W dniu 29.03.2011 23:24, Maciek pisze:
> begin o nicku Przemysław Adam Śmiejek napisał(a) na pl.soc.prawo następujące
> bzdety:

bzdety to piszesz ty. I nie jestem żadnym beginem o nicku.

>> A jak sobie wyobrażasz, żeby WORD dostarczał dowolne auto? nawet przy
>> założeniu pewnej klasy auta, i tak niewykonalne za rozsądne pieniądze.
> Wiedziałem, że ty się tego czepisz...

No to po co piszesz przykłady, skoro wiesz, że są od czapy?

>>> Jeśli nie mieli do czynienia z różnymi systemami i programami, to
>>> są jak małpy wytresowane do przyciskania guzika w statku kosmicznym.
>> i o ile nie są na profilu wokołinformatycznym, to dobrze. Dla biologa
>> moja wiedza biologiczna jest równie jak nie bardziej żenująca, a jednak
>> żyję już te kilkadziesiąt lat bez niej. Dla historyka moja wiedza
>> historyczna... dla chemika... ... ...
> Współczuję.

Jeśli im to przeszkadza, to też im współczuję. Jeśli jednak akceptują to
jako stan normalny, to czego chcesz im współczuć?

>> A ograniczonego ucznia, który nie umie Zapisz Jako --> Word 97 we
>> Writerze zrobić, to już nie?
> Nie o tym była mowa. Tylko o nauczycielu, który nie zgadzał się na pracę
> zrobioną w innym programie.

No więc nie znamy pobudek, treści projektu itp. Dlatego przedstawiłem
kilka przykładów.

Generalnie zgadzanie się na fanaberie uczniów jest pomysłem takim sobie.
Np. co roku robię projekt dźwiękowy ,,pięciominutowa audycja radiowa''.
W założeniach projektu jest, że ma trwać ni mniej ni więcej, tylko 5
minut. Niestety 30% trwa inaczej. Mogło by się wydawać, że tłumię
kreatywność wymagając 5 minut, a uczeń nagrał 7 minut audycji, bo mu
świetnie szło, miał wenę i w ogóle czego się czepiam. No cóż, jednak
rozgłośnia radiowa zamówiła 5minutowy blok. AMEN.

Nieraz już tak miałem, że kontrahent chciał plików DOC i tyle. I mogłem
sobie tupać, rzucać ideologicznymi hasłami, że ODT rzondzi, a DOC
śmierdzi. Nie zawsze się jest rozdającym karty.

Powodów omawianej sytuacji może być kilka. Tak czy siak, nauczyciel jako
zamawiający składa takie zamówienie. Możliwe, że jest ono zupełnie
bezsensowne i niepotrzebne, a może nie. Za mało danych mamy.

Jak zadaję np. zadanie ,,korzystając ze sjp.pwn.pl'' znajdź definicję
słowa ,,kobza'' to mam na celu dwie rzeczy: pokazać konkretnie
pewuenowski SJP, który jest w miarę reprezentatywny dla oficjalnego
języka polskiego, oraz podrzucić cichaczem słowo ,,kobza'', które
niekoniecznie oznacza ,,dudy'' (choć ostatnio zauważyłem, że dorzucono
także to znaczenie do SJP). I część uczniów się denerwuje, że jak
szukają na SJP.pl zamiast SJP.pwn.pl to ich koryguję, że nie takie jest
zadanie. Albo jak zamiast ,,kobza'' szukają ,,koza''.

Żeby zanalizować sensowność tego wymagania, trzeba by co najmniej poznać
treść tego zadania domowego.

Kończąc te rozważania: Jaki jednak jest powód, poza trzepaniem piany,
aby walczyć z nauczycielem, odwiedzać dyrekcje, pisać na grupy prawnicze?

> Ale tak. Proceentowo jest taki sam odsetek, głupich uczniów, jak głupich
> nauczycieli.

Nie prowadziłem badań. Masz jakieś dane?

--
Przemysław Adam Śmiejek

Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych,
ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba,
aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. (Ef 4,29)