witam Grupowiczów,
sprawa wygląda następująco:
moja obecnz żona, jeszcze kiedy była panną zaciągnęła dwa zobwoiązania,
jedno dotyczy mebli, których niespłaciła, drugie zaś to nieszczęsne TU
Samopomoc, gdzie po opłaceniu jednej raty oC przeniosłą się do PZU. Teraz,
po kilku latach zgłosił się do nas komornik z tytułami egzekucyjnymi
odpowiednio na 3500 zł (meble) i 600 zł (ubezpieczenie), te koszty zawierają
podstawę długu oraz koszty egzekucyjne. Moja żona w tej chwili nigdzie nie
pracuje, znajduje się na urlopie wychowawczym (dziecko ma 7 miesięcy). Mamy
też drugie dziecko (3 lata). W domu tylko ja pracuję i na umowie o pracę mam
naniższą stawkę krajową, zaś resztę wynagrodzenia otrzymuję "pod stołem"
(pomińmy to milczeniem :). Mieszkamy w domu należącym do babci, gdzie jest
zameldowana żona (ja jestem zameldowany u moich rodziców). Teoretycznie w
domu nie ma nic naszego, bo wszystko jest na babcię i moich rodziców (jak
kupowali jej sprzęt agd i rtv brali rachunki na siebie lub babcię). Czyli w
moim rozumieniu - żonie poborów nie zajmą, bo ich nie posiada, ja mam
pensję, ale minimalną, jestem jedynym zywicielem rodziny, mamy dwójkę dzieci
na utrzymaniu (czy ma znaczenie, że zobowiązania powstały w momencie, kiedy
żóna była panną i opiewają na jej panieńskie nazwisko?), w domu nie ma na
czym przeprowadzić egzekucji. Jedyne co posiadamy to samochód osobowy,
którego żona jest właścicielem, ja zaś współwłaścicielem, samochód został
nabyty dwa lata temu, czyli w okresie, kiedy byliśmy już małżeństwem.

pytanie: czy komornik może w jakikolwiek sposób coś wyegzekwować w tej
sytuacji? Czy można z nim / z wierzycielem próbować się dogadać wskazując,
że teoretycznie raczej nic nie może nam zabrać i prosić o umorzenie części
długu, resztę zaś próbować rozłożyć na jakieś nieduże raty? Czy to walka z
wiatrakami?

pozdrawiam i z góry dziękuję za wszelkie wskazówki.
Mirek