Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 21 marca 2014 r. oraz dnia 27 czerwca 2014 r.

 
Druk nr 2833 
 
 
Warszawa, 13 października 2014 r. 
SEJM  
 
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
VII kadencja 
Prezes Rady Ministrów 
 
RM-10-86-14 
 
 
 
Pan  
 
Radosław Sikorski 
 
Marszałek Sejmu 
 
Rzeczypospolitej Polskiej 
 
 
Szanowny Panie Marszałku 
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt 
ustawy 
 
 -  o  ratyfikacji  Układu  o  stowarzyszeniu 
między  Unią  Europejską  i  Europejską 
Wspólnotą  Energii  Atomowej  oraz  ich 
państwami  członkowskimi,  z  jednej 
strony,  a  Ukrainą,  z  drugiej  strony, 
sporządzonego  w  Brukseli  dnia  
21 marca 2014 r. oraz dnia 27 czerwca 
2014 r. 
 
W  załączeniu  przedstawiam  także  opinię  dotyczącą  zgodności 
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej. 
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu 
w tej sprawie w toku  prac parlamentarnych  został upoważniony  Minister Spraw 
Zagranicznych. 
 
Z poważaniem 
 
(-) Ewa Kopacz 
Projekt 
 
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej 
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
podaje do powszechnej wiadomości: 
 
Dnia  21  marca  2014  r.  oraz  dnia  27  czerwca  2014  r.  w  Brukseli  został 
sporządzony Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą 
Energii  Atomowej  oraz  ich  państwami  członkowskimi,  z  jednej  strony,  a  Ukrainą, 
z drugiej strony. 
Po  zaznajomieniu  się  z  powyższym  układem,  w imieniu Rzeczypospolitej 
Polskiej oświadczam, że: 
–  został  on  uznany  za  słuszny  zarówno  w  całości,  jak  i  każde  z  postanowień  w  nim 
zawartych, 
–  jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, 
–  będzie niezmiennie zachowywany. 
Na  dowód  czego  wydany  został  akt  niniejszy,  opatrzony  pieczęcią 
Rzeczypospolitej Polskiej.  
 
Dano w Warszawie dnia 
 
 
                   
 
 
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
 
 
 
 
PREZES RADY MINISTRÓW 
 
 
 
 
 
04/09-kt 
PROJEKT 
U S T A W A  
z dnia 
o ratyfikacji Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską 
Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, 
a Ukrainą, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 21 marca 2014 r. oraz 
dnia 27 czerwca 2014 r. 
Art. 1.  Wyraża  się  zgodę  na  dokonanie  przez  Prezydenta  Rzeczypospolitej 
Polskiej  ratyfikacji  Układu  o  stowarzyszeniu  między  Unią  Europejską  i  Europejską 
Wspólnotą  Energii  Atomowej  oraz  ich  państwami  członkowskimi,  z  jednej  strony, a 
Ukrainą, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 21 marca 2014 r. oraz dnia 27 
czerwca 2014 r. 
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 
 
 
 
 
 
UZASADNIENIE  
1.  Potrzeba i cel zawarcia Układu o stowarzyszeniu 
Dotychczasowe ramy stosunków pomiędzy Unią Europejską a Ukrainą opierały się na 
Umowie o  Partnerstwie  i  Współpracy  pomiędzy  Wspólnotami  Europejskimi  i  jej 
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (Partnership and 
Co-operation Agreement between the European Communities and their Member States, 
of the one part, and the Ukraine, of the other part), sporządzonej w Luksemburgu dnia 
14 czerwca 1996 r. (Dz. Urz. UE L 49 z 19.02.1998), która weszła w życie dnia 1 marca 
1998  r.,  oraz  przyjętym  w  dniu 21 lutego 2005 r. w ramach Europejskiej Polityki 
Sąsiedztwa Planie Działania (EU-Ukraine ENP Action Plan), którego wdrożenie miało 
przyczynić się do zbliżenia ukraińskiego ustawodawstwa, norm i standardów do prawa 
i standardów unijnych. Po wejściu Ukrainy do Światowej Organizacji Handlu (16 maja 
2008 r.), dnia 9 września 2008 r., podczas Szczytu Unia Europejska-Ukraina w Paryżu, 
Strony podjęły decyzję o rozpoczęciu negocjacji Układu o stowarzyszeniu (Association 
Agreement –  AA) między  Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej 
oraz ich  państwami  członkowskimi,  z  jednej  strony,  a  Ukrainą,  z  drugiej  strony, 
zwanego dalej „Układem o stowarzyszeniu”, wraz ze stanowiącą jego integralną część 
Pogłębioną  i  Kompleksową  Strefą  Wolnego  Handlu  (Deep  and Comprehensive Free 
Trade Area –  zwana dalej „DCFTA”). W wyniku kilku rund negocjacyjnych, dnia 
23 listopada  2009  r.  Rada  Współpracy  Unia  Europejska-Ukraina (EU-Ukraine 
Cooperation Council)  przyjęła  Agendę  Stowarzyszeniową  ułatwiającą  implementację 
założeń  Układu  o  stowarzyszeniu,  która  zastąpiła  istniejący  Plan  Działania  z  2005  r. 
Agenda  Stowarzyszeniowa  podlegała  kilkukrotnym  nowelizacjom,  a  ostatnia wersja 
zatwierdzona  przez  Radę  Współpracy  Unia  Europejska-Ukraina  uzgodniona  została 
dnia 24 czerwca 2013 r.  
Podczas 15. Szczytu Unia Europejska-Ukraina (dnia 19 grudnia 2011 r.) wysocy 
przedstawiciele Unii Europejskiej oraz Prezydent Ukrainy poinformowali, że osiągnięto 
porozumienie w sprawie treści Układu o stowarzyszeniu.  
Dnia  30  marca  2012  r.  główni  negocjatorzy po stronie Unii Europejskiej i Ukrainy 
parafowali tekst Układu o stowarzyszeniu. Dnia 19 lipca 2012 r. negocjatorzy handlowi 
reprezentujący  obydwie  Strony  parafowali  część  Układu  o  stowarzyszeniu  dotyczącą 
DCFTA. 
Po wyborach parlamentarnych na  Ukrainie  w  październiku  2012  r.,  stanowiących 
w zgodnej opinii organizacji międzynarodowych krok wstecz w zakresie przestrzegania 
standardów demokratycznych, w dniu 10 grudnia 2012 r. Rada do Spraw Zagranicznych 
Unii Europejskiej (Foreign Affairs Council)  przyjęła  konkluzje  w  sprawie  Ukrainy, 
wyrażające  gotowość  Unii  Europejskiej  do  podpisania  i tymczasowego stosowania 
Układu  o  stowarzyszeniu,  w  tym  DCFTA,  o  ile  władze  Ukrainy  wykażą,  że 
podejmowane  są  zdecydowane  działania  i  osiągane  są  konkretne  postępy 
w następujących  trzech  obszarach  potwierdzających  gotowość  Ukrainy  do 
dostosowania  się  do  standardów  europejskich:  reforma systemu wyborczego zgodnie 
z rekomendacjami  OBWE/ODIHR,  reforma  wymiaru  sprawiedliwości  (w  tym 
2 
rozwiązanie  kwestii  selektywnego stosowania prawa) oraz reformy przewidziane 
w Agendzie Stowarzyszeniowej (w tym dotyczące poprawy klimatu biznesowego).  
Dnia 15 maja 2013 r. Komisja Europejska przekazała Radzie Unii Europejskiej projekty 
decyzji w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania  oraz  zawarcia  Układu 
o stowarzyszeniu, wraz z ostatecznym rezultatem negocjacji w formie projektu Układu 
o stowarzyszeniu.  Decyzje  zostały  uzgodnione  –  łącznie  z  kwestią  zakresu 
tymczasowego  stosowania  Układu  –  na  szczeblu  Komitetu  Stałych  Przedstawicieli 
(COREPER II) w dniu 23 września 2013 r. i zostały przyjęte formalnie przez Radę Unii 
Europejskiej na szczeblu ministerialnym,  po  podjęciu  decyzji  politycznej  w  sprawie 
wypełnienia  przez  Ukrainę  kryteriów  Unii  Europejskiej.  Dnia  2  października  2013  r. 
Sekretariat  Generalny  Rady  Unii  Europejskiej  poinformował  o  przekazaniu  tekstów 
Układu  o  stowarzyszeniu  do  państw  członkowskich  celem  przeprowadzenia  procedur 
krajowych niezbędnych do podpisania, a następnie zawarcia Układu.  
Decyzja  polityczna  uznająca  wypełnienie  przez  Ukrainę  kryteriów  zawartych 
w konkluzjach Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 10 grudnia 2012 r.,  wraz 
z propozycją  oferty  dla Ukrainy podpisania  Układu  stowarzyszeniowego,  została 
podjęta  przez  Radę  Europejską  na szczycie w Wilnie 28  i  29  listopada 2013 r. 
Ówczesny prezydent Ukrainy Wiktor Janukowycz odrzucił  propozycję  UE  podpisania 
Układu  o stowarzyszeniu z UE. We wspólnej deklaracji ze szczytu Partnerstwa 
Wschodniego  Ukraina  potwierdziła  jednak  swoje  zobowiązanie  do  podpisania  Układu 
o stowarzyszeniu.  Decyzje  Kijowa  uwarunkowane  były  w  dużej  mierze  ekonomiczną 
presją Rosji w postaci wzmożonych kontroli granicznych ukraińskich ładunków, które 
utrzymywały  się  od  drugiej  połowy  2013  r.  Nie  bez  znaczenia  były  także  względy 
polityki wewnętrznej i chęć sprawowania władzy przez prezydenta Janukowycza. Mimo 
kampanii  wyjaśniającej  podstawy  decyzji  w  sprawie  wstrzymania  podpisania  umowy 
stowarzyszeniowej i równoczesnych deklaracjach co do niezmiennego strategicznego 
kierunku polityki zagranicznej,  w  tym  przyszłej  integracji  z  UE,  stanowisko  rządu 
i prezydenta  W.  Janukowycza  spotkało  się  ze  stanowczym  sprzeciwem  społecznym, 
zwłaszcza  w  Kijowie  i  zachodniej  Ukrainie.  Po  ogłoszeniu  tej  decyzji  wybuchły  na 
Ukrainie prounijne i antyrządowe masowe protesty obywatelskie (tzw. „Euromajdany”), 
które ogarnęły cały kraj z przewagą regionów centralnych i zachodnich.  
3