Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw

przysługiwały jako pokrzywdzonemu, może
wykonywać następca prawny.”;
13) w art. 54 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Cofnięcie aktu oskarżenia przez oskarżyciela publicznego
nie pozbawia uprawnień oskarżyciela posiłkowego.
Pokrzywdzony, który uprzednio nie korzystał z uprawnień
oskarżyciela posiłkowego, może w terminie 14 dni od
powiadomienia go o cofnięciu przez oskarżyciela
publicznego aktu oskarżenia oświadczyć, że przystępuje
do postępowania jako oskarżyciel posiłkowy.”;
14) w art. 55 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§
1. W razie powtórnego wydania przez prokuratora
postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu
postępowania w wypadku, o którym mowa w art. 330 § 2,
pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia
mu zawiadomienia o postanowieniu wnieść akt oskarżenia
do sądu, dołączając po jednym odpisie dla każdego
oskarżonego oraz dla prokuratora. Przepis art. 488 § 2
stosuje się odpowiednio. Przepisu art. 339 § 3 pkt 4 nie
stosuje się.
§ 2. Akt
oskarżenia wniesiony przez pokrzywdzonego
powinien być sporządzony i podpisany przez
pełnomocnika, z zachowaniem warunków określonych
w art. 332 i art. 333 § 1.”;
15) w art. 56 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Na postanowienie sądu wydane na podstawie § 1, a także
na postanowienie sądu wydane na podstawie § 2, jeżeli
dotyczy oskarżyciela posiłkowego określonego w art. 54
§ 1 lub art. 55 § 3, zażalenie nie przysługuje.”;
16) w art. 57 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. O odstąpieniu oskarżyciela posiłkowego od oskarżenia
w sprawie, w której oskarżyciel publiczny nie bierze
5

udziału, sąd zawiadamia prokuratora. Nieprzystąpienie
przez niego do oskarżenia w terminie 14 dni od doręczenia
zawiadomienia powoduje umorzenie postępowania.
Postanowienie o umorzeniu postępowania może wydać
referendarz sądowy.”;
17) w art. 60 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§
4. Pokrzywdzony, który nie wniósł oskarżenia, może
w terminie zawitym 14 dni od daty powiadomienia go
o odstąpieniu prokuratora od oskarżenia złożyć akt
oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje oskarżenie
jako prywatne, a jeżeli takiego oświadczenia nie złoży, sąd
lub referendarz sądowy umarza postępowanie.”;
18) art. 61 otrzymuje brzmienie:
„Art. 61. § 1. W
razie
śmierci oskarżyciela prywatnego
postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe
mogą wstąpić w prawa zmarłego. Postanowienie
o zawieszeniu
postępowania może wydać
referendarz sądowy.
§ 2. Jeżeli w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia
śmierci oskarżyciela prywatnego osoba
uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd lub
referendarz sądowy umarza postępowanie.”;
19) art. 68 otrzymuje brzmienie:
„Art. 68. W razie zawieszenia postępowania sąd na żądanie
powoda cywilnego przekazuje wytoczone powództwo
sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw
cywilnych. Postanowienie o przekazaniu powództwa
może wydać referendarz sądowy.”;
20) w art. 73 § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
㤠2. W
postępowaniu przygotowawczym prokurator,
udzielając zezwolenia na porozumiewanie się, może
zastrzec w szczególnie uzasadnionych wypadkach, jeżeli
6

wymaga tego dobro postępowania przygotowawczego, że
będzie przy tym obecny sam lub osoba przez niego
upoważniona.
§ 3. Jeżeli wymaga tego dobro postępowania
przygotowawczego prokurator może również zastrzec
kontrolę korespondencji podejrzanego z obrońcą.”;
21) w art. 74 po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
„§ 3a. Oskarżonego lub osobę podejrzaną wzywa się do
poddania obowiązkom wynikającym z § 2 i 3. W razie
odmowy poddania się tym obowiązkom oskarżonego lub
osobę podejrzaną można zatrzymać i przymusowo
doprowadzić, a także stosować wobec niej siłę fizyczną
lub środki techniczne służące obezwładnieniu, w zakresie
niezbędnym do wykonania danej czynności.”;
22) w art. 75 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Oskarżony jest obowiązany zawiadamiać organ
prowadzący postępowanie o każdej zmianie miejsca
swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż
7 dni, w tym także z powodu pozbawienia wolności
w innej sprawie, a jeżeli pozostaje na wolności jest
obowiązany ponadto stawić się na każde wezwanie w toku
postępowania karnego o czym należy oskarżonego
uprzedzić przy pierwszym przesłuchaniu.”;
23) art. 78 – 80 otrzymują brzmienie:
„Art. 78. § 1.
Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyboru,
może żądać, aby mu wyznaczono obrońcę
z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że
nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez
uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie
i rodziny.
§ 2. Sąd może cofnąć wyznaczenie obrońcy, jeżeli
okaże się, że nie istnieją okoliczności, na

7

podstawie których go wyznaczono.
Postanowienie w przedmiocie cofnięcia
wyznaczenia obrońcy może wydać również
referendarz sądowy.
Art. 79. § 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć
obrońcę, jeżeli:
1) nie
ukończył on jeszcze 18 lat,
2) jest
głuchy, niemy lub niewidomy,
3) zachodzi uzasadniona wątpliwość, czy jego
zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub
kierowania swoim postępowaniem nie była
w czasie popełnienia tego czynu wyłączona
lub w znacznym stopniu ograniczona,
4) zachodzi uzasadniona wątpliwość, czy stan
jego zdrowia psychicznego pozwala na
udział w postępowaniu lub prowadzenie
obrony w sposób samodzielny oraz rozsądny.
§ 2. Oskarżony musi mieć obrońcę również wtedy,
gdy sąd uzna to za niezbędne ze względu na inne
okoliczności utrudniające obronę.
§ 3. W wypadkach, o których mowa w § 1 i 2, udział
obrońcy jest obowiązkowy w rozprawie oraz
w tych posiedzeniach, w których obowiązkowy
jest udział oskarżonego.
§ 4. Uznając za uzasadnioną opinię biegłych lekarzy
psychiatrów, że czyn oskarżonego nie został
popełniony w warunkach wyłączenia lub
znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania
znaczenia czynu lub kierowania swoim
postępowaniem i że stan zdrowia psychicznego
oskarżonego pozwala na udział w postępowaniu
i prowadzenie obrony w sposób samodzielny
8

i rozsądny, sąd orzeka, że udział obrońcy nie jest
obowiązkowy. Prezes sądu albo sąd zwalnia
wówczas obrońcę z jego obowiązków, chyba że
zachodzą inne przyczyny przemawiające za tym,
aby oskarżony miał obrońcę wyznaczonego
z urzędu.
Art. 80. Oskarżony musi mieć obrońcę w postępowaniu przed
sądem okręgowym, jeżeli zarzucono mu zbrodnię.
W
takim wypadku udział obrońcy w rozprawie
głównej jest obowiązkowy.”;
24) po art. 80 dodaje się art. 80a w brzmieniu:
„Art. 80a. § 1. Na wniosek oskarżonego, który nie ma obrońcy
z wyboru, prezes sądu, sąd lub referendarz
sądowy wyznacza w postępowaniu sądowym
obrońcę z urzędu, chyba że ma zastosowanie
art. 78 § 1, art. 79 § 1 i 2 albo art. 80. W takim
wypadku udział obrońcy w rozprawie głównej
jest obowiązkowy.
§
2.
Przepis § 1 zdanie pierwsze stosuje się
odpowiednio do wyznaczenia obrońcy w celu
dokonania określonej czynności procesowej
w toku postępowania sądowego.
§ 3. Ponowne wyznaczenie obrońcy w trybie,
o którym mowa w § 1 i 2, jest dopuszczalne
jedynie
w szczególnie uzasadnionych
wypadkach.”;
25) art. 81 otrzymuje brzmienie:
„Art. 81. § 1. Jeżeli w sytuacji określonej w art. 78 § 1, art. 79
§ 1 i 2 oraz art. 80 oskarżony nie ma obrońcy
z wyboru, prezes lub referendarz sądowy sądu
właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza mu
obrońcę z urzędu.
9