Rządowy projekt ustawy budżetowej na rok 2015

do 15,1% z 14,6% w roku ubiegłym. W przyszłym roku prognozowany jest dalszy wzrost tego
udziału do 15,8%. Proces odbudowy udziału inwestycji prywatnych w PKB, po silnym spadku
wskutek globalnego kryzysu finansowego, obserwowany jest w Polsce od 2011 r.
Czynnikami wspierającymi wzrost popytu inwestycyjnego sektora prywatnego pozostają:
utrzymująca
się
konkurencyjność
kosztowa
polskich
przedsiębiorstw
względem
zagranicznych partnerów handlowych, spadek kosztu kapitału w związku z redukcją stóp
procentowych oraz uruchomiony przez Rząd program Inwestycje Polskie, w tym portfelowa
linia gwarancyjna „de minimis” zapewniająca małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP)
łatwiejszy i tańszy dostęp do finansowania działalności bieżącej i inwestycyjnej.
Uwzględniając powyższe prognozuje się, że realne tempo wzrostu inwestycji ogółem
w 2014 r. wyniesie 6,7% wobec 0,2% spadku zanotowanego w roku ubiegłym. W 2015 r.
oczekiwane jest niewielkie przyspieszenie tempa wzrostu popytu inwestycyjnego
w gospodarce polskiej, do 7,4%.
Prognozuje się, że w roku bieżącym spożycie ogółem wzrośnie realnie o 2,6%. W przyszłym
roku wzrost ten ukształtuje się na poziomie 2,8%. Zmiany spożycia ogółem są konsekwencją
oczekiwań dotyczących kształtowania się spożycia publicznego i spożycia prywatnego.
Ścieżka wzrostu spożycia publicznego wynika z działań podejmowanych w ramach
realizowanego planu konsolidacji finansów publicznych. Działania te skupiają się zarówno
na części spożycia publicznego związanej z funduszem wynagrodzeń sektora rządowego,
jak również na części wynikającej ze zużycia pośredniego. Uwzględniając wspominanie
ograniczenia szacuje się, że realny wzrost spożycia publicznego w 2014 r. wyniesie 2,8%,
czyli tyle, ile w roku ubiegłym. Relatywnie szybki wzrost tej kategorii ekonomicznej w roku
bieżącym związany jest z poziomem inflacji, który utrzymuje się znacznie poniżej prognozy
przygotowanej na etapie planowania budżetu na 2014 r. W 2015 r. spożycie publiczne
wzrośnie realnie o 2,2%.
W przypadku spożycia prywatnego prognozuje się, że w roku bieżącym realny wzrost tej
kategorii ekonomicznej wyniesie 2,5%, co oznacza istotne przyspieszenie wobec niskiego,
0,8% wzrostu w roku ubiegłym. Przyspieszenie realnej dynamiki spożycia prywatnego
związane jest z obserwowaną poprawą sytuacji na rynku pracy, co pozwala oczekiwać
przyspieszenia realnego tempa wzrostu dochodów do dyspozycji gospodarstw domowych.
Wsparciem popytu konsumpcyjnego sektora prywatnego w najbliższym okresie będą też
niska inflacja oraz zapowiedziana przez Premiera zmiany zasad waloryzacji emerytur i rent
i zwiększenie kwot ulgi na wychowanie trzeciego i kolejnego dziecka wraz z wprowadzeniem
dodatkowego mechanizmu zwrotu bezpośredniego - dla tych podatników, którzy nie maja
wystarczająco dużego podatku, aby w pełni rozliczyć kwotę możliwej ulgi. Prognozuje się,
że realne tempo wzrostu spożycia prywatnego w 2015 r. przyspieszy do 3%, przy niewielkim,

7
0,1 pkt. proc. wzroście dobrowolnej stopy oszczędności gospodarstw domowych w stosunku
do poziomu z 2014 r.
Prezentowany powyżej scenariusz dla podstawowych komponentów popytu krajowego
oznacza, że w latach 2014-2015 realne tempo wzrostu tego agregatu makroekonomicznego
zauważalnie przyspieszy w stosunku do roku ubiegłego, kiedy to zanotowano stagnację
popytu krajowego na poziomie realnym z 2012 r. W roku bieżącym realne tempo wzrostu
popytu krajowego wyniesie 3,5%, a w 2015 r. zwiększy się do 3,8%. Kształtowanie się
popytu krajowego ma istotne znaczenie dla szacowanego tempa wzrostu importu.
Prognozuje się, że w 2014 r. import dóbr i usług wzrośnie realnie o 6.0%. W 2015 r. realny
wzrost tej kategorii ekonomicznej przyspieszy do 6,4%, co związane jest m. in.
z prognozowaną dynamiką popytu finalnego, w tym z rosnącym udziałem importochłonnych
inwestycji prywatnych w strukturze PKB. Przyjęty scenariusz kształtowania się popytu w UE,
tj. na rynku na który trafia ok. 3/4 polskiego eksportu, pozwala oczekiwać, że w latach 2014-
2015 realny wzrost eksportu dóbr i usług w Polsce ustabilizuje się na poziomie 5,4%.
Oznacza to, że tempo wzrostu eksportu pozostanie wyższe niż tempo wzrostu rynków
eksportowych. Taka tendencja obserwowana jest od 2000 r.
Uwzględniając prognozowane tempa wzrostu eksportu i importu można oczekiwać, że wkład
we wzrost PKB ze strony eksportu netto w 2014 r. będzie ujemny i wyniesie minus 0,2 pkt.
proc. wobec plus 1,6 pkt. proc. w roku ubiegłym. W 2015 r. ujemna kontrybucja eksportu
netto powiększy się do minus 0,4 pkt. proc.
Bilans płatniczy
Nierównowaga zewnętrzna polskiej gospodarki kształtuje się obecnie na najniższym
poziomie od połowy lat 90-tych. Wynika to przede wszystkim z poprawy salda obrotów
towarowych, które w głównej mierze determinuje zmienność salda rachunku bieżącego.
Prognozuje się, że w roku bieżącym relacja deficytu rachunku obrotów bieżących do PKB
spadnie dalej do poziomu 0,9% w porównaniu z 1,4% w roku ubiegłym. Przyszły rok w ślad
za niewielkim zwiększeniem się ujemnej kontrybucji eksportu netto przyniesie natomiast
wzrost tej relacji do 1,5%. Prognozuje się, że w latach 2014-2015 główną determinantą
nierównowagi zewnętrznej gospodarki pozostanie relatywnie wysokie ujemne saldo
dochodów. Wynika to głównie z oczekiwanego kształtowania się dochodów inwestorów
bezpośrednich. Po stronie rozchodów omawianego salda w ostatnich latach wzrosło jednak
znaczenie dochodów nierezydentów z tytułu ich dużego zaangażowania w inwestycje
portfelowe (głównie skarbowe papiery wartościowe). Łączne saldo rachunku bieżącego
i kapitałowego, na którym klasyfikowana jest większość europejskich funduszy strukturalnych
w 2014 r. powinno ukształtować się na poziomie ok. plus 1,4% PKB, a w 2015 r. plus 0,7%
PKB.

8
Rynek pracy
Obserwowane od II kw. ubiegłego roku wyraźne przyspieszenie aktywności gospodarczej
w Polsce znajduje odzwierciedlenie w stopniowej poprawie sytuacji na rynku pracy. Skala tej
poprawy nie jest jednak jednoznaczna. Dane GUS ze sprawozdawczości podmiotów
o liczbie pracujących powyżej 9 osób za I kw. 2014 r. wskazują, że w skali całego 2014 r.
przewidywany wzrost przeciętnego zatrudnienia w gospodarce narodowej będzie wyraźnie
wolniejszy niż wynikałoby to z danych według metodologii BAEL. Uwzględniając
dotychczasowe dane opublikowane przez GUS szacuje się, że wzrost przeciętnego
zatrudnienia w gospodarce narodowej w 2014 r. wyniesie 0,4%, przy 0,7% wzroście
zatrudnienia w sektorze przedsiębiorstw. Szacowane tempo wzrostu przeciętnej liczby
pracujących w tym roku według metodologii BAEL (15 lat i więcej) to 1,5%. W przypadku
prognozy na 2015 r. przyjęto, że przyrost zarówno przeciętnego zatrudnienia w gospodarce
narodowej, jak i przeciętnej liczby pracujących (BAEL, 15 lat i więcej) wyniesie 0,8%, przy
1,1% wzroście przeciętnego zatrudnienia w sektorze przedsiębiorstw. Prognozowana
dynamika popytu na pracę pozwala szacować, że na koniec 2014 r. stopa bezrobocia
rejestrowanego wyniesie 12,5% (wobec 13,4% rok wcześniej) i obniży się do 11,8%
na koniec 2015 r. Średnioroczna stopa bezrobocia wg metodologii BAEL w latach 2014-2015
wyniesie odpowiednio 9,7% i 9,1% wobec 10,3% w roku ubiegłym, przy czym spadek stopy
bezrobocia będzie miał miejsce w warunkach rosnącej aktywności zawodowej Polaków.
Przewiduje się, że w 2014 r. nominalne tempo wzrostu przeciętnej płacy w sektorze
przedsiębiorstw wyniesie 4,3% i tym samym będzie wyższe niż rok wcześniej o 1,4 pkt. proc.
Jednakże dzięki niskiej inflacji różnica w zmianie realnej siły nabywczej średniej płacy będzie
znacznie większa i wyniesie 2,1 pkt. proc. W przyszłym roku nominalny wzrost przeciętnej
płacy w sektorze przedsiębiorstw szacowany jest na 4,6%. Lata 2014-2015 są kolejnymi
z rzędu, w których czynnikiem ograniczającym wzrost płac w skali całej gospodarki będzie
zamrożenie nominalnego funduszu wynagrodzeń dla większości jednostek podsektora
centralnego sektora finansów publicznych. W efekcie przewiduje się, że nominalny poziom
przeciętnej płacy w gospodarce narodowej w 2014 r. będzie o 4,0% wyższy niż przed
rokiem. W 2015 r. przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej zwiększy się
nominalnie o 4,3%.
Inflacja, stopy procentowe i kurs walutowy
Prognozuje się, że średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych w 2014 r.
wyniesie 0,1%. Rekordowo niski wskaźnik inflacji w bieżącym roku wynika przede wszystkim
z czynników o charakterze szoków podażowych (ceny żywności i energii). Zwłaszcza
nietypowy okazał się spadek cen żywności notowany w okresie od lutego do maja br., który
wyniósł łącznie 1,4%, podczas gdy w analogicznym okresie w ostatnich 10 latach notowano

9
wzrost cen tej kategorii średnio o 2,9% i nigdy nie odnotowano spadku cen. Nietypowa
sytuacja na rynku produktów rolnych związana jest z wysoką podażą produktów rolnych
wynikającą z korzystnych warunków agrometeorologicznych (krótka i ciepła zima)
i z wprowadzonego przez Rosję embarga na import żywności z krajów UE, w tym z Polski
oraz z dobrymi perspektywami tegorocznych zbiorów. Niskie ceny energii związane są
natomiast z obniżką cen energii elektrycznej i stabilizacją cen paliw na rynku krajowym
w efekcie względnej stabilizacji cen ropy naftowej na świecie i umocnienia złotego.
Wobec postępującego ożywienia aktywności gospodarczej, w 2015 r. przewidywany jest
stopniowy wzrost inflacji, choć w warunkach utrzymującej się ujemnej luki produktowej presja
inflacyjna powinna być nadal niska. Przy założeniu braku szoków podażowych na rynkach
światowych i na rynku krajowym oraz stabilizacji cen surowców, średnioroczny wzrost cen
towarów i usług konsumpcyjnych w 2015 r. prognozowany jest na 1,2%, czyli znacznie
poniżej celu inflacyjnego RPP.
Założono, że wobec aktualnych perspektyw wzrostu gospodarczego oraz utrzymywania się
inflacji na niskim poziomie w dłuższym okresie, Rada Polityki Pieniężnej obniży w bieżącym
roku stopy procentowe NBP o 0,5 pkt. proc. Dla 2015 r. przyjęto, że stopy procentowe banku
centralnego pozostaną na niezmienionym poziomie. W rezultacie, w 2014 r. stopa
referencyjna wyniesie średnio 2,4%, a w 2015 r. obniży się do 2,0%.
Zakłada się, że w horyzoncie prognozy utrzyma się aprecjacyjny trend polskiej waluty.
Umacnianiu się złotego sprzyjać będą silne fundamenty polskiej gospodarki, w tym niski
poziom deficytu na rachunku obrotów bieżących oraz redukcja strukturalnej nierównowagi
finansów publicznych. Dodatkowym czynnikiem wspierającym złotego będzie utrzymywanie
się wysokiego dysparytetu stóp procentowych. Przyjęto, że w 2014 r. średni kurs złotego
wyniesie 4,15 EUR/PLN i 3,07 USD/PLN, a w 2015 r. ukształtuje się na poziomie
3,98 EUR/PLN i 2,92 USD/PLN.
Lata 2016-2018
Oczekuje się, że wraz z poprawą koniunktury w UE, w Polsce w kolejnych latach sytuacja
gospodarcza będzie się dalej poprawiać. Realny wzrost PKB przyspieszy do 3,7% w 2016 r.,
3,9% w 2017 r. i 4,0% w 2018 r., co pozwoli na domknięcie w 2018 r. ujemnej obecnie luki
produktowej, czyli różnicy pomiędzy rzeczywistym a potencjalnym poziomem PKB. Szacuje
się, że w strukturze popytu krajowego dominować będzie sektor prywatny. Związane jest
to z prognozowanym przyspieszeniem tempa wzrostu konsumpcji prywatnej wraz
z oczekiwaną kontynuacją poprawy na rynku pracy. Rosnąć będzie też udział w PKB
inwestycji prywatnych m. in. w wyniku spadku ryzyka prowadzenia działalności
gospodarczej. Kształtowanie się popytu publicznego będzie z kolei podporządkowane
kontynuowanym działaniom konsolidacyjnym, w tym wynikającym ze stabilizującej reguły

10
wydatkowej oraz z ograniczeń przewidzianych w aktualizacji programu konwergencji
z 2014 r. Prognozowany wzrost PKB będzie miał miejsce w warunkach utrzymującej się
ujemnej kontrybucji w ten wzrost ze strony eksportu netto. Szacuje się, że w okresie
prognozy potencjalne tempo wzrostu polskiej gospodarki przyspieszy z ok. 3,2-3,3% w latach
2014-2015 do 3,7% w 2018 r.
Oczekiwana stopniowa poprawa koniunktury gospodarczej i przyspieszenie tempa wzrostu
popytu inwestycyjnego będą skutkować utrzymaniem się dodatniego tempa wzrostu popytu
na pracę w wysokości ok. 0,7-0,6%. Uwzględniając prognozowany wzrost aktywności
zawodowej Polaków, pozwoli to na redukcję stopy bezrobocia (BAEL) do 8,6% w 2016 r.,
7,9% w 2017 r. i 7,3% w 2018 r. W warunkach malejącej stopy bezrobocia wzmocnieniu
ulegnie pozycja pracownika w procesie negocjacji płacowych, co pozwoli na utrzymanie
realnego tempa wzrostu wynagrodzeń na poziomie zbliżonym do długookresowego tempa
wzrostu produktywności pracy.
W latach 2016-2018 celem polityki pieniężnej NBP będzie stabilizacja tempa wzrostu cen
konsumpcyjnych na poziomie celu inflacyjnego 2,5%. Równocześnie oczekiwane jest
utrzymanie się tendencji aprecjacyjnej złotego oraz spadek zmienności kursu waluty
krajowej. Stopniowy wzrost deficytu handlowego w połączeniu z niewielkim pogorszeniem
pozostałych sald rachunku bieżącego sprawi, że nierównowaga zewnętrzna powróci
do lekkiej tendencji wzrostowej.

Tablica: Podstawowe wskaźniki makroekonomiczne w latach 2013 - 2018
Wyszczególnienie
jedn.
2013
2014 P
2015 P
2016 P
2017 P
2018 P
PKB nominalny
mld zł
1.635,7
1.693,6
1.771,2
1.876,3
1.988,6
2.119,0
PKB dynamika realna
%
101,6
103,3
103,4
103,7
103,9
104,0
Średnioroczna dynamika cen towarów i usług
konsumpcyjnych
%
100,9
100,1
101,2
102,3
102,1
102,5
Kurs walutowy PLN/EUR (średnio w okresie)
zł
4,20
4,15
3,98
3,76
3,56
3,54
Kurs walutowy PLN/USD (średnio w okresie)
zł
3,16
3,07
2,92
2,77
2,62
2,60
Nominalna st. procentowa operacji otwartego
rynku (średniorocznie)
%
2,9
2,4
2,0
2,4
3,1
3,6
Stopa bezrobocia BAEL (średnio w okresie)
%
10,3
9,7
9,1
8,6
7,9
7,3
Przeciętna liczna pracujących (BAEL)
%
99,9
101,5
100,8
100,7
100,7
100,6



11