Rządowy projekt ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej

2. Centrum jest państwową jednostką budżetową podległą ministrowi właściwemu do spraw
zdrowia, finansowaną z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw zdrowia.
3. Centrum jest kierowane przez dyrektora powoływanego i odwoływanego przez ministra
właściwego do spraw zdrowia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia nadaje, w drodze zarządzenia, statut Centrum,
określający jego szczegółową strukturę organizacyjną, uwzględniając konieczność sprawnego
wykonywania zadań wynikających z ustawy.

Art. 78. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje tytuł specjalisty uzyskany przez
pielęgniarkę lub położną w państwach członkowskich Unii Europejskiej za równoważny tytułowi
specjalisty w określonej dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie
w ochronie zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zakres programu kształcenia odbytego
w państwach członkowskich Unii Europejskiej odpowiada zakresowi programu kształcenia
wymaganemu do uzyskania tytułu specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Jeżeli zakres programu kształcenia odbytego w państwach członkowskich Unii Europejskiej
nie odpowiada zakresowi programu kształcenia wymaganemu do uzyskania tytułu specjalisty
w danej dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia
w Rzeczypospolitej Polskiej, minister właściwy do spraw zdrowia może uznać tytuł specjalisty
uzyskany w państwach członkowskich Unii Europejskiej za równoważny tytułowi specjalisty
w danej dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia
w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach dotyczących zasad
uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Art. 79. 1. Specjalizacja jest dofinansowywana ze środków publicznych przeznaczonych na ten
cel w budżecie państwa, w ramach posiadanych środków i ustalonych limitów miejsc
szkoleniowych dla pielęgniarek lub położnych, które mogą corocznie rozpocząć specjalizację
dofinansowaną z tych środków. Specjalizacja jest finansowana przez ministra właściwego do
spraw zdrowia.

55
2. Limity miejsc szkoleniowych, o których mowa w ust. 1, oraz kwotę dofinansowania jednego
miejsca szkoleniowego w danym roku określa minister właściwy do spraw zdrowia, po
zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, i ogłasza w formie obwieszczenia
w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, w terminie do dnia 15 grudnia
na rok następny, uwzględniając zapotrzebowanie na specjalistów z poszczególnych dziedzin
pielęgniarstwa i dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia oraz zapotrzebowanie na
osoby legitymujące się ukończoną specjalizacją.
3. Wyboru organizatora kształcenia prowadzącego specjalizację dofinansowaną ze środków
publicznych dokonuje minister właściwy do spraw zdrowia, stosując przepisy o zamówieniach
publicznych.
4. Przepisy ust. 1 – 3 nie ograniczają możliwości odbywania specjalizacji poza limitem miejsc
szkoleniowych, o których mowa w ust. 1, dofinansowanych ze środków publicznych.
5. Pielęgniarka i położna w tym samym czasie mogą odbywać tylko jedną specjalizację
dofinansowaną ze środków publicznych.
6. Pielęgniarka i położna, które odbyły specjalizację dofinansowaną ze środków publicznych,
mogą ubiegać się o dopuszczenie do kolejnej specjalizacji dofinansowywanej ze środków
publicznych po upływie 5 lat od dnia zakończenia poprzedniej specjalizacji. Pielęgniarka
i położna składają organizatorowi kształcenia oświadczenie o odbytych przez siebie
specjalizacjach dofinansowanych ze środków publicznych.
7. Przepis ust. 6 stosuje się do pielęgniarki i położnej, które przerwały i nie ukończyły
specjalizacji dofinansowywanej ze środków publicznych albo trzykrotnie nie zdały egzaminu
państwowego.
8. W przypadku gdy środki określone w ust. 3 stanowią dla pracodawców, o których mowa
w art. 70 ust. 3, będących przedsiębiorcami, pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 Traktatu
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, będzie ona udzielana jako pomoc de minimis zgodnie
z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia
2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379
z 28.12.2006 r., str. 5).

56
9. Pomoc, o której mowa w ust. 8, może być udzielana pracodawcy, o którym mowa w art. 70
ust. 3, będącemu przedsiębiorcą, jeżeli wartość brutto tej pomocy łącznie z wartością innej
pomocy de minimis, otrzymanej przez tego pracodawcę w okresie obejmującym bieżący rok
kalendarzowy i poprzedzające go dwa lata kalendarzowe, nie przekracza kwoty stanowiącej
równowartość 200 000 euro brutto.

Art. 80. 1. Kurs kwalifikacyjny ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę lub położną wiedzy
i umiejętności do udzielania określonych świadczeń zdrowotnych wchodzących w zakres danej
dziedziny pielęgniarstwa lub dziedziny mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.
2. Do kształcenia w ramach kursu kwalifikacyjnego mogą przystąpić pielęgniarka lub położna,
które:
1) posiadają prawo wykonywania zawodu;
2) posiadają co najmniej sześciomiesięczny staż pracy w zawodzie;
3) zostały dopuszczone do kursu kwalifikacyjnego po przeprowadzeniu postępowania
kwalifikacyjnego.
3. Kurs kwalifikacyjny kończy się egzaminem teoretycznym, przeprowadzanym w formie
pisemnej lub ustnej, albo egzaminem praktycznym.
4. Rodzaj egzaminu i formę egzaminu teoretycznego ustala organizator kształcenia,
z uwzględnieniem dziedziny, w jakiej prowadzony jest kurs kwalifikacyjny.

Art. 81. 1. Kurs specjalistyczny ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę lub położną wiedzy
i umiejętności do wykonywania określonych czynności zawodowych przy udzielaniu świadczeń
pielęgnacyjnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych lub rehabilitacyjnych.
2. Do kursu specjalistycznego mogą przystąpić pielęgniarka lub położna, które:
1) posiadają prawo wykonywania zawodu;
2) zostały dopuszczone do kursu specjalistycznego po przeprowadzeniu postępowania
kwalifikacyjnego.

57
3. Kurs specjalistyczny kończy się egzaminem. Przepisy art. 80 ust. 3 i 4 stosuje się
odpowiednio.

Art. 82. 1. Kurs dokształcający ma na celu pogłębienie i aktualizację wiedzy i umiejętności
zawodowych pielęgniarki lub położnej.
2. Do kursu dokształcającego mogą przystąpić pielęgniarka lub położna, które:
1) posiadają prawo wykonywania zawodu;
2) zostały zakwalifikowane do odbycia kursu dokształcającego przez organizatora
kształcenia.

Art. 83. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb organizacji kształcenia podyplomowego pielęgniarek
i położnych, w tym:
a) warunki i tryb przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego,
b) czas trwania kształcenia,
c) wzory dokumentacji przebiegu kształcenia,
d) tryb zwolnienia z obowiązku odbywania specjalizacji w części lub całości,
2) warunki i tryb przeprowadzania egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 76 ust. 2,
w tym:
a) terminy przeprowadzania egzaminu państwowego,
b) kwalifikacje i liczbę członków państwowej komisji egzaminacyjnej oraz jej
zadania,
c) wzór dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty oraz wzór
zaświadczeń potwierdzających ukończenie kursu specjalistycznego, kursu
kwalifikacyjnego i kursu dokształcającego,

58
3) wysokość wynagrodzenia członków państwowej komisji egzaminacyjnej, o którym mowa
w art. 76 ust. 6,
4) wysokość opłaty za egzamin państwowy, o której mowa w art. 76 ust. 7,
5) warunki i tryb przeprowadzania egzaminu po kursie kwalifikacyjnym i kursie
specjalistycznym, w tym kwalifikacje członków komisji egzaminacyjnej
– kierując się obowiązkiem zapewnienia właściwej jakości i dostępności kształcenia
podyplomowego, z zachowaniem jasnych i obiektywnych kryteriów oceny oraz biorąc pod
uwagę koszty związane z przeprowadzeniem egzaminu państwowego oraz kierując się tym,
że wysokość wynagrodzenia członków państwowej komisji egzaminacyjnej nie może
przekraczać 1 500 zł.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Pielęgniarek
i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, dziedziny pielęgniarstwa oraz dziedziny mające
zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być prowadzona specjalizacja i kursy
kwalifikacyjne, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego przebiegu kształcenia
podyplomowego oraz przydatność poszczególnych rodzajów kształcenia podyplomowego
w zakresie zapewnienia realizacji opieki zdrowotnej.

Art. 84. 1. Organizatorami kształcenia mogą być:
1) szkoły wyższe, szkoły prowadzące działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie
nauk medycznych oraz zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy
z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89,
z późn. zm.15));
2) inne podmioty po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru podmiotów prowadzących
kształcenie podyplomowe, zwanego dalej „rejestrem”, będącego rejestrem działalności
regulowanej.
2. Kształcenie podyplomowe prowadzone przez przedsiębiorcę jest działalnością regulowaną
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
3. Warunkami prowadzenia kształcenia podyplomowego są:

59