zagwarantowane następujące prawa.
>
> [Niniejsza część dotyczy praw innych niż określone w polu A. Państwa
> Członkowskie powinny wstawić w tej części własne teksty.]
>
> +++++ TABLE +++++
>
> data:
>
> Niniejsze pouczenie sporządzono w dwóch egzemplarzach, z których jeden
> otrzymuje podejrzany, zaś drugi pozostaje w aktach aresztu śledczego.
>
> [1] 15 and 16 October 1999.
>
> [2] Conclusion 33.
>
> [3] Conclusion 37.
>
> [4] COM(2000) 495 final, 29.7.2000.
>
> [5] OJ C 12, 15.1.2001, p. 10.
>
> [6] "Foreign suspects and defendants" shall mean those who are not
> nationals of the country in which they are arrested. There is a further
> subdivision to be observed: some foreigners are EU nationals from
> another Member State, others are nationals of third countries. Unless
> otherwise stated, it does not matter which category they fall into for
> the purposes of this proposal.
>
> [7] Article 18 TEC.
>
> [8] Source: Eurostat Migration Statistics for 1998,1999 and 2000 give
> the figure of EU nationals living in a Member State other than their own
> as 5,900,000.
>
> [9] Report of the Evaluation Group to the Committee of Ministers on the
> European Court of Human Rights (EG(2001)1 of 27 September 2001.
>
> [10] Preface to the Report the Evaluation Group to the Committee of
> Ministers on the European Court of Human Rights referred to in footnote
> 9 above.
>
> [11] The text of the CFREU can be found at:
> http://www.europarl.eu.int/charter/default_en.htm.
>
> [12] COM(2003) 75 final, 19.2.2003.
>
> [13] The written responses may be consulted on DG JHA's website at:
>
> http://europa.eu.int/comm/justice_home/fsj/criminal/
procedural/fsj_criminal_responses_en.htm.
>
>
> [14] For examples of positive reactions, see that of Amnesty
> International: "AI welcomes any measures taken which aim to ensure the
> implementation of existing obligations of Member States under
> international human rights treaties and ensure the highest possible
> standards for the protection of human rights, including the rights to
> fair trial, and do not risk weakening existing standards or practice to
> the lowest common denominator". The Law Society of England and Wales:
> "The Law Society welcomes the publication of the Green Paper, which we
> consider an important step in developing mutual trust between member
> states in the protections of individuals". The French Cour de Cassation:
> "This type of initiative seems particularly appropriate insofar as it is
> part of the creation of a real European area of justice. It is even more
> interesting because it is capable of giving people greater confidence in
> the different European legal systems, by harmonising procedural
> safeguards". The criticism from Liberty (whose response was generally
> positive) is typical of many comments received in this vein: "It is a
> weakness of this Green Paper that it does not address certain critical
> rights, namely the right to bail; the right to have evidence handled
> fairly; symmetry in sentencing; double jeopardy; and trials in absentia".
>
> [15] For an example of support, the following is from the Finnish
> Ministry of Justice: "As regards the areas proposed in the Green Paper,
> Finland supports minimum Union-level standards on the right to legal
> assistance, the right to interpretation and translation assistance, and
> the Letter of Rights. It is particularly important to ensure that these
> rights are catered for at a sufficiently early stage, i.e. right from
> the moment the suspect is apprehended or at the latest by the time
> he/she starts to be questioned".
>
> [16] For a negative assessment, see the submissions of Response of the
> Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland: "[t]he Green
> Paper [...]seeks to introduce obligations which would apply internally
> in each Member State. This is outside the scope of article 31 and
> breaches the principle of subsidiarity".
>
> [17] COM(2000) 495 final, 26.7.2000, p. 4.
>
> [18] OJ C 12, 15.1.2001, p. 10.
>
> [19] OJ L 190, 18.7.2002, p. 1.
>
> [20] Council Framework Decision 2003/577/JHA of 22 July 2003 on the
> execution in the European Union of orders freezing property or evidence.
> OJ L 196, of 2.8.2003, p. 45.
>
> [21] COM(2000) 495 final, 26.7.2000, p. 4.
>
> [22] For example in the UK case R v. Secretary of State ex parte Ramda,
> 27 June 2002, the High Court said that France's status as a signatory to
> the ECHR could not be invoked as a complete answer to complaints about
> the fairness of his trial. Likewise, in its judgment of 16 May 2003, in
> the case of Irastorza Dorronsoro, the Cour d'Appel de Pau (France) -
> refused to accede to an extradition request from Spain on the ground
> that there was a suspicion that a co-defendant had been "tortured" by
> Spanish police officers.
>
> [23] Kamasinski v. Austria (judgment of 19 December 1989 A Series N°
> 168) para74.
>
> [24] See footnote 6 regarding foreign defendants.
>
> [25] Article 34(2) TEU.
>
> [26] The usual practice following adoption of a Framework Decision is
> for Member States to send the Commission details of their implementing
> legislation and for the Commission to compile a report on implementation
> for transmission to the Council.
>
> [27] Directive 98/5/EC of the European Parliament and of the Council of
> 16 February 1998.
>
> [28] Artico v. Italy May 13, 1980, Series A, n° 37.
>
> [29] Pakelli v. Germany, judgment of 25 April 1983, Series A n° 64 para.
> 34.
>
> [30] Luedicke, Belkacem and Koç v. Germany - judgment of 28 November
> 1978, Series A N°29 para.46.
>
> [31] Kamasinski v. Austria (cited above).
>
> [32] Cuscani v. UK - judgment of 24 September 2002 - is a good example
> where the Court proposed to rely on the defendant's brother to
> interpret, which was held to be a violation of Art. 6.
>
> [33] Kamasinski v. Austria, cited above, para 74.
>
> [34] Extract from ICRC annual report 2002: "[In 2002] ICRC delegates
> visited 448,063 detainees held in 2,007 places of detention in more than
> 75 countries. Of this number, 26,727 detainees were registered and
> visited in 2002 for the first time. A total of 47,205 detention
> certificates were issued. Detainees who were not individually monitored
> but nevertheless benefited from ICRC assistance are included in the
> total number visited."
>
> [35] Rule 38 of the Standard Minimum Rules for the Treatment of
> Prisoners adopted in 1955 by the UN Congress on the Prevention of crime
> and the Treatment of Offenders: (1) [...]. (2) Prisoners who are
> nationals of States without diplomatic or consular representation in the
> country and refugees or stateless persons shall be allowed similar
> facilities to communicate with the diplomatic representative of the
> State which takes charge of their interests or any national or
> international authority whose task it is to protect such persons.
>
> [36] Principle 16 of the Body of Principles for the Protection of all
> Persons under any Form of Detention or Imprisonment adopted by the UN
> General assembly in 1988: 1.[...] 2. If a detained or imprisoned person
> is a foreigner, he shall also be promptly informed of his right to
> communicate by appropriate means with [...] the representative of the
> competent international organisation, if he is a refugee or is otherwise
> under the protection of an intergovernmental organisation.
>
> [37] European Parliament resolution on the situation as regards
> fundamental rights in the European Union (2000) (2000/2231(INI)).
>
> [38] OJ C 364 of 18.12.2000.
>
> [39] Dz.U. C [...], [...], str. [...].
>
> [40] Dz.U. C [...], [...], str. [...].
>
> [41] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.
>
> [42] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.
>
> [43] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.
>
> [44] COM(2000) 495 końcowy z 26.7.2000, str. 4.
>
> [45] Dz.U. L 190 z 18.7.2002, str. 1.
>
> [46] Decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW z dnia 22 lipca 2003 r. w
> sprawie wykonywania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu
> mienia i środków dowodowych. Dz.U. L 196 z 2.8.2003, str. 45.
>
> [47] Dyrektywa 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego
> 1998 r.
>
> [48] Państwa Członkowskie powinny wstawić własne teksty obejmujące
> przepisy prawa krajowgo dotyczące tego prawa, włącznie z przepisami
> wdrażającymi wspólne minimalne standardy zgodnie z decyzją ramową oraz
> inne postanowienia wykraczające poza ów standard minimalny.

do góry