<s...@s...eu.org> napisal(a):
> Państwo nie wymaga zgłaszania chęci zakupu odbiornika, to raz.
> Nie można zgłosić faktu posiadania odbiornika, którego się nie posiada,
> to dwa. Trzy - jeśli ustawa nie precyzuje terminu zgłoszenia, to trzeba
> domniemywać, że należy to uczynić niezwłocznie. I nie sądzę, żeby
> jakikolwiek sąd uznał, że zbędną zwłoką będzie odwiezienie telewizora do
> domu, żeby mi go z auta z parkingu pod urzędem nie za*bali.

A tak w ogóle to idea abonamentu RTV w obecnej formie nie trzyma się
kupy, bo są tutaj możliwe dwa podejścia:

1) na 'misję' publicznych środków przekazu składa się całe
społeczeństwo. Czyli opodatkowujemy wszystkich równo, najlepiej
odciągając kasę z innych podatków, bo po co mnożyć biurokrację.

2) na tę 'misję' składają się osoby rzeczywiście słuchające/oglądające
publiczne media. I wtedy tylko takich opodatkowujemy.

Podatek od posiadania, bo tym jest w rzeczywistości abonament RTV, nijak
w takiej formie nie pasuje. Jest reliktem z czasów, kiedy posiadanie
było równoznaczne z oglądaniem i słuchaniem publicznych mediów, bo
innych nie było, a TBSAT była zakazana.

No i, last but not least, gdzie ta 'misja'?! Produkcja kiepawych
polskich filmików typu 'chłopaki nie płaczą'? Telenowele o rodzinie
Lubiczów? Durne seriale od naszych sojuszników zza oceanu? Teleturniej
'Familiada'? Powtarzane po kilkanaście razy seriale o porucznikach
Borewiczach? Czy też może bajońskie (i w dodatku UTAJNIONE!!!) płace
czołowych dziennikarzy-gwiazd TVP, którzy za przeczytanie z promptera
wieczornych wiadomości dostają więcej niż przeciętny emeryt na cały
miesiąc?! Z misji to ja widzę PR2 i Radio Bis, no i może raz na miesiąc
w TVP1 pojawi się dobry film w niedzielę po 22:00. Na to starczyłoby po
złotówce na rok od każdego.

No dobra, wiem, śp. 'Koło fortuny' - to była dopiero misja!
--
Samotnik