W dniu 2010-08-25 10:04, Maddy pisze:
> W dniu 25-08-2010 09:17, spp pisze:
>> W dniu 2010-08-25 09:05, Tomasz Kaczanowski pisze:
>>
>>> Zawsze można w takim wypadku zmienić pracę i niech szef się martwi...
>>
>> Żartujesz?
>>
>> W normalnej firmie osoba _niezastąpiona_ w pracy jest pierwszym
>> kandydatem do zwolnienia.
>
> Ponieważ jedno mi z drugiego nie chce wynikać, poproszę o rozwinięcie.

To napisałem w innym wątku:
Albo tak kombinuje, że nie chce nikogo dopuścić do swoich spraw albo
próbuje uzależnić działanie firmy (czytaj szefa) od swojej obecności co
daje jej lepszą pozycję przetargową w bojach o awanse czy podwyżki.

> Dodam, że fakt iż jakiś pracownik jest niezastąpiony - jak zachoruje to
> coś się wali, coś nie jest zrobione, nikt nie wie jak on robił to co
> robił - to jest wina pracodawcy, ewentualnie bezpośredniego przełożonego
> owego "skarbu" a dopiero na końcu wina tego pracownika.

I tak bywa. :)
Ja na to patrzę raczej od strony pracodawcy i, rzeczywiście, w pierwszej
kolejności powinien zadbać aby takich ludzi nie było. Jeżeli jednak coś
takiego miało miejsce to należało się dokładnie przyjrzeć pracownikowi.

> Mam paru znajomych, którzy są lub jak ja, byli w sytuacji
> "niezastąpionych". Ci co jeszcze są, szukają metody żeby zostać
> zastępowalnymi i móc w końcy naprawdę wyjść z pracy o tej 17, nie tracąc
> na tej zamianie za bardzo finansowo (bo kredyt, dziecko w drodze,
> dziecko na studiach itp itd).

Słowo 'asertywność' wciąż jeszcze jest wyrazem obcym dla pracowników i
... ich szefów. :)

BTW - czy żałowałaś że wymówienia nie złożyłaś wcześniej?

--
spp