witam

czy ktos z grupowiczow spotkal sie z ksiazkami nt. administracji koscielnej-
dokladniej chodzi mi o pozycje prawno-administracyjna dziekanatu (diecezji)
i roli i kompetencjach proboszcza...

Byłbym wdzięczny za jakies namiary bibliograficzne...

Pozdrawiam

Darek "carpiediem"

do góry

Carpiediem napisał(a):
> witam
>
> czy ktos z grupowiczow spotkal sie z ksiazkami nt. administracji koscielnej-
> dokladniej chodzi mi o pozycje prawno-administracyjna dziekanatu (diecezji)
> i roli i kompetencjach proboszcza...
>
> Byłbym wdzięczny za jakies namiary bibliograficzne...
>
> Pozdrawiam
>
> Darek "carpiediem"
>
>

Kodeks Prawa Kanonicznego

rada: udać sie do miejscowej kurii i zapytać

do góry

Użytkownik "Carpiediem" <t...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:fbkcmm$o12$1@atlantis.news.tpi.pl...
> witam
>
> czy ktos z grupowiczow spotkal sie z ksiazkami nt. administracji
> koscielnej- dokladniej chodzi mi o pozycje prawno-administracyjna
> dziekanatu (diecezji) i roli i kompetencjach proboszcza...
>
> Byłbym wdzięczny za jakies namiary bibliograficzne...
>
> Pozdrawiam
>
> Darek "carpiediem"
>

Rozdział VI
PARAFIE, PROBOSZCZOWIE I WIKARIUSZE PARAFIALNI

KAN. 515. § 1. Parafia jest określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na
sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod
władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu
pasterzowi.

§ 2. Erekcja parafii, zniesienie jej lub dokonywanie w niej zmian, należy do
wyłącznej kompetencji biskupa diecezjalnego. Nie powinien on erygować
parafii albo ich znosić, ewentualnie dokonywać poważnych zmian, bez
wysłuchania Rady kapłańskiej.

§ 3. Parafia erygowana zgodnie z prawem posiada mocą samego prawa osobowość
prawną.

KAN. 516. § 1. Jeśli czego innego w prawie nie zastrzeżono, z parafią jest
zrównana parafia tymczasowa, która jest określoną wspólnotą wiernych w
Kościele partykularnym, powierzoną kapłanowi, jak jej własnemu pasterzowi,
ze względu na szczególne okoliczności jeszcze nie erygowana jako parafia.

§ 2. Tam, gdzie jakieś wspólnoty wiernych nie mogą być erygować jako parafie
lub parafie tymczasowe, biskup diecezjalny powinien w inny sposób zapewnić
im pasterską opiekę.

KAN. 517. § 1. Gdzie domagają się tego okoliczności, piecza pasterska o
parafię lub kilka parafii równocześnie, może być powierzona wspólnie kilku
kapłanom, z zachowaniem jednak normy, że jeden z nich będzie kierował
pasterzowaniem, a więc wspólnie podejmowanym działaniem, jako moderator,
będąc też za nie odpowiedzialnym wobec biskupa.

§ 2. Gdyby, na skutek braku kapłanów, biskup diecezjalny doszedł do wniosku,
że do współudziału w trosce o pasterzowanie parafii należy dopuścić diakona
lub jakąś inną osobę nie mającą święceń kapłańskich, albo jakąś wspólnotę
osób, to powinien ustanowić jakiegoś kapłana, który by posiadając władzę i
uprawnienia proboszczowskie, kierował działalnością pasterską.

KAN. 518. Z zasady ogólnej parafia powinna być terytorialna, a więc
obejmująca wszystkich wiernych określonego terytorium. Gdzie jednak jest to
wskazane, należy tworzyć parafie personalne, określone z racji obrządku,
języka, narodowości wiernych jakiegoś terytorium, albo z innego jeszcze
powodu.

KAN. 519. Proboszcz jest własnym pasterzem zleconej sobie parafii,
podejmującym pasterską troskę o powierzoną mu wspólnotę pod władzą biskupa
diecezjalnego. Powołany jest do uczestnictwa w posłudze Chrystusa, ażeby dla
tejże wspólnoty wykonywał zadania nauczania, uświęcania i kierowania, przy
współpracy także innych prezbiterów i diakonów oraz niosących pomoc wiernych
świeckich, zgodnie z przepisami prawa.

KAN. 520. § 1. Osoba prawna nie powinna być proboszczem. Jednakże za zgodą
kompetentnego przełożonego, biskup diecezjalny, nie zaś administrator
diecezji, może powierzyć parafię kleryckiemu instytutowi zakonnemu lub
kleryckiemu stowarzyszeniu życia apostolskiego, erygując ją nawet w kościele
instytutu lub stowarzyszenia, ale na tej zasadzie, że jeden prezbiter będzie
proboszczem parafii, albo, w przypadku powierzenia parafii kilku solidarnie,
moderatorem, o którym w kan. 517, § 1.

§ 2. Powierzenie parafii, o którym w § 1, może być dokonane na stałe lub na
ściśle określony czas. W obydwu przypadkach ma to być uczynione na podstawie
pisemnej umowy zawartej pomiędzy biskupem diecezjalnym i kompetentnym
przełożonym instytutu lub stowarzyszenia. Obok innych spraw należy w niej
wyraźnie i dokładnie określić to, co dotyczy wypełniania posługi,
przydzielonych do tego osób oraz spraw ekonomicznych.

KAN. 521. § 1. Aby ktoś mógł ważnie zostać proboszczem, musi posiadać
święcenia prezbiteratu.

§ 2. Winien ponadto odznaczać się zdrową nauką i dobrymi obyczajami,
gorliwością pasterską oraz innymi cnotami, jak również przymiotami,
wymaganymi, czy to prawem powszechnym czy partykularnym, do kierowania
parafią, o którą chodzi.

§ 3. Aby ktoś mógł otrzymać urząd proboszcza, należy - w sposób określony
przez biskupa diecezjalnego, także przy pomocy egzaminu - przekonać się o
jego zdatności.

KAN. 522. Proboszcz winien cieszyć się stałością i dlatego ma być mianowany
na czas nieokreślony. Na czas określony biskup diecezjalny może mianować
tylko wtedy, gdy zezwala na to dekret Konferencji Episkopatu.

KAN. 523. Zachowując w mocy przepis kan. 682, § 1, powierzenie urzędu
proboszczowskiego przysługuje biskupowi diecezjalnemu i to przez swobodne
nadanie, chyba że ktoś posiada prawo prezentacji lub wyboru.

KAN. 524. Wakującą parafię biskup diecezjalny powinien powierzyć temu, kogo
po rozważeniu wszystkich okoliczności, uzna za odpowiedniego do wypełniania
w niej parafialnej posługi, wykluczając wszelki wzgląd na osobę. Aby urobić
sobie sąd o zdatności, winien wysłuchać zdania dziekana i przeprowadzić
odpowiednie badania, zasięgnąć, jeśli potrzeba, opinii niektórych
prezbiterów oraz wiernych świeckich.

KAN. 525. W okresie wakansu stolicy lub przeszkody w działaniu, do
administratora diecezjalnego albo innego tymczasowego jej zarządcy należy:

1° udzielać nadania lub zatwierdzać kapłanów, którzy zgodnie z prawem
zostali na parafię prezentowani lub wybrani;

2° mianować proboszczów, gdy stolica wakuje lub ma przeszkodę w działaniu od
roku.

KAN. 526. § 1. Proboszcz powinien sprawować pieczę pasterską w jednej tylko
parafii. Jednakże z powodu braku kapłanów albo na skutek innych
okoliczności, można takiemu proboszczowi powierzyć pieczę pasterską o kilka
sąsiednich parafii.

§ 2. W tej samej parafii ma być tylko jeden proboszcz albo moderator zgodnie
z przepisem kan. 517, § 1. Odrzuca się zwyczaj przeciwny oraz odwołuje
wszelki przeciwny przywilej.

KAN. 527. § 1. Kto jest promowany do podjęcia troski pasterskiej w parafii,
otrzymuje ją i obowiązany jest pasterzować od momentu jej objęcia w
posiadanie.

§ 2. Proboszcza wprowadza w posiadanie ordynariusz miejsca lub kapłan przez
niego delegowany, zachowując sposób przewidziany prawem partykularnym lub
zgodnym z prawem zwyczajem. Dla słusznej wszakże przyczyny tenże ordynariusz
może dyspensować od tego sposobu. W takim wypadku dyspensa podana do
wiadomości parafii zastępuje objęcie w posiadanie.

§ 3. Ordynariusz miejsca powinien określić czas, w którym ma nastąpić
objęcie parafii w posiadanie. Po jego bezskutecznym upływie, może ogłosić,
że parafia wakuje, chyba że zaistniała słuszna przeszkoda.

KAN. 528. § 1. Proboszcz jest obowiązany zatroszczyć się o to, ażeby
przybywającym w parafii głoszone było nieskażone słowo Boże. Stąd zabiega o
to, by wierni byli właściwie o prawdach wiary pouczeni, zwłaszcza przez
głoszenie homilii w niedziele i święta nakazane oraz przez nauczanie
katechetyczne. Popiera też dzieła, poprzez które jest propagowany duch
ewangeliczny, również w zakresie sprawiedliwości społecznej. W sposób
szczególny troszczy się o katolickie wychowanie dzieci i młodzieży.
Wszelkimi siłami zabiega, korzystając także z pomocy wiernych, ażeby
ewangeliczne orędzie dotarło również do tych, którzy przestali praktykować
albo nie wyznają prawdziwej wiary.

§ 2. Proboszcz troszczy się o to, ażeby sprawowanie Eucharystii stało się
centrum parafialnego zgromadzenia wiernych. Pracuje nad tym, by wierni
wzmacniali się przez pobożne uczestniczenie w sakramentach, a zwłaszcza
często przystępowali do sakramentów Najświętszej Eucharystii i pokuty. Stara
się również o to, by wierni modlili się, także w rodzinach, oraz świadomie i
czynnie uczestniczyli w liturgii. Proboszcz, pod władzą biskupa
diecezjalnego, winien kierować liturgią w swojej parafii i czuwać nad tym,
by nie wkradły się do niej nadużycia.

KAN. 529. § 1. Pragnąc dobrze wypełnić funkcję pasterza, proboszcz powinien
starać się poznać wiernych powierzonych jego pieczy. Winien zatem nawiedzać
rodziny, uczestnicząc w troskach wiernych, zwłaszcza niepokojach i smutku,
oraz umacniając ich w Panu, jak również - jeśli w czymś nie domagają -
roztropnie ich korygując. Gorącą miłością wspiera chorych, zwłaszcza
bliskich śmierci, wzmacniając ich troskliwie sakramentami i polecając ich
dusze Bogu. Szczególną troską otacza biednych, cierpiących, samotnych,
wygnańców oraz przeżywających szczególne trudności. Stara się wreszcie o to,
by małżonkowie i rodzice otrzymali pomoc do wypełniania własnych obowiązków
oraz popiera wzrost życia chrześcijańskiego w rodzinach.

§ 2. Proboszcz uznaje i popiera własny udział wiernych świeckich w misji
Kościoła, udzielając również poparcia ich stowarzyszeniom o celach
religijnych. Współpracuje z własnym biskupem i diecezjalnym prezbiterium,
zabiegając także o to, by wierni troszczyli się o parafialną wspólnotę,
czuli się członkami zarówno diecezji, jak i Kościoła powszechnego, oraz
uczestniczyli w rozwijaniu lub podtrzymywaniu tej wspólnoty.

KAN. 530. Do funkcji specjalnie powierzonych proboszczowi należą
następujące:

1° udzielanie chrztu;

2° udzielanie sakramentu bierzmowania osobom znajdującym się w
niebezpieczeństwie śmierci, według przepisu kan. 883, n. 3;

3° udzielanie Wiatyku i namaszczenia chorych, z zachowaniem wszakże przepisu
kan. 1003, §§ 2 i 3, a także udzielanie apostolskiego błogosławieństwa;

4° asystowanie przy zawieraniu małżeństw i błogosławieniu małżeństw;

5° odprawianie pogrzebów;

6° święcenie źródła chrzcielnego w okresie wielkanocnym, prowadzenie
procesji poza kościołem oraz dokonywanie uroczystych poświęceń poza
kościołem;

7° bardziej uroczyste sprawowanie Eucharystii w niedziele i święta.

KAN. 531. Chociażby kto inny wykonał parafialne zadanie, jednak ofiary
przyjęte z tej okazji powinien przekazać do wspólnej kasy parafialnej, chyba
że pewna jest przeciwna wola ofiarodawcy w odniesieniu do ofiar
dobrowolnych. Do biskupa diecezjalnego należy - po wysłuchaniu zdania Rady
kapłańskiej - wydać odpowiednie przepisy co do przeznaczenia składanych
ofiar oraz wynagrodzenia kapłanów wypełniających to zadanie.

KAN. 532. W załatwianiu wszystkich czynności prawnych proboszcz występuje w
imieniu parafii, zgodnie z przepisami prawa. Ma również troszczyć się o to,
by dobra parafii były administrowane według norm kan. 1281-1288.

KAN. 533. § 1. Proboszcz ma obowiązek rezydować w domu parafialnym w pobliżu
kościoła. W szczególnych wszakże przypadkach, mając na uwadze słuszną
przyczynę, ordynariusz miejsca może zezwolić, aby gdzie indziej zamieszkał,
zwłaszcza w domu wspólnym dla wielu kapłanów, jeśli zostanie zabezpieczone
właściwe i odpowiednie wykonanie parafialnych zadań.

§ 2. Jeśli czego innego nie domaga się poważny powód, wolno proboszczowi
każdego roku opuścić parafię z racji wakacji najdłużej przez miesiąc, czy to
ciągły, czy to z przerwami. Nie wlicza się do niego rekolekcji, odbywanych
jeden raz w roku. Gdy proboszcz opuszcza parafię na ponad tydzień,
obowiązany jest powiadomić o tym ordynariusza miejsca.

§ 3. Biskup diecezjalny powinien wydać przepisy, aby pod nieobecność
proboszcza zabezpieczyć pieczę duszpasterską w parafii przez kapłana
wyposażonego w potrzebne uprawnienia.

KAN. 534. § 1. Po objęciu parafii proboszcz obowiązany jest odprawiać Mszę
św. za powierzony sobie lud: we wszystkie niedziele i święta nakazane we
własnej diecezji. Jeżeli w jakimś dniu nie może ich odprawić wskutek uznanej
przez prawo przeszkody, winien tego dokonać w te same dni przez kogo innego
albo w innym dniu osobiście.

§ 2. Proboszcz pasterzujący w kilku parafiach obowiązany jest w dni
wymienione w § 1, odprawić tylko jedną Mszę św. za cały powierzony sobie
lud.

§ 3. Proboszcz, który nie uczynił zadość obowiązkowi zgodnie z
postanowieniem §§ 1 i 2, powinien jak najszybciej odprawić tyle Mszy św. za
wiernych, ile opuścił.

KAN. 535. § 1. W każdej parafii należy prowadzić księgi parafialne, a
mianowicie ochrzczonych, małżeństw, zmarłych oraz inne, zgodnie z przepisami
Konferencji Episkopatu lub biskupa diecezjalnego. Proboszcz ma czuwać nad
tym, by księgi były właściwie spisywane i przechowywane.

§ 2. W księdze ochrzczonych należy odnotować bierzmowanie, jak również to,
co ma związek ze stanem kanonicznym wiernych z racji małżeństwa, z
zachowaniem wszakże przepisu kan. 1133, z racji adopcji, jak również
przyjęcia święceń wyższych, profesji wieczystej złożonej w instytucie
zakonnym oraz zmiany obrządku; adnotacje muszą być zawsze uwidocznione w
metryce chrztu.

§ 3. Każda parafia powinna mieć własną pieczęć. Wydawane zaświadczenia
kanonicznego stanu wiernych oraz wszystkie akty, które mogą posiadać
znaczenie prawne, mają być podpisane przez proboszcza lub jego delegata i
opatrzone pieczęcią parafialną.

§ 4. Każda parafia winna mieć własny depozyt dokumentów czyli archiwum, w
którym należy przechowywać księgi parafialne, łącznie z listami biskupów
oraz innymi dokumentami, których zachowanie jest konieczne lub pożyteczne.
Biskup diecezjalny lub jego delegat powinien, z okazji wizytacji lub w innym
czasie, przejrzeć je wszystkie, a proboszcz ma czuwać nad tym, by nic z nich
nie dostało się do obcych rąk.

§ 5. Należy pilnie przechowywać także stare księgi parafialne, zgodnie z
wymogami prawa partykularnego.

KAN. 536. § 1. Jeśli zdaniem biskupa diecezjalnego, po zasięgnięciu opinii
Rady kapłańskiej, byłoby to pożyteczne, należy w każdej parafii ustanowić
radę duszpasterską. Ma jej przewodniczyć proboszcz, a członkami powinni być
wierni wraz z tymi, którzy z urzędu uczestniczą w trosce duszpasterskiej o
parafię i pomagają w ożywianiu działalności pasterskiej.

§ 2. Rada duszpasterska posiada jedynie głos doradczy i kieruje się normami
określonymi przez biskupa diecezjalnego.

KAN. 537. W każdej parafii powinna być rada do spraw ekonomicznych, która
rządzi się nie tylko przepisami prawa powszechnego, lecz także normami
wydanymi przez biskupa diecezjalnego. Wierni dobrami zgodnie z tymi normami
świadczą proboszczowi pomoc w administrowaniu dobrami parafialnymi, z
zachowaniem przepisu kan. 532.

KAN. 538. § 1. Proboszcz traci swój urząd przez usunięcie lub przeniesienie,
dokonane zgodnie z przepisami prawa przez biskupa diecezjalnego; przez
zrzeczenie się dla słusznej przyczyny, dokonane przez samego proboszcza i,
do ważności, przyjęte przez biskupa diecezjalnego, jak również po upływie
czasu, jeśli proboszcz zgodnie z przepisami prawa partykularnego, o którym w
kan. 522, był ustanowiony na oznaczony czas.

§ 2. Proboszcza, który jest członkiem instytutu zakonnego albo jest
inkardynowany do stowarzyszenia życia apostolskiego, usuwa się z zachowaniem
przepisu kan. 682, § 2.

§ 3. Proboszcz, po ukończeniu siedemdziesiątego piątego roku życia, jest
proszony o złożenie zrzeczenia się urzędu na ręce biskupa diecezjalnego,
który rozważywszy wszystkie okoliczności osoby i miejsca, powinien
zadecydować o przyjęciu lub odłożeniu zrzeczenia. Biskup diecezjalny
obowiązany jest zapewnić zrzekającemu się odpowiednie utrzymanie i
mieszkanie, mając na uwadze normy ustalone przez Konferencję Episkopatu.

KAN. 539. Gdy parafia wakuje albo proboszcz, na skutek uwięzienia, zesłania,
czy wygnania, niezdolności lub słabego zdrowia, lub innej przyczyny, nie
może wypełniać pasterskiej posługi w parafii, biskup diecezjalny winien jak
najszybciej mianować administratora parafii, mianowicie kapłana, który by
zastępował proboszcza, zgodnie z przepisem kan. 540.

KAN. 540. § 1. Administrator parafii ma te same obowiązki i posiada te same
uprawnienia co proboszcz, chyba że biskup diecezjalny inaczej postanowi.

§ 2. Administratorowi parafii nie wolno nic czynić, co mogłoby przynieść
uszczerbek uprawnieniom proboszcza lub dobrom parafialnym.

§ 3. Po wypełnieniu swojego zadania, administrator parafii winien złożyć
sprawozdanie proboszczowi.

KAN. 541. § 1. W przypadku wakansu parafii, jak również wtedy, gdy proboszcz
na skutek przeszkody nie może wypełniać pasterskiej posługi, kierowanie
parafią, przed ustanowieniem administratora parafii, przejmuje tymczasowo
wikariusz parafialny, a gdy jest ich kilku, najstarszy nominacją. Jeśli zaś
nie ma wikariusza proboszcz określony prawem partykularnym.

§ 2. Kto przejął kierowanie parafią zgodnie z przepisem § 1, powinien
natychmiast powiadomić ordynariusza miejsca o wakansie parafii.

KAN. 542. Kapłani, którzy według przepisu kan. 517, § 1, mają wspólnie
pasterzować w jednej lub równocześnie w kilku parafiach:

1° powinni posiadać przymioty, o których w kan. 521;

2° mają być mianowani lub ustanowieni z zachowaniem przepisów kan. 522 i
524;

3° przejmują pasterzowanie dopiero z chwilą objęcia parafii w posiadanie;
ich moderator obejmuje ją w posiadanie zgodnie z przepisami kan. 527, § 2;
dla pozostałych kapłanów złożenie wyznania wiary dokonane w sposób
przewidziany prawem zastępuje objęcie w posiadanie.

KAN. 543. § 1. Jeśli kapłanom powierzono wykonywanie solidarnie pasterskiej
posługi w jednej lub kilku parafiach, to każdy, według porządku przez nich
ustalonego, ma obowiązek wypełniać posługi i funkcje proboszczowskie, o
których w kan. 528, 529 i 530. Władza asystostowania przy zawieraniu
małżeństwa, jak również wszystkie uprawnienia w zakresie dyspensowania
przyznane przez samo prawo proboszczom, przysługują wszystkim, ale należy z
nich korzystać pod kierownictwem moderatora.

§ 2. Wszyscy kapłani, którzy należą do zespołu:

1° są związani obowiązkiem rezydencji;

2° wspólnie mają ustalić, w jakiej kolejności jeden z nich ma odprawiać za
lud, zgodnie z przepisem kan. 534;

3° przy podejmowaniu czynności prawnych, sam moderator występuje w imieniu
jednej lub kilku parafii powierzonych zespołowi.

KAN. 544. Gdy ustaje urząd jednego kapłana z zespołu, o którym w kan. 517, §
1, albo moderator zespołu, a także gdy ktoś z nich staje się niezdolny do
wykonywania pasterskiej posługi, nie wakuje parafia lub parafie powierzone
zespołowi. Natomiast biskup diecezjalny powinien mianować nowego moderatora.
Zanim jednak biskup mianuje innego, to zadanie winien wypełniać kapłan tegoż
zespołu, najstarszy nominacją.

KAN. 545. § 1. Ilekroć wydaje się to konieczne lub pożyteczne do właściwego
wypełniania pasterskiej posługi w parafii, można przydzielić proboszczowi
jednego lub kilku wikariuszy parafialnych, którzy jako współpracownicy
proboszcza i uczestnicy jego troski, wspólną z proboszczem radą i
gorliwością oraz pod jego władzą, wykonują dzieło pasterskiej posługi.

§ 2. Wikariusz parafialny może być ustanowiony czy to by świadczył pomoc w
wypełnianiu całej posługi parafialnej albo w odniesieniu do całej parafii
lub określonej jej części, lub w odniesieniu do określonego zespołu wiernych
parafii, czy też by świadczył pomoc w wypełnianiu oznaczonej posługi
równocześnie w kilku parafiach.

KAN. 546. Aby ktoś mógł ważnie być mianowany wikariuszem, winien posiadać
święcenia prezbiteratu.

KAN. 547. Wikariusza parafialnego swobodnie mianuje biskup diecezjalny, po
wysłuchaniu, jeśli to uzna za pożyteczne, proboszcza lub proboszczów
parafii, dla których go się ustanawia, a także dziekana z zachowaniem kan.
682, § 1.

KAN. 548. § 1. Obowiązki i uprawnienia wikariusza parafialnego określone są,
oprócz kanonów tego rozdziału, statutami diecezjalnymi a także pismem
biskupa diecezjalnego, a szczegółowiej zdeterminowane zostają poleceniem
proboszcza.

§ 2. Jeżeli co innego wyraźnie w piśmie biskupa diecezjalnego nie
zastrzeżono, wikariusz parafialny z racji urzędu zobowiązany jest wspomagać
proboszcza w całej posłudze parafialnej, z wyjątkiem odprawiania Mszy św. za
lud, a także zgodnie z prawem zastępować proboszcza, jeżeli sprawa tego
wymaga.

§ 3. Wikariusz parafialny przedstawia regularnie proboszczowi zamierzone lub
podjęte poczynania pasterskie, tak żeby proboszcz i wikariusz lub
wikariusze, mogli wspólnymi siłami wypełniać pasterską posługę w parafii, za
którą razem są odpowiedzialni.

KAN. 549. Jeśli biskup diecezjalny czego innego nie postanowi zgodnie z
przepisem kan. 533, § 3 i jeśli nie został ustanowiony administrator
parafii, wtedy podczas nieobecności proboszcza należy zachować przepisy kan.
541, § 1. W takim wypadku wikariusz przejmuje również wszystkie obowiązki
proboszcza, z wyjątkiem obowiązku odprawiania Mszy św. za lud.

KAN. 550. § 1. Wikariusz parafialny jest obowiązany rezydować w parafii, a
gdy został ustanowiony dla kilku parafii równocześnie, w jednej z nich.
Jednakże na skutek słusznej przyczyny ordynariusz miejsca może zezwolić, by
zamieszkał gdzie indziej, zwłaszcza w domu wspólnym dla wielu kapłanów, o
ile nie ucierpi z tego powodu wykonywanie pasterskich zadań.

§ 2. Ordynariusz miejsca winien zatroszczyć się o to, by proboszcz i
wikariusze praktykowali wedle możności jakąś formę życia wspólnego w domu
parafialnym.

§ 3. Odnośnie do czasu wakacji, wikariusz ma takie samo prawo jak proboszcz.

KAN. 551. W odniesieniu do ofiar, jakie wierni składają wikariuszowi z
okazji wykonywania pasterskiej posługi, należy zachować przepis kan. 531.

KAN. 552. Biskup diecezjalny lub administrator diecezji może dla słusznej
przyczyny usunąć wikariusza parafialnego z zachowaniem przepisu kan. 682, §
2.

do góry

Użytkownik "Rajmund Wrotek" napisał


> Rozdział VI
> PARAFIE, PROBOSZCZOWIE I WIKARIUSZE PARAFIALNI

a miałbyś coś z książek- może spotkałeś gdzie wspomniane problemy zostają
poruszone...?

pozdrawiam

Darek "carpiediem"

do góry

Użytkownik "Carpiediem" <t...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:fbm9gb$9g9$1@atlantis.news.tpi.pl...
>
> Użytkownik "Rajmund Wrotek" napisał
>
>
>> Rozdział VI
>> PARAFIE, PROBOSZCZOWIE I WIKARIUSZE PARAFIALNI
>
> a miałbyś coś z książek- może spotkałeś gdzie wspomniane problemy zostają
> poruszone...?
>
> pozdrawiam
>
> Darek "carpiediem"
>
Niestety nie

do góry