Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą, podpisanej w Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.

Druk nr 658

Warszawa, 17 czerwca 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-86-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu
społecznym między Rzecząpospolitą
Polską a Kanadą,
podpisanej w
Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych oraz Minister Pracy i Polityki Społecznej.


(-) Donald Tusk
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 2 kwietnia 2008 r. w Warszawie została podpisana Umowa
o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą,
w następującym brzmieniu:
Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień
w niej zawartych,
– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
– będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią
Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie, dnia
PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ

PREZES RADY MINISTRÓW
37/06/BS
Projekt


U S T A W A

z dnia


o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską
a Kanadą, podpisanej w Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.

Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą
Polską a Kanadą, podpisanej w Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
36/06/BS
U Z A S A D N I E N I E


1. Potrzeba i cel związania Rzeczypospolitej Polskiej Umową
Prawo do ubezpieczenia społecznego należy do podstawowych praw
człowieka. Prawo to wynika z licznych dokumentów międzynarodowych,
a w szczególności z Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r.
(art. 22), Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych
i Kulturalnych (art. 9), a także Europejskiej Karty Społecznej (art. 12 ust. 4).
Polska ratyfikowała wyżej wymienione dokumenty, co oznacza, że przyjęła
wynikające z nich zobowiązania, w następstwie czego ustawodawstwo
i praktyka krajowa powinny pozostawać w zgodności z tymi zobowiązaniami.
Realizacji prawa do ubezpieczenia społecznego służą przede wszystkim
krajowe (wewnętrzne) systemy ubezpieczenia społecznego poszczególnych
państw. Jednakże nie zawsze są one w stanie zapewnić pełną ochronę
ubezpieczeniową, szczególnie w odniesieniu do osób zmieniających,
w
czasie swej aktywności zawodowej, miejsce zatrudnienia lub
zamieszkania. Dlatego też standardem jest zawieranie przez państwa
dwustronnych lub wielostronnych umów międzynarodowych z zakresu
ubezpieczenia społecznego, które tworzą podstawy koordynacji tych
systemów funkcjonujących w umawiających się państwach, zapewniając
tym samym skuteczną i pełną ochronę ubezpieczeniową swym obywatelom.
Podstawy prawne dające gwarancję, że zmiana miejsca zatrudnienia lub
zamieszkania nie wpłynie negatywnie na sytuację obywatela w zakresie
ubezpieczenia społecznego, pozytywnie oddziałują na budowę zaufania
obywatela do państwa oraz przyczyniają się do większej aktywności
w zakresie poszukiwania zatrudnienia poza granicami Polski, w sytuacji gdy
brak tego zatrudnienia w kraju.
Gwarancje takiej ochrony ubezpieczeniowej już mają polscy obywatele
podejmujący zatrudnienie lub przemieszczający się na terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej (UE) oraz Europejskiego Obszaru
Gospodarczego (EOG), a także państw, z którymi łączą Polskę dwustronne
umowy ubezpieczeniowe z zakresu zabezpieczenia społecznego. Jednakże
gwarancji tych nadal pozbawionych jest wielu polskich obywateli
zamieszkałych poza granicami naszego kraju. Jedną z takich grup stanowi
Polonia zamieszkała w Kanadzie. Ta grupa osób od wielu lat ze szczególną
aktywnością i zaangażowaniem domaga się uregulowania wzajemnych
polsko-kanadyjskich stosunków w zakresie ubezpieczenia społecznego.
Wskazywane jako uzasadnienie do uregulowania tych stosunków argumenty
dotychczas były odsuwane na drugi plan z uwagi na kwestię członkostwa
Polski w Unii Europejskiej i wynikające stąd zobowiązania – najpierw do
przygotowania się, a następnie włączenia się Polski we wspólnotową
koordynację systemów zabezpieczenia społecznego. Jednakże – jak
słusznie podnosi środowisko polonijne – Polska nie może ograniczać się
wyłącznie do dbałości o interesy swych obywateli zamieszkałych na
terytorium państw członkowskich UE/EOG, zapominając o tych
zamieszkałych w innych częściach świata. Polacy zamieszkali w Kanadzie
także mają swoje problemy, potrzeby i w ich rozwiązaniu liczą na pomoc
Państwa Polskiego. Należy zauważyć, że nie chodzi tu o pomoc materialną,
lecz stworzenie podstaw prawnych do tego, by mogli uzyskać świadczenia
należne im z tytułu płacenia składek ubezpieczeniowych.
Zawarcie polsko-kanadyjskiej umowy ubezpieczeniowej stworzy im
podstawy prawne, które pozwolą na rozwiązanie wielu problemów w tym
zakresie, jak np. możliwość uzyskania prawa do polskich i/lub kanadyjskich
świadczeń (przede wszystkim emerytalnych i rentowych), możliwość
podjęcia decyzji o powrocie do kraju bez obaw o utratę prawa do
uzyskanych już świadczeń kanadyjskich, możliwość uzyskania polskich
świadczeń w miejscu zamieszkania w Kanadzie.
W minionych latach o zawarcie stosownej umowy ubezpieczeniowej
występowała już strona kanadyjska, która także dostrzega zalety takich
regulacji, i to nie tylko ze względów społecznych czy socjalnych, ale także
gospodarczych i ekonomicznych. Polska jest najważniejszym partnerem
handlowym Kanady w Europie rodkowo-Wschodniej. Wraz z szybkim
wzrostem polskiej gospodarki rośnie liczba możliwości inwestycyjnych dla

2