Przywrócenie do pracy a prawa pracownika

Przeczytaj także: Bezprawne wypowiedzenie i zwolnienie: zbieg roszczeń

Z wnioskiem o wykonanie wyroku przywracającego do pracy pracownik powinien zwrócić się do sądu rejonowego, który może nakłonić pracodawcę do wykonania swego obowiązku poprzez nałożenie kary grzywny. Warto też wspomnieć, że w wypadku nieściągalności grzywna może zostać zamieniona nawet na sześciomiesięczny areszt (art. 1053 K.p.c.).

PRZYKŁAD

Pracownik w ciągu trzech dni od uprawomocnienia się wyroku zjawił się w firmie, informując przełożonego, że został przywrócony do pracy. Pracodawca nakazał mu jednak opuszczenie zakładu pracy bowiem stwierdził, że nic nie wie o wydanym orzeczeniu. Po trzech dniach pracownik, wraz z odpisem orzeczenia i klauzulą wykonalności, ponownie zawitał w siedzibie pracodawcy. I tym razem został wyproszony. Postanowił więc złożyć do sądu wniosek o wykonanie wyroku przywracającego do pracy. Sąd nakazał pracodawcy wykonanie wyroku i przywrócenie pracownika na dotychczas zajmowane stanowisko w terminie 7 dni, zaznaczając jednocześnie, że niezastosowanie się do postanowienia zagrożone jest karą grzywny w wysokości 1 tys. zł. Szef nadal jednak odmawiał przywrócenia podwładnego do pracy. Wobec powyższego sąd nakazał zapłatę grzywny, a w razie jej nieuiszczenia orzekł o aresztowaniu pracodawcy na okres 100 dni. Dopiero pod groźbą tak radykalnej kary pracownik został przywrócony do pracy.

Wynagrodzenie po przywróceniu do pracy

Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do niej, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez zatrudnienia, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a w przypadku trzymiesięcznego wypowiedzenia- za 1 miesiąc. Pracownikom objętym ochroną przedemerytalną, pracownicom w ciąży oraz osobom (zarówno matkom, jak i ojcom) korzystającym z urlopu macierzyńskiego szef musi natomiast wypłacić wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązanie umowy o prace podlega ograniczeniu z mocy przepisy szczególnego (art. 47 K.p.).

Warunkiem otrzymania takiego wynagrodzenia jest podjęcie pracy na skutek przywrócenia. Warto tu podkreślić, że w tym przypadku przepis art. 81 K.p. nie znajduje zastosowania (por. uchwała SN z 27 kwietnia 1997 r., I PZP 3/77, OSNCP 1977, Nr 9, poz. 163).

Co istotne, pracownik nie powinien biernie czekać na rozstrzygnięcie toczącego się procesu tylko dlatego, że pracodawca bezprawnie rozwiązał z nim stosunek pracy. Taka postawa godziłaby bowiem w zasady współżycia społecznego (por. np. wyrok SN z 30 października 1973 r., PR 420/73, wyrok SN z 16 maja 1972 r., I PR 132/72).

Wysokość należnego pracownikowi wynagrodzenia oblicza się w oparciu o przepisy rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy.