Rządowy projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii

– 45 –
elektrycznej sprzedawana przez dane przedsiębiorstwo energetyczne odbiorcom końcowym
jest w tej samej wysokości obciążona tymi kosztami.
3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, uwzględnianymi w taryfach są koszty:
1)
uzyskania świadectw pochodzenia, jednakże nie wyższe niż koszty będące iloczynem
ilości energii elektrycznej wynikającej ze świadectw pochodzenia, które
przedsiębiorstwo energetyczne planuje przedstawić do umorzenia w pierwszym roku
stosowania taryfy [w MWh], oraz jednostkowej opłaty zastępczej obowiązującej w roku
sporządzenia taryfy [w zł/MWh], lub
2)
opłaty zastępczej poniesionej w roku poprzedzającym rok sporządzenia taryfy.
4. Ilość energii elektrycznej, o której mowa w ust. 3 pkt 1, nie może być wyższa od
różnicy między ilością energii elektrycznej wynikającej z obowiązującego udziału
ilościowego dla danego podmiotu, o którym mowa w art. 59 albo w przepisach wydanych na
podstawie art. 60, a ilością energii wynikającej z poniesionej opłaty zastępczej.
Art. 59. Obowiązek, o którym mowa w art. 52 ust. 1, uznaje się za spełniony przez
podmioty, o których mowa w art. 52 ust. 2, jeżeli za dany rok udział ilościowy sumy energii
elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii wynikającej ze
świadectw pochodzenia lub ekwiwalentnej ilości energii elektrycznej wynikającej ze
świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, lub uiszczonej opłaty zastępczej, w danym roku
w:
1)
sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami
przemysłowymi, o których mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1, albo
2)
całkowitej rocznej ilości energii elektrycznej wynikającej z zakupu energii elektrycznej
na własny użytek, na podstawie transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie
towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, albo
3)
całkowitej rocznej ilości energii elektrycznej wynikającej z zakupu energii elektrycznej
na podstawie transakcji realizowanych na zlecenie odbiorców końcowych na giełdzie
towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, albo
4)
ilości energii elektrycznej zakupionej na własny użytek
– wynosi 20%.
– 46 –
Art. 60. Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia,
w terminie do dnia 31 października danego roku obniżyć wielkość udziału, o którym mowa
w art. 59, na kolejne lata kalendarzowe, biorąc pod uwagę rodzaj podmiotu zobowiązanego,
ilość wytworzonej energii elektrycznej w mikroinstalacjach i w małych instalacjach,
zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych, dotychczasowe wykonanie udziału
energii elektrycznej i paliw pozyskiwanych z odnawialnych źródeł energii zużywanych
w energetyce oraz w transporcie, ilość wytworzonego biogazu rolniczego, a także wysokość
ceny energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym.
Art. 61. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1)
parametry techniczne i technologiczne wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła
w instalacjach odnawialnego źródła energii,
2)
wymagania dotyczące pomiarów, rejestracji i sposobu obliczania ilości energii
elektrycznej lub ciepła wytwarzanych w instalacjach odnawialnego źródła energii
wykorzystujących, w procesie wytwarzania energii, nośniki energii, o których mowa
w art. 2 pkt 23, oraz inne paliwa,
3)
minimalny udział biomasy, o której mowa w art. 44 ust. 2 pkt 7, w łącznej masie
biomasy spalanej w instalacjach spalania wielopaliwowego, dedykowanych instalacjach
spalania wielopaliwowego, układach hybrydowych oraz dedykowanych instalacjach
spalania biomasy,
4)
miejsce dokonywania pomiarów ilości energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach
odnawialnego źródła energii na potrzeby realizacji obowiązku potwierdzania danych,
o którym mowa w art. 45 ust. 4
– biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej oraz potrzebę ustalenia ilości wytwarzanej
energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w instalacjach odnawialnego źródła
energii.
Art. 62. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa w art. 49 ust. 4,
w tym:
1)
wymagania dotyczące pomiarów, rejestracji i sposobu obliczania ilości wytwarzanego
biogazu rolniczego,
2)
miejsce dokonywania pomiarów ilości biogazu rolniczego na potrzeby realizacji
obowiązku potwierdzania danych, o których mowa w art. 49 ust. 4,
– 47 –
3)
sposób przeliczania ilości wytworzonego biogazu rolniczego na ekwiwalentną ilość
energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii na
potrzeby wypełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1
– biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania systemu
gazowego, dostępne technologie wytwarzania biogazu rolniczego oraz potrzebę ustalenia
ilości tego biogazu.
Art. 63. 1. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia lub świadectwa
pochodzenia biogazu rolniczego są zbywalne i stanowią towar giełdowy, o którym mowa
w art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.
2. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia lub świadectwa
pochodzenia biogazu rolniczego powstają po raz pierwszy z chwilą zapisania tych świadectw,
na podstawie informacji o wydanych świadectwach pochodzenia lub świadectwach
pochodzenia biogazu rolniczego, o których mowa w art. 64 ust. 4, na koncie ewidencyjnym
w rejestrze świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego
prowadzonym przez podmiot, o którym mowa w art. 64 ust. 1, i przysługują osobie będącej
posiadaczem tego konta.
3. Przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa pochodzenia lub
świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego następuje z chwilą dokonania odpowiedniego
zapisu w rejestrze świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego,
o którym mowa w art. 64 ust. 1.
Art. 64. 1. Rejestr świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu
rolniczego prowadzi podmiot prowadzący:
1)
giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych lub
2)
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi
– organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany prowadzić rejestr świadectw
pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego w sposób zapewniający:
1)
identyfikację podmiotów, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze
świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego;
– 48 –
2)
identyfikację przysługujących praw majątkowych wynikających ze świadectw
pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego oraz odpowiadającej tym
prawom ilości energii elektrycznej;
3)
zgodność ilości energii elektrycznej objętej zarejestrowanymi świadectwami
pochodzenia lub świadectwami pochodzenia biogazu rolniczego z ilością energii
elektrycznej lub ilością biogazu rolniczego, odpowiadającą prawom majątkowym
wynikającym z tych świadectw.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany, na wniosek podmiotu, o którym
mowa w art. 52 ust. 2, lub innego podmiotu, któremu przysługują prawa majątkowe
wynikające ze świadectwa pochodzenia lub świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego,
wydać dokument stwierdzający te prawa i określający odpowiadającą tym prawom ilość
energii elektrycznej lub ekwiwalentną ilość energii elektrycznej wynikającą z ilości
wytworzonego biogazu rolniczego.
4. Prezes URE przekazuje informacje o wydanych i umorzonych świadectwach
pochodzenia lub świadectwach pochodzenia biogazu rolniczego podmiotowi prowadzącemu
rejestr tych świadectw.
5. Wpis do rejestru świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu
rolniczego oraz dokonane zmiany w rejestrze podlegają opłacie w wysokości
odzwierciedlającej koszty prowadzenia rejestru.
Art. 65. Prezes URE, na wniosek podmiotu, o którym mowa w art. 52 ust. 2, umarza,
w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub części.
Art. 66. Towarowy dom maklerski lub dom maklerski, wykonując obowiązek, o którym
mowa w art. 52 ust. 1, w odniesieniu do transakcji realizowanych na zlecenie odbiorców
końcowych, może złożyć wniosek do Prezesa URE o umorzenie świadectw pochodzenia lub
świadectw pochodzenia biogazu rolniczego należących do innego podmiotu, któremu
przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe, o ile dołączy pisemną zgodę
tego podmiotu na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez towarowy dom
maklerski lub dom maklerski.
Art. 67. 1. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia lub świadectwa
pochodzenia biogazu rolniczego wygasają z chwilą ich umorzenia.
– 49 –
2. Podmiot, o którym mowa w art. 52 ust. 2, wraz z wnioskiem o umorzenie świadectw
pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego jest obowiązany złożyć do
Prezesa URE dokument, o którym mowa w art. 64 ust. 3.
3. Świadectwo pochodzenia lub świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego umorzone
do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu
wykonania obowiązku określonego w art. 52 ust. 1 za poprzedni rok kalendarzowy.
Art. 68. Opłata zastępcza, o której mowa w art. 52 ust. 1 pkt 2, stanowi przychód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwanego dalej
„Narodowym Funduszem”, i jest uiszczana na rachunek bankowy tego funduszu do dnia
31 marca każdego roku, za poprzedni rok kalendarzowy.
Art. 69. 1. Narodowy Fundusz jest obowiązany do przedstawiania ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki oraz Prezesowi URE informacji o wpłatach z tytułu opłat
zastępczych dokonywanych w danym kwartale na rachunek bankowy Narodowego Funduszu,
w terminie 45 dni od dnia zakończenia każdego kwartału.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, zawierają w szczególności:
1)
oznaczenie podmiotów dokonujących poszczególnych wpłat;
2)
tytuły wpłat;
3)
kwoty wpłat;
4)
daty wpływu poszczególnych wpłat na rachunek bankowy Narodowego Funduszu.
Art. 70. Prezes URE ma prawo wglądu do dokumentów, żądania przedstawienia
dokumentów lub informacji mających znaczenie dla oceny wykonania obowiązków,
o których mowa w art. 41 ust. 1, art. 42 ust. 1, art. 44, art. 45, art. 48, art. 49 i art. 52–55, lub
badania zgodności ze stanem faktycznym deklaracji, o której mowa w art. 57 ust. 1,
z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie
chronionych.
Art. 71. 1. Wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł, o której mowa
w art. 41 ust. 1 pkt 2 oraz art. 42, może złożyć do Prezesa URE deklarację o przystąpieniu do
aukcji.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych
źródeł energii wytwarzanej w:
1)
instalacjach spalania wielopaliwowego, z wyłączeniem dedykowanych instalacji
spalania wielopaliwowego;