Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw

2) z urzędu albo na wniosek ministra właściwego do
spraw finansów publicznych, w przypadku:
a)
nieprzestrzegania warunków określonych
w art. 4,
b) rażącego lub uporczywego naruszania zasad
i sposobu prowadzenia reklamy usług doradztwa
podatkowego, wbrew postanowieniom art. 38
ust. 3;
3) z urzędu – w przypadku ustania osoby prawnej.”;
9) art. 18 i 19 otrzymują brzmienie:
„Art.
18.
1.
Krajowa Rada Doradców Podatkowych wydaje
decyzję administracyjną o
wpisie do rejestru,
o


odmowie dokonania wpisu do rejestru oraz
o skreśleniu z rejestru. Decyzję podpisuje
przewodniczący posiedzenia, na którym decyzja
została podjęta.
2. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu postępowania
administracyjnego.
3. Decyzje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane
do wiadomości ministrowi właściwemu do spraw
finansów publicznych.
Art. 19. 1. Krajowa Rada Doradców Podatkowych pobiera opłatę
za dokonanie wpisu w rejestrze.
2.
Krajowa Rada Doradców Podatkowych
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych określi wysokość opłaty, o której
mowa w ust. 1, oraz termin jej uiszczenia, biorąc pod
uwagę koszty postępowania administracyjnego oraz
innych czynności związanych z prowadzeniem rejestru.

5
3. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód
Krajowej Izby Doradców Podatkowych.”;
10) w art. 20:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Egzamin jest sprawdzianem teoretycznego i praktycznego
przygotowania kandydatów na doradców podatkowych
z następujących dziedzin:
1) źródła prawa i wykładnia prawa;
2) analiza podatkowa;
3) podstawy międzynarodowego oraz wspólnotowego
prawa podatkowego;
4) materialne prawo podatkowe;
5) postępowanie przed organami administracji
publicznej i sądami administracyjnymi oraz
postępowanie egzekucyjne w administracji;
6) międzynarodowe, wspólnotowe i krajowe prawo
celne;
7) prawo dewizowe;
8) prawo karne skarbowe;
9)
organizacja i funkcjonowanie administracji
podatkowej i kontrola skarbowa;
10) rachunkowość;
11) ewidencja podatkowa i zasady prowadzenia ksiąg
podatkowych;
12) przepisy o doradztwie podatkowym i etyka
zawodowa.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do:

6
1) osoby spełniającej warunek określony w art. 39
ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r.
o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65,
z późn. zm3)), posiadającej ośmioletni staż pracy
w organach administracji podatkowej lub skarbowej;
2)
funkcjonariusza celnego w służbie stałej
posiadającego ośmioletni staż służby w organach
celnych.”;
11) art. 22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 22. 1. Egzamin na doradcę podatkowego przeprowadza
Komisja Egzaminacyjna.
2. Komisja Egzaminacyjna składa się z sześćdziesięciu
członków powoływanych i odwoływanych przez
ministra właściwego do spraw finansów
publicznych. Członkowie Komisji Egzaminacyjnej
są powoływani spośród osób, które nie były
prawomocnie skazane za umyślnie popełnione
przestępstwo lub przestępstwo skarbowe ścigane
z oskarżenia publicznego.
3. Komisja Egzaminacyjna składa się z:
1) dwudziestu przedstawicieli ministra właściwego
do spraw finansów publicznych będących
pracownikami Ministerstwa Finansów, organów
podatkowych lub organów kontroli skarbowej,
mających co najmniej pięcioletnie
doświadczenie w zakresie tworzenia lub
stosowania przepisów prawa w co najmniej
jednej z dziedzin objętych zakresem
tematycznym egzaminu na doradcę
podatkowego;

7
2) dziesięciu sędziów delegowanych przez Prezesa
Naczelnego Sądu Administracyjnego spośród
sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego
i wojewódzkich sądów administracyjnych;
3) dziesięciu pracowników naukowych lub
naukowo-dydaktycznych posiadających wiedzę
i doświadczenie w co najmniej jednej z dziedzin
objętych zakresem tematycznym egzaminu,
powoływanych po zasięgnięciu opinii placówki
naukowej lub wyższej uczelni;
4) dwudziestu członków Krajowej Izby Doradców
Podatkowych delegowanych przez Krajową
Radę Doradców Podatkowych.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych
powołuje przewodniczącego oraz sekretarza

Komisji Egzaminacyjnej spośród jej członków.
Sekretarz jest powoływany spośród członków
Komisji Egzaminacyjnej będących pracownikami
Ministerstwa Finansów.
5. Nie stanowi przeszkody do powołania Komisji
Egzaminacyjnej:
1) nieoddelegowanie sędziów i członków Krajowej
Izby Doradców Podatkowych do pracy
w Komisji Egzaminacyjnej przez organy,
o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 4,
2) niewydanie opinii, o której mowa w ust. 3 pkt 3,
przez placówki naukowe lub wyższe uczelnie
– w terminie wyznaczonym przez ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
6. Kadencja Komisji Egzaminacyjnej trwa 4 lata.
Komisja Egzaminacyjna może działać do czasu

8
powołania Komisji Egzaminacyjnej kolejnej
kadencji, nie dłużej jednak niż przez okres
6 miesięcy od dnia zakończenia kadencji.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych
odwołuje członka Komisji Egzaminacyjnej:
1) na jego wniosek;
2) z urzędu, w przypadku:
a) prawomocnego skazania za umyślnie
popełnione przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe ścigane z oskarżenia publicznego,
b) choroby trwale uniemożliwiającej
sprawowanie przez niego funkcji członka
Komisji Egzaminacyjnej,
c) utraty warunków, o których mowa w ust. 3,
będących podstawą powołania członka
Komisji Egzaminacyjnej, przy czym
w przypadku osób wymienionych w ust. 3
pkt 2 i 4 za utratę warunków nie uważa się
cofnięcia delegacji,
d) niewykonywania lub nienależytego
wykonywania obowiązków członka Komisji
Egzaminacyjnej, z tym że odwołanie
członka Komisji Egzaminacyjnej, o którym
mowa w ust. 3 pkt 2, następuje za zgodą
Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjne-
go, a odwołanie członka Komisji Egzamina-
cyjnej, o którym mowa w ust. 3 pkt 4,
następuje za zgodą Krajowej Rady
Doradców Podatkowych.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych
może odwołać członka Komisji Egzaminacyjnej,

9