Komisyjny projekt ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej

przyjmowania aktów ustawodawczych w określonych aspektach prawa
rodzinnego mających skutki transgraniczne),
c) w trybie Protokołu w sprawie decyzji Rady odnoszącej się do wykonania art.
16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 238 ust. 2 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej w okresie między 1 listopada 2014 r. a 31
marca 2017 r. i od 1 kwietnia 2017 r. dołączonego do Traktatu o Unii
Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktatu
ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (zmiana albo
uchylenie tzw. formuły z Ioanniny),
d) w trybie art. 3 ust. 2 Protokołu w sprawie postanowień przejściowych
dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii
Atomowej (zmiana formuły glosowania większością kwalifikowaną z tzw.
podwójnej większości na formułę nicejską)
e) w trybie art. 1 albo art. 4 decyzji Rady odnoszącej się do wykonania art. 16
ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 238 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej w okresie między 1 listopada 2014 r. a 31 marca 2017 r. i od
1 kwietnia 2017 r. (wykorzystanie tzw. mechanizmu z Ioanniny).
Wskazane stanowiska dotyczą zmian trybu stanowienia prawa Unii
Europejskiej. Zmiany te są dokonywane przez organy Unii Europejskiej. Z tego
powodu wskazane jest uregulowanie udziału Sejmu i Senatu w procedurze
kształtowania stanowiska Polski.
Traktat z Lizbony przewiduje mo liwość zgłaszania przez parlamenty
narodowe państw członkowskich Unii Europejskiej sprzeciwów wobec przyjęcia
aktów wymienionych powy ej w punktach a) i b). Proponowane rozwiązania
uzupełniają – na forum krajowym – przewidziane w Traktacie z Lizbony mo liwości
oddziaływania przez parlamenty narodowe na tryb stanowienia prawa Unii
Europejskiej. Właściwym miejscem na uregulowanie procedury zgłaszania
sprzeciwów przez Sejm i Senat są regulaminy tych izb, a nie ustawa.

Artykuł. 12
Przepis jest odpowiednikiem art. 10 obowiązującej ustawy kooperacyjnej.
Zmiany, w stosunku do obecnego brzmienia regulacji, są konsekwencją przyjęcia art.
11, który nie ma swojego odpowiednika w obowiązującym stanie prawnym.
Proponuje się rozciągnięcie konsekwencji prawnych wydania przez Sejm albo organ
właściwy na podstawie regulaminu Sejmu opinii, o których mowa w art. 7, 9 i 10
projektowanej ustawy równie na opinie, które będą wyra ane na podstawie art. 11
projektowanej ustawy.
W przypadku nieuwzględnienia opinii wydanej przez Sejm, organem, który
byłby właściwy do wyjaśnienia przyczyn jej nieuwzględnienia powinien być członek
Rady Ministrów.

Artykuł 13
Projekt przewiduje, e w przypadku niektórych decyzji Rady Europejskiej
stanowisko Rzeczypospolitej Polskiej określać będzie ustawa, a następnie będzie
ono zatwierdzane przez Prezydenta RP. Konstrukcja taka dotyczy trybu określania
stanowiska RP w odniesieniu do projektów aktów prawnych, o których mowa w:
- art. 31 ust. 3 TUE (decyzja Rady Europejskiej o stanowieniu większością
kwalifikowaną na podstawie postanowień szczególnych dotyczących Wspólnej
Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa)
- art. 42 ust. 2 TUE (decyzja Rady Europejskiej w sprawie stworzenia wspólnej
obrony)
- art. 86 ust. 4 TFUE (decyzja Rady Europejskiej w sprawie rozszerzenia
uprawnień Prokuratury Europejskiej na zwalczanie powa nej przestępczości o
wymiarze transgranicznym)
- art. 312 ust. 2 akapit 2 TFUE (decyzja Rady Europejskiej o stanowieniu
większością kwalifikowaną przy przyjmowaniu rozporządzenia dotyczącego
wieloletnich ram finansowych)
- Protokole (nr 9) w sprawie decyzji Rady odnoszącej się do wykonania art. 16
ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 238 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej w okresie między 1 listopada 2014 r. a 31 marca 2017 r. i od 1 kwietnia
2017 r. dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej
(decyzja Rady w sprawie reguł dotyczących tzw. kompromisu z Ioanniny).
Zgodnie z propozycją zawartą w art. 13, w omówionych wy ej przypadkach,
ustawa określać będzie stanowisko RP w sprawie projektu aktu prawnego Unii
Europejskiej tzn. zawierać będzie stwierdzenie, e przedstawiciel Rzeczypospolitej
Polskiej w Radzie Europejskiej jest obowiązany opowiedzieć się za przyjęciem
projektu aktu prawnego UE bąd te stwierdzenie, e przedstawiciel RP obowiązany
jest wstrzymać się od głosu w trakcie głosowania nad takim projektem. Ustawa, o
której mowa, zawierać równie będzie upowa nienie dla Prezydenta RP, do
zatwierdzenia stanowiska RP. Brak ustawy (na skutek niewejścia w ycie) lub
niezatwierdzenie stanowiska RP przez Prezydenta obligować będzie przedstawiciela
RP w Radzie Europejskiej do opowiedzenia się za odrzuceniem takiego aktu.

Artykuł 14
Procedura określania stanowiska RP w sprawach, o których mowa w art. 14
jest w pełni zbie na z propozycją zawartą w art. 13. Przepis przewiduje, e w
przypadku niektórych decyzji Rady stanowisko Rzeczypospolitej Polskiej określać
będzie ustawa, a następnie będzie ono zatwierdzane przez Prezydenta RP (w art. 13
mowa jest o decyzjach Rady Europejskiej). Konstrukcja taka dotyczy trybu określania
stanowiska RP w odniesieniu do projektów aktów prawnych, o których mowa:
- art. 82 ust. 2 lit. d TFUE (decyzja Rady w sprawie norm minimalnych w
zakresie szczególnych aspektów postępowania karnego w ramach współpracy
sądowej w sprawach karnych)
- art. 83 ust. 1 akapit trzeci TFUE (decyzja Rady w sprawie dziedzin
przestępczości, w ramach których dyrektywy mogą ustanawiać normy minimalne
odnoszące się do przestępstw oraz kar)
- art. 153 ust. 2 akapit 4 TFUE (decyzja Rady o zastosowaniu zwykłej
procedury prawodawczej do niektórych dziedzin polityki społecznej)
- art. 192 ust. 2 akapit 2 TFUE (decyzja Rady o zastosowaniu zwykłej
procedury prawodawczej do niektórych dziedzin związanych ze środowiskiem
naturalnym)
- art. 333 ust. 1 TFUE (decyzja Rady o stanowieniu większością kwalifikowaną
na podstawie postanowień Traktatów, które mogą być zastosowane w ramach
wzmocnionej współpracy)
- art. 333 ust. 2 TFUE (decyzja Rady o zastosowaniu zwykłej procedury
prawodawczej w odniesieniu do postanowień Traktatów, które mogą być
zastosowane w ramach wzmocnionej współpracy)
Podobnie jak w przypadkach, o których mowa w art. 13, równie w tych
sprawach ustawa określać będzie stanowisko RP w sprawie projektu aktu prawnego.
Ustawa taka zawierać będzie tak e upowa nienie dla Prezydenta do zatwierdzenia
stanowiska RP. Brak ustawy (na skutek niewejścia w ycie) lub niezatwierdzenie
stanowiska RP przez Prezydenta obligować będzie przedstawiciela RP w Radzie do
opowiedzenia się za odrzuceniem takiego aktu.

Artykuł 15
Proponowana zmiana tworzy mechanizm współdziałania Sejmu i Senatu z
Prezesem Rady Ministrów w zakresie formułowania stanowiska Polski dotyczącego
zwołania konwentu, o którym mowa w art. 48 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej.
Uwzględnienie Sejmu i Senatu w tej procedurze wynika z faktu, e w skład
konwentu, który bierze udział w zwykłej procedurze zmiany traktatów, wchodzą
przedstawiciele parlamentów narodowych. Zatem decyzja o niezwoływaniu konwentu
powinna być podjęta po zapoznaniu się ze zdaniem obu izb parlamentarnych.
Opinie wydawane byłyby przez organy właściwe na podstawie regulaminów
Sejmu i Senatu. Konsekwencja nieuwzględnienia przez Prezesa Rady Ministrów
stanowiska organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu byłaby identyczna z
tą przewidzianą w art. 12 ustawy. Z tym, e obowiązek zło enia wyjaśnień dotyczyłby
Prezesa Rady Ministrów, a nie jej członka.

Rozdział 3 Współpraca w zakresie wnoszenia przez Sejm lub Senat skarg
do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Artykuł 16
Przepis art. 8 Protokołu 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i
proporcjonalności, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz Traktatu o Europejskiej Wspólnocie Energii
Atomowej stanowi, e Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do
orzekania w zakresie skarg w sprawie naruszenia przez akt ustawodawczy zasady
pomocniczości wniesionych przez państwo członkowskie, zgodnie z zasadami
określonymi w art. 263 TfUE lub przekazanych przez nie zgodnie z jego porządkiem
prawnym w imieniu jego parlamentu narodowego lub izby tego parlamentu.
Przywołany przepis protokołu przyznaje parlamentom narodowym (ich izbom)
nowe, istotne uprawnienie. Jest ono ściśle związane z określonym w art. 12 lit. b)
TUE i przepisach protokołu uprawnieniem do opiniowania projektów aktów
ustawodawczych Unii Europejskiej. Parlament narodowy będzie mógł zatem nie tylko
wyrazić swoją opinię o zgodności projektu aktu ustawodawczego Unii Europejskiej z
zasadą pomocniczości, ale równie wnieść skargę do Trybunału Sprawiedliwości.
Przedmiot skargi jest ograniczony do zarzutu naruszenia przez akt ustawodawczy
zasady pomocniczości. W zakresie trybu wnoszenia skargi przez parlament
narodowy Protokół odsyła do krajowych porządków prawnych. Konieczne jest zatem
uregulowanie współpracy w tym zakresie między Sejmem, Senatem i Radą
Ministrów. Współpraca powinna dotyczyć nie tylko trybu wnoszenia skargi, ale i
zasad reprezentowania skar ącego przed Trybunałem Sprawiedliwości.
Proponowany przepis określa zasady współpracy Sejmu i Senatu z Radą
Ministrów w przypadku wnoszenia skargi w opisanym trybie. Przyjęcie, e w
postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości, ze skarg Sejmu i Senatu
Rzeczpospolitą reprezentuje Rada Ministrów wynika z zało enia, e są to skargi
Państwa Polskiego, a zgodnie z art. 146 ust. 1 Konstytucji RP, to Rada Ministrów
prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej. Z drugiej
strony, nale y uwzględnić fakt, e uprawnienie Sejmu i Senatu do inicjowania skargi
wynika z umowy międzynarodowej ratyfikowanej za uprzednią zgodą wyra oną w
ustawie. Stąd uwzględnienie w przepisie pewnych gwarancji realizacji woli Sejmu lub
Senatu, takich jak nało ony na Prezesa Rady Ministrów obowiązek wniesienia skargi
do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z zachowaniem terminu do
dokonania tej czynności, związanie zakresem skargi, obowiązki informacyjne
względem Sejmu lub Senatu oraz zastrze enie wyłącznie dla Sejmu lub Senatu
uprawnienia do cofnięcia skargi.
Regulacja ustawowa powinna być uzupełniona odpowiednimi zmianami w
regulaminach Sejmu i Senatu, które określą np. tryb podejmowania przez izby
uchwał w sprawie wniesienia skarg do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Rozdział 4 Współpraca w zakresie tworzenia prawa polskiego
wykonującego prawo Unii Europejskiej
Artykuł 17
Przepis określa terminy, w jakich Rada Ministrów powinna wnosić do Sejmu
projekty ustaw wykonujących prawo Unii Europejskiej. Proponowana regulacja ma
słu yć przestrzeganiu terminowej implementacji prawa Unii Europejskiej do
krajowego porządku prawnego.