Sprawy mają się tak: rodzice rozwodzą się po 30 latach małżeństwa. Mają wspólny
dom jednorodzinny i dwie dorosłe córki, w tym jedną niepełnosprawną (zespół
Downa) otrzymującą rentę socjalną. Mama dostaje jakieś 700 zł emerytury, ojciec
zarabia ok. 3000. W chwili obecnej sprawa jest po pierwszej rozprawie
pojednawczej. Jeśli ktoś się orientuje to wie, że po takiej rozprawie
osoba "winna" ma prawo do przedłożenia odpowiedzi na pozew, czyli coś w
rodzaju "kontrapozwu". Nie będę się zagłębiać w szczegóły, powiem tylko, że z
prawnikiem już zostało ustalone, że wina ojca jest ewidentna i nie ma szans na
to, by mama sprawę przegrała. Mój ojciec zatrudnił jednak swojego adwokata,
który wypocił piękną odpowiedź na pozew, w której aż roi się od kłamstw, z tym,
że niegroźnych. Wystarczających jednak, by moja znerwicowana mama zaczęła mieć
wątpliwości. Prawnik doradza mamie, by zaproponowała ugodę, gdyż w innym
przypadku sprawa może się ciągnąć dość długo. Moim zdaniem nie chce mu się po
prostu w to zagłębiać i kieruje się własną wygodą. Wcześniej mówił mamie,
że "od pyskowania jestem ja", teraz podpiera się rzekomą słabą "przebojowością
mamy. Uważam, że odstąpienie wskazania winnego jest dla mamy zbyt
niebezpieczne. Ojciec ma kobietę z dzieckiem (jej, na dodatek adoptowanym, poza
tym tamta pani nie była osobą wolną w momencie gdy wchodziła w relacje z moim
ojcem), może mu bardziej zależeć na utrzymaniu ich, niż zapewnienie spokojnego
bytu byłej małżonce. Nie chcę się za bardzo wtrącać w ten rozwód, ale ojciec
bardzo zawiódł zaufanie moje i mamy, obawiam się, że nie można wierzyć w jego
obietnice i lepiej załatwić wszystko w sądzie. Co tak naprawdę grozi mojej
mamie, jeśli zdecyduje się na rozwód bez orzekania o winie? Będzie miała mniej
praw? Piszcie wszystko co wiecie.

Pozdrawiam,
Baracuda

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl

do góry