Rządowy projekt ustawy - Prawo probiercze

Rozdział 3
Oznaczanie wyrobów z metali szlachetnych oraz wyrobów zawierających części z metali
szlachetnych

Art. 9. 1. Organ administracji probierczej, na podstawie przeprowadzonych badań,
określa zawartość metalu szlachetnego w wyrobie oraz stwierdza, w drodze decyzji
administracyjnej, czy zawartość ta odpowiada obowiązującej próbie, co potwierdza,
umieszczając na wyrobie cechę probierczą, wydając świadectwo badania lub umieszczając
znak „MET”.
2. O wyborze metody badania decyduje organ administracji probierczej.

Art. 10. 1.
wiadectwo badania wydaje się dla wyrobu z metalu szlachetnego
w przypadkach:
1) gdy wyrób nie może zostać oznaczony cechą probierczą bez jego
uszkodzenia;
2) gdy na wyrobie brak jest miejsca na umieszczenie cechy probierczej;
3) gdy wyrób zawiera części z metali nieszlachetnych, których nie
można odrębnie oznaczyć znakiem „MET”, a ich użycie nie jest
technicznie uzasadnione;
4) określonych w art. 7 ust. 2.
2.
Na wniosek podmiotu zgłaszającego, organ administracji probierczej
wydaje świadectwo badania dla wyrobu z metalu szlachetnego oznaczonego cechą
probierczą.

Art. 11. Znak „MET” umieszcza się:
1) na wyrobie:
a) zawierającym metale szlachetne, w którym zawartość tych metali
jest niższa niż zawartość odpowiadająca najniższej próbie
obowiązującej dla wyrobu z danego metalu,
b) wykonanym z metali nieszlachetnych pokrytym powłoką z metali
szlachetnych,

5
c) wykonanym z metali szlachetnych pokrytym powłoką z metali
nieszlachetnych;
2) na częściach wyrobów z metali szlachetnych wykonanych z metali
nieszlachetnych, o których mowa w art. 15 ust. 1, z wyłączeniem
przypadków gdy:
a) względy techniczne nie pozwalają na takie oznaczenie,
w szczególności jeżeli zachodzi obawa uszkodzenia wyrobu,
wymiary części uniemożliwiają oznaczenie lub umieszczenie
oznaczenia obniżyłoby walory estetyczne wyrobu, albo
b) na częściach wyrobu wykonanych z metali nieszlachetnych
znajdują się oznaczenia jednoznacznie informujące o tym, że części
te zostały wykonane z metali nieszlachetnych.

Art. 12. 1. Wyroby z metali szlachetnych powinny być zgłoszone do badania
i oznaczania cechą probierczą:
1) po wykonaniu podstawowych procesów produkcyjnych nadających
im ostateczny kształt, aby umieszczone na nich znaki imienne
i cechy probiercze nie uległy zniekształceniu lub zatarciu podczas
obróbki końcowej;
2) wraz ze wszystkimi częściami składowymi, z wyjątkiem wyrobów
nowo wytworzonych, które mogą być zgłaszane bez kamieni;
3) oczyszczone, posegregowane i niesplątane;
4) nieuszkodzone, z wyjątkiem wyrobów, o których mowa w art. 6
ust. 1 pkt 2;
5) oznaczone znakiem imiennym w przypadku wyrobów nowo
wytworzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wyroby z metali szlachetnych niespełniające warunków, o których
mowa w ust. 1, są zwracane podmiotowi zgłaszającemu w celu usunięcia braków,
z wyjątkiem wyrobów niespełniających warunków, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 3, w przypadku gdy podmiot zgłaszający złoży wniosek
o wykonanie czynności pomocniczych w zakresie oczyszczenia,

6
posegregowania lub rozplątania wyrobów przez organ administracji
probierczej;
2) ust. 1 pkt 5, w przypadku gdy podmiot zgłaszający złoży wniosek
o
umieszczenie znaku imiennego przez organ administracji
probierczej.
3. Na wniosek właściciela wyrobu z metalu szlachetnego wyroby
oznaczone cechą probierczą, które zostały poddane przeróbkom, naprawom lub
uzupełnieniom, mogą być zgłoszone do ponownego badania i oznaczenia cechą probierczą
przez dokonującego przeróbki, naprawy lub uzupełnienia.
4. Wyroby z metali szlachetnych oznaczone cechą probierczą, na których
cechy probiercze zostały uszkodzone przy naprawie lub obróbce końcowej, powinny zostać
zgłoszone do ponownego badania i oznaczenia cechą probierczą przez dokonującego naprawy
lub obróbki końcowej.

Art. 13. 1. Jeżeli badanie wyrobu z metalu szlachetnego wykaże, że zawartość
metalu szlachetnego jest wyższa od najniższej obowiązującej próby, lecz niezgodna z żadną
z prób określonych w art. 24 ust. 1, wyrób ten oznacza się cechą probierczą odpowiadającą
kolejnej, niższej obowiązującej próbie.
2. Wyrób z metalu szlachetnego zgłoszony do badania i oznaczenia cechą
probierczą, składający się z części odpowiadających różnym próbom tego samego metalu
szlachetnego, jest oznaczany cechą probierczą odpowiadającą najniższej stwierdzonej próbie.
3. Wyroby z metali szlachetnych oznaczone cechą probierczą zgodnie
z ust. 1 albo 2 są zwracane podmiotowi zgłaszającemu wraz z opisem zawierającym
informację o próbie stwierdzonej w wyniku badania.

Art. 14. Do oznaczania wyrobów z metali szlachetnych cechami probierczymi
stosuje się następujące rodzaje cech:
1) cechę podstawową, informującą o rodzaju metalu szlachetnego i jego
próbie, a także wskazującą urząd, który dokonał oznaczenia;
2) cechę dodatkową, określającą wyłącznie rodzaj metalu szlachetnego;


7
3) cechę pomocniczą, służącą potwierdzaniu ważności wcześniej
umieszczonych polskich cech probierczych;
4) cechę główną, służącą oznaczaniu surowców, półfabrykatów oraz
złomu.

Art. 15. 1. W skład wyrobów z metali szlachetnych nie mogą wchodzić części
wykonane z metali nieszlachetnych, z wyjątkiem:
1)
części wyrobów, w których użycie metalu nieszlachetnego jest
niezbędne ze względów technicznych lub konieczne dla nadania
pożądanej wytrzymałości i sprężystości częściom składowym
wyrobów;
2) części dekoracyjnych, pod warunkiem że użyty do dekoracji metal
różni się barwą od metalu szlachetnego, z którego wykonano wyrób.
2. Zegarki zawierające części mechaniczne wykonane z metalu
nieszlachetnego i wyroby z częściami sprężynującymi lub zapięciami magnetycznymi
wykonanymi z metalu nieszlachetnego podlegają oznaczeniu cechą probierczą bez
konieczności spełnienia wymagań, o których mowa w art. 11.

Art. 16. 1. Wyroby z metali szlachetnych oznacza się cechami probierczymi przy
użyciu znaczników probierczych wykonanych jako negatywy cech probierczych albo przy
użyciu laserowego urządzenia.
2. Jeżeli cechy probiercze lub oznaczenia liczbowe umieszczone na
wyrobach z metali szlachetnych zgłoszonych do ponownego badania i oznaczenia cechami
probierczymi nie są zgodne z uzyskanymi wynikami badań, podlegają one usunięciu lub
skasowaniu przy użyciu kasownika.

Art. 17. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania dla wyrobów z metali szlachetnych
zgłaszanych do badania i oznaczania cechami probierczymi, tryb
zgłaszania oraz metody badania tych wyrobów, uwzględniając
rodzaje stopów, z których je wykonano, wymagania wynikające

8
z norm oraz rozwój techniczny metod badawczych;
2) opisy i graficzne wizerunki cech probierczych odpowiadające
poszczególnym rodzajom cech oraz znaku „MET” i kasownika, mając
na względzie rodzaje zgłaszanych wyrobów oraz tradycję przyjętą
w zakresie symboliki oznaczeń;
3) wzory świadectw badania, uwzględniając przypadki, w których
świadectwa są wydawane dla wyrobów z metali szlachetnych;
4) przypadki i sposoby oznaczania wyrobów cechą probierczą i znakiem
„MET” oraz przypadki i sposoby usuwania albo kasowania cech
probierczych lub oznaczeń liczbowych, uwzględniając konstrukcję
wyrobów oraz wyniki przeprowadzonych badań.

Art. 18. 1. Wprowadzane do obrotu:
1) nowo wytworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyroby
z metali szlachetnych oraz
2) wyroby z metali szlachetnych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1,
wytworzone poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
– oznacza się znakiem imiennym.
2. Do oznaczania znakiem imiennym wyrobów, o których mowa w ust. 1,
jest obowiązany:
1) wytwórca wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, albo
2) podmiot wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa w ust. 1
pkt 2.
3. Znak imienny umieszcza się na wyrobie w sposób umożliwiający
oznaczenie wyrobu cechą probierczą, chyba że nie pozwalają na to wielkość lub konstrukcja
wyrobu.

Art. 19. 1. Podmioty, o których mowa w art. 18 ust. 2, są obowiązane zgłosić
projekt graficzny znaku imiennego do rejestru znaków imiennych.

9