Rządowy projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii

– 40 –
Art. 50. 1. W przypadku gdy wniosek o wydanie świadectwa pochodzenia biogazu
rolniczego nie zawiera danych, o których mowa w art. 49 ust. 2, Prezes URE niezwłocznie
wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia
wezwania. Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie skutkuje pozostawieniem
wniosku bez rozpoznania.
2. Prezes URE w terminie 45 dni od dnia przekazania przez operatora systemu
dystrybucyjnego gazowego wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego
wydaje świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego albo postanowienie o odmowie wydania
świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego.
3. Świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego zawiera dane, o których mowa w art. 49
ust. 2 pkt 1–6 i 9.
4. Świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego jest wydawane wyłącznie w postaci
elektronicznej i przekazywane bezpośrednio do rejestru świadectw pochodzenia lub
świadectw pochodzenia biogazu rolniczego.
Art. 51. 1. Prezes URE odmawia wydania świadectwa pochodzenia lub świadectwa
pochodzenia biogazu rolniczego, w przypadku gdy:
1)
nie zostały spełnione warunki określone w art. 44 lub w art. 48 lub
2)
wniosek o wydanie świadectwa pochodzenia lub wniosek o wydanie świadectwa
pochodzenia biogazu rolniczego został złożony po upływie terminu, o którym mowa
odpowiednio w art. 45 ust. 3 albo w art. 49 ust. 3.
2. Odmowa wydania świadectwa pochodzenia lub świadectwa pochodzenia biogazu
rolniczego następuje w terminie do 45 dni od dnia wpływu do Prezesa URE wniosku
o wydanie świadectwa pochodzenia lub świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego,
w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.
Art. 52. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy, odbiorca przemysłowy
oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2, są obowiązane:
1)
uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo pochodzenia lub
świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego wydane odpowiednio dla energii
elektrycznej lub biogazu rolniczego, wytworzonych w instalacjach odnawialnego źródła
energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych
w wyłącznej strefie ekonomicznej lub
2)
uiścić opłatę zastępczą w terminie określonym w art. 68, obliczoną w sposób określony
w art. 56.
– 41 –
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonują:
1)
odbiorca przemysłowy, który w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji
obowiązku zużył nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej, której koszt wyniósł nie
mniej niż 3% wartości jego produkcji, a także złożył oświadczenie, o którym mowa
w ust. 3;
2)
przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tę energię
odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami przemysłowymi, o których mowa
w pkt 1;
3)
odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący
członkiem giełdy towarowej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 października
2000 r. o giełdach towarowych lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot
prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu
do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku
organizowanym przez ten podmiot;
4)
odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący
członkiem giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji
zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 3,
będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę
prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów
Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów
Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których
mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94 i 586);
5)
towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 ustawy
z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji
realizowanych na zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy przemysłowi,
o których mowa w pkt 1, na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez
podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany.
3. Odbiorca przemysłowy jest obowiązany złożyć Prezesowi URE oświadczenie
potwierdzające zużycie nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej, której koszt wyniósł nie
mniej niż 3% wartości jego produkcji w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji
– 42 –
obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego
rok realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1.
4. Prezes URE sporządza wykaz odbiorców przemysłowych, którzy złożyli
oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, i zamieszcza go w Biuletynie Informacji Publicznej
URE do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku, o którym mowa
w ust. 1.
5. Odbiorca przemysłowy, który w roku poprzedzającym rok realizacji obowiązku
złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, i w roku tym zużył mniej niż 100 GWh energii
elektrycznej lub koszt tej energii wyniósł mniej niż 3% wartości jego produkcji w roku
poprzedzającym rok realizacji obowiązku, jest obowiązany do realizacji obowiązku, o którym
mowa w ust. 1, w odniesieniu do 100% ilości energii elektrycznej zakupionej na własny
użytek w roku realizacji obowiązku.
Art. 53. 1. Obowiązek, o którym mowa w art. 52 ust. 1, wykonują odbiorcy
przemysłowi, którzy w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku
zużyli:
1)
nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej i dla których koszt energii elektrycznej
wyniósł ponad 12% wartości ich produkcji – wykonują w zakresie 20% ilości energii
elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku realizacji obowiązku;
2)
nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej i dla których koszt energii elektrycznej
wyniósł ponad 7% i nie więcej niż 12% wartości ich produkcji – wykonują w zakresie
60% ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku realizacji
obowiązku;
3)
nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej i dla których koszt energii elektrycznej
wyniósł nie mniej 3% i nie więcej niż 7% wartości ich produkcji – wykonują w zakresie
80% ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku realizacji
obowiązku.
2. Przez wartość produkcji, o której mowa w ust. 1, rozumie się przychód ze sprzedaży
własnych wyrobów, robót i usług, pomniejszony o podatek od towarów i usług i podatek
akcyzowy oraz powiększony o kwoty dotacji do produktu.
– 43 –
Art. 54. Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1, jest obowiązany
do dnia 31 maja roku następującego po roku realizacji obowiązku przekazać Prezesowi URE:
1)
informację o wysokości wykonanego obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1, oraz
ilości zakupionej energii elektrycznej na własny użytek w roku realizacji obowiązku,
a także o wysokości kosztu energii elektrycznej oraz wartości swojej produkcji w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku;
2)
oświadczenie następującej treści:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej
z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553,
z późn. zm.) oświadczam, że:
1)
dane zawarte w informacji, o której mowa w art. 54 ustawy z dnia ...
o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. ...), są zgodne z prawdą;
2)
znane mi są i spełniam warunki korzystania z uprawnienia określonego w art. 53
ust. 1 tej ustawy.”; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych zeznań.
Art. 55. Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1, który nie
przekazał Prezesowi URE informacji oraz oświadczenia, o których mowa w art. 54, podał
w tej informacji dane nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd lub skorzystał z uprawnienia,
o którym mowa w art. 53 ust. 1, nie spełniając określonych w tym przepisie warunków, nie
może skorzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 53 ust. 1, przez okres 5 lat liczonych
od zakończenia roku, którego dotyczył obowiązek.
Art. 56. Opłatę zastępczą oblicza się według wzoru:
Oz = Ozj x (Eo - Eu),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Oz – opłatę zastępczą wyrażoną w złotych z dokładnością do jednego grosza za
1 MWh,
Ozj – jednostkową opłatę zastępczą wynoszącą 300,03 złotych za 1 MWh,
Eo –
ilość energii elektrycznej, wyrażoną w MWh, wynikającą z obowiązku
uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia lub świadectw
pochodzenia biogazu rolniczego w danym roku,

10) Patrz odnośnik nr 5.
– 44 –
Eu –
ilość energii elektrycznej, wyrażoną w MWh, wynikającą ze świadectw
pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, które obowiązany
podmiot, o którym mowa w art. 52 ust. 2, przedstawił do umorzenia w danym
roku.
Art. 57. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na obrót energią
elektryczną, w terminie 30 dni od zakończenia roku kalendarzowego, w którym zakupiło
energię elektryczną wytworzoną w instalacji odnawialnego źródła energii w wyniku
transakcji zawartej za pośrednictwem towarowego domu maklerskiego lub domu
maklerskiego na giełdzie towarowej, lub na rynku organizowanym przez podmiot
prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, jest obowiązane do
przekazania towarowemu domowi maklerskiemu lub domowi maklerskiemu deklaracji
o ilości energii elektrycznej zakupionej w wyniku tej transakcji i zużytej na własny użytek
oraz przeznaczonej do dalszej odsprzedaży.
2. Deklaracja, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę wykonania przez towarowy
dom maklerski lub dom maklerski obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1.
3. Realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej wytworzonej w instalacji
odnawialnego źródła energii na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez
podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, przez
towarowy dom maklerski lub dom maklerski może nastąpić po złożeniu przez składającego
zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów wykonania przez towarowy dom maklerski lub
dom maklerski obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1, w odniesieniu do transakcji,
o których mowa w art. 52 ust. 2 pkt 5.
4. Wysokość zabezpieczenia oraz sposób jego złożenia określa umowa zawarta między
towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim a składającym zlecenie.
Art. 58. 1. Do wypełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1, nie zalicza się
umorzonych świadectw pochodzenia wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej
w instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej w procesie przetwarzania energię
elektryczną pozyskiwaną z biogazu rolniczego, dla którego wytwórca biogazu rolniczego
wystąpił z wnioskiem o wydanie świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego.
2. Koszty uzasadnione uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia
albo poniesienia opłaty zastępczej uwzględnia się w kalkulacji cen ustalanych w taryfach
przedsiębiorstw realizujących te obowiązki, przyjmując, że każda jednostka energii