Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw

10

„§ 1. Sąd może orzec zakaz wstępu na imprezę masową, jeżeli przestępstwo
zostało popełnione w związku z taką imprezą lub w razie skazania za wy-
stępek o charakterze chuligańskim, a udział sprawcy w imprezach maso-
wych zagraża dobrom chronionym prawem. Sąd orzeka zakaz wstępu na
imprezę masową w wypadkach wskazanych w ustawie.
§ 2. Orzekając zakaz wstępu na imprezę masową, sąd określa imprezy ma-
sowe, w czasie trwania których obowiązek ten ma być wykonywany,
wskazując w szczególności nazwy dyscyplin sportowych, nazwy klubów
sportowych oraz zakres terytorialny imprezy, których obowiązek dotyczy.
§ 3. Zakaz wstępu na imprezę masową może obejmować wyłącznie imprezy
masowe organizowane wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz mecze piłki nożnej rozgrywane przez polska kadrę narodową lub pol-
ski klub sportowy organizowane poza terytorium Rzeczypospolitej Pol-
skiej.
§ 4. Sąd może orzec, że zakaz określony w § 1 obejmuje zakaz zbliżania się
skazanego do określonych miejsc odbywania imprez masowych – również
kontrolowany w systemie dozoru elektronicznego. Sąd orzeka zakaz zbli-
żania się skazanego do określonych miejsc odbywania imprez masowych
w przypadkach wskazanych w ustawie.
§ 5. Orzekając zakaz wstępu na imprezę masową, sąd wskazuje odległość od
miejsca imprez masowych, którą skazany obowiązany jest zachować.
§ 6. Sąd może orzec, że w okresie, na który orzeczono zakaz określony w § 1,
skazany będzie obowiązany do stawiennictwa w czasie trwania niektórych
imprez masowych objętych zakazem w jednostce organizacyjnej Policji
lub miejscu określonym przez właściwego, ze względu na miejsce za-
mieszkania skazanego, komendanta powiatowego, rejonowego
lub miejskiego Policji. Sąd orzeka obowiązek stawiennictwa w wypadkach
wskazanych w ustawie.
§ 7. Zakaz wymieniony w § 4 i obowiązek wymieniony w § 6 orzeka się w
miesiącach i latach, na okres nieprzekraczający okresu, na jaki orzeczono
zakaz wstępu na imprezę masową.”.

Art. 4.
W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykro-
czenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, z późn. zm. art. 90 w § 3 pkt 1 otrzymuje
brzmienie:

2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr
199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr
243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363,
Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226,
poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378, z 2008
r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i Nr 214, poz. 1344, z
2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474,
Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229, Nr 98, poz.
625 i 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz. 1018 i 1021, Nr 182, poz. 1228, Nr 225,
poz. 1474 i Nr 240, poz. 1602, z 2011 r. Nr 17, poz. 78, Nr 24, poz. 130, Nr 39, poz. 202, Nr 48,
poz. 245, Nr 72, poz. 381, Nr 94, poz. 549, Nr 117, poz. 678, Nr 129, poz. 734, Nr 133, poz. 767, Nr
160, poz. 964, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 233, poz. 1381 i Nr 240, poz. 1431, z 2012
r. poz. 611, z 2013 r. poz. 849, 905, 1036 i 1247 oraz z 2014 r. poz. 538.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 395, 765 i
1247 oraz z 2014 r. poz. 486, 579 i 786.

11

„1) przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu, określonych w art. 50, art.
50a, art. 51 i art. 52a Kodeksu wykroczeń;”.

Art. 5.
Dane, o których mowa w art. 13 ust. 4 pkt 2, 4 i 5 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu dotychczasowym, zgromadzone w systemach, o których mowa w art. 13
ust. 2 i 2a, ustawy, o której mowa w art 1, są przechowywane przez okres 5 lat od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 6.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.




Uzasadnienie
1. Cel projektowanych zmian
Obecnie obowiązująca ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych jest drugim
aktem prawnym, który kompleksowo reguluje kwestie związane z bezpieczeństwem
na imprezach masowych. W uzasadnieniu jej wprowadzenia powołano się na fakt, iż
przepisy poprzedniej ustawy z 1997 r. „utraciły wewnętrzną spójność, nie przystając
do innych uregulowań i uniemożliwiając skuteczne stosowanie prawa wobec
narastającego zjawiska chuligaństwa stadionowego.” Jak jednak pokazuje
rzeczywistość przepisy obecnie obowiązującej ustawy cechuje daleko idący
rygoryzm oraz punitywność. Prowadzi to do ogromnego niezadowolenia kibiców, dla
których dostanie się na imprezę masową jest niezwykle utrudnione, a ponadto jest
przeszkodą do prowadzenia normalnej działalności biznesowej przez kluby sportowe.
Dlatego też projektodawcy zdecydowali się wprowadzić do ustawy z dnia 20
marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych, zwanej dalej „ustawą”, zmiany,
które z jednej strony uelastycznią przepisy zawarte w tej ustawie w celu złagodzenia
wymogów związanych z organizowaniem imprez masowych, w szczególności
meczów piłki nożnej, oraz spowodują wyeliminowanie – w ocenie organizatorów
imprez - negatywnych konsekwencji ustawy, przy jednoczesnym zachowaniu
bezpieczeństwa na tych imprezach.
Z drugiej strony proponuje się wprowadzenie przepisów, które mają na celu
wyeliminowanie z imprez masowych, w szczególności z meczów piłki nożnej,
chuliganów, ale nie prawdziwych kibiców, którzy chcą w sposób kulturalny i zgodny z
prawem w różny sposób dopingować swoich ulubieńców.
Zaproponowane przepisy mają również na celu poprawę czytelności oraz
jakości wykonywania zadań przez podmioty biorące udział w zabezpieczaniu imprez
masowych.
2. Przedstawienie stanu obecnego oraz różnice między dotychczasowym a
przewidywanym stanem prawnym
Zmiana w art. 3 ustawy dotycząca zdefiniowania przejazdu zorganizowanej
grupy uczestników masowej imprezy sportowej jako „pozostającego w związku z
imprezą masową” ma na celu wyraźne wskazanie, iż do sprawców czynów
1

zabronionych popełnionych podczas przejazdu stosuje się przepisy karne z ustawy o
bezpieczeństwie imprez masowych i kodeksu karnego m.in. odnoszące się do środka
karnego zakazu wstępu na imprezy masowe.
Propozycja dotycząca nowego art. 3a ustawy została sformułowana
analogicznie do obecnego brzmienia art. 29 ust. 1 ustawy o sporcie, który stanowi, że
minister właściwy do spraw kultury fizycznej może dofinansowywać uprawianie lub
organizowanie sportu oraz jego promocje. Zmiana w ustawie o bezpieczeństwie
imprez masowych umożliwi prowadzenie przez Ministerstwo Sportu i Turystyki
działań edukacyjnych na rzecz poprawy bezpieczeństwa imprez sportowych oraz
stworzenie nowej formuły realizacji wdrażanego obecnie projektu profilaktyczno-
edukacyjnego
„Kibice Razem”.
Przykładem działań na rzecz poprawy
bezpieczeństwa meczów piłki nożnej jest współpraca Ministerstwa Sportu i Turystyki
z PZPN, której owocem jest realizacja szeregu projektów o charakterze
profilaktycznym skierowanych pod adresem kibiców piłkarskich. Umieszczenie więc
w ustawie jasnej podstawy prawnej dla tego typu działań stanowić będzie znaczące
ułatwienie dla kontynuacji i rozszerzenia dotychczasowych działań przez
Ministerstwo Sportu i Turystyki oraz PZPN.
Z informacji uzyskanych na posiedzeniach podkomisji do spraw przygotowania
niniejszego projektu wynika, że na podstawie doświadczeń własnych PZPN oraz
obserwacji meczów piłki nożnej organizowanych na szczeblu centralnym – w
przypadku imprez masowych, podczas których występuje zbiorowe zakłócanie
porządku publicznego, podstawowym celem udziału służb porządkowych w
zabezpieczeniu takich imprez jest niedopuszczenie do konfrontacji antagonistycznie
do siebie nastawionych grup chuligańskich – do czasu przejęcia dowodzenia w
zabezpieczeniu imprezy przez Policję oraz wprowadzenia policyjnych pododdziałów
zwartych, przeznaczonych do walki z chuligaństwem. Najczęściej więc w takich
przypadkach praca służb porządkowych sprowadza się do obrony ogrodzenia/płotu
sektora kibiców gości oraz sektora żywiołowo dopingujących kibiców miejscowych
(tzw. młyn). Obrona ta często polega na użyciu przez służby porządkowe środków
przymusu bezpośredniego w postaci ręcznych miotaczy gazu i odparcia od
ogrodzenia napierających chuliganów.
2

Z powyższego punktu widzenia, w przypadku imprezy masowej
podwyższonego ryzyka bezcelowe jest dalsze (obowiązkowe) zwiększenie
liczebności (i kosztów wynajęcia) służb informacyjnych, które nie posiadają
ustawowych uprawnień do używania środków przymusu bezpośredniego, co w
rzeczywistości mogłoby powodować kłopoty dla organizatora imprezy masowej
związane z bezpieczeństwem osobistym członków służby informacyjnej. Natomiast,
zgodnie z propozycją zawartą w projekcie, zwiększenie liczebności służby
porządkowej dla imprezy masowej podwyższonego ryzyka określono na wymaganym
poziomie minimalnym. Oznacza to, że na podstawie stosownych analiz
przeprowadzonych przez podmioty zabezpieczające daną imprezę, możliwe jest
naturalnie przekroczenie określonego w ustawie progu minimalnego zwiększenia w
postaci 200% zwiększenia liczebności służby porządkowej dla imprezy masowej
podwyższonego ryzyka, przy czym zwiększanie omawianej liczebności ma być
zawsze wyliczane względem konkretnej „zwykłej” imprezy masowej, niebędącej
imprezą masową podwyższonego ryzyka. Odnośnie zaś do liczebności służby
informacyjnej – minimalna wartość określona w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy może ulec
dowolnemu zwiększeniu, ale również liczba ta może pozostać bez zmian w stosunku
do imprezy masowej niebędącej imprezą masową podwyższonego ryzyka. Wreszcie
w przypadku imprezy masowej niebędącej imprezą masową podwyższonego ryzyka,
sposób określania liczebności służb, w tym ustalania liczebności i odsetek członków
służby porządkowej, nie ulegnie zmianie względem dotychczasowych zasad.
Zmiana przepisu art. 6 ust. 3 ustawy nie zniesie obowiązku organizatora w
zakresie udostępnienia regulaminu obiektu, natomiast przeniesie właściwość w
sprawie jego opracowania na właściciela, posiadacza, użytkownika lub
zarządzającego obiektem lub terenem. Nastąpi zatem likwidacja niekorzystnej
sytuacji prawnej, która kreuje swoisty spór kompetencyjny pomiędzy organizatorem
imprezy masowej a właścicielem/zarządcą obiektu (terenu), na którym
przeprowadzana jest dana impreza. W myśl bowiem obowiązującej regulacji to
organizator imprezy masowej jest zobowiązany do opracowania, oprócz regulaminu
imprezy masowej, także regulaminu obiektu (terenu), na którym odbywa się impreza
masowa. Należy jednak zaznaczyć, że najczęściej organizatorzy imprez masowych
nie są jednocześnie właścicielami/zarządcami takich obiektów (terenów). Obiekty te
jedynie wynajmują na czas organizacji imprezy masowej, wraz ze wszystkimi
3