Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych

Projekt

USTAWA
z dnia

2010 r.

o zmianie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach
i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych

Art. 1.
W ustawie 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony
uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1399, z 2007
r. Nr 133, poz. 921 oraz z 2009 r. Nr 62, poz. 504) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 11 w brzmieniu:
„11) tereny zieleni - powierzchnie gruntu pokryte roślinnością trwałą lub sezonową,”
2) w art. 19 w ust. 1:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) potwierdzenie spełnienia warunków koniecznych do nadania danemu obszarowi
statusu uzdrowiska albo statusu obszaru ochrony uzdrowiskowej i utrzymania
tego statusu;”,
b) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) opiniowanie planów zagospodarowania przestrzennego dla stref ochronnych o
których mowa w art. 38 ust. 1;”;
3) art. 33 otrzymuje brzmienie:
„Art. 33. 1. Granice obszaru, któremu został nadany status uzdrowiska albo status
obszaru ochrony uzdrowiskowej zostają administracyjne wydzielone i
oznaczone.
2. Gmina ma obowiązek oznaczyć granice uzdrowiska na drogach
dojazdowych do uzdrowiska i dla obszaru ochrony uzdrowiskowej.
3. Granice obszaru, któremu został nadany status uzdrowiska albo status
obszaru ochrony uzdrowiskowej mogą pokrywać się z granicami
administracyjnymi miast, gmin lub jednostek pomocniczych.”;
4) w art. 38:
a) w ust. 1 w pkt 1:
- zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„strefę „A” obejmującą obszar, na którym są zlokalizowane lub planowane
zakłady i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego, a także inne obiekty
służące lecznictwu uzdrowiskowemu lub obsłudze pacjenta lub turysty, w
szczególności: pensjonaty, restauracje lub kawiarnie, dla której procentowy
udział terenów zieleni wynosi nie mniej niż 65%;”,
- lit. i otrzymuje brzmienie:
„i) lokalizacji parkingów w liczbie miejsc postojowych większej niż
15 % miejsc sanatoryjnych w obiekcie,”,

1
- lit. l otrzymuje brzmienie:
„l) lokalizacji obiektów mogących znacząco oddziaływać na środowisko,
zgodnie z odrębnymi przepisami, z wyłączeniem: dróg publicznych, sieci
elektro-energetycznej, kanalizacji wodociągowej, teletechnicznej,
gazowej, kotłowni gazowych i olejowych, wykonywania wierceń za wodą
termalną i leczniczą i innych niezbędnych do budowy infrastruktury
uzdrowiska obiektów,”,
- w lit. m średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje lit. n w brzmieniu:
„n) instalowania tablic i urządzeń reklamowych oraz informacyjnych, jeżeli
ich wygląd i forma nie została uzgodniona z właściwymi organami gminy
na terenie której znajduje się uzdrowisko;”;
b) w ust. 1 w pkt 2:
- zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„strefę „B”, dla której procentowy udział terenów zieleni wynosi nie mniej niż
50%, obejmującą obszar przyległy do strefy „A” lub stanowiący jej
otoczenie, który jest przeznaczony dla niemających negatywnego wpływu na
właściwości lecznicze uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej oraz
nieuciążliwych w procesie leczenia obiektów usługowych, turystycznych,
rekreacyjnych, sportowych i komunalnych, budownictwa mieszkaniowego
oraz innych związanych z zaspokajaniem potrzeb osób przebywających na
tym obszarze lub objęty granicami parku narodowego lub rezerwatu przyrody
albo jest lasem, morzem lub jeziorem, przy czym w strefie ochronnej „B”
zabrania się:”,
- lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) lokalizacji obiektów handlowych o powierzchni handlowej większej niż
400 m2,”,
- lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) wyrębu drzew leśnych i parkowych, z wyjątkiem cięć sanitarnych i cięć
pielęgnacyjnych, wynikających z planu urządzeniowego lasu lub parku,”,
- lit. f i g otrzymują brzmienie:
„f) prowadzenia robót melioracyjnych powodujących niekorzystne zmiany
istniejących stosunków gruntowo-wodnych,
g) lokalizacji parkingów naziemnych o wielkości powyżej 70 miejsc
postojowych, za wyjątkiem podziemnych i naziemnych parkingów
wielopoziomowych”,
c) w ust. 1 w pkt 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„strefę „C” przyległą do strefy „B” lub stanowiącą jej otoczenie, obejmującą
obszar mający wpływ na zachowanie walorów krajobrazowych, klimatycznych
oraz ochronę złóż naturalnych surowców leczniczych;”,
d) ust. 2 otrzymuje brzmienie;
„ust. 2) Gmina która na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw zdrowia
uzyska potwierdzenie możliwości prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego na
obszarze tej gminy , sporządza i uchwala miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego dla strefy „A” ochrony uzdrowiskowej na zasadach określonych w
odrębnych przepisach, w terminie do 2 lat od dnia otrzymania tej decyzji.”

2
5) w art. 42 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Rada Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia w drodze
rozporządzenia nadaje obszarowi ochrony uzdrowiskowej status uzdrowiska jeżeli
obszar ochrony uzdrowiskowej spełnił wymagania, których mowa w art. 34 ust. 1”;

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.




3


U Z A S A D N I E N I E


Ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej
oraz o gminach uzdrowiskowych z dnia 28 lipca 2005 r. uchwalana była w warunkach
szczególnych tj. w momencie kończenia swojej kadencji przez Sejm RP. W tej sytuacji
ustawa w swoich rozwiązaniach nie do końca była precyzyjna i prawidłowa, a jej pośpieszne
uchwalenie spowodowało powstanie szeregu nieprawidłowości, które dziś powodują ogromne
problemy w stosowaniu przepisów ustawy. Najwięcej problemów dla gmin uzdrowiskowych
stwarza przepis art. 38 ust. 2 ustawy o obowiązku uchwalenia planu zagospodarowania
przestrzennego w terminie 2 lat od uzyskania statusu uzdrowiska. Ten zapis w ustawie
spowodował, że w większości gmin został całkowicie wstrzymany proces inwestycyjny na
obszarze uzdrowiska, a nawet całej gminy, ( tam gdzie obszar uzdrowiska obejmuje całą
gminę). Umieszczenie takiego zapisu w ustawie prowadzi bowiem do zawieszenia
postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
w gminach, które nie uchwaliły planu. Obowiązek zawieszenia postępowania wynika z art. 62
ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jest natomiast rzeczą
oczywistą, że procedura uchwalania miejscowego planu zagospodarowania jest w Polsce
bardzo długa, skomplikowana i kosztowna. Brak możliwości wydawania decyzji o warunkach
zabudowy zrodził w chwili obecnej w wielu gminach potężne konflikty bowiem wstrzymał
możliwość jakiegokolwiek inwestowania. To właśnie ta przesłanka i inne oczywiste błędy
popełnione w ustawie skłaniają do jak najszybszej jej zmiany.
W art. 2 ust. 2 ustawy użyto terminu „tereny zielone”, choć jest to pojęcie prawnie
niedookreślone. Pochodzi z języka potocznego i nie ma ustalonego znaczenia prawnego. Nie
wiadomo, czy pod tym pojęciem rozumieć należy „tereny zieleni”, o których mowa w art. 78
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody, czy też „obszar biologicznie czynny”,
o którym mowa także w ustawie uzdrowiskowej w art. 39 ust 4 pkt. 4 oraz w Rozporządzeniu
Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Proponuje się doprecyzowanie tego pojęcia
tak, aby nie budziło wątpliwości interpretacyjnych. Następne zmiany są konsekwencją
wcześniejszej zmiany.
W art. 19 ust.1 pkt.5 zmienia się jeden wyraz, wyraz który pozwala Ministrowi Zdrowia
nadać uprawnienia do potwierdzenia spełnienia warunków koniecznych do „utrzymania”
statusu uzdrowiska albo statusu obszaru ochrony uzdrowiskowej, gdyż w chwili obecnej
Minister Zdrowia posiada tylko uprawnienie do potwierdzenia spełnienia warunków
koniecznych do „nadania” danemu obszarowi statusu uzdrowiska. Tymczasem brak jest
określenia uprawnienia Ministra Zdrowia do potwierdzenia warunków koniecznych „do
utrzymania statusu uzdrowiska” dla uzdrowisk, które powstały z mocy prawa (art. 59 ustawy).
W art. 19 ust. 1 pkt. 8 wprowadza się zmiany zmierzające do ograniczenia obowiązku
Ministra Zdrowia do uzgadniania planu zagospodarowania przestrzennego na całym obszarze
uzdrowiska na rzecz opiniowania planu zagospodarowania przestrzennego dla stref „B” i „C”.
Obecny zapis wprowadza obowiązek uzgadniania z Ministrem Zdrowia planu
zagospodarowania przestrzennego dla stref „A”, „B” i „C”. W przypadku wielu uzdrowisk
strefy te obejmują cały obszar gminy, co oznacza że Minister Zdrowia musiałby uzgadniać
plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru uzdrowiska położonego zarówno w jednej
miejscowości np. w Cieplicach Zdrój oraz dla całego szeregu innych miejscowości
znajdujących się na obszarze gminy gdzie położone jest uzdrowisko. W praktyce
oznaczałoby to, że Minister Zdrowia uzgadniałby plan zagospodarowania przestrzennego dla

4
całej Jeleniej Góry i uzdrowiska Cieplice- Zdrój, dla 23 miejscowości w gminie Połczyn-
Zdrój, dla 8 miejscowości w gminie Krynica-Zdrój, 7 miejscowości w gminie Muszyna, dla
47 miejscowości w gminie Busko-Zdrój, a w skrajnych przypadkach nawet dla całego
obszaru Krakowa. Takie rozwiązanie nie było intencją ustawodawcy tym bardziej, że obecne
propozycje zmian w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym są zbieżne z
przedstawioną propozycją.
Proponuje się nadanie nowej treści art. 33. Obecnie obowiązujący przepis zmusza gminy
do utworzenia uzdrowiska na obszarze obejmującym całą gminę, miasto lub jednostkę
pomocniczą, choć nie ma żadnych racjonalnych przesłanek, aby takie rozwiązanie stosować.
Tym bardziej, że w rzeczywistości uzdrowisko zajmuje część obszaru gminy lub
miejscowości, na terenie której jest położone. Granice obszaru uzdrowiska lub obszaru
ochrony uzdrowiskowej powinny być wytyczone w sposób naturalny, wynikający ze
spełnienia przez dany obszar warunków ustawowych, niezbędnych do utworzenia uzdrowiska
lub obszaru ochrony uzdrowiskowej. Nie można wyznaczać granic sztucznie, bo wtedy
prowadzi to do poważnych komplikacji prawnych i organizacyjnych. Do czasu uchwalenia w
2005 r. ustawy uzdrowiskowej uzdrowisko zajmowało albo obszar całej miejscowości, albo
część takiego obszaru i tak było zdefiniowane w ustawie uzdrowiskowej z 1966 r. Podobne
rozwiązania znajdują się w ustawodawstwie innych państw europejskich (np. Słowacja,
Niemcy).
W art. 38 ust 1 proponuje się zmniejszyć wielkość terenów zieleni w strefach „A’ i „B”.
W obowiązującej ustawie przewidziano bardzo wysoki wskaźnik terenów zieleni, którego
spełnienie w wielu uzdrowiskach jest praktycznie niemożliwe. W tej sytuacji należałoby
rozpocząć proces likwidacji uzdrowiska, wobec niespełnienia wymogów ustawowych lub też
wyznaczyć tereny do zalesień i zadrzewień, aby ten wymóg spełnić. W praktyce takie
rozwiązanie jest niemożliwe.
W art. 38 ust. 1 pkt 1 ppkt „i” proponuje się podwyższenie wskaźnika liczby miejsc
postojowych przy obiektach sanatoryjnych i hotelowych gdyż obecny wskaźnik (10 % liczby
miejsc) jest absolutnie niewystarczający. Ponadto przy wielu obiektach już istnieją parkingi o
dużo większej ilości miejsc postojowych. Istnienie parkingu podwyższa standard obiektu i
przy obecnym stanie technologii nie stanowi większej uciążliwości dla osób leczonych.
W art. 38 ust. 1 pkt. 1, ppkt. „l” proponuje się wprowadzić nowy zapis, bo istniejący nie
pozwala na realizację nawet podstawowej infrastruktury w gminie. Te odrębne przepisy, na
które powołuje się ten przepis to Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.
w sprawie rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U.
Nr 257 z 2004 r. poz. 2573), których stosowanie w tym przypadku nie pozwala na: budowę
np. dróg publicznych, sieci elektro-energetycznej, sieci kanalizacyjnej, wodociągowej,
gazyfikacyjnej, kotłowni olejowych czy gazowych zastępujących kotłownie koksowo-
węglowe, wykonywania wierceń za wodą termalną i leczniczą itp. W cytowanym przepisie
inwestycje te jedynie wymagają lub mogą wymagać sporządzenia „raportu o oddziaływaniu
przedsięwzięcia na środowisko”, ale tylko wtedy, jeżeli lokowane są poza uzdrowiskiem. W
strefie „A” uzdrowiska, inwestycje te zgodnie z tak przyjętym zapisem ustawowym nie mogą
być lokowane. Jest to zupełnie nieracjonalne, bo przecież nie taka była intencja ustawodawcy,
aby nie pozwolić na realizację inwestycji infrastrukturalnych służących poprawie stanu
środowiska naturalnego w uzdrowiskach. Tak więc eliminacja tego zapisu wydaje się być
oczywista. Nowy zapis pozwoli na realizację infrastruktury w pełnym zakresie
W art. 38 ust. 1 pkt 1 dodaje się ppkt „n”, który ma na celu uporządkowanie
przestrzeni publicznej w uzdrowiskach. Instalowanie tablic i urządzeń reklamowych w
uzdrowisku ma bardzo ważne znaczenie z
punktu widzenia walorów estetycznych
uzdrowiska. Ma także wpływ na ogólny wizerunek urbanistyczno-przestrzenny uzdrowiska
oraz bezpieczeństwo kuracjuszy i turystów. Dowolność w tym zakresie prowadzi do

5