Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy

 
Druk nr 2152 
 
 
Warszawa, 30 stycznia 2014 r. 
SEJM  
 
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
VII kadencja 
Marszałek Senatu 
 
 
 
 
Pani  
 
Ewa Kopacz 
 
Marszałek Sejmu 
 
Rzeczypospolitej Polskiej 
 
 
 
 
Zgodnie z  art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 
kwietnia 1997 r. mam zaszczyt przekazać Pani Marszałek podjętą przez Senat na 
48.  posiedzeniu w dniu 30  stycznia 2014 r.  uchwałę  w  sprawie  wniesienia  do 
Sejmu projektu ustawy 
 
 -  o zmianie ustawy  o  ochronie  roszczeń 
pracowniczych  w  razie  niewypłacalności 
pracodawcy. 
 
Jednocześnie  pragnę  poinformować,  że  Senat  upoważnił  senatora 
Mieczysława Augustyna do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym 
projektem. 
 
 
 wz. (-) Jan Wyrowiński 
 Wicemarszałek Senatu 
U C H WA Ł A  
S E N A T U   R Z E C Z Y P O S P O L I T E J   P O L S K I E J  
z dnia 30 stycznia 2014 r.  
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie roszczeń 
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy 
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 
1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy 
o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. 
Jednocześnie  upoważnia  senatora  Mieczysława  Augustyna  do reprezentowania Senatu  
w pracach nad projektem. 
 
 
MARSZAŁEK SENATU 
W/Z 
 
 
Jan Wyrowiński 
Wicemarszałek Senatu 
 
 
 
projekt 
U S T A W A  
z dnia 
o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności 
pracodawcy 
Art. 1. W  ustawie  z  dnia  13  lipca  2006  r.  o  ochronie  roszczeń  pracowniczych  w  razie 
niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z późn. zm.) w art. 3: 
1) 
w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem oraz dodaje się pkt 6 w brzmieniu: 
„6)  wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego.”; 
2) 
 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 
„2.  Datą  niewypłacalności  jest  data  wydania  postanowienia  sądu 
upadłościowego   o  ogłoszeniu  upadłości  pracodawcy  w  przypadkach,  o  których 
mowa  w ust. 1 pkt 1 i 2, data postanowienia sądu upadłościowego o oddaleniu wniosku 
o ogłoszenie upadłości pracodawcy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, 
data uprawomocnienia się postanowienia o zmianie sposobu prowadzenia postępowania 
upadłościowego,  o  którym  mowa  w  ust.  1  pkt  3,  data  wydania  postanowienia 
o  wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 6.”. 
Art. 2. Do  roszczeń  pracowniczych  z  tytułu  niewypłacalności  pracodawcy,  o  której 
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy zmienianej w art. 1, powstałych po dniu 1 stycznia 2013 r., 
stosuje się przepisy tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 
Art. 3. W stosunku do roszczeń pracowniczych,  o których mowa w art.  2, powstałych 
przed  dniem  wejścia  w  życie  niniejszej  ustawy,  termin  określony  w  art.  15  ust.  1  ustawy 
zmienianej w art. 1 rozpoczyna swój bieg w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. 
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 
                                                 
1)  Zmiany  wymienionej  ustawy  zostały  ogłoszone  w  Dz.  U.  z  2008  r.  Nr  237,  poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, 
poz. 33, Nr 125, poz. 1035 i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 18, poz. 100 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. 
Nr 112, poz. 654 i Nr 197, poz. 1170, z 2012 r. poz. 1342 oraz z 2013 r. poz. 675. 
 
U Z A S A D N I E N I E  
 
1. Cel projektowanej ustawy 
Projekt  ustawy  o  zmianie  ustawy  o  ochronie  roszczeń  pracowniczych  w  razie 
niewypłacalności  pracodawcy  zmierza  do  rozszerzenia  katalogu  postanowień,  których 
wydanie przez sąd upadłościowy skutkuje niewypłacalnością pracodawcy, a w konsekwencji 
uruchomieniem  mechanizmu  zaspokojenia  roszczeń  pracowników  ze  środków  Funduszu 
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. 
Niniejsza inicjatywa ustawodawcza związana jest z konkretnym stanem faktycznym.  
W dniu 28 stycznia 2013  r.  Sąd  Handlowy  w  Meaux  we  Francji  wydał  orzeczenie  o 
wszczęciu  wobec  polskiego  przedsiębiorcy  -  Christianapol  Sp.  z  o.o.  postępowania 
upadłościowego  w  rozumieniu  art.  3  ust.  1  rozporządzenia  Rady  (WE)  nr  1346/2000  w 
sprawie  postępowania  upadłościowego.  Sąd  Handlowy  w  Meaux  uznał  się  właściwym  do 
ogłoszenia  upadłości  Spółki  gdyż  stwierdził,  że  we  Francji  znajduje  się  główny  ośrodek 
działalności firmy (faktyczny zarząd).  
W dniu 16 maja 2013 r. Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w Poznaniu, Wydział XI 
Gospodarczy  do  Spraw  Upadłościowych  i  Naprawczych  wydał  postanowienie  o  wszczęciu 
wtórnego postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku Christianapol Sp. 
z o.o. znajdującego się w Polsce i ustanowił syndyka.  
Dnia  18  czerwca  2013  r.  syndyk  złożył  zbiorczy  wykaz  niezaspokojonych  roszczeń 
pracowniczych,  a  następnie  -  16 lipca 2013 r. -  wykaz  uzupełniający,  którymi  wystąpił  o 
wypłatę  ze  środków  Funduszu  Gwarantowanych  Świadczeń  Pracowniczych  świadczeń  na 
rzecz  914 pracowników. 
Wojewódzki Urząd Pracy w Poznaniu odmówił wypłaty świadczeń, ponieważ w świetle 
art.  6  ust.  1  pkt  3  ustawy  o  ochronie  roszczeń  pracowniczych  w  razie  niewypłacalności 
pracodawcy,  dniem  niewypłacalności  Christianapol  Sp.  z  o.o.  jest  data  orzeczenia  Sądu 
Handlowego w Meaux we  Francji tj. 8 stycznia 2013 r.,  a  nie  data  wydania  przez  Sąd  w 
Poznaniu  postanowienia  o  wszczęciu  wtórnego  postępowania  upadłościowego  (16  maja 
– 2 – 
2013 r.). Postanowienie o wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego nie jest bowiem 
przesłanką niewypłacalności w obowiązującym stanie prawnym. 
W  świetle  powyższego,  zaspokojone  zostać  mogą  roszczenia  tylko  tych  pracowników 
Christianapol Sp. z o.o, którzy złożyli indywidualne wnioski o wypłatę  świadczeń z tytułu 
wynagrodzeń  za  okres  od  1  do  28  stycznia  2013  r.  oraz  z  tytułu  odpraw  pieniężnych  (w 
przypadku osób, z  którymi  stosunki  pracy  ustały  w  ciągu  4  miesięcy  po  dniu  28  stycznia 
2013 r.). 
 
2. Różnice między dotychczasowym a projektowanym stanem prawnym 
 
W  myśl  art.  3  ust.  1  ustawy  o  ochronie  roszczeń  pracowniczych  w  razie 
niewypłacalności pracodawcy, niewypłacalność pracodawcy (zarówno krajowego, będącego 
przedsiębiorcą  w  rozumieniu  przepisów  o  swobodzie  działalności  gospodarczej,  jak i 
zagranicznego,  który  posiada  w  Polsce  oddział  lub  przedstawicielstwo)  zachodzi,  gdy  sąd 
upadłościowy,  na  podstawie  przepisów  ="http://lex.senat.pl/lex/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.1137578&full=1" wyda 
postanowienie o: 
1) 
ogłoszeniu upadłości pracodawcy obejmującej likwidację majątku dłużnika; 
2) 
ogłoszeniu upadłości pracodawcy z możliwością zawarcia układu; 
3) 
zmianie  postanowienia  o  ogłoszeniu  upadłości  z  możliwością  zawarcia  układu  na 
postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika; 
4) 
oddaleniu  wniosku  o  ogłoszenie  upadłości  pracodawcy,  jeżeli  jego  majątek  nie 
wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania; 
5) 
oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest 
obciążony  hipoteką,  zastawem,  zastawem  rejestrowym,  zastawem  skarbowym  lub 
hipoteką  morską  w  takim  stopniu,  że  pozostały  jego  majątek  nie  wystarcza  na 
zaspokojenie kosztów postępowania. 
W  świetle  zatem  obowiązujących  przepisów  o  ochronie  roszczeń  pracowniczych, 
postanowienie  o  wszczęciu  wtórnego  postępowania  upadłościowego  nie  jest  przesłanką 
niewypłacalności. 
Z  kolei  art.  6  ust.  1  pkt  3  ustawy  o  ochronie  roszczeń  pracowniczych  w  razie 
niewypłacalności  pracodawcy,  za  podstawę  niewypłacalności  uznaje  wydanie,  zgodnego  z 
art.  3  ust.  2  i  4  rozporządzenia  Rady  (WE)  nr  1346/2000  w  sprawie  postępowania 
upadłościowego, orzeczenia o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorcy zagranicznego, mającego