Rządowy projekt ustawy o timeshare

Druk nr 4439

Warszawa, 13 lipca 2011 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-22-11



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Szanowny Panie Marszałku

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o timeshare.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Prezes Rady
Ministrów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt


U S T A W A
z dnia
o timeshare

Rozdział 1
Przepisy ogólne


Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i tryb zawierania między przedsiębiorcą
a konsumentem:
1) umów timeshare;
2) umów o długoterminowy produkt wakacyjny;
3) umów pośrednictwa w odsprzedaży timeshare lub
długoterminowego produktu wakacyjnego;
4) umów o uczestnictwo w systemie wymiany.
2. Ustawa określa także zasady ochrony konsumentów, z którymi
przedsiębiorcy zawierają umowy, o których mowa w ust. 1, prawa i obowiązki
przedsiębiorcy i konsumenta będących stronami takich umów oraz skutki odstąpienia
przez konsumenta od takich umów.

Art. 2. 1. Przez umowę timeshare rozumie się umowę, na podstawie której
konsument, za wynagrodzeniem, nabywa prawo do korzystania, w okresach
wskazanych w umowie, z co najmniej jednego miejsca zakwaterowania, zawartą na
okres dłuższy niż jeden rok.
2. Okres, na jaki została zawarta umowa, ustala się z uwzględnieniem
postanowień umowy umożliwiających jej przedłużenie w sposób wyraźny lub
dorozumiany, oraz faktycznie dokonanych uzgodnień między stronami co do

możliwości dalszego korzystania przez konsumenta z miejsca zakwaterowania.
Art. 3. 1. Przez umowę o długoterminowy produkt wakacyjny rozumie się
umowę, na podstawie której konsument, za wynagrodzeniem, nabywa prawo do
otrzymywania rabatów, zniżek lub innych korzyści związanych z zakwaterowaniem,
zawartą na okres dłuższy niż jeden rok. Umowa może także przewidywać prawo
konsumenta do nabycia usług związanych z podróżą, w szczególności prawo do
skorzystania z miejsca zakwaterowania, prawo do nabycia usług transportowych lub do
nabycia innych usług.
2. Nie stanowi umowy o długoterminowy produkt wakacyjny umowa,
w której głównym świadczeniem przedsiębiorcy nie jest udzielanie konsumentowi
zniżek, rabatów lub innych korzyści związanych z zakwaterowaniem.
3. Do określenia okresu, na jaki umowa została zawarta, przepis art. 2
ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 4. Przez
umowę pośrednictwa w odsprzedaży timeshare lub
długoterminowego produktu wakacyjnego rozumie się umowę, na podstawie której
przedsiębiorca zobowiązuje się, za wynagrodzeniem, do wykonywania czynności
prawnych lub czynności faktycznych zmierzających do nabycia lub zbycia przez
konsumenta praw z umowy timeshare lub z umowy o długoterminowy produkt
wakacyjny.

Art. 5. Przez umowę o uczestnictwo w systemie wymiany rozumie się
umowę, na podstawie której przedsiębiorca, za wynagrodzeniem, przyznaje
konsumentowi dostęp do systemu wymiany, w ramach którego konsument uzyskuje
prawo do korzystania z miejsca zakwaterowania lub prawo do nabycia innych usług
świadczonych przez przedsiębiorcę, w zamian za umożliwienie innym konsumentom
korzystania z miejsca zakwaterowania będącego przedmiotem jego umowy timeshare.

Art. 6. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) kodeks dobrych praktyk – kodeks dobrych praktyk w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu
nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. Nr 171, poz. 1206);
2


2) konsument – konsumenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93,
z późn. zm);
3) miejsce zakwaterowania – miejsce noclegowe, w szczególności
budynek, mieszkanie, pokój lub inne pomieszczenie mieszkalne,
w tym znajdujące się na statkach pasażerskich, innych
jednostkach pływających, w przyczepach samochodowych,
domkach turystycznych lub innych obiektach stałych;
4) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny;
5) trwały nośnik informacji – materiał lub urządzenie służące do
przechowywania i odczytywania informacji przekazywanych
konsumentowi w związku z umową timeshare, umową
o długoterminowy produkt wakacyjny, umową pośrednictwa
w odsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu
wakacyjnego, lub umową o uczestnictwo w systemie wymiany,
przez czas odpowiedni do celów, jakim informacje te służą oraz
pozwalające na odtworzenie tych informacji w niezmienionej
postaci;
6) umowy powiązane – zawarte przez konsumenta z przedsiębiorcą,
z którym
zawarł on umowę timeshare lub umowę
o długoterminowy produkt wakacyjny, umowy o świadczenie
usług związanych odpowiednio z umową timeshare lub z umową
o długoterminowy produkt wakacyjny; usługi w ramach umów
powiązanych mogą być świadczone przez przedsiębiorcę lub przez
osobę trzecią na podstawie porozumienia z przedsiębiorcą.

Art. 7. Postanowienia umów pośrednictwa w odsprzedaży timeshare lub
długoterminowego produktu wakacyjnego, zwanych dalej „umowami pośrednictwa
w odsprzedaży”, umów timeshare, umów o długoterminowy produkt wakacyjny, umów
o uczestnictwo w systemie wymiany oraz umów powiązanych, mniej korzystne dla
konsumentów niż postanowienia ustawy są nieważne; zamiast nich stosuje się przepisy
ustawy.
3


Art. 8. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Rozdział 2
Obowiązki informacyjne przedsiębiorcy

Art.
9. Przed zawarciem umowy timeshare, umowy o długoterminowy
produkt wakacyjny, umowy pośrednictwa w odsprzedaży lub umowy o uczestnictwo
w systemie wymiany przedsiębiorca jest obowiązany przekazać konsumentowi
szczegółowe informacje dotyczące takiej umowy, w zakresie określonym
w standardowych formularzach informacyjnych, których wzory określają odpowiednio
załączniki nr 1 – 4 do ustawy.

Art. 10. 1. Informacje, o których mowa w art. 9:
1) dotyczące umowy timeshare – przedsiębiorca przekazuje na
standardowym formularzu informacyjnym, którego wzór
określa załącznik nr 1 do ustawy;
2) dotyczące umowy o długoterminowy produkt wakacyjny –
przedsiębiorca przekazuje na standardowym formularzu
informacyjnym, którego wzór określa załącznik nr 2 do
ustawy;
3) dotyczące umowy pośrednictwa w odsprzedaży –
przedsiębiorca przekazuje na standardowym formularzu
informacyjnym, którego wzór określa załącznik nr 3 do
ustawy;
4) dotyczące umowy o uczestnictwo w systemie wymiany –
przedsiębiorca przekazuje na standardowym formularzu
informacyjnym, którego wzór określa załącznik nr 4 do
ustawy.
2. Przedsiębiorca jest obowiązany przekazać konsumentowi
informacje, o których mowa w art. 9, w odpowiednim czasie, umożliwiającym
zapoznanie się z ich treścią przed zawarciem umowy.
4