Rządowy projekt ustawy - Prawo restrukturyzacyjne

– 5 –
dokonania oceny możliwości wykonania układu. Ograniczenie planu restrukturyzacyjnego
wymaga uzasadnienia.
4. Plan restrukturyzacyjny sporządza się w oparciu o wiarygodne informacje i realne
założenia co do możliwości jego wykonania.
Art. 10. Plan restrukturyzacyjny składa się w postaci elektronicznej. Podlega on
zamieszczeniu w Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji i Upadłości.
Art. 11. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą sędziego-komisarza,
nadzorca sądowy albo zarządca może zlecić sporządzenie planu restrukturyzacyjnego osobom
trzecim.
DZIAŁ IV
Zbieg postępowania restrukturyzacyjnego i postępowania upadłościowego
Art. 12. 1. W przypadku złożenia wniosku restrukturyzacyjnego i wniosku o ogłoszenie
upadłości, sąd w pierwszej kolejności rozpoznaje wniosek restrukturyzacyjny.
2. Sąd restrukturyzacyjny niezwłocznie po powzięciu wiadomości o złożeniu wniosku
o ogłoszenie
upadłości zawiadamia sąd upadłościowy o złożeniu wniosku
restrukturyzacyjnego.
Art. 13. 1. Sąd upadłościowy wstrzymuje się z rozpoznaniem wniosku o ogłoszenie
upadłości do czasu prawomocnego rozpoznania wniosku restrukturyzacyjnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy wstrzymaniu rozpoznania wniosku o ogłoszenie
upadłości sprzeciwia się interes ogółu wierzycieli. W takiej sytuacji sąd upadłościowy wydaje
postanowienie o przejęciu sprawy do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia jednym
postanowieniem. Sąd upadłościowy rozpoznaje sprawę w składzie określonym w art. 18
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. − Prawo upadłościowe dla rozpoznania wniosku o ogłoszenie
upadłości.
3. Jeżeli przejęcie sprawy do wspólnego rozpoznania prowadziłoby do znacznego
opóźnienia wydania orzeczenia w przedmiocie ogłoszenia upadłości, ze szkodą dla
wierzycieli, a podstawy restrukturyzacji przedstawione przez dłużnika we wniosku
restrukturyzacyjnym są znane sądowi upadłościowemu, sąd upadłościowy nie wydaje
postanowienia o przejęciu sprawy do wspólnego rozpoznania i rozpoznaje wniosek
o ogłoszenie upadłości, o czym zawiadamia sąd restrukturyzacyjny.
– 6 –
Art. 14. 1. Jeżeli została ogłoszona upadłość dłużnika, sąd wstrzyma rozpoznanie
wniosku restrukturyzacyjnego do czasu uprawomocnienia się postanowienia o ogłoszeniu
upadłości. W przypadku uchylenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości i przekazaniu
sprawy do ponownego rozpoznania art. 13 stosuje się odpowiednio.
2. Sąd odmówi zatwierdzenia układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu albo
odmówi otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego w razie uprawomocnienia się
postanowienia o ogłoszeniu upadłości dłużnika.
3. Gdy okoliczność wskazana w ust. 2 ujawni się po otwarciu postępowania
restrukturyzacyjnego, sąd umorzy postępowanie.
TYTUŁ II
Sąd i sędzia-komisarz
DZIAŁ I
Sąd
Art. 15. 1. Sprawy restrukturyzacyjne rozpoznaje sąd restrukturyzacyjny. Sądem
restrukturyzacyjnym jest sąd rejonowy – sąd gospodarczy.
2. Sąd restrukturyzacyjny orzeka w składzie jednego sędziego zawodowego.
Rozpoznając zażalenie na postanowienie sędziego-komisarza oraz w przedmiocie
wynagrodzenia zarządcy w postępowaniu układowym i sanacyjnym, sąd orzeka w składzie
trzech sędziów zawodowych.
3. Po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego w skład sądu nie może wchodzić
sędzia-komisarz ani jego zastępca.
4. W razie uchylenia postanowienia sędziego-komisarza i przekazania sprawy do
ponownego rozpoznania, sędzia-komisarz jest wyłączony od ponownego rozpoznawania tej
sprawy. Wyłączenie to obowiązuje również w razie uchylenia postanowienia wydanego
w wyniku ponownego rozpoznania sprawy. W takim przypadku sprawę rozpoznaje
wyznaczony sędzia.
Art. 16. 1. Do rozpoznania spraw, o których mowa w art. 15 ust. 1, wyłącznie właściwy
jest sąd właściwy dla głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika.
2. Głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce, w którym dłużnik
regularnie zarządza swoją działalnością o charakterze ekonomicznym i które jako takie jest
rozpoznawalne dla osób trzecich.
– 7 –
3. W przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających
osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, domniemywa się,
że głównym ośrodkiem ich podstawowej działalności jest miejsce siedziby.
4. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub zawodową
domniemywa się, że głównym ośrodkiem jej podstawowej działalności jest główne miejsce
wykonywania działalności gospodarczej lub zawodowej; w przypadku każdej innej osoby
fizycznej domniemywa się, że głównym ośrodkiem podstawowej działalności jest miejsce
zwykłego pobytu tej osoby.
5. Jeżeli dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej głównego ośrodka podstawowej
działalności, właściwy jest sąd miejsca zwykłego pobytu albo siedziby dłużnika, a gdy
dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zwykłego pobytu albo siedziby,
właściwy jest sąd, w którego obszarze znajduje się majątek dłużnika.
Art. 17. 1. Jeżeli w toku postępowania o zatwierdzenie układu albo w przedmiocie
otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego okaże się, że właściwy jest inny sąd, sprawę
przekazuje się temu sądowi. Na postanowienie o przekazaniu nie przysługuje zażalenie.
Postanowienie wiąże sąd, któremu sprawa została przekazana. Czynności dokonane w sądzie
niewłaściwym pozostają w mocy.
2. Po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego przekazanie sprawy nie jest
dopuszczalne.
Art. 18. Jeżeli postępowanie restrukturyzacyjne zostało otwarte w kilku sądach, sprawa
należy do właściwości sądu, który pierwszy wydał postanowienie o otwarciu postępowania
restrukturyzacyjnego.
DZIAŁ II
Sędzia-komisarz
Art. 19. 1. Po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego czynności sądowe
w postępowaniu wykonuje sędzia-komisarz, z wyjątkiem czynności, dla których właściwy
jest sąd.
2. Sędzia-komisarz pełni swoją funkcję do dnia zakończenia postępowania albo
uprawomocnienia się postanowienia sądu o umorzeniu postępowania.
3. Jeżeli został złożony uproszczony wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego lub
uproszczony wniosek o ogłoszenie upadłości, sędzia-komisarz pełni swoją funkcję do dnia
otwarcia postępowania sanacyjnego albo ogłoszenia upadłości bądź do dnia
– 8 –
uprawomocnienia się postanowienia sądu o oddaleniu uproszczonego wniosku albo jego
odrzuceniu albo o umorzeniu postępowania.
4. Jeżeli do wykonania określonej czynności właściwy jest sędzia-komisarz, a czynność
ta ma być wykonana po zakończeniu lub prawomocnym umorzeniu postępowania, właściwy
do jej wykonania jest sąd.
Art. 20. 1. Sędzia-komisarz kieruje tokiem postępowania, sprawuje nadzór nad
czynnościami nadzorcy sądowego i zarządcy, oznacza czynności, których nadzorcy
sądowemu albo zarządcy nie wolno wykonywać bez jego zezwolenia lub bez zgody rady
wierzycieli, jak również zwraca uwagę na popełnione przez nich uchybienia.
2. Sędzia-komisarz i nadzorca sądowy albo zarządca mogą porozumiewać się
w sprawach dotyczących postępowania bezpośrednio oraz z użyciem środków
bezpośredniego porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon, faks lub
pocztę elektroniczną.
Art. 21. Sędzia-komisarz w zakresie swych czynności ma prawa i obowiązki sądu
i przewodniczącego.
Art. 22. 1. Po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego sąd, w razie potrzeby,
ustanawia zastępcę sędziego-komisarza.
2. Do zastępcy sędziego-komisarza stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
sędziego-komisarza. Zastępca sędziego-komisarza wykonuje czynności sędziego-komisarza
w czasie przemijającej przeszkody do wykonywania tych czynności przez sędziego-
-komisarza lub gdy wymaga tego dobro, w szczególności sprawność postępowania.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd może ustanowić więcej niż jednego
zastępcę sędziego-komisarza.
Art. 23. Organy administracji publicznej i komornicy są obowiązani udzielać pomocy
sędziemu-komisarzowi w wykonywaniu jego czynności.
– 9 –
TYTUŁ III
Nadzorca, zarządca i ich zastępcy
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 24. Postępowanie restrukturyzacyjne prowadzi się z udziałem nadzorcy, którym
jest nadzorca układu albo nadzorca sądowy, albo zarządcy.
Art. 25. Funkcję nadzorcy albo zarządcy może pełnić osoba fizyczna posiadająca pełną
zdolność do czynności prawnych, która posiada licencję doradcy restrukturyzacyjnego, albo
spółka handlowa, której wspólnicy, ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez
ograniczenia całym swoim majątkiem, albo członkowie zarządu reprezentujący spółkę
posiadają taką licencję.
Art. 26. 1. Nadzorcą lub zarządcą nie może być osoba fizyczna lub spółka handlowa,
która:
1)
jest wierzycielem lub dłużnikiem dłużnika, małżonkiem, wstępnym, zstępnym, jednym
z rodzeństwa, powinowatym dłużnika lub jego wierzyciela w tej samej linii czy stopniu,
osobą pozostającą z nim w stosunku przysposobienia lub małżonkiem tej osoby albo
osobą pozostającą z dłużnikiem w faktycznym związku;
2)
jest lub była zatrudniona przez dłużnika na podstawie stosunku pracy albo wykonywała
pracę na rzecz dłużnika na podstawie innego stosunku prawnego, z wyjątkiem
wykonywania na rzecz dłużnika czynności doradztwa restrukturyzacyjnego;
3)
jest lub była członkiem organu, prokurentem lub pełnomocnikiem dłużnika, albo
w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku restrukturyzacyjnego była wspólnikiem
albo akcjonariuszem, posiadającym więcej niż 5% w kapitale zakładowym dłużnika lub
wierzyciela;
4)
jest lub była spółką powiązaną z dłużnikiem lub jest lub była członkiem organu,
prokurentem lub pełnomocnikiem takiej spółki, albo w okresie 2 lat przed dniem
złożenia wniosku restrukturyzacyjnego była wspólnikiem albo akcjonariuszem,
posiadającym więcej niż 5% w kapitale zakładowym spółki powiązanej z dłużnikiem.
2. Osoba, która pełniła funkcję nadzorcy, nie może być powołana do pełnienia funkcji
zarządcy w postępowaniu dotyczącym tego samego dłużnika.