Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.

Druk nr 349

Warszawa, 20 marca 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-33-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


-
o ratyfikacji Aktu genewskiego
Porozumienia haskiego w sprawie
międzynarodowej rejestracji wzorów
przemysłowych, przyjętego w Genewie
dnia 2 lipca 1999 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Minister Gospodarki.


(-) Donald Tusk
Projekt


U S T A W A
z dnia

o ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie
międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia
2 lipca 1999 r.


Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Aktu genewskiego Porozumienia haskiego
w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, przyjętego
w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
03/22zb
U Z A S A D N I E N I E

I.
Potrzeba i cel związania Rzeczypospolitej Polskiej Aktem genewskim
Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów
przemysłowych, przyjętego w Genewie dnia 2 lipca 1999 r.

Ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własno ci przemysłowej (Dz. U.
z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z 2004 r. Nr 33, poz. 286, z 2005 r. Nr 10,
poz. 68, Nr 163, poz. 1362 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217
i 1218 i Nr 208, poz. 1539 oraz z 2007 r. Nr 99, poz. 662 i Nr 136, poz. 958)
została wprowadzona w Polsce ochrona wzorów przemysłowych, w miejsce
ochrony wzorów zdobniczych udzielanej na podstawie ustawy z dnia
19 października 1972 r. o wynalazczo ci. Tworząc system ochrony wzorów
przemysłowych, kierowano się rozwiązaniami systemowymi i prawnymi
przyjętymi w dyrektywie 98/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
13 października 1998 r. o ochronie prawnej wzorów, w Porozumieniu
w

sprawie handlowych aspektów praw własno ci intelektualnej
(TRIPS/WTO) oraz w systemie haskim dotyczącym ochrony wzorów
przemysłowych, administrowanym przez wiatową Organizację Własno ci
Intelektualnej (WIPO) w Genewie, zakładając jednocze nie przystąpienie do
tego systemu.
Rzeczpospolita Polska nie uczestniczyła w konferencji dyplomatycznej dla
przyjęcia Aktu genewskiego Porozumienia haskiego, nie jest też jego
sygnatariuszem, niemniej jednak spełnia okre lony w art. 27 Aktu warunek,
umożliwiający nabycie statusu strony tego Aktu, tzn. jest członkiem
wiatowej Organizacji Własno ci Intelektualnej (WIPO). Zgodnie z art. 27
ust. 2 państwo członkowskie WIPO, które nie podpisało Aktu genewskiego,
może stać się jego stroną przez złożenie dokumentu przystąpienia.

II. Różnice między dotychczasowym i projektowanym stanem prawnym
System haski umożliwia wła cicielowi wzoru przemysłowego uzyskanie
ochrony wzoru we wskazanych przez niego krajach przez dokonanie

2
jednego tylko zgłoszenia bezpo rednio w Biurze Międzynarodowym WIPO
w jednym języku i wniesienie jednej opłaty w jednej walucie (frank
szwajcarski). Rejestracja międzynarodowa wzoru wywołuje takie same
skutki w każdym ze wskazanych państw, jak gdyby wzór został
zarejestrowany bezpo rednio w tych państwach. Z systemu haskiego może
korzystać każdy obywatel i osoba zamieszkała na terenie państwa-strony
Porozumienia, jak również przedsiębiorstwo prowadzące działalno ć
w takim państwie. Dokonanie zgłoszenia w trybie Porozumienia haskiego
pozwala uniknąć niepotrzebnego powielania pracy oraz wielokrotnego
uiszczania tych samych opłat. W ramach systemu haskiego zgłaszający nie
musi dostarczać tłumaczeń dokumentów, wnosić odrębnych opłat dla
urzędów i po redników w wyznaczonych państwach ani pilnować terminów
przedłużenia rejestracji krajowych.
System haski również znacznie upraszcza zgłaszającemu dalsze
administrowanie zarejestrowanymi wzorami przemysłowymi, gdyż umożliwia
dokonywanie wszelkich późniejszych zmian i przedłużenia rejestracji
w drodze jednej czynno ci proceduralnej w Biurze Międzynarodowym
WIPO.
Porozumienie haskie dotyczące międzynarodowej rejestracji wzorów
przemysłowych składa się z trzech odrębnych aktów:
1) Aktu
londyńskiego z 1934 r.,
2) Aktu haskiego z 1960 r.,
3) Aktu genewskiego z 1999 r.
Wszystkie wymienione akty funkcjonują autonomicznie i są zarządzane
odrębnymi uregulowaniami prawnymi. Podmioty z państw będących
stronami poszczególnych aktów mogą ubiegać się o ochronę w innych
państwach będących stronami tego samego aktu.
Akt londyński (1934 r.) jest aktem najstarszym i w związku z tym posiada
wiele ograniczeń i niedogodno ci. Między innymi:
– zgłoszenie może być dokonane wyłącznie w języku francuskim,

3
– cała korespondencja związana ze zgłoszeniem i rejestracją
międzynarodową wzoru może być prowadzona wyłącznie w języku
francuskim,
– nie ma możliwo ci odroczenia publikacji wzoru (istnieje tylko możliwo ć
dokonania zgłoszenia w formie „zapieczętowanej”, którą Biuro
Międzynarodowe jest zobligowane otworzyć przy przedłużaniu
ochrony),
– reprodukcje wzorów zawartych w zgłoszeniu międzynarodowym
dokonanym wyłącznie na podstawie Aktu z 1934 r. nie są zapisywane
w Rejestrze Międzynarodowym ani nie są publikowane w Biuletynie
(w Biuletynie są publikowane jedynie dane bibliograficzne),
–
wzór jest chroniony maksymalnie przez okres 15 lat, podzielony na dwa
okresy: 5 lat i 10 lat.
Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że do Aktu londyńskiego przystąpiło
jedynie 15 państw, z których tylko Indonezja nie jest stroną żadnego
z późniejszych aktów, przystąpienie do Aktu londyńskiego uznaje się za
niecelowe.
Akty: haski i genewski (1960 r. oraz 1999 r.) w odróżnieniu od Aktu
londyńskiego posiadają wiele cech wspólnych:
–
uprawnionym do dokonania zgłoszenia międzynarodowego jest każda
osoba fizyczna lub prawna mająca siedzibę lub prowadząca
przedsiębiorstwo na terenie państwa-strony porozumienia bądź będąca
obywatelem takiego państwa (w przypadku Aktu z 1999 r. wystarczy
miejsce stałego zamieszkania na terenie takiego państwa),
– zgłoszenie międzynarodowe może być dokonane bez konieczno ci
dokonania wcze niejszego zgłoszenia krajowego,
– zgłoszenie międzynarodowe może obejmować maksymalnie 100
wzorów zawartych w jednej klasie klasyfikacji lokarneńskiej,
– zgłoszenie może być dokonane w języku francuskim lub angielskim,
– zgłoszenie powinno być dokonane na formularzu urzędowym i musi
zawierać między innymi reprodukcję wzoru oraz wskazanie krajów,
w których zgłaszający ubiega się o ochronę,