Rządowy projekt ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych w latach 2011-2013

Druk nr 3579

Warszawa, 4 listopada 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-146-10


Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


-
o racjonalizacji zatrudnienia

w państwowych jednostkach budże-
towych i niektórych innych jednostkach
sektora finansów publicznych w latach
2011-2013 z projektem aktu wykonawczego.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister – Członek
Rady Ministrów Michał Boni.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt


U S T A W A
z dnia


o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych
i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych w latach 2011 – 2013

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady, sposób i tryb przeprowadzenia
racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych
innych jednostkach sektora finansów publicznych.
2. Celem ustawy jest:
1) ograniczenie zatrudnienia w części jednostek wykonujących
zadania z zakresu administracji publicznej;
2) stworzenie warunków do zwiększenia efektywności
wykonywania zadań przez zmiany w strukturze zatrudnienia;
3) stworzenie możliwości obniżenia kosztów funkcjonowania
administracji publicznej.

Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do osób zatrudnionych na podstawie
stosunku pracy, zwanych dalej „pracownikami”, w:
1) państwowych jednostkach budżetowych,
2) Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego,
3) Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych,
4) Funduszu Gwarantowanych wiadczeń Pracowniczych,
5) Narodowym Funduszu Ochrony rodowiska i Gospodarki
Wodnej,
6) Narodowym Funduszu Zdrowia,
7) Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
8) Agencji Mienia Wojskowego,
9) Agencji Nieruchomości Rolnych,
10) Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa,
11) Agencji Rezerw Materiałowych,
12) Agencji Rynku Rolnego,
13) Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości,
14) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
– zwanych dalej „jednostkami”.

Art.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do będących państwowymi
jednostkami budżetowymi:
1) szkół i placówek, o których mowa w ustawie z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572,
z późn. zm.1)), prowadzonych przez organy administracji
rządowej;
2) podmiotów, o których mowa w art. 139 ust. 2 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157,
poz. 1240, z późn. zm.2)), z zastrzeżeniem art. 4;
3) jednostek zatrudniających w dniu wejścia w życie ustawy poniżej
20 pracowników, w przeliczeniu na pełne etaty, z wyjątkiem
jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu
do spraw zagranicznych mających siedziby poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej oraz jednostek organizacyjnych
podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony
Narodowej.

2

 
Art. 4. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 139 ust. 2 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, może przeprowadzić racjonalizację
zatrudnienia na zasadach określonych w ustawie, mając na względzie realizację celu
określonego w art. 1 ust. 2.
2. Do racjonalizacji zatrudnienia, o której mowa w ust. 1, nie stosuje
się przepisów rozdziałów 3 i 4, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku przeprowadzenia racjonalizacji zatrudnienia przez
podmiot, o którym mowa w art. 139 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych, kierownik tego podmiotu przedstawia Prezesowi Rady Ministrów
informację o wynikach przeprowadzonej racjonalizacji zatrudnienia według stanu
zatrudnienia pracowników na dzień 1 stycznia 2014 r., w podziale na grupy lub nazwy
stanowisk, zgodnie z wzorem raportu końcowego określonym w przepisach wydanych
na podstawie art. 21. Informacje niejawne przekazuje się z zachowaniem zasad
określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

Art. 5. 1. Racjonalizację zatrudnienia jest obowiązana przeprowadzić osoba
właściwa w zakresie dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu
prawa pracy w rozumieniu art. 31 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.3)) wobec pracowników zatrudnionych
w jednostce, zwana dalej „kierownikiem jednostki”.
2. W urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
zagranicznych i jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do
spraw zagranicznych mających siedziby poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej
racjonalizację zatrudnienia przeprowadza dyrektor generalny służby zagranicznej, który
wykonuje w stosunku do tych jednostek obowiązki kierownika jednostki określone
w ustawie.

Art. 6. 1. Racjonalizacja zatrudnienia polega na zmniejszeniu zatrudnienia
pracowników w jednostce co najmniej o 10 % liczby ich etatów ustalonej zgodnie
z ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 4 − 6.
3

 
2. Kierownik jednostki ustala średnią liczbę etatów pracowników
w jednostce, biorąc za podstawę liczbę etatów na dzień 30 czerwca 2010 r. i liczbę
etatów na dzień wejścia w życie ustawy.
3.
rednią liczbę etatów ustaloną w sposób określony w ust. 2
pomniejsza się o etat lub część etatu:
1) osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe;
2) kierownika jednostki niebędącego osobą zajmującą
kierownicze stanowisko państwowe;
3) głównego księgowego jednostki, głównego księgowego części
budżetowej, której dysponentem jest wojewoda, oraz głównego
księgowego części budżetowej, której dysponentem jest
minister albo kierownik urzędu centralnego;
4) audytora wewnętrznego jednostki;
5) pełnomocnika do spraw ochrony informacji niejawnych
jednostki;
6) pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
pracownika zatrudnionego w jednostce przy innej pracy,
któremu powierzono wykonywanie zadań tej służby, o których
mowa w art. 23711 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
– Kodeks pracy;
7) pracownika objętego szczególną ochroną przed wypowie-
dzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy wynikającą z art. 39
oraz przepisów działu ósmego ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy, pod warunkiem że ochroną tą był
objęty w dniu wejścia w życie ustawy;
8) pracownika zatrudnionego w jednostce organizacyjnej podległej
ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych mającej
siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, na
podstawie umowy o pracę zawartej zgodnie z prawem państwa
przyjmującego.
4