Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw

– 15 –

wykonania określonej pracy i dotyczą tylko tego przepisu tej ustawy, który powołuje ten
rodzaj umowy;
6) z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166,
poz. 1608, z późn. zm.) – są skutkiem wyeliminowania z systemu prawa pracy umowy
o pracę na czas wykonania określonej pracy i dotyczą tylko tych przepisów tej ustawy,
które powołują ten rodzaj umowy bądź które odwołują się do tego rodzaju umowy;
7) z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. 2014 r. poz. 1027, z późn. zm.) – są
konsekwencją wyeliminowania z systemu prawa pracy umowy o pracę na czas wykonania
określonej pracy i dotyczą tylko tego przepisu tej ustawy, który powołuje ten rodzaj
umowy;
8) z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1111, z późn. zm.) – są
konsekwencją wprowadzenia do Kodeksu pracy limitu zatrudnienia na podstawie umowy
o pracę na czas określony (umów o pracę na czas określony), a także przyjęcia
rozwiązania, że umowa o pracę na czas określony może być wypowiedziana z mocy
prawa, a okres jej wypowiedzenia zależy od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy;
9) z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. 2014 r. poz. 1202) –
są konsekwencją przyjęcia rozwiązania, że umowa o pracę na czas określony może być
wypowiedziana z mocy prawa, a okres jej wypowiedzenia zależy od okresu zatrudnienia
u danego pracodawcy.
Zmiany w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego oraz
w ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy zostały omówione wyżej
(na str. 10 i 11).
Przepisy przejściowe
Ze względu na charakter projektowanych zmian konieczne jest zamieszczenie
w projektowanej ustawie przepisów przejściowych. W tym zakresie przewiduje się, że:
1) do umów o pracę na czas wykonania określonej pracy, trwających w dniu wejścia w życie
ustawy, będzie się stosować dotychczasowe przepisy;
2) do umów o pracę na czas określony, trwających w dniu wejścia w życie ustawy, będzie się
stosować dotychczasowe przepisy, jeżeli przed tym dniem umowy te zostały
wypowiedziane;
3) do umów o pracę na czas określony zawartych na okres do 6 miesięcy albo zawartych na
okres dłuższy niż 6 miesięcy, w których nie przewidziano możliwości ich rozwiązania
z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia, trwających w dniu wejścia
– 16 –

w życie ustawy, w zakresie dopuszczalności ich wypowiedzenia będzie się stosować
dotychczasowe przepisy;
4) przy wypowiadaniu umów o pracę na czas określony zawartych na okres dłuższy niż
6 miesięcy, w których przewidziano możliwość ich rozwiązania z zachowaniem
2-tygodniowego okresu wypowiedzenia, trwających w dniu wejścia w życie ustawy,
będzie się stosować okresy wypowiedzenia, o których mowa w projektowanym art. 36 § 1
Kodeksu pracy;
5) do umów o pracę na czas określony, trwających w dniu wejścia w życie ustawy, będzie się
stosować nowe przepisy w zakresie dopuszczalnego czasu trwania umowy (umów) na czas
określony oraz dopuszczalnej liczby takich umów. Do 33-miesięcznego okresu
zatrudnienia wliczany będzie okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas
określony przypadający od dnia wejścia w życie ustawy. Jeżeli dopuszczalny
33-miesięczny okres zatrudnienia na podstawie umowy (umów) na czas określony, liczony
od dnia wejścia w życie ustawy, zostanie przekroczony – umowa będzie uważana za
zawartą na czas nieokreślony. Umowa o pracę na czas określony trwająca w dniu wejścia
w życie ustawy będzie także traktowana jako pierwsza z dopuszczalnego limitu trzech
takich umów albo jako druga umowa, jeżeli została zawarta jako druga umowa
w rozumieniu art. 251 Kodeksu pracy w dotychczasowym brzmieniu. Jednakże nie będzie
to stosowane do umów o pracę na czas określony zawartych przed dniem wejścia w życie
ustawy, jeżeli rozwiązanie takiej umowy przypadać będzie po upływie 33 miesięcy od tego
dnia i stosunek pracy pracownika będzie podlegał szczególnej ochronie przed
wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę; w takim przypadku umowa rozwiąże
się z upływem okresu, na jaki została zawarta. Ponadto umowa o pracę na czas określony
zawarta od dnia wejścia życie ustawy, jednakże w okresie 1 miesiąca od rozwiązania
drugiej umowy w rozumieniu art. 251 Kodeksu pracy w dotychczasowym brzmieniu,
będzie uważana za umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony, jeżeli okres ten rozpoczął
bieg przed dniem wejścia w życie ustawy lub w dniu jej wejścia w życie;
6) przy ustalaniu długości okresu wypowiedzenia umów o pracę na czas określony,
trwających w dniu wejścia w życie ustawy, które będą wypowiadane począwszy od dnia
wejścia w życie ustawy, nie będą uwzględniane okresy zatrudnienia u danego pracodawcy,
przypadające przed dniem wejścia w życie ustawy (oznacza to, że przy ustalaniu długości
okresu wypowiedzenia umów o pracę na czas określony zawieranych począwszy od dnia
wejścia w życie ustawy, będą uwzględniane także okresy zatrudnienia u danego
pracodawcy, przypadające przed dniem wejścia w życie ustawy);
– 17 –

7) do postępowań dotyczących odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, rozwiązania
umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz wygaśnięcia umowy o pracę, jeżeli umowy te
zostały wypowiedziane, rozwiązane bez wypowiedzenia albo wygasły przed dniem wejścia
w życie ustawy, będzie się stosować dotychczasowe przepisy (np. w zakresie roszczeń
związanych z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia
przez pracownika).
Proponuje się, aby projektowana ustawa weszła w życie po upływie 6 miesięcy od dnia
ogłoszenia. Ze względu na konieczność uwzględnienia zasad określoności przepisów prawa,
ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz ochrony praw słusznie
nabytych, wynikających z art. 2 Konstytucji RP, w związku z nowymi regulacjami niezbędne
jest bowiem zachowanie odpowiednio długiego vacatio legis.
Przedmiot projektowanej regulacji nie podlega procedurze notyfikacji określonej
w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu
funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239,
poz. 2039, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt ustawy został
umieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.
Żaden podmiot nie zgłosił zainteresowania pracami nad tym projektem.
Projektowana ustawa została także udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej
Rządowego Centrum Legislacji, zgodnie z § 52 uchwały nr 190 Rady Ministrów z dnia
29 października 2013 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. poz. 979), oraz
zamieszczona na stronie http://www.konsultacje.gov.pl Rządowego portalu konsultacji
publicznych.
Ponadto projekt został skierowany do Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Projektowana ustawa jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.

– 18 –

Data sporządzenia
Nazwa projektu
30.03.2015 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych
ustaw
Źródło
Ministerstwo wiodące i ministerstwa współpracujące
Prawo UE (dyrektywa)
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

Osoba odpowiedzialna za projekt w randze Ministra, Sekretarza Stanu
Nr w wykazie prac UC 136
lub Podsekretarza Stanu
Pan Radosław Mleczko – Podsekretarz Stanu w MPiPS

Kontakt do opiekuna merytorycznego projektu
Pani Anita Gwarek – Dyrektor Departamentu Prawa Pracy w MPiPS,
tel. (22) 66 11 553
Pani Agnieszka Wołoszyn – Zastępca Dyrektora Departamentu Prawa
Pracy w MPiPS, tel. (22) 66 11 553
OCENA SKUTKÓW REGULACJI
1. Jaki problem jest rozwiązywany?

Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw rozwiązuje następujące kwestie:
1) nieuprawnione wykorzystywanie przez pracodawców terminowych umów o pracę, w szczególności umów
o pracę na czas określony – zamiast zatrudniania pracowników na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony,
2) nierówne traktowanie pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę na czas określony w zakresie
okresów wypowiedzenia umowy o pracę.

2. Rekomendowane rozwiązanie, w tym planowane narzędzia interwencji, i oczekiwany efekt

Projekt przewiduje przede wszystkim zmiany przepisów Kodeksu pracy polegające na:
1) utrzymaniu w Kodeksie pracy trzech rodzajów umów o pracę, tj. umowy o pracę na okres próbny, na czas
określony oraz na czas nieokreślony – z jednoczesnym wprowadzeniem nowych zasad dotyczących możliwości
zawierania umów o pracę na czas określony (przez wskazanie maksymalnego dopuszczalnego czasu ich trwania
oraz dopuszczalnej liczby takich umów),
2) umożliwieniu wypowiadania umów o pracę zawartych na czas określony z mocy przepisów Kodeksu pracy,
3) uzależnieniu długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony od okresu zatrudnienia
u danego pracodawcy, analogicznie jak w przypadku umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony,
4) wprowadzeniu możliwości zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia
przez pracodawcę.

W efekcie oczekuje się ograniczenia nieuprawnionego wykorzystywania umów o pracę na czas określony, w sytuacji gdy
powinny być zawierane umowy o pracę na czas nieokreślony, zwiększenie adekwatności zawieranych umów do
faktycznych relacji między pracodawcą i pracownikiem.

3. Jak problem został rozwiązany w innych krajach, w szczególności krajach członkowskich OECD/UE?

Dyrektywa Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotycząca Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas
określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum
Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC).
Odnośnie do klauzuli nr 5 – zapobieganie nadużyciom w stosowaniu kolejnych umów na czas określony.
Niemcy – zasadą jest wymóg istnienia obiektywnych przyczyn w celu zawarcia umowy na czas określony, które są
określone w ustawie. Jednakże pierwsza umowa o pracę na czas określony może być zawarta bez obiektywnego powodu na
okres maksymalnie dwóch lat (wyjątkowo do 4 lat – w okresie pierwszych czterech lat funkcjonowania firmy, dalsze
wyjątki dotyczą pracowników powyżej 52. roku życia). W okresie tych dwóch lat umowa o pracę na czas określony może
być ponownie zawarta najwyżej trzy razy. Zawieranie umów o pracę na czas określony bez obiektywnej przyczyny nie jest
dozwolone, w przypadku gdy pracownik pozostawał już w stosunku pracy na czas określony lub nieokreślony z tym samym
pracodawcą. Układ zbiorowy może modyfikować maksymalną długość umowy.
Francja – w celu zawarcia pierwszej i kolejnej umowy na czas określony wymagane są obiektywne przesłanki.
Obowiązuje zamknięta lista przesłanek. We Francji umowa na czas określony nie może mieć na celu wykonywania pracy,
która uznawana jest za stałą i normalną pracę w przedsiębiorstwie. W przypadku odnowienia, umowa na czas określony nie
– 19 –

może przekraczać co do zasady 18 miesięcy.
Słowacja – umowa na czas określony może być zawarta na maksymalnie 3 lata. W ramach tego okresu może być tylko
3-krotnie wydłużana albo ponownie zawierana. Za zawarcie kolejnej umowy na czas określony uważa się zawarcie umowy,
jeżeli przerwa między umowami była krótsza niż 6 miesięcy. Dłuższe okresy zatrudnienia niż 3 lata bądź większa liczba
odnowień są możliwe w określonych w przepisach obiektywnie uzasadnianych sytuacjach.
Wielka Brytania – umowa na czas określony może być zawarta na okres 4 lat (jeżeli dłużej, to umowa staje się umową na
czas nieokreślony, chyba że istnieją przyczyny obiektywne).

4. Podmioty, na które oddziałuje projekt
Grupa
Wielkość
Źródło danych
Oddziaływanie
Wszyscy pracodawcy
1 832 874,
GUS Możliwy wzrost kosztów pracy
w tym
–
w zakresie kosztów
3 091
związanych z rozwiązaniem
zatrudniających
umowy o pracę.
powyżej 249
pracowników
Pracownicy zatrudnieni na
1 867,3 tys.*
Eurostat, GUS Możliwość przedłużenia umowy
podstawie terminowych
lub nieprzedłużenie umowy
umów o pracę
o pracę.
*1,8 mln osób pracujących na podstawie umów na czas określony (kodeksowych) jest wynikiem szacunków MPiPS
w oparciu o dane BAEL (obejmujące wszystkie rodzaje umów z określonym terminem zakończenia (z wyłączeniem
umów na okres próbny), także umowy cywilnoprawne – 3,2 mln osób) oraz dane GUS (wskazujące, ile osób pracuje na
podstawie umów opartych na Kodeksie cywilnym – ok. 1 mln osób).
W wyniku różnicy uzyskano liczbę 1,8 mln osób.
5. Informacje na temat zakresu, czasu trwania i podsumowanie wyników konsultacji

Projekt ustawy został zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Ministerstwa Pracy
i Polityki Społecznej, stosownie do wymogów art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) oraz zgodnie z § 52 uchwały nr 190 Rady Ministrów z dnia
29 października 2013 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. poz. 979) projekt został udostępniony w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Rządowego Centrum Legislacji, w serwisie Rządowy Proces Legislacyjny.
W ramach konsultacji publicznych projekt został przesłany do: Stowarzyszenia Prawa Pracy, Polskiego Stowarzyszenia
Zarządzania Kadrami, Naczelnej Rady Zrzeszeń Handlu i Usług, Krajowej Izby Gospodarczej, Stowarzyszenia Agencji
Zatrudnienia, Polskiego Forum HR, Polskiej Izby Handlu, Związku Liderów Usług Biznesowych w Polsce oraz Centrum
Promocji Kobiet. Konsultacje publiczne były prowadzone wraz z opiniowaniem projektu przez partnerów społecznych
(organizacje pracodawców i związki zawodowe reprezentowane w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych)
oraz uzgodnieniami projektu prowadzonymi z innymi resortami. Ponadto projekt został skierowany do Komisji Wspólnej
Rządu i Samorządu Terytorialnego. Omówienie wyników opiniowania i konsultacji publicznych projektu znajduje się
w załączonych tabelach.
6. Wpływ na sektor finansów publicznych
(ceny stałe z …… r.)
Skutki w okresie 10 lat od wejścia w życie zmian [mln zł] – wynagrodzenie minimalne
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Łącznie
(0–10)
Dochody ogółem
21,55
22,68
24,01
25,32
26,72
28,10
29,46
30,87
32,27
33,69
35,15
309,8
budżet państwa
1,07
1,17
1,28
1,40
1,52
1,64
1,76
1,88
2,00
2,12
2,25
18,1
JST
1,12
1,23
1,35
1,47
1,59
1,72
1,84
1,97
2,10
2,22
2,36
19,0
FGŚP
0,05
0,05
0,05
0,05
0,06
0,06
0,06
0,07
0,07
0,07
0,07
0,7
FP
1,15
1,21
1,27
1,34
1,41
1,47
1,54
1,61
1,68
1,75
1,82
16,2
NFZ
3,15
3,30
3,47
3,65
3,84
4,02
4,20
4,39
4,58
4,77
4,97
44,3
FUS
15,00
15,73
16,57
17,41
18,31
19,19
20,06
20,95
21,85
22,76
23,69
211,5
Wydatki ogółem
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
budżet państwa
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
JST
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-