Dla kogo pomoc publiczna?

Przeczytaj także: Pomoc publiczna 2007-2013: kierunki

Najmniej korzystnie oceniono współpracę z Komisją Europejską (10 proc bdanych oceniło ją bardzo źle lub raczej źle, a jedynie 30 proc bardzo dobrze lub raczej dobrze). Instytucjami w których przede wszystkim starano się o pomoc publiczną, były urzędy związane z zatrudnieniem – Powiatowe Urzędy Pracy, Wojewódzkie Urzędy Pracy oraz Ochotnicze Hufce Pracy. Wśród badanych przedsiębiorców spory odsetek 67 proc. uważa, że ich firmy mogą ubiegać się o pomoc publiczną, ale już znajomość zasad ubiegania się o pomoc publiczną jest na średnim poziomie.

IV. Co zrobić, aby zachęcić firmy do korzystania z tej formy pomocy?

Jak wynika z powyższych ustaleń, potwierdzonych przez raport Instytutu Badań Rynku i Opinii Publicznej mimo średniej wiedzy na temat uzyskiwania pomocy publicznej największy potencjał tkwi w rozszerzeniu dostępu do podstawowych informacji w zakresie tego, gdzie i jaki rodzaj wsparcia można uzyskać. „Bariera ta związana jest ze zbyt małą liczbą punktów konsultacyjnych oraz z finansowaniem przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości zbyt małej w stosunku do potrzeb liczby konsultantów udzielających informacji w zakresie dostępności funduszy wsparcia.”

W raporcie podkreślono także, iż „Uzyskanie pozytywnej decyzji o wsparciu nie świadczy o końcu problemów związanych z otrzymaniem dotacji. Barierą utrudniającą dostęp do środków unijnych na etapie rozliczenia inwestycji jest często brak jasno sprecyzowanych zasad dotyczących gromadzenia i dostarczania przez przedsiębiorców dokumentów do instytucji rozliczającej dany projekt, oraz olbrzymi formalizm i biurokracja. Z punktu widzenia instytucji wdrażających środki unijne jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa dla właściwego wydatkowania środków publicznych. Jednak z punktu widzenia przedsiębiorcy jest to niepotrzebna bariera w rozliczeniu już przyznanego wsparcia.”

Największe podmiotowo niezagospodarowane pole w zakresie pomocy publicznej dotyczy małych przedsiębiorstw, które mimo chęci rezygnują z ubiegania się o środki wspólnotowe. Wiąże się to przede wszystkim z obowiązkiem dochowani sformalizowanych procedur i terminów w zakresie wniosków, monitorowania wykorzystania środków itp., co w przypadku ich nie dochowania może oznaczać obowiązek zwrotu pomocy. Małe przedsiębiorstwa chcąc zdobyć kapitał na działalność muszą się więc liczyć z koniecznością skorzystania z usług firm zewnętrznych, co zazwyczaj powoduje wzrost kosztów pozyskania środków.

V. Ile się czeka na udzielenie pomocy publicznej?

Należy zauważyć, iż okres oczekiwania na udzielenie pomocy publicznej związany jest z rodzajem procedury, w której zakresie staramy się o pomoc publiczną (pomoc de minimis, wyłączenia blokowe, notyfikacja komisji Europejskiej w sprawie indywidualnej). Ponadto w procedurach tych pośredniczy Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a środki wypłacane są przez różne organy jak choćby Powiatowe Urzędy Pracy, Wojewódzkie Urzędy Pracy oraz Ochotnicze Hufce Pracy, co w praktyce oznacza, iż czas oczekiwania na udzielenie pomocy publicznej zależny jest w dużej mierze od sprawności działania konkretnego organu i jego doświadczenia oraz umiejętności współpracy z podmiotami wnioskującymi o pomoc, tak aby nie stawiać przed nimi zbędnych, biurokratycznych barier.

Jeżeli chodzi o pomoc de minimis to przed jej udzieleniem beneficjent pomocy przedstawia informacje o otrzymanej dotychczas pomocy de minimis. Informacja taka składana jest przez Beneficjenta pomocy publicznej zgodnie z art. 37 ust 1. ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, w tym na formularzu, którego wzór został ustalony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis. Beneficjent pomocy otrzymuje zaświadczenie o udzielonej mu pomocy de minimis, zgodnie ze wzorem określonym w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 marca 2007 r. w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie i rybołówstwie (Dz. U. z 2007 r. nr 53, poz. 354).