Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o nasiennictwie

3) kopię dowodu uiszczenia opłaty za złożenie wniosku o wpis odmiany dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych do krajowego rejestru.
3b. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2a, dołącza się także:
1) wyniki badań odrębności, wyrównania i trwałości, przeprowadzonych przez jednostki inne
niż Centralny Ośrodek,
2) informacje odnośnie wiedzy uzyskanej z praktycznego doświadczenia w czasie uprawy,
rozmnażania i wykorzystania odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych,
3) informacje dotyczące odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, inne niż
określone w pkt 2, uzyskane w szczególności z urzędów odpowiedzialnych za genetyczne
zasoby roślin lub organizacji wyznaczonych do tego celu przez inne państwa członkowskie
– jeżeli zachowujący odmianę je posiada.”,
d) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru, w tym wniosek o wpis odmiany dla
zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, oraz kwestionariusz techniczny składa się na
formularzach udostępnionych na stronie internetowej administrowanej przez Centralny
Ośrodek.
5. Dane, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, nie mogą być udostępniane bez pisemnej zgody
hodowcy, a dane, o których mowa w ust. 3a pkt 2 – bez pisemnej zgody zachowującego
odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych.”;
6) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu:
„Art. 13a. 1. Do odmian dla zachowania bioróżnorodności odmian roślin rolniczych stosuje
się przepisy art. 12 i 13 dotyczące badań OWT.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, metody
dotyczące badania OWT dla odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych,
biorąc pod uwagę biologiczne właściwości poszczególnych gatunków.”;
7) w art. 14:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Po przeprowadzeniu badań OWT lub WGO, a w przypadku odmian dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych – badań OWT, dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje

5
decyzję w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru,

z zastrzeżeniem ust. 1a.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku gdy do wniosku o wpis odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin
rolniczych do krajowego rejestru zostały dołączone badania i informacje,

o których mowa w art. 11 ust. 3b, dyrektor Centralnego Ośrodka może bez przeprowadzenia
badań OWT wpisać odmianę do krajowego rejestru, jeżeli są spełnione warunki określone
w art. 5 ust. 3a.”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Dyrektor Centralnego Ośrodka odmawia, w drodze decyzji:
1) wpisania odmiany do krajowego rejestru, jeżeli:
a) odmiana nie spełnia warunków, o których mowa w art. 5 ust. 1, lub
b) hodowca nie uiścił opłaty za badania OWT lub WGO, o których mowa
w art. 12 ust. 1;
2) wpisania odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych do krajowego
rejestru, jeżeli:
a) odmiana dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych nie spełnia warunków,
o których mowa w art. 5 ust. 3a,
b) zachowujący odmianę nie uiścił opłaty za badanie OWT, o którym mowa
w art. 12 ust. 1.”,
d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Od decyzji w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru przysługuje hodowcy, a od
decyzji w sprawie wpisania odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych –
zachowującemu odmianę, odwołanie do ministra właściwego do spraw rolnictwa.”;
8) w art. 39 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) nie mniej niż 10 % partii materiału siewnego odmian dla zachowania bioróżnorodności
roślin rolniczych znajdujących się w obrocie.”;
9) w art. 41:
a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

6
„3a. Oceny polowej materiału siewnego odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin
rolniczych własnych odmian dokonuje zachowujący odmianę.”,
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka dokonują urzędowi kwalifikatorzy,
z wyłączeniem odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, których oceny
dokonuje zachowujący odmianę.”;
10) w art. 42 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Próby sadzeniaków ziemniaka do oceny laboratoryjnej pobierają urzędowi próbobiorcy,
z wyłączeniem odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, których próby
pobiera zachowujący odmianę.”;
11) w art. 43 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego odmian dla zachowania bioróżnorodności
roślin rolniczych w celu uznania go za materiał siewny spełniający wymagania dla kategorii
kwalifikowany własnych odmian, dokonuje zachowujący odmianę.”;
12) w art. 48 uchyla się ust. 1a;
13) po art. 48a dodaje się art. 48b w brzmieniu:
„Art. 48b. 1. Za materiał siewny odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych
uznaje się materiał siewny odpowiadający wymaganiom w zakresie wytwarzania i jakości dla
materiału siewnego kategorii kwalifikowany odmian wpisanych do krajowego rejestru lub
wspólnotowego katalogu, jeżeli materiał ten jest wytwarzany w regionie pochodzenia.
2. Jeżeli niemożliwe jest wytwarzanie materiału siewnego odmian dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych w regionie pochodzenia ze względu na zmianę warunków
środowiskowych w tym regionie, materiał ten może być wytwarzany w regionie innym niż
region pochodzenia, zwanym dalej „dodatkowym regionem wytwarzania”.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek
zachowującego odmianę dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, w drodze
decyzji, określa dodatkowy region wytwarzania materiału siewnego odmian dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, jest wydawana, jeżeli w dodatkowym regionie
wytwarzania zostaną spełnione wymagania w zakresie wytwarzania materiału siewnego

7
odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, po zasięgnięciu opinii w tym
zakresie właściwej jednostki odpowiedzialnej za genetyczne zasoby roślin.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania zachowującego odmianę dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych albo nazwę i adres jego siedziby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku w języku polskim i po łacinie;
3) nazwę odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych;
4) wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie z granicami
jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
5) wskazanie dodatkowego regionu wytwarzania, którego położenie określa się zgodnie
z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, wraz
z uzasadnieniem konieczności określenia tego regionu.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się gatunek i odmianę dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych, dodatkowy region wytwarzania materiału siewnego tej
odmiany, którego położenie określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego
trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, oraz okres, w jakim materiał siewny może
być wytwarzany w tym regionie.”;
14) w art. 57 w ust. 1 uchyla się pkt 9;
15) po art. 57a dodaje się art. 57b – 57d w brzmieniu:
„Art. 57b. 1. Materiał siewny odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych
może być wprowadzany do obrotu po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw
rolnictwa, wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie pochodzenia, z zastrzeżeniem
art. 57c, w ilościach określonych w tej decyzji.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest wydawana na wniosek zachowującego odmianę dla
zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres zamieszkania zachowującego odmianę dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych i adres jego siedziby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku w języku polskim i po łacinie;

8
3) nazwę odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych;
4) położenie i powierzchnię plantacji nasiennej oraz przewidywaną ilość materiału siewnego
odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, jaka może być wprowadzona do
obrotu.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się gatunek i odmianę dla zachowania
bioróżnorodności roślin rolniczych, ilość materiału siewnego tej odmiany, jaka może być
wprowadzona do obrotu, oraz okres, na jaki dopuszcza się materiał siewny tej odmiany do
obrotu.
5. Ilość materiału siewnego odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, na
jaką została wydana decyzja, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać, z zastrzeżeniem
ust. 6, wartości procentowych materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie do
zasiewów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla:
1) rzepaku, jęczmienia, pszenicy, grochu, słonecznika, kukurydzy i ziemniaka

– 0,3 %;
2) pozostałych gatunków – 0,5 %.
6. Jeżeli ilości materiału siewnego odmiany dla zachowania bioróżnorodności roślin
rolniczych określone w ust. 5 nie wystarczają do obsiania 100 ha, minister właściwy do spraw
rolnictwa w decyzji, o której mowa w ust. 1, określa ilość materiału siewnego niezbędną do
obsiania 100 ha.
7. Całkowita ilość materiału siewnego odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin
rolniczych nie może przekroczyć 10 % ilości materiału siewnego danego gatunku
stosowanego rocznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania
wniosków o wyrażenie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmian dla
zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, biorąc pod uwagę cechy biologiczne
poszczególnych grup roślin i gatunków.
Art. 57c. 1. Materiał siewny odmian dla zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych, po
uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa wydanej w drodze decyzji, może
być wprowadzany do obrotu w innym niż region pochodzenia regionie lub regionach,
zwanych dalej „dodatkowym regionem obrotu”, z tym że, gdy dla danej odmiany dla
zachowania bioróżnorodności roślin rolniczych został określony dodatkowy region

9